Architektura sakralna Katedra Najświętszej Marii Panny Reims, Francja

Gotycka katedra pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny w Reims we Francji. Jest uznawana za najbardziej harmonijną i klasyczną w proporcjach we Francji, często nazywana „katedrą aniołów” z powodu bogatej dekoracji rzeźbiarskiej. Została zbudowana w latach 1211–1300 na miejscu poprzedniej świątyni z 401 r. Zaprojektował ją Jean dʼOrbais. Dwuwieżowa fasada katedry przypomina fasadę paryskiej Notre-Dame. W obydwu świątyniach z fasad wyrastają nieprzykryte hełmami wieże. W fasadzie znajdują się trzy ogromnych rozmiarów portale. Są tak duże, że w tympanon środkowego wbudowana została rozeta. Druga z rozet znajduje się ponad portalem i jest wypełniona witrażem z XIII w., który przedstawia Najświętszą Marię Pannę w otoczeniu apostołów i muzykujących aniołów. Po obydwu jej stronach wybudowano strzeliste gotyckie okna, oświetlające dwie boczne nawy. Ta trójnawowa katedra jest bazyliką, co oznacza, że dwie nawy boczne są niższe od nawy głównej. Wieńczący je dach zdobiony jest licznymi rzeźbami, częściowo przeniesionymi z pałacu biskupiego. Katedra posiada potrójną nawę poprzeczną i krótkie, pięcionawowe prezbiterium. Zamknięta jest w części wschodniej ambitem, do którego przylega pięć kaplic. Część wschodnia została ukończona już w 1241 r. Całe wnętrze (wraz z głębokością środkowej kaplicy) mierzy 141 m długości, a wysokość trójkondygnacyjnej nawy głównej osiąga 38 m. Wnętrze mocno akcentują linie pionowe. Żebra sklepienia schodzą poprzez pas triforium na półkoliste kolumny. Otwory okienne ambitu i kaplic wzbogacono jednymi z pierwszych maswerków. Katedra słynie z witraży zaprojektowanych przez Marca Chagalla i bogatej rzeźbiarskiej kompozycji fasady. W czasie rewolucji francuskiej zniszczono lektorium i witraże, ale bryła budynku ocalała. Do 1996 r. usuwano zniszczenia z czasów pierwszej wojny światowej. Tu w 1429 r. Joanna dʼArc kazała koronować odsuniętego od władzy króla Karola VII.