Współczesne słowniki języka polskiego definiują patriotyzm jako miłość i przywiązanie do kraju rodzinnego, ojczyzny i narodu. Zwracają także uwagę na obywatelskość rozumianą jako prawo do stałego zamieszkania w określonym kraju czy mieście. Obywatelskość pojmowana jest też jako należyte wykonywanie obowiązków wynikających z przynależności do państwa. Jeszcze inny aspekt rozważań związany jest z tzw. patriotyzmem lokalnym, miejscem, w którym się urodziliśmy, oraz z patriotyzmem politycznym – szerzej związanym ze zbiorowością, do której duchowo przynależymy (np. z krajem, w którym mieszkamy). W obu przypadkach podkreśla się także postawy obywatelskie oraz etyczne i moralne zobowiązania wobec kraju i społeczeństwa czy małej społeczności lokalnej, w której żyjemy.
Pojęcie „patriotyzmu lokalnego”.
Informacje na temat postaci Tyrteusza, Napoleona (zwróć uwagę na kontrowersje z nim związane) oraz Nikołaja Nowosilcowa i jego polityki w imieniu cara w zaborze rosyjskim.
Podstawowe fakty historyczne związane z sytuacją polityczną Polski w I połowie XIX wieku.
„Pola, zieloność, okopy”
Moja ojczyznaKto mi powiada, że moja ojczyzna:
Pola, zieloność, okopy,
Chaty i kwiaty, i sioła – niech wyzna,
Że – to jej stopy.Dziecka – nikt z ramion matki nie odbiera;
Pacholę – do kolan jej sięga;
Syn – piersi dorósł i ramię podpiera:
To – praw mych księga.
Ojczyzna moja nie stąd wstawa czołem;Ja ciałem zza Eufratu,
A duchem sponad Chaosu się wziąłem:
Czynsz płacę światu.
Naród mię żaden nie zbawił ni stworzył;
Wieczność pamiętam przed wiekiem;Klucz Dawidowy usta mi otworzył,
Rzym nazwał człekiem.
Ojczyzny mojej stopy okrwawione
Włosami otrzeć na piasku
Padam: lecz znam jej i twarz, i koronęSłońca słońc blasku.
Dziadowie moi nie znali też innej;
Ja nóg jej ręką tykałem;
Sandału rzemień nieraz na nich gminny
Ucałowałem.Niechże nie uczą mię, gdzie ma ojczyzna,
Bo pola, sioła, okopy
I krew, i ciało, i ta jego blizna
To ślad – lub – stopy.
Zapisz, do której postaci, twoim zdaniem, odnoszą się fragmenty wiersza: „stopy okrwawione”, „i twarz, i koronę”, „sandału rzemień”, „i krew, i ciało, i ta jego blizna”.
Określ, czym jest dla Cypriana Norwida ojczyzna.
Wytłumacz, jakie znaczenie dla narodu mają tradycja i przeszłość.
Wyjaśnij, jaką funkcję pełnią w tekście następujące słowa i określenia: Chaos, Rzym, Klucz Dawidowy, Eufrat.
Zinterpretuj ostatnią strofę, która kończy się powtarzającymi się w wierszu słowami: To ślad – lub – stopy.
Wyszukaj w internecie materiały ilustracyjne (obrazy, zdjęcia), za pomocą których można, twoim zdaniem, przedstawić treść wiersza Cypriana Norwida. Zebrane materiały możesz dodać poniżej.
Wyobraź sobie, jak mógłby wyglądać obraz ilustrujący wiersz Cypriana Kamila Norwida. Opisz go w kilku zdaniach.
Patriotyzm i ojczyzna
Słownik literatury polskiej XIX wiekuPochodzenie tego słowa greckie i łacińskie […] oznacza „ojca” i tworzy ogromną rodzinę słów o pokrewnej semantycesemantyce. Po grecku patris – ojczyzna, patriótes – rodak […]. W łacińskim języku: patria – „ojczyzna, kraj ojczysty”, patrius – „ojcowski, ojczysty”. W polszczyźnie XVI w. „ojczyzna” znaczyła pierwotnie to, co się po ojcu dziedziczy, a więc „ojcowizna”, natomiast kraj, którego się jest obywatelem, niektórzy woleli oznaczać słowem Patria […].
Wyrazy takie jak „patriota” i „patriotyzm” wchodzą do języka polskiego dopiero w 2. połowie XVIII w. pod niewątpliwym wpływem francuszczyzny. Według Lindego „patriota” to obywatel „gorliwy o dobro ojczyzny”, a „patriotyzm” znaczy „obywatelstwo” […]. Wyróżnimy patriotyzm biologiczny – silne przywiązanie uczuciowe do regionu, do okolicy, do miejsca naszego urodzenia i pochodzenia, naszego dzieciństwa i młodości, oraz patriotyzm polityczny – poczucie głębokiego związku duchowego ze zbiorowością historyczną, do której należymy, i świadomość wynikających stąd naszych obowiązków moralnych wobec niej. W niektórych językach te dwa źródła patriotyzmu nazywane są odrębnymi terminami. Niemcy wyróżniają więc HeimatHeimat (kraj, z którego pochodzimy) i VaterlandVaterland (ojczyzna w sensie politycznym); Francuzi mówią: pays natalpays natal (kraj, gdzieśmy się urodzili) i PatriePatrie. Rozpowszechnienie się w literaturach nowożytnych tematu miłości do ojczyzny regionalnej dokonało się na większą skalę dopiero na przełomie XVIII i XIX wieku, przy czym niemałą rolę zaczęło tu odgrywać rozbudzenie wrażliwości na piękno przyrody, szerzące się pod wpływem twórczości
J.J. RousseauRousseau. […]Wybitnie regionalne jest np. tło akcji ballad Mickiewicza, gdzie autentyzm nazw topograficznych (Świteź, Ruta, Cyryn, Płużyny, Kołdyczewo, Góra Żarnowa, Nowogródek) nie pozostawia wątpliwości, jaką część dawnych ziem Rzeczypospolitej opisuje tekst tych utworów. […] Bardzo mocno wystąpi to [zjawisko] także w Sonetach krymskich (1826), gdzie niezależnie od poetyckiego opisu krajobrazu krymskiego dochodzi do głosu świadomość, że mimo swej piękności jest to przyroda obca sercu Pielgrzyma. Mimo stwierdzenia, że u stóp jego rozciąga się kraina dostatków i krasy, on czuje, że ta pełna cudów przyroda nie jest mu bliska […].
Z kolei patriotyzm polityczny, na skutek zmian, jakie w ciągu wieków zachodziły w ustroju politycznym, przybierał różne formy. Jeśli istotą wszelkiego patriotyzmu politycznego jest poczucie związku duchowego z określoną organizacją życia zbiorowego, to kształtuje się on inaczej, gdy dane państwo rządzone jest przez jakiegoś jedynowładcę, czy stanowi zbiorowość, opartą na zasadzie wolności i obywatelskiej cnoty, a kierowaną przez ludzi, obdarzonych zaufaniem całej społeczności. W pierwszym wypadku patriotyzm przybierze postać wierności wobec władcy, w drugim – świadomej służby dla dobra powszechnego. Warunkiem takiego ukształtowania się patriotyzmu jest nieskażona postać danego ustroju. Arystoteles wyróżnił trzy formy ustrojowe: monarchię, arystokrację i demokrację, jak również trzy postaci ustroju zdegenerowanego, gdy monarchia staje się tyranią, arystokracja – oligarchią, a demokracja – ochlokracją, czyli rządami rozwydrzonego motłochu. […]
W XVIII wieku Francja, dzięki swej ówczesnej ekspansji umysłowej narzuciła reszcie zachodniej Europy nowe pojmowanie istoty władzy i państwa, radykalizmem i bezwzględnością poczynań Wielkiej Rewolucji przypieczętowała głoszone przez filozofów idee polityczne. W świetle ewolucji nowych pojęć mieszkańcy określonego państwa poczuli się jego właścicielami, nie poddanymi jakiejś władzy, narzuconej siłą, lecz wolnymi obywatelami, uznającymi tylko tę władzę za prawowitą, która została ustanowiona zgodnie z ich wolą i wyborem. Wtedy zdobywają popularność słowa takie jak „obywatel” i „patriota”. Związek ideowy tych dwóch wyrazów nie jest przypadkowy. W odczuciu obywateli danego kraju ojczyzną przestało być państwo, a stał się nią kraj i zamieszkujący go ludzie, a że przeważająca ich większość ma świadomość wspólności plemiennego pochodzenia, wspólności języka, obyczajów i duchowej kultury, więc w patriotyzmie politycznym zaczyna się wysuwać na czoło uczucie organicznej łączności jednostki z narodem.
dział w językoznawstwie, którego przedmiotem jest analiza znaczeń wyrazów
Po przeczytaniu fragmentu hasła słownikowego Patriotyzm wykonaj polecenia i odpowiedz na pytania.
Wyjaśnij znaczenie słowa patriotyzm.
Tyrteizm
Tyrteizm – wyraźnie eksponowany w polskim romantyzmie nurt poezji patriotycznej, którego nazwa wywodzi się od Tyrteusza (Tyrtajosa) – greckiego poety z VII w. p.n.e. Legendarny Tyrteusz, obywatel Sparty, stał się symbolem patriotycznej poezji walki, ponieważ w czasie zagrożenia wolności ojczyzny (II wojna meseńska) jego elegie wzywały i prowadziły naród do boju. Poezja Tyrteusza stawiała ojczyznę na pierwszym miejscu w hierarchii wartości oraz propagowała wojenne cnoty, m.in.: poświęcenie, ofiarność, konsekwencję i bezkompromisowość.
Najlepszym i najpełniejszym przykładem wykorzystania tyrteizmu w literaturze romantyzmu przed wybuchem powstania listopadowego jest Konrad Wallenrod (1828) Adama Mickiewicza. Widać w nim mocny związek poezji i czynu, który wyrażony zostaje słowami Halbana: „kiedyś w przyszłości/ Z tej pieśni wstanie mściciel naszych kości!”. Konrad Wallenrod został przez współczesnych Mickiewiczowi odebrany jako wezwanie do walki, czego wyrazem stało się popularne w Warszawie hasło: „Słowo stało się ciałem, a Wallenrod Belwederem”.
Słowa te wypowiedziane po wybuchu powstania listopadowego 29 listopada 1830 roku stały się jednym z haseł zrywu narodowowyzwoleńczego. Konrad Wallenrod, typ spiskowca, stojącego w obliczu popełnienia zdrady w imię narodu był symbolem walki z caratem.
Z czasem synonimem poezji tyrtejskiej, szczególnie w okresie międzypowstaniowym, stały się utwory o charakterze patriotyczno‑budzicielskim, straceńczym i desperackim. Dominują w nich motywy zemsty, tematy martyrologicznemartyrologiczne i wątki biblijne, zwłaszcza starotestamentowe.
cierpienie i męczeństwo narodu lub wyznawców jakiejś religii
Wymień najważniejsze, twoim zdaniem, cechy utworu poetyckiego, który można zaliczyć do nurtu poezji tyrtejskiej.
Marzący: jest tam, gdzie go nie ma, a nie ma go tu, gdzie jest[...] kontrast „ideału” i „życia” potraktować należy jako jedną z osi, wokół których obraca się całe myślenie romantyczne [...]. Konsekwencje bywają rozmaite; [...]
postawa ewazyjna – kontrast między „marzeniem” a „rzeczywistością” budzi chęć do jak najczęstszego i jak najdłuższego przebywania „tam”, w sferze marzenia; w dziedzinie zachowań społecznych mamy wówczas do czynienia z typem roztargnionego marzyciela [...].
postawa tyrtejska – tenże boleśnie odczuwany kontrast inspiruje dążenie do zbliżenia „marzenia” do „rzeczywistości”, do wcielenia „ideału” w „życie”; góruje wówczas marzenie o walce, o czynie [...]; pojawia się typ spiskowca, powstańca, rewolucjonisty, republikanina, radykała;
postawa ironiczna – stałe zderzanie się „marzenia” i „rzeczywistości” powoduje przeświadczenie, że istota życia przejawia się właśnie w tego rodzaju kolizjach, że nie można przed nimi uciec [...] pojawia się typ szyderczego lub wzniosłego ironisty.
Wymień – rzeczywiste bądź literackie – postaci reprezentujące, w twoim przekonaniu, poszczególne postawy romantyczne opisane przez Marię JanionMarię Janion. Możesz skorzystać z dostępnych źródeł.
Legenda napoleońska
Mapa: Europa w epoce napoleońskiej w latach 1799‑1812
Na mapie zaznaczono:
obszar Francji w 1801 roku;
obszary przyłączone do Francji w 1812 roku (Katalonia, Księstwo Toskanii, Księstwo Lukki, Prowincje Iliryjskie, Księstwo Oldenburg, Królestwo Holandii);
obszary we władaniu krewnych Napoleona (Królestwo Hiszpanii, Królestwo Włoch, Królestwo Neapolu);
obszary zależne od Francji (Republika Helwecka, Królestwo Bawarii, Królestwo Westfalli, Księstwo Warszawskie);
lenna tureckie (Hospodarstwo Wołoskie, Hospodarstwo Mołdawskie, Besarabia, Tunezja);
blokada kontynentalna Wielkiej Brytanii od 1806 roku (otaczała cały obszar Europy);
granice Cesarstwa Rzymskiego do 1806 roku;
granice księstwa Warszawskiego w 1809 roku;
granice Związku Reńskiego w 1810 roku;
działania wojsk francuskich w 1800 roku podczas walk z II koalicją (strzałki kierują się na wschód);
działania wojsk francuskich w 1805 roku podczas walk z III koalicją (strzałki kierują się na wschód);
działania wojsk francuskich w latach 1806‑1807 (strzałki znajdują się na terenie Księstwa Warszawskiego oraz Królestwa Pruskiego; rozpoczynają się w Noryberdze);
działania wojsk francuskich w 1809 roku podczas walk z V koalicją (strzałki kierują się na wschód);
działania wojsk francuskich podczas wojny w Hiszpanii w latach 1808‑1811 (strzałki skierowane są w każdym kierunku Hiszpanii – każda ma swój początek w Madrycie);
działania wojsk brytyjskich;
obszary działania partyzantki antyfrancuskiej w Hiszpanii;
ważniejsze bitwy wygrane przez wojska francuskie:
1807 - Frydland;
1806 - Auersted;
1806 - Jena;
1805 - Austerlitz;
1809 - Saragossa;
1809 - Ratyzbona;
1800 - Hohenlinden;
1805 - Ulm;
1800 - Marengo;
1809 - Tudela;
1808 - Przełęcz Somosierra;
ważniejsze bitwy przegrane przez wojska francuskie:
1808 - Saragossa;
1808 - Bailen;
1805 - Przylądek Travalgar;
1811 - Albuera;
1811 - Talavera;
1809 - La Coruna;
ważniejsze traktaty pokojowe:
1807 - Tylża;
1802 - Amiens;
1801 - Luneville;
1809 - Schonbrunn;
1805 - Preszburg;
granice obszarów przyłączonych do Rosji w latach 1806‑1807 (Besarabia, część Cesarstwa Austriackiego z Tarnopolem).
Napoleon Bonaparte (1769–1821) jako postać historyczna i przywódca narodu francuskiego wywołuje do dziś kontrowersjekontrowersje. Był cesarzem Francuzów, świetnym strategiem, politykiem, dyplomatą, znakomitym mężem stanu, reformatorem prawa. Jednak w dzisiejszych ocenach uznawany jest także za agresora i tyrana. Polska tradycja romantyczna, głównie niepodległościowa, podkreślała w czasie zaborów wielkie nadzieje Polaków na odzyskanie niepodległości u boku Napoleona.
W okresie romantyzmu wykreowana została swoista legenda napoleońska, wiążąca się z poczuciem narodowej tożsamości Polaków i ich wiarą w skuteczną walkę u boku cesarza, mającą przynieść wolność.
Jednym z dowodów przychylności Napoleona wobec Polski była konstytucja nadana przez cesarza w 1807 roku Księstwu Warszawskiemu. Dokument przede wszystkim obalał dawną nierówność stanową (np. znosił poddaństwo chłopów), zakładał zasadę równości wobec prawa, ujednolicał sądownictwo, które miało działać tak samo dla wszystkich obywateli kraju.
Z tradycją napoleońską wiązała się także legenda księcia Józefa Poniatowskiego i jego walki u boku cesarza. Książę Poniatowski – żołnierz i strateg – ujawnił swoje talenty wojskowe m.in. w momencie organizowania armii w Księstwie Warszawskim oraz w bitwie pod Raszynem (1809). Najbardziej wyeksponowany w literaturze okazuje się jednak obraz bitwy narodów pod Lipskiem (1813), w której Poniatowski zginął w nurtach rzeki Elstery.
Życie polskie w XIX wiekuKościuszko przejrzał Napoleona na wylot. „W dobrej jesteś szkole – mówił do młodego Chłapowskiego – ale nie pochlebiaj sobie, że on Polskę wskrzesi, on tylko o sobie myśli, zaspokojenie ambicji osobistej to jedyny cel jego, nic trwałego nie stworzy, ale oficjerów niechaj nam wykształcą”. – Choć całe państwa starożytne nie liczyły tyle ludności, ilu żołnierzy walczyło za Napoleona, choć chwała jego ze wszystkich dotąd największą była – Polacy stracili serce dla Uzurpatora... Dopiero gdy ten człowiek, [...] omamił ich kłamliwą obietnicą, [...] naród zatchnął się w oczekiwaniu...
[...] „Zemścicielem” krzywd, „twórcą” państwa nie ważył się okazać, chociaż mógł. Gracz polityczny, lękający się pochwalić atutem polskim ze strachu przed Wiedniem i Petersburgiem, równocześnie oddał nam jednak wiekopomną usługę: stworzył wojsko. [...]. Nastąpił zawadiacki wyczyn młodziutkiej kawalerii polskiej: Somosierra – 30 listopada 1808. [...] Polacy otworzyli Napoleonowi drogę do Madrytu, stając się głównym współczynnikiem podboju Hiszpanii. Trudno żądać od upokojnych sukcesem szwoleżerów trzeźwej świadomości, że zabór Hiszpanii nie różnił się od zaboru Polski.
rozbieżność opinii, która generuje spory i dyskusje
Wytłumacz, na czym polegała kontrowersyjność postaci Napoleona.
Na podstawie przeczytanych tekstów i zgromadzonych przed lekcją informacji na temat Napoleona sformułuj ocenę tej postaci.
Na podstawie informacji zawartych w lekcji oraz własnej wiedzy historycznej połącz poniższe wydarzenia z odpowiednimi datami.
Połącz wydarzenia z datami
1812,
1805,
1821,
1815,
1769,
1807
Narodziny Napoleona | |
Utworzenie Księstwa Warszawskiego | |
Bitwa pod Austerlitz | |
Śmierć księcia Józefa Poniatowskiego | |
Bitwa pod Waterloo | |
Śmierć Napoleona |
Na podstawie informacji zawartych w materiale oraz własnej wiedzy historycznej przypisz poniższym wydarzeniom odpowiednie daty:
narodziny Napoleona;
bitwa pod Austerlitz;
utworzenie Księstwa Warszawskiego;
śmierć księcia Józefa Poniatowskiego;
bitwa pod Waterloo;
śmierć Napoleona.
Zinterpretuj fragment oficjalnego hymnu państwowego Polski – Mazurka Dąbrowskiego, w którym przywołana zostaje postać Napoleona:
Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami,
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.
„Nasz naród jak lawa”
Dziady, cz. IIIScena VII. Salon warszawski
Kilku wielkich Urzędników, kilku wielkich Literatów, kilka Dam wielkiego tonu, kilku Jenerałów i Sztabsoficerów; wszyscy incognito piją herbatę przy stoliku – bliżej drzwi kilku Młodych ludzi i dwóch Starych Polaków. Stojący rozmawiają z żywością – towarzystwo stolikowe mówi po francusku, przy drzwiach po polsku.Przy drzwiach
ZENON NIEMOJEWSKI
(do Adolfa)
To i u was na Litwie toż samo się dzieje?ADOLF
Ach, u nas gorzej jeszcze, u nas krew się leje!NIEMOJEWSKI
Krew?ADOLF
Nie na polu bitwy, lecz pod ręką kata,
Nie od miecza, lecz tylko od pałki i bata.
(rozmawiają ciszej)Przy stoliku
JENERAŁ
(do Literata)
Ale przeczytaj wreszcie – dajże się uprosić.
[…]LITERAT I
Takich dziejów słuchają, lecz kto je przeczyta?
I proszę, jak opiewać spółczesne wypadki;
Zamiast mitologiji są naoczne świadki.
Potem, jest to wyraźny, święty przepis sztuki,
Że należy poetom czekać – aż – aż –JEDEN Z MŁODZIEŻY
Póki? –
Wieleż lat czekać trzeba, nim się przedmiot świeży
Jak figa ucukruje, jak tytuń uleży?LITERAT I
Nie ma wyraźnych reguł.LITERAT II
Ze sto lat.LITERAT I
To mało!LITERAT III
Tysiąc, parę tysięcy –LITERAT IV
A mnie by się zdało,
Że to wcale nie szkodzi, że przedmiot jest nowy,
Szkoda tylko, że nie jest polski, narodowy.
Nasz naród się prostotą, gościnnością chlubi,
Nasz naród scen okropnych, gwałtownych nie lubi; –
Śpiewać, na przykład, wiejskich chłopców zalecanki.
Trzody, cienie – Sławianie, my lubim sielanki.LITERAT I
Spodziewam się, że Panu przez myśl nie przejedzie,
Aby napisać wierszem, że ktoś jadał śledzie.
Ja mówię, że poezji nie ma bez poloru,
A polor być nie może tam, gdzie nie ma dworu:
Dwór to sądzi o smaku, piękności i sławie;
Ach, ginie Polska! dworu nie mamy w Warszawie.MISTRZ CEREMONII
Nie ma dworu! – a to mię dziwi niepomału,
Przecież ja jestem mistrzem ceremonijału.HRABIA
(cicho do Mistrza)
Gdybyś Namiestnikowi wyrzekł za mną słówko,
Moja żona byłaby pierwszą pokojówką.
(głośno)
Ale próżno, nie dla nas wysokie urzędy!
Arystokracja tylko ma u dworu względy.DRUGI HRABIA
(niedawno kreowany z mieszczan)
Arystokracja zawsze swobód jest podporą,
Niech państwo przykład z Wielkiej Brytaniji biorą.
Zaczyna się kłótnia polityczna – młodzież wychodzi.PIERWSZY Z MŁODYCH
A łotry! — o, to kija!A ∗ ∗ ∗ G ∗ ∗ ∗
O, to stryczka, haku!
Ja bym im dwór pokazał, nauczyłbym smaku.N∗ ∗ ∗
Patrzcie, cóż my tu poczniem, patrzcie, przyjaciele,
Otóż to jacy stoją na narodu czele.WYSOCKI
Powiedz raczej: na wierzchu. Nasz naród jak lawa,
Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,
Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi;
Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi.(odchodzą)
Po przeczytaniu fragmentu III części Dziadów Adama Mickiewicza wykonaj następujące polecenia.
W kontekście wydarzeń historycznych XIX wieku zinterpretuj cytat: „Nasz naród jak lawa,/ Z wierzchu zimna i twarda, sucha i plugawa,/ Lecz wewnętrznego ognia sto lat nie wyziębi,/ Plwajmy na tę skorupę i zstąpmy do głębi”.
Opisz obraz polskiego społeczeństwa scharakteryzowanego przez Adama Mickiewicza w scenie Salon warszawski. Zwróć uwagę na grupę patriotów (np. studentów) i sprzedawczyków (tzw. elitę, czyli piękne damy, oficerów, carskich urzędników) oraz na rolę literatury, o której rozmawiają uczestnicy tej sceny.
Na podstawie tekstu przygotuj argumenty do debaty, w której strony (patrioci z jednej i zwolennicy cara z drugiej) przedstawią argumenty za tym, że to ich postępowanie jest właściwe.
„Patriota – wariat”
"Patriota --- wariat"Może nawet w dziejach duchowych zbiorowości polskiej należy zaliczyć te zjawiska, te wiadomości o nich podawane, te legendy, jakimi obrastały – do najważniejszych, gdyż dawały one niezwykłą miarę politycznej rozpaczy [...]. Słowo „szalony” w tym kontekście uzyskiwało kilka doniosłych znaczeń, często ze sobą sprzecznych:
1) „szalony”, bo rzeczywiście zwariował z powodu nieszczęść i klęsk ojczyzny;
2) „szalony”, bo niepoczytalny, nieodpowiedzialny w myśleniu politycznym, [...] bo w swych działaniach wariacko „rzucający się z motyką na słońce”, [...] bo mieszający ideał z rzeczywistością;
3) „szalony”, bo wzniosły najwyższą racją moralną, szałem poświęcenia, odbiegającym od norm zdrowego rozsądku, [...] bo prawdziwie mądry, bo „rozumny szałem”, [...] bo przykładający do rzeczywistości miarę ideału.
Polacy i ich wampiryRomantycy – fanatyczni wielbiciele „świata książek” – wypracowali bardzo szczególny styl lektury, również własnych dzieł. Można go nazwać „hipnotycznym”, można „wampirycznym”. Chcieli, by ich utwory nabierały życia, by żywiły się krwią i ciałem czytelników, by wcielały się dosłownie w ich życie i czyn, by kąsały, zaszczepiały patriotyczny szał i zarażały nim. By wampiryzowały.
Po przeczytaniu fragmentów prac Marii Janion wykonaj następujące polecenia.
Wyjaśnij, jak rozumiesz porównanie romantycznych utworów do wampirów „zaszczepiających patriotyczny szał” w czytelnikach?
Odwołując się do swojej wiedzy historycznej na temat sytuacji politycznej Polski w XIX wieku, przygotuj argumenty do wykorzystania w dyskusji o związku patriotyzmu i szaleństwa (w rozumieniu Marii Janion) w okresie romantyzmu. Podaj przykłady konkretnych postaci i wydarzeń.
Zadaniowo
Wymyśli i wypisz słowa klucze związane z tematem: Ojczyzna XIX wieku i ojczyzna XXI wieku
.
Odpowiedz na pytania, a następnie zbierz informacje na temat postaci, do której odnosi się rozwiązanie.
- Miejsce, w którym doszło do ostatniej, przegranej bitwy Napoleona.
- Cierpienie i męczeństwo narodu lub wyznawców jakiejś religii.
- Rosyjski polityk, najbliższy współpracownik cara Aleksandra I, wchodził w skład Rady Najwyższej Tymczasowej Księstwa Warszawskiego, następnie - Rządu Tymczasowego Królestwa Polskiego.
- W Dziadach cz. III Adama Mickiewicza wypowiada słynne słowa: „Nasz naród jak lawa [...]”.
- Utworzone w 1807 roku Księstwo...
- Wyróżnił trzy formy ustrojowe: monarchię, arystokrację i demokrację.
- Nurt poezji patriotycznej, którego nazwa wywodzi się od obywatela starożytnej Sparty.
- Po grecku „ojczyzna”.
- W 1808 roku doszło tu do bitwy, która zakończyła się zdobyciem wąwozu przez polskich szwoleżerów i sukcesem armii napoleońskiej.
- „Słowo stało się ciałem, a Wallenrod...”
1 | ||||||||||||||||||||
2 | ||||||||||||||||||||
3 | ||||||||||||||||||||
4 | ||||||||||||||||||||
5 | ||||||||||||||||||||
6 | ||||||||||||||||||||
7 | ||||||||||||||||||||
8 | ||||||||||||||||||||
9 | ||||||||||||||||||||
10 |
Napisz krótki esej, w którym odpowiesz na pytanie: Czy czujesz emocjonalny związek z krajem, w którym mieszkasz, narodem, który reprezentujesz, społeczeństwem, do którego należysz, państwem, którego jesteś obywatelem?
Napisz artykuł prasowy, w którym wyjaśnisz, czym dziś jest dla ciebie patriotyzm.
Poniżej zostały wypisane słowa klucze związane z tą lekcją. Zaproponuj ułożenie ich w określonej kolejności, zaczynając od, twoim zdaniem, najważniejszego. Uzasadnij krótko swój wybór.
Słowa klucze: ojczyzna, Księstwo Warszawskie, patriotyzm, legenda napoleońska, tyrteizm, martyrologia, walka