Żołnierze niezłomni

W wolnej Polsce podejmuje się szereg inicjatyw mających na celu utrwalenie pamięci o żołnierzach niezłomnychżołnierze niezłomni (żołnierze wyklęci)żołnierzach niezłomnych, którzy mimo zakończenia w 1945 r. II wojny światowej stawili zbrojny opór komunistom, przejmującym władzę w Polsce dzięki poparciu Sowietów. Od 2013 roku organizuje się w kraju i za granicą Bieg Tropem Wilczym na dystansie 1963 m. Jest to odwołanie do roku, w którym zginął ostatni żołnierz niezłomny – Józef FranczakJózef FranczakJózef Franczak ps. Lalek. Dla upamiętnienia prześladowanych i pomordowanych przez komunistów członków powojennego ruchu niepodległościowego 1 marca obchodzimy w Polsce Narodowy Dzień Pamięci Żołnierzy Wyklętych.

W momencie zajmowania terytorium Polski przez armię sowiecką, od lata 1944 roku, ujawniające się przed nią oddziały Armii KrajowejArmia Krajowa (AK)Armii Krajowej były rozbrajane i internowane. Stawiających opór aresztowano i wywożono na wschód. W związku z tym część żołnierzy, aby uniknąć represji, postanowiła pozostać w konspiracji nawet po zakończeniu wojny.

Grupy te stacjonowały na obszarach leśnych, rozbijając milicyjnemilicjamilicyjne posterunki i placówki sił bezpieczeństwa, napadając na więzienia i obozy przetrzymywania, zatrzymując pociągi wywożące ludzi i dobytek na wschód. Likwidowały także działaczy komunistycznych i funkcjonariuszy bezpiekibezpiekabezpieki.

Cechą tych żołnierzy, obok patriotyzmu i przywiązania do tradycji narodowych, co wyrażały noszone przez nich ryngrafyryngrafryngrafy, było przekonanie, że komunizm jest obcą dla Polski ideologią. Należy wobec niego wykazywać postawy sprzeciwu nawet za cenę życia. Wiara w suwerenną i niepodległą Polskę oraz wytrwałość w głoszeniu tych haseł sprawiła, że walczących w antykomunistycznym ruchu nazywamy żołnierzami niezłomnymiżołnierze niezłomni (żołnierze wyklęci)żołnierzami niezłomnymi lub wyklętymi.

Z czasem sytuacja tych żołnierzy stawała się dramatyczna. Sukcesywnie byli wyłapywani, aresztowani i mordowani. Nawet ogłoszona w kwietniu 1947 roku druga amnestiaamnestiaamnestia, z której większość walczących jeszcze żołnierzy skorzystała, nie zahamowała represji. Ujawniających się szykanowano, skazywano na wieloletnie wyroki więzienia, a nawet karę śmierci.

Żołnierzem niezłomnym była m.in. pochodząca z Podlasia Danuta Siedzikówna. Wychowała się w rodzinie o tradycjach patriotycznych. Miała 12 lat, gdy Sowieci w 1940 roku wywieźli jej ojca na wschód. Trzy lata później straciła też matkę rozstrzelaną przez Niemców za przynależność do Armii Krajowej. Pomimo tego, wraz z siostrą Wiesławą, weszła do konspiracji w 1943 roku i odbyła przeszkolenie medyczne.

Po wkroczeniu armii sowieckiej w 1945 roku została aresztowana za współpracę z antykomunistycznym podziemiem. Odbita przez jeden z oddziałów partyzanckich, który podlegał rozkazom mjr Zygmunta SzendzielarzaZygmunt SzendzielarzZygmunta Szendzielarza o pseudonimie „Łupaszka”, podjęła w nim służbę jako sanitariuszka. Przybrała wtedy pseudonim „Inka”.

Rok później znalazła się w Gdańsku wysłana tam po zaopatrzenie medyczne dla oddziałów partyzanckich walczących z komunistami. Aresztowana przez bezpiekę została poddana brutalnemu śledztwu. Oskarżono ją o udział w akcjach wymierzonych w organy władzy państwowej i mordowanie komunistycznych działaczy.

Nikogo w czasie brutalnego śledztwa nie wydała. Z więzienia przesłała wiadomość: Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba. Miesiąc po aresztowaniu została skazana na karę śmierci i rozstrzelana. Jej szczątki odkryto w 2014 roku w nieoznakowanym grobie i uroczyście pochowano w 2016 roku w Gdańsku. Patronuje wielu szkołom.

Jednym z Polaków, którzy nie pogodzili się z rządami komunistów był rotmistrzrotmistrzrotmistrz Witold Pilecki. Jego całe życie było służbą dla Polski. W młodości działał w organizacjach niepodległościowych, brał udział w wojnie polsko‑bolszewickiej w 1920 roku i zmobilizowany walczył jako kawalerzysta w czasie kampanii wrześniowej 1939 roku.

Potem przeszedł do konspiracji i, będąc żołnierzem tajnej organizacji walczącej z Niemcami, podjął się bohaterskiego zadania. W 1940 roku pozwolił się aresztować w czasie ulicznej łapankiłapankałapanki w Warszawie, aby dostać się do obozu koncentracyjnegoobóz koncentracyjnyobozu koncentracyjnego AuschwitzAuschwitzAuschwitz. Chciał zebrać informacje na temat popełnianych tam zbrodni przez Niemców. Dzięki jego raportom świat dowiedział się o zagładzie Żydów i istnieniu w obozach komór gazowychkomora gazowakomór gazowych.

W 1943 roku Pilecki uciekł z Auschwitz i dalej działał w konspiracji. Uczestniczył w 1944 roku w powstaniu warszawskim. Potem dostał się do niewoli niemieckiej, a po zakończeniu wojny przystąpił do stacjonującej we Włoszech armii polskiej. Tam otrzymał zadanie powrotu do kraju i zorganizowania siatki wywiadowczej, która dostarczałaby informacji na temat sytuacji politycznej i społecznej w Polsce.

Witold Pilecki został aresztowany przez bezpiekę w 1947 roku i osadzony w warszawskim więzieniu na Mokotowie. Funkcjonariusze Urzędu Bezpieczeństwa (w skrócie UB) przesłuchiwali go w związku z jego działalnością i brutalnie torturowali. Z tego powodu podczas ostatniego widzenia z żoną Pilecki wyznał, że pobyt w obozie koncentracyjnym nie był tak straszny jak represje, jakich doświadcza od ubeków.

Witold Pilecki stanął przed sądem w 1948 roku oskarżony o zdradę ojczyzny. Komuniści zarzucali mu, że gromadził broń i przygotowywał zamach na czołowych przedstawicieli władz państwowych. Pomimo absurdalnych oskarżeń został skazany na karę śmierci, ponieważ sędziowie byli zależni i wydawali wyroki na polecenie władz komunistycznych.

Wyrok na Witoldzie Pileckim wykonano w mokotowskim więzieniu strzałem w tył głowy. Jego ciało zostało pochowane w bezimiennej zbiorowej mogile, której do tej pory nie odnaleziono. W 1990 roku doszło do ponownego procesu, który pośmiertnie uniewinnił Pileckiego.

Żołnierzami niezłomnymi (wyklętymi) nazywamy ludzi, którzy sprzeciwiali się zaprowadzonemu w Polsce komunizmowi i byli z tego powodu prześladowani oraz skazywani na śmierć i zapomnienie. Jednym z żołnierzy niezłomnych była Danuta Siedzikówna, która w oddziale mjr Zygmunta Szendzielarza służyła jako sanitariuszka Inka.  Jej heroiczną postawę w trakcie śledztwa, prowadzonego po aresztowaniu w Gdańsku, wyrażają słowa: Powiedzcie mojej babci, że zachowałam się jak trzeba.

Jednym z żołnierzy niezłomnych był także rotmistrz Witold Pilecki. Jako dobrowolny więzień Auschwitz zbierał materiały o niemieckich zbrodniach na Polakach i Żydach celem poinformowania świata o nich. Po wojnie gromadził informacje na temat komunistycznych represji w Polsce, w związku z czym był aresztowany, torturowany, a następnie skazany na karę śmierci. Jego szczątków nie udało się jeszcze odnaleźć pomimo prowadzonych poszukiwań na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.