No właśnie, gdzie? W wyobraźni! Tam może zdarzyć się wszystko, co tylko sobie wymyślimy. Poeta marzył o niebieskim puchu na gałązkach kwitnącej jabłoni, uśmiechniętym słońcu w zielonym makijażu, fruwających nad modrą łąką krówkach… A ty jakie obrazy tworzysz w głowie?
Wyobraźnię można codziennie rozwijać. Usiądź wygodnie, zamknij oczy i rozpocznij trening. Słuchaj nagranych wskazówek.
Wysłuchaj nagrania lub przeczytaj uważnie tekst, a następnie wyobraź sobie przedstawiony w nim świat.
Trening wyobraźni
Zamknij oczy, oddychaj spokojnie i patrz oczami swojej wyobraźni. Zobacz, przed twoją ławką zatrzymuje się dziwny pojazd, podobny do kapelusza, a może do czajnika? Przyglądaj się uważnie.
Teraz otwierają się drzwi pojazdu i miły głos zaprasza cię do środka. Wstajesz, wsiadasz do pojazdu, który unosi się i wylatuje przez okno w nieznane.
Po chwili lądujesz przed wielką bramą. Brama otwiera się. Wchodzisz w nieznane ci miejsce, gdzie wita cię ptak‑dziwak. Nosi żółty frak, czapkę zieloną, kwiaciaste spodnie i ogromniaste buty. Na plecach ma kraciasty plecak, a na szyi szal w zielone i żółte paski. Teraz słyszysz głośny huk. Ptak‑dziwak gdzieś ucieka. Brama znika. Ty powoli otwierasz oczy, bierzesz głęboki wdech i jesteś znów w swojej ławce.
Co można zobaczyć oczami wyobraźni? Na podstawie wysłuchanego fragmentu odpowiedz na pytania.
Jakie uczucia ci towarzyszyły?
Czy było przyjemnie? A może strasznie?
Porozmawiaj o swoich odczuciach z koleżankami i kolegami w klasie.
Z czym kojarzy Ci się słowo 'wyobraźnia'? Wybierz najlepsze - twoim zdaniem - skojarzenia spośród podanych. Dodaj także inne określenia i ułóż je w chmurach.
Posłuchaj, jak 'Cuda i dziwy' maluje słowem poeta Julian Tuwim. Podczas słuchania zamknij oczy i twórz w swojej wyobraźni obrazy inspirowane słowami poety.
Wysłuchaj nagrania lub przeczytaj wiersz i spróbuj sobie wyobrazić świat, przedstawiony przez poetę.
Cuda i dziwySpadł kiedyś w lipcu
Śnieżek niebieski,
Szczekały ptaszki,
Ćwierkały pieski.
Fruwały krówki
Nad modrą łąką,
Śpiewało z nieba
Zielone słonko.
Gniazdka na kwiatach
Wiły motylki.
Trwało to wszystko
Może dwie chwilki.
A zobaczyłem
Ten świat uroczy,
Gdy miałem właśnie
Przymknięte oczy.
Gdym je otworzył,
Wszystko się skryło
I znów na świecie
Jak przedtem było.
Wszystko się pięknie
Dzieje i toczy...
Lecz odtąd – często
Przymykam oczy.
Zapoznaj się z ilustracją i odpowiedz na poniższe pytania.
Czy podczas słuchania recytacji wiersza w twojej wyobraźni pojawił się podobny obraz?
Opisz, jakie inne obrazy udało ci się zobaczyć.
Co się stało, gdy osoba mówiąca w wierszu otworzyła oczy?
Jak myślisz, czy sytuacje opisane w wierszu mogą się zdarzyć w rzeczywistości? Wyjaśnij, dlaczego?
Zastanów się:
Czy podczas lektury wiersza w twojej wyobraźni pojawiły się jakieś obrazy?
Opisz, jakie obrazy udało ci się zobaczyć.
Co się stało, gdy osoba mówiąca w wierszu otworzyła oczy?
Jak myślisz, czy sytuacje opisane w wierszu mogą się zdarzyć w rzeczywistości? Wyjaśnij, dlaczego?
Zabaw się w poetę i posłuż się takim samym chwytem poetyckim, jak Julian Tuwim. Nadaj cechy ludzkie roślinom, zwierzętom albo zjawiskom. Zapisz swoje pomysły w polu poniżej lub w zeszycie. Przedstaw je całej klasie.
Przygotujcie inscenizację wiersza Juliana Tuwima zatytułowaną 'Cuda i dziwy'.
To, co się dzieje na obrazach opisanych w wierszu, możecie wzbogacić wyrażeniami dźwiękonaśladowczymi oraz ruchem scenicznym. A może znacie piosenkę, którą mogłoby zaśpiewać słonko?
Wybierzcie reżysera, narratora, który przeczyta wiersz, dźwiękowców i grupę choreograficzną.
Bawcie się wyobraźnią!
Porozmawiaj z kolegami o pracy nad przedstawieniem. Co sądzisz o waszym wspólnym dziele? Opowiedz o tym, co było najciekawsze w tej pracy, a co sprawiało ci trudność. Dlaczego?
Jak myślisz, czy sytuacje opisane w wierszu mogą się zdarzyć w rzeczywistości? Wyjaśnij, dlaczego?