Wstęp

Wszystkie polskie tańce narodowe mają swoje źródło w polskich tańcach ludowych. Szczególną rolę tańce narodowe odegrały w epoce klasycyzmu i romantyzmu, czyli w okresie, kiedy Polska znajdowała się pod zaborami. Wówczas to tańce narodowe odegrały wielką rolę w budowaniu tożsamości narodowej. Polscy kompozytorzy tego okresu podkreślali jednocześnie polskość swojej twórczości.  Był to jeden z czynników wspierających polską kulturę w okresie, kiedy naród polski nie miał swojego państwa. Utwory w rytmach polskich tańców narodowych stały się zatem czynnikiem warunkującym zachowanie tożsamości narodowej.

Po rytmy polskich tańców narodowych sięgają również kompozytorzy współcześni, m.in. w kompozycjach do muzyki filmowej.

Polskie tańce narodowe to polonez, mazur, kujawiak, oberek, krakowiak. Wszystkie za wyjątkiem krakowiaka mają trójdzielne metrum.