Szabla w typie węgiersko-polskim z pochwą

Szczegóły:

Tytuł

Szabla w typie węgiersko-polskim z pochwą

Data powstania

1 połowa XVII wieku

Miejsce powstania

Włochy. Polska. Węgry

Gatunek

broń biała

Technika

wybijanie. ażur. kucie

Materiał

skóra. drewno. żelazo. sznurek. mosiądz

Właściciel obiektu

Muzeum Narodowe w Krakowie

Udział w wydarzeniach

Szermierka szablą jako polskie dziedzictwo narodowe [Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Maius] [2018-08-28 - 2018-11-30], Chocim 1621 [Muzeum Łazienki Królewskie w Warszawie] [2021-10-09 - 2022-01-09]

Opis

W używanej na ziemiach polskich szabli w typie węgierskim zaobserwować możemy podobny mezalians dwóch światów: wschodniego i zachodniego. O ile za najdoskonalszy typ szabli uchodzi wśród bronioznawców polska szabla husarska z przełomu XVII i XVIII wieku, o tyle za najpopularniejszą broń białą używaną w Rzeczypospolitej w okresie nowożytnym należy uznać szablę w typie węgiersko-polskim, będącą w użyciu od 2. połowy XVI wieku, przez kolejne blisko 100 lat. O typie szabli w tym wypadku decyduje konstrukcja rękojeści. Jest ona otwarta, z jelcem krzyżowym, który w XVI wieku charakteryzował się bardzo długimi ramionami, skracanymi w trakcie ewolucji broni przez kolejne lata. Drewniany, pokryty skórą trzon ma płaską i lekko pochyloną głowicę. Rękojeści tego typu wywodzą się (jak sugeruje nazwa) z Węgier, gdzie zostały zaadaptowane na początku wieku XVI z Turcji.

Dodatkowy opis

(na zastawie) wybite: FRINGIA.

Sygnatura obiektu

Na zastawie wybity napis "FRINGIA"

Numer inwentarzowy

MNK V-53/1-2

Prawa autorskie

Domena publiczna

Link do skanu

https://zbiory.mnk.pl/pl/katalog/51371

Link do obiektu

https://zbiory.mnk.pl/pl/katalog/51371

Instytucja

Muzeum Narodowe w Krakowie