W szkole mówimy o szkole
W szkole nie tylko zdobywasz wiedzę i umiejętności, ale również uczestniczysz w jej życiu. Wraz z dyrektorem, nauczycielami i rodzicami tworzysz jej wizerunek i wpływasz na atmosferę, jaka w niej panuje. Obraz szkoły zależy więc w równej mierze od twojego zachowania, twojej postawy i twoich postępów w nauce. Niebagatelną rolę odgrywają tu też wszelkie teksty tworzone przez ciebie z różnych okazji.
1) Informacje dostępne w internecie wpływają na postrzeganie realnej rzeczywistości.
Jeśli szkoła, do której chodzisz, ma stronę internetową, to zapoznaj się z nią. Zastanów się, czy twoim zdaniem zawiera ona wystarczającą ilość informacji. Określ, czy jej struktura jest przejrzysta i pozwala łatwo dotrzeć do szukanych informacji? Czy treści w niej zamieszczone są twoim zdaniem użyteczne, poprawnie sformułowane, wiarygodne? Czy informacje tam podane są aktualne
i wydają się atrakcyjne pod względem treści i formy? Czy dostosowano
je do odbiorcy, dla którego miały być przeznaczone? Jak oceniasz walory wizualne, estetyczne, czyli wygląd tej strony internetowej?
Zastanów się, na ile wizerunek twojej szkoły na stronie internetowej odpowiada prawdzie i czy należy zmienić coś w sposobie jego prezentacji.
Określ, jak według Ciebie strona internetowa twojej szkoły wpływa na jej postrzeganie w przestrzeni publicznej.
2) Napisz, co czujesz, kiedy występujesz publicznie.
Przygotowanie mowy okolicznościowej
Uczestnicząc w życiu szkoły, często stajesz przed koniecznością wygłoszenia wystąpienia lub wzięcia udziału w dyskusji. Jak zatem powinno być zbudowane takie wystąpienie? Zależy to przede wszystkim od celu wystąpienia, a ten bywa dwojaki. Po pierwsze może chodzić o uświetnienie jakiejś uroczystości (np. inauguracji roku szkolnego, obchodów jubileuszu szkoły) – wówczas należy przygotować mowę okolicznościową. Po drugie celem może być przekonanie jakiejś osoby lub grupy osób do konkretnych działań (zorganizowania wycieczki lub wyposażenia sali w nowoczesny sprzęt multimedialny). Klasyczna mowa argumentacyjna, czyli taka, w której nadawca dąży do przekonania publiczności, składa się z trzech części: wstępu, rozwinięcia i zakończenia. Poniżej zaprezentowane zostały elementy, które mogą się znaleźć w każdej z nich.
Mowa | ||
---|---|---|
Wstęp | Rozwinięcie | Zakończenie |
|
|
|
Publiczne wystąpienia w szkoleWróciłem z Ogólnopolskiego Przeglądu Projektów Uczniowskich w Krakowie. Wcześniej jako juror miałem okazję poznać i ocenić prawie 400 fantastycznych projektów nadesłanych
z 200 gimnazjów z całej Polski. W Krakowie wysłuchałem wytypowanych przez jury 16 najlepszych zespołowych prezentacji. Z każdego województwa wytypowano jeden projekt. W Krakowie spotkali się autorzy działań na rzecz swojego środowiska, lokalnej społeczności, szkoły, miasta lub osiedla. Uczniowie gimnazjum mieli za zadanie zdiagnozowanie rzeczywistych problemów w swoim najbliższym środowisku i wybranie jednego, który są w stanie samodzielnie rozwiązać. W ten sposób powstały plany nowych ścieżek rowerowych, place zabaw, bezpieczne przejścia dla uczniów, dodatkowe zajęcia pozalekcyjne, odnowione przystanki, przeprowadzono akcje ekologiczne i stworzono programy promocji własnych miejscowości. Uczniowie prezentowali wyniki swoich aktywności. Mówili, czego nauczyli się, realizując projekty, co im się udało,
co sprawiło największą radość. Przekonali się, że warto myśleć o działaniu na rzecz dobra wspólnego. Doświadczyli radości z czynienia dobra na rzecz innych. Docenili wartość współpracy i współzależności w rozwiązywaniu ważnych dla innych problemów.
Trudno jest przecenić wartość działań uczniowskich. Na pewno nie było łatwo zdecydować, które z nadesłanych projektów powinny zostać zaproszone do zaprezentowania w krakowskim przeglądzie. Jednak bardzo łatwo przyszło ocenić publiczne prezentacje uczniów. Każdy z zespołów miał dwie. Pierwsza trwała 3 minuty, celem było zaprezentowanie zespołu, opiekuna oraz tematu i hasła projektu. Druga to 10 minut merytorycznej prezentacji. Cele, zadania, sposoby rozwiązania problemu i wyniki prac zespołu. Niestety, żadna z 16 prezentacji nie wzbudziła mojego zachwytu. Treść ich była niezwykle cenna i ważna, ale forma prezentacji na bardzo niskim poziomie. Uczniowie nie potrafili samodzielnie opowiedzieć o swoich działaniach. Czytali z kartek, z notatników, ze slajdów i z ekranu, często tyłem do słuchaczy. Recytowali wyuczone formułki i nie skupiali uwagi innych. Nie było w tym naturalności, swobody, młodzieńczego entuzjazmu ani prawdziwej radości i przyjemności. Młodzież z gimnazjów
nie potrafiła mówić od siebie, nie miała kontaktu z publicznością. Nie potrafiła zintegrować swoich multimedialnych prezentacji z własnymi wypowiedziami. Nie radziła sobie z kłopotami i nieoczekiwanymi zdarzeniami. Załamywała się i poddawała stresowi, który ich paraliżował. Brakowało spójnych wypowiedzi, ciekawej formy i poprawności językowej. Momentami improwizowali, ale nauczyciele reagowali na te sytuacje krytycznie. Rzadko wspierali, zachęcali i odwoływali się do ich silnych stron. Pilnowali, aby powiedzieli wszystko,
co przygotowali uczniom na kartkach. Brakowało autentyczności, osobistego zaangażowania. Czasami czułem się jak na akademii szkolnej sprzed 40 lat. Niestety, naszym gimnazjalistom brakuje kompetencji społecznych, umiejętności publicznych prezentacji, przemawiania do innych, reagowania
na zachowania publiczności.
Zadaniowo
Przeczytaj cytowaną wyżej wypowiedź Witolda KołodziejczykaWitolda Kołodziejczyka, w której dzieli
się on między innymi wrażeniami na temat umiejętności w zakresie prezentacji wyników swojej pracy przez uczniów gimnazjów i sposobu współpracy z nimi
ich nauczycieli. Autora nie zachwyciła żadna z prezentacji. Zauważył on również,
że nauczyciele jedynie krytykowali wykonanie uczniów. Wyobraź sobie, że jesteś nauczycielem, który postanowił nadrobić zaległości w tej kwestii i przygotować należycie uczniów do prezentacji. Choć w powyższym fragmencie tekstu
nie znajdziesz rad udzielonych wprost, to jednak możesz z niego wywnioskować wiele wskazówek. Zapisz w punktach, co można poradzić uczniom, by ich prezentacja się udała.
Wyjaśnij, jak można radzić sobie z tremą. Wymień znane ci sposoby.
Zredaguj pisemnie wniosek, w którym wykorzystując od 100 do 200 słów, spróbujesz przekonać dyrekcję swojej szkoły, by ofertę prowadzonych w niej zajęć poszerzyła o pozalekcyjne zajęcia sportowe.
Napisz wystąpienie, które mogłoby być wygłoszone przez ciebie z okazji jednej
z podanych poniżej okoliczności. Skorzystaj z dostępnych źródeł i zgromadź
jak najwięcej sentencji, którymi uatrakcyjnisz treść wystąpienia.
a) jubileuszu twojej szkoły,
b) pożegnania klas ósmych,
c) uroczystości zakończenia roku szkolnego, podczas której chcesz podziękować wychowawczyni/wychowawcy za pracę z uczniami.
Napisz wystąpienie, do wygłoszenia w czasie 2–3 minut na forum klasy, w celu przekonania twojej wychowawczyni/twojego wychowawcy, by przeprowadziła lekcję wychowawczą na interesujący cię temat.
Zapoznaj się z poniższymi słowami kluczami związanymi z lekcją, a następnie zaproponuj ich własną kolejność. Możesz kierować się tym, co cię zaciekawiło, poruszyło, zaskoczyło itp. Przygotuj krótkie uzasadnienie swojej propozycji. Słowa klucze: wystąpienia publiczne, szkoła, trema, mowa okolicznościowa, argumentacja.