Sztuka miłości w Młodej Polsce

Zwróć uwagę na temat utworu. Miłość została ukazana jako przeżycie związane z określoną osobą.

Wiersz reprezentuje lirykę miłosną. To erotyk. Podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej. Zwraca się wprost do ukochanej. Z tego wynika, że utwór reprezentuje także lirykę bezpośrednią i zwrotu do adresata. Ponadto mówi on wprost o swoich uczuciach, więc jest to również liryka wyznania w postaci monologu lirycznego.

Sytuacja liryczna to okoliczności warunkujące sposób mówienia podmiotu lirycznego.

Miłość została przedstawiona jako żądza doznania rozkoszy, ale też jako forma ucieczki od otaczającego świata, próba zapomnienia i bezsensie życia (dekadentyzm). Kobieta jest prawie nieobecna, choć słowa są kierowane do niej. Patrzy z 'twarzą wylękłą'. Postawa mężczyzny ją przeraża, ponieważ wolałaby usłyszeć inne słowa od ukochanego. Podmiot liryczny po zbliżeniu czuje się zmęczony. Jego uwaga koncentruje się na własnych odczuciach. Kiedy przemija miłosne uniesienie, pozostaje żal, nienasycenie i codzienność. Wyzwoleniem
od powracającego poczucia bezsensu jest śmierć, postrzegana jako błogosławieństwo.

Zwróć uwagę na zachowanie podmiotu lirycznego i w której osobie się wypowiada.

Podmiot liryczny wypowiada się w pierwszej osobie liczby pojedynczej,
co potwierdzają użyte formy czasownika: 'chcę', 'chylę', 'szukam'. Jest to mężczyzna świadomy, że miłość przynosi chwilowe zapomnienie. Gdy przeminie miłosne uniesienie, pozostaje żal. Podmiot liryczny mówi swojej ukochanej, że czuje się strudzony po zbliżeniu. To dekadent.

Zastanów się, jaka relacja łączy mężczyznę i kobietę w tym wierszu.

Podmiot liryczny prezentuje miłość erotyczną, zmysłową, która realizuje się w akcie seksualnym.

Zwróć uwagę, w jaki sposób podmiot liryczny charakteryzuje miłość.

Miłość jest spełnieniem seksualnym, ale także chwilową ucieczką od poczucia beznadziei i bezsensu życia dekadenta.

Przypomnij sobie założenia filozofii Schopenhauera, zwłaszcza dotyczące woli.

Wiersz nawiązuje do filozofii Schopenhauera, który reprezentował pesymistyczny pogląd na świat. Według niego wola jest irracjonalna, dlatego nie może jej nic zaspokoić. Człowiek ciągle boryka się z niezaspokojeniem i niezadowoleniem. Według niego życie to pasmo rozczarowań i cierpienie.

Przypomnij sobie, co symbolizuje złoto.

Klimt wykorzystał złoto (którym się fascynował) na obrazie. W dziele zastosował bogate zdobienia, wykonane z płatków szczerego złota, które budzi w sztuce skojarzenia religijne i sprawia wrażenie przepychu. Jest to współczesna ikona ukazująca sacrum miłości. Oznacza to, że miłość jest święta, czysta, idealna.

Zwróć uwagę na pozycję, w jakiej znajdują się przedstawione postaci.

Równorzędność postaci polega na tym, że żadna z nich nie dominuje, choć kobieta uosabia delikatność, zaś mężczyzna jest silny. Obie postaci zlewają się w jedną całość.

Przypomnij sobie cechy secesji.

Klimt namalował obraz farbami olejnymi. Wykorzystał również płatki złota i motyw mozaiki. Jego dzieło należy do secesyjnych, ponieważ artysta posłużył się bogatą ornamentyką roślinną i geometryczną. Charakterystyczna była linia giętka, płynna i ruchliwa.

Uniwersalizm oznacza ogarnięcie całości, powszechność.

Uniwersalizm obrazu Pocałunek Klimta polega na tym, że obraz można odczytywać na różne sposoby. Dla jednych może być wzruszającym przedstawieniem zakochanej pary w czułych objęciach, a dla innych mieć znaczenie symboliczne. Kobieta i mężczyzna symbolizują połączenie nieba z ziemią, miłość w wymiarze sacrum, pełnię, duchowe połączenie.