Poczucie samotności u nastolatków z zaburzeniami ze spektrum autyzmu

Artykuł naukowo‑badawczy prezentujący wyniki badań dotyczące poczucia samotności i funkcjonowania poznawczego nastolatków ze spektrum zaburzeń autystycznych. Hipoteza: osoby z ASD wykazują wyższy poziom poczucia samotności w porównaniu do osób neurotypowych; poziom poczucia samotności wiąże się z funkcjonowaniem poznawczym oraz poziomem nasilenia cech ASD. Wyniki badań wskazują na to, że im większe nasilenie cech ASD tym większe poczucie osamotnienia. Najwyższy poziom poczucia samotności ujawniają osoby najlepiej funkcjonujące spośród grupy osób z ASD. Poziom funkcjonowania może wpływać na umiejętność postrzegania odmienności, w zakresie własnych interakcji z innymi ludźmi. Wyniki przedstawionych w tekście badań konfrontują się ze stereotypowym postrzeganiem osoby z ASD jako postrzegającej samotność jedynie w kategoriach pozytywnych (dążenie do niej). Rekomendacja: tekst interesujący w warstwie kognitywnej, wprowadza nowe tezy do obszaru wiedzy na temat funkcjonowania osób z ASD, ich preferencji i potrzeb w odniesieniu do relacji z innymi.