Biblia jest dziełem obszernym, składającym się z około 70 ksiąg, które powstawały w ciągu wielu wieków. Teksty te nie są jednolite pod względem stylu, ponieważ były pisane przez kilkudziesięciu autorów posługujących się rozmaitymi językami. Pismo Święte tworzą dwie części: Stary Testament i Nowy Testament.
Stary Testament składa się z trzech części: Tory (Pięcioksięgu Mojżesza), ksiąg prorockich i ksiąg mądrościowych.
Chrześcijaństwo uzupełniło zestaw ksiąg o Nowy Testament. Składają się na niego: cztery Ewangelie (autorstwa: św. Mateusza, św. Marka, św. Łukasza i św. Jana), Dzieje Apostolskie, listy (w większości przypisywane św. Pawłowi) i Apokalipsa św. Jana.
Biblia stanowi ważne źródło kultury i ma charakter uniwersalny, przedstawia bowiem m.in. dzieje ludzkości od stworzenia pierwszego człowieka (Księga Rodzaju) do końca świata (Apokalipsa św. Jana).
Wyszukaj w dowolnych źródłach wiedzy informacji na temat znaczenia Biblii w kulturze.
Wyjaśnij, jaką rolę odgrywają przypowieści biblijne w kształtowaniu ludzkich postaw.
Dom na skale
O dziele
Dla chrześcijan szczególne znaczenie mają zamieszczone w Nowym Testamencie cztery Ewangelie autorstwa uczniów Jezusa: Marka, Mateusza, Łukasza i Jana.
Ewangelie mówią o życiu Jezusa i o Jego nauczaniu. Zawarte w nich przypowieści stanowiły niezwykle pomocne źródło w dotarciu do ludzi, były lustrem, w którym zarówno współcześni Chrystusowi, jak i ludzie kolejnych epok mogli odkryć prawdę o sobie i świecie.
Ponadczasowość przypowieści ewangelicznych objawia się m.in. w tym, że osoby niewierzące lub wyznawcy innych – poza chrześcijaństwem – religii używają w życiu codziennym (w języku potocznym) zwrotów, które wywodzą się z tego gatunku biblijnego.
Wyjaśnij znaczenie wybranego związku frazeologicznego z poprzedniego ćwiczenia.
Dobra lub zła budowa. Ewangelia wg św. Łukasza, rozdz. 6, w. 47‑49(47) Pokażę wam, do kogo podobny jest każdy, kto przychodzi do Mnie, słucha słów moich i wypełnia je. (48) Podobny jest do człowieka, który buduje dom: wkopał się głęboko i fundament założył na skale. Gdy przyszła powódź, potok wezbrany uderzył w ten dom, ale nie zdołał go naruszyć, ponieważ był dobrze zbudowany. (49) Lecz ten, kto słucha, a nie wypełnia, podobny jest do człowieka, który zbudował dom na ziemi bez fundamentu. [Gdy] potok uderzył w niego, od razu runął, a upadek jego był wielki.
Zboże i chwasty
Przypowieść o chwaście. Ewangelia wg św. Mateusza, rozdz. 13, w. 24‑31(24) Inną przypowieść im przedłożył: «Królestwo niebieskie podobne jest do człowieka, który posiał dobre nasienie na swej roli. (25) Lecz gdy ludzie spali, przyszedł jego nieprzyjaciel, nasiał chwastu między pszenicę i odszedł. (26) A gdy zboże wyrosło i wypuściło kłosy, wtedy pojawił się i chwast. (27) Słudzy gospodarza przyszli i zapytali go: 'Panie, czy nie posiałeś dobrego nasienia na swej roli? Skąd więc wziął się na niej chwast?' (28) Odpowiedział im: 'Nieprzyjazny człowiek to sprawił'. Rzekli mu słudzy: 'Chcesz więc, żebyśmy poszli i zebrali go?' (29) A on im odrzekł: 'Nie, byście zbierając chwast, nie wyrwali razem z nim i pszenicy. (30) Pozwólcie obojgu róść aż do żniwa; a w czasie żniwa powiem żeńcom: Zbierzcie najpierw chwast i powiążcie go w snopki na spalenie; pszenicę zaś zwieźcie do mego spichlerza'».
Wymień, jakie inne cechy przypowieści można dostrzec w przytoczonym fragmencie.
Wyjaśnienie przypowieści o chwaście. Ewangelia wg św. Mateusza, rozdz. 13, w. 36‑43(36) Wtedy odprawił tłumy i wrócił do domu. Tam przystąpili do Niego uczniowie i prosili Go: «Wyjaśnij nam przypowieść o chwaście!» (37) On odpowiedział: «Tym, który sieje dobre nasienie, jest Syn Człowieczy. (38) Rolą jest świat, dobrym nasieniem są synowie królestwa, chwastem zaś synowie Złego. (39) Nieprzyjacielem, który posiał chwast, jest diabeł; żniwem jest koniec świata, a żeńcami są aniołowie. (40) Jak więc zbiera się chwast i spala ogniem, tak będzie przy końcu świata. (41) Syn Człowieczy pośle aniołów swoich: ci zbiorą z Jego królestwa wszystkie zgorszenia i tych, którzy dopuszczają się nieprawości, (42) i wrzucą ich w piec rozpalony; tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. (43) Wtedy sprawiedliwi jaśnieć będą jak słońce w królestwie Ojca swego. Kto ma uszy, niechaj słucha!
Wyjaśnij, w jaki sposób wersety 36–43 łączą się z wersetami 24–30.
Określ, kto poprosił Jezusa o wyjaśnienie sensu przypowieści.
Rozważ, o czym może świadczyć fakt, że Jezus został poproszony o wytłumaczenie sensu przypowieści.
Wymień, odwołując się do przywołanego tekstu, kolejny wyróżnik przypowieści.
Podaj, odwołując się do przywołanego tekstu, kolejny wyróżnik przypowieści.
Podaj swoją propozycję definicji przypowieści.
Poniżej podano gatunki literackie podobne do przypowieści. Wymień po jednej cesze, która według ciebie odróżnia przypowieść od wymienionego gatunku:
bajka,
mit,
podanie.
Po co nam przypowieści?
gatunek literatury o charakterze dydaktycznym, pouczającym, służący przekazywaniu prawdy moralnej; przypowieść ma formę niewielkiej fabularnej historii, która przedstawia schematycznie skonstruowanych bohaterów (często skontrastowanych) w typowych życiowych sytuacjach; właściwa interpretacja przypowieści wymaga zrozumienia znaczeń metaforycznych (symbolicznych)
Znanych jest około 40 przypowieści Jezusa, co oznacza, że był to główny sposób przekazywania jego nauki. Kulturowe i religijne znaczenie przypowieści ewangelicznych sprawia, że chociaż występują one również w Starym Testamencie, to dziś kojarzy się ów gatunek niemal wyłącznie z Nowym Testamentem, z życiem i działalnością Chrystusa.
Przypowieść występuje nie tylko w Biblii, jest charakterystyczna również dla religii Wschodu.
Zastanów się i odpowiedz, dlaczego nauki Jezusa mają formę przypowieści.
Dwaj synowie
Przypowieść o dwóch synach. Ewangelia wg św. Mateusza, rozdz. 21, w. 28‑32(28) «Co myślicie? Pewien człowiek miał dwóch synów. Zwrócił się do pierwszego i rzekł: 'Dziecko, idź dzisiaj i pracuj w winnicy!' (29) Ten odpowiedział: 'Idę, panie!', lecz nie poszedł. (30) Zwrócił się do drugiego i to samo powiedział. Ten odparł: 'Nie chcę'. Później jednak opamiętał się i poszedł. (31) Któryż z tych dwóch spełnił wolę ojca?» Mówią Mu: «Ten drugi». Wtedy Jezus rzekł do nich: «Zaprawdę, powiadam wam: Celnicy i nierządnice wchodzą przed wami do królestwa niebieskiego. (32) Przyszedł bowiem do was Jan drogą sprawiedliwości, a wyście mu nie uwierzyli. Celnicy zaś i nierządnice uwierzyli mu. Wy patrzyliście na to, ale nawet później nie opamiętaliście się, żeby mu uwierzyć.
Udowodnij, że przytoczony fragment Ewangelii jest przypowieścią.
Choć Jezus nie wyjaśnił przypowieści, jej wymowa wydaje się oczywista. Podaj dwa objaśnienia:
religijne:
Ojciec to...
Syn pierwszy to...
Syn drugi to...niereligijne:
Ojciec to...
Syn pierwszy to...
Syn drugi to...
Przypowieści poetów i teologów
Zapoznaj się z poniższymi wierszami Leopolda StaffaLeopolda Staffa i Czesława MiłoszaCzesława Miłosza oraz tekstem Josepha RatzingeraJosepha Ratzingera, a następnie wykonaj polecenia.
PodwalinyBudowałem na piasku
I zwaliło się.
Budowałem na skale
I zwaliło się.
Teraz budując zacznę
Od dymu z komina.
Wymień przypowieść biblijną, do której nawiązuje utwór Podwaliny.
Podaj tytuł przypowieści biblijnej, do której nawiązuje utwór Podwaliny.
Zinterpretuj, odnosząc się do tytułu wiersza Podwaliny, jego końcowe wersy:
'Teraz budując zacznę
Od dymu z komina'.
Przypowieść o makuNa ziarnku maku stoi mały dom,
Pieski szczekają na księżyc makowy
I nigdy jeszcze tym makowym psom,
Że jest świat większy, nie przyszło do głowy.Ziemia to ziarnko – naprawdę nie więcej,
A inne ziarnka – planety i gwiazdy.
A choć ich będzie chyba sto tysięcy,
Domek z ogrodem może stać na każdej.Wszystko w makówce. Mak rośnie w ogrodzie,
Dzieci biegają i mak się kołysze.
A wieczorami, o księżyca wschodzie
Psy gdzieś szczekają, to głośniej, to ciszej.
Wyjaśnij, co, twoim zdaniem, symbolizują elementy wymienione w Przypowieści o maku:
a) ziarnko maku,
b) makówka,
c) domek z ogrodem,
d) księżyc makowy.
Swoją odpowiedź możesz przedstawić również w formie notatki graficznej.
Wymień podobieństwa i różnice gatunkowe między poznanymi przypowieściami biblijnymi a Przypowieścią o maku Czesława Miłosza.
Jezus z Nazaretu: Od chrztu w Jordanie do Przemienienia[…] Mimo kolejnych przemian cywilizacyjnych nie przestają nas oneone poruszać swą świeżością i ludzką wymową. […] Jednocześnie jednak znajdujemy się w podobnej sytuacji, w jakiej znajdowali się współcześni Jezusowi, a nawet sami Jego uczniowie: ciągle na nowo musimy Go pytać, co chce nam powiedzieć w danej przypowieści (zob. Mk 4,10). Wysiłki podejmowane w celu właściwego zrozumienia przypowieści widoczne są w całej historii Kościoła. Także egzegezaegzegeza krytyczno‑historyczna musiała wielokrotnie korygować swe wcześniejsze opinie i nie jest w stanie dostarczyć nam definitywnych informacji.
Na podstawie przeczytanego fragmentu książki Josepha Ratzingera i własnych doświadczeń lekturowych wytłumacz:
a) z czego wynikają trudności w interpretacji przypowieści biblijnych,
b) co może świadczyć o atrakcyjności tej formy przekazu treści.
Język przypowieści
Przeczytaj fragmenty tekstów Humphreya CarpenteraHumphreya Carpentera i Antonia SalasaAntonia Salasa, a następnie wykonaj polecenia.
JezusDlaczego Jezus miałby znaczną część swego nauczania ująć w przypowieściach? Marek daje odpowiedź, która współcześnie brzmi dziwnie – Jezus chciał, by zrozumiało Go tylko najbliższe grono uczniów. Marek powiada, że Jezus wykorzystał przypowieści do zamaskowania znaczenia własnych słów i wprowadzenia w błąd reszty słuchaczy […]. Niepodobna tego uznać za prawdziwy motyw. Byłoby dziwne, gdyby Jezus, nauczając publicznie, rozmyślnie wprowadzał w błąd słuchaczy. […]
Jeśli odrzucimy wyjaśnienie Marka dotyczące tego, dlaczego Jezus nauczał w przypowieściach, jaki był zatem prawdziwy tego powód? Być może znajduje się on w tym, co dokładnie przeciwstawne słowom ewangelisty. Otóż najczęściej Jezus przemawiał nie do wykształconych intelektualistów, lecz do zwykłych ludzi, głównie biedaków i wyrzutków. Najlepszym sposobem na utrzymanie uwagi słuchaczy było opowiadanie im historii. Wypowiedzi o królestwie Bożym wywoływały większe zainteresowanie, jeżeli przemawiały obrazowym językiem. Dlatego, aby przedstawić działanie królestwa, Jezus sięgał po obrazy z codziennego życia Galilei: siewcy; właściciela winnicy wynajmującego robotników, wschodzącego zboża na polu.
Wymień cechy przypowieści, które zdaniem Carpentera sprawiają, że przyciąga ona uwagę słuchaczy.
Wyjaśnij, jak rozumiesz określenie 'obrazowy język'.
Ewangelie synoptyczne. Jezus – Ten, który głosi Królestwo BożePrzed laty byłem świadkiem pewnego żenującego wydarzenia. W ramach tygodnia biblijnego odbywały się wykłady, prowadzone przez grupę profesorów – łącznie ze mną. Wśród słuchaczy nie zabrakło garstki 'erudytów', którzy – kierując się zapewne snobizmem – gorąco pragnęli zakosztować 'naukowej dyskusji'. Kiedy jeden z kolegów wyłożył swój temat z ogromną jasnością i prostotą, ci 'erudyci' zarzucili mu niekompetencję. Jak mógł przekazać rzetelną doktrynę bez zacytowania przynajmniej jednego z niemieckich autorów? Następnego dnia miał swój wykład inny 'mistrz', ekspert w dziedzinie zaciemniania tekstu: dokumentował swoje wystąpienie niezliczonymi cytatami, niektóre z nich, ku zadowoleniu 'erudytów', odczytywał w języku oryginalnym. Szczerze muszę przyznać, że nie zrozumiałem prawie nic z tego, co zaprezentował w swoim wystąpieniu. Natomiast 'erudyci' obsypali go pochwałami: 'Jaka rzetelność! Jak wiedza!'. Być może mieli rację, ja jednak nie przestawałem zadawać sobie pytania: 'W jaki sposób zareagowaliby ci tzw. naukowcy, gdyby słuchali przypowieści Jezusa?'.
Jest dla mnie jasne, że Jezus mówił do prostych ludzi, których semicka mentalność łatwo odczytywała wymowę metafory, symbolu i obrazu. Czy trafiłby do prostych ludzi, gdyby przemawiał do nich jak do uczonych? Przecież Jezus od samego początku kieruje swoje orędzie do 'maluczkich'.
Objaśnij znaczenie słowa 'erudyta'.
Antonio Salas w swoim tekście kilka razy użył cudzysłowu. Wyjaśnij, odwołując się do każdego słowa zapisanego w cudzysłowie, dlaczego autor posłużył się tym znakiem interpunkcyjnym.
Wyjaśnij powody zachowania się części uczonych po wysłuchaniu wykładu 'mistrza'.
Odpowiedz na wątpliwość Salasa wyrażoną w pytaniu: 'W jaki sposób zareagowaliby ci tzw. naukowcy, gdyby słuchali przypowieści Jezusa?'.
Zadaniowo
Przypowieść o pannach roztropnych i nieroztropnych. Ewangelia wg św. Mateusza, rozdz. 25, w. 1‑13(1) Wtedy podobne będzie królestwo niebieskie do dziesięciu panien, które wzięły swoje lampy i wyszły na spotkanie pana młodego. (2) Pięć z nich było nierozsądnych, a pięć roztropnych. (3) Nierozsądne wzięły lampy, ale nie wzięły z sobą oliwy. (4) Roztropne zaś razem z lampami zabrały również oliwę w naczyniach. (5) Gdy się pan młody opóźniał, zmorzone snem wszystkie zasnęły. (6) Lecz o północy rozległo się wołanie: 'Pan młody idzie, wyjdźcie mu na spotkanie!' (7) Wtedy powstały wszystkie owe panny i opatrzyły swe lampy. (8) A nierozsądne rzekły do roztropnych: 'Użyczcie nam swej oliwy, bo nasze lampy gasną'. (9) Odpowiedziały roztropne: 'Mogłoby i nam, i wam nie wystarczyć. Idźcie raczej do sprzedających i kupcie sobie!' (10) Gdy one szły kupić, nadszedł pan młody. Te, które były gotowe, weszły z nim na ucztę weselną, i drzwi zamknięto. (11) W końcu nadchodzą i pozostałe panny, prosząc: 'Panie, panie, otwórz nam!' (12) Lecz on odpowiedział: 'Zaprawdę, powiadam wam, nie znam was'. (13) Czuwajcie więc, bo nie znacie dnia ani godziny.
Napisz opowiadanie twórcze, w którym przedstawisz uwspółcześnioną wersję wybranej przypowieści. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 200 wyrazów.
Przyjrzyj się obrazowi Przypowieść o bogaczu RembrandtaRembrandta lub zapoznaj się z jego opisem, a następnie wykonaj polecenia.
Odszukaj w Ewangelii według św. Łukasza przypowieść Ostrzeżenie przed chciwością i sprawdź, czy Rembrandt oddał wiernie jej treść.
Napisz opowiadanie twórcze, którego plastycznym wyobrażeniem mógłby być przywołany obraz Rembrandta. Twoja praca powinna liczyć co najmniej 200 wyrazów.
Blisko i dalekoPewien uczeń zapytał Baalszema: 'Jak się to dzieje, że ktoś, kto kocha Boga całym sercem i wie, że jest przy nim blisko, doświadcza niekiedy uczucia rozłąki i oddalenia od Boga?'
Baalszem tak mu to wyjaśnił: 'Kiedy ojciec uczy swojego małego synka chodzenia, stawia go najpierw przed sobą, a chcąc go uchronić przed upadkiem, rozpościera blisko niego ręce i w ten sposób chłopczyk idzie ku ojcu między jego rękami. Ale kiedy już jest blisko, ojciec odsuwa go troszkę od siebie i szerzej rozpościera ręce, a robi to tak długo, póki dziecko nie nauczy się chodzić'.
Modlitwa o świcieSą tacy cadykowiecadykowie – rzekł pewnego razu rabbirabbi Naftali – co modlą się, aby ci, którzy potrzebują pomocy, przyszli do nich i dzięki ich modlitwie znaleźli pomoc. Ale rabbi z Ropczyc wstaje o świcie i modli się, aby wszyscy, którzy potrzebują pomocy, mogli ją znaleźć u siebie w domu, nie musieli jechać do Ropczyc i nie ulegali pokusie myśli, że to rabbi z Ropczyc im pomógł.
Przeczytaj powyższe teksty autorstwa Martina BuberaMartina Bubera. Następnie wybierz jeden z nich i sformułuj wniosek, który będzie stanowił przesłanie płynące tekstu.
Zapoznaj się z poniższymi słowami kluczami związanymi z lekcją, a następnie zaproponuj ich własną kolejność. Możesz kierować się tym, co cię zaciekawiło, poruszyło, zaskoczyło itp. Przygotuj krótkie uzasadnienie swojej propozycji. Słowa klucze: Biblia, Ewangelia, przypowieść.