Architektura sakralna Opactwo w Jumieges Jumieges, Francja

Klasztor został założony w 654 r. przez św. Filiberta w zakolu rzeki Seine, w niedostępnym lesie. Filibert był pierwszym opatem klasztoru, jednak został zmuszony do opuszczenia Jumièges. Później założył klasztor na wyspie Noirmoutier, gdzie zmarł i został pochowany. W VII w. mnichem opactwa był św. Sydoniusz. Przez wieki Normanowie palili i plądrowali klasztor. W obliczu ciągłego zagrożenia mnisi opuścili opactwo, zabierając ze sobą relikwie i najcenniejsze rękopisy. Klasztor pozostawał opuszczony przez pół wieku. W poł. XI w. opat Robert odbudował klasztor. 1 lipca 1067 r. arcybiskup Rouen Saint Mavrily poświęcił główny kościół opactwa Notre-Dame-de-Jumièges w obecności księcia Normandii Wilhelma I Zdobywcy i wielu prałatów, wśród których byli wszyscy biskupi z Normandii. Klasztor prowadził własną kronikę Annales Gemmeticenses od początku XII w. Od tego czasu opactwo znajdowało się pod patronatem księcia Normandii, co przyczyniło się do wzrostu jego znaczenia. Jumièges był głównym klasztorem Normandii i ważnym ośrodkiem edukacji i nauki, zbiór rękopisów w bibliotece klasztornej zawiera kilkaset cennych dzieł. Byli opaci Jumièges stawali się wpływowymi postaciami w życiu Kościoła, np. Robert z Jumièges w 1051 r. został arcybiskupem Canterbury. W XII w. klasztorny kościół został przebudowany w stylu gotyckim. W XVI w. opactwo Jumièges zostało zniszczone przez wojska hugenotów w czasie wojen religijnych. Klasztor został odbudowany, a w 1573 r. poświęcono nowo wybudowany kościół klasztorny. Po wybuchu rewolucji francuskiej opactwo Jumièges, jak wiele innych klasztorów we Francji, zostało zamknięte. Biblioteka została przeniesiona do Rouen. Od 1795 do 1825 r. budynki opactwa były wykorzystywane jako kamieniołom, a większość budynków obrócono w gruzy.