Współczesność i tradycja w eksperymentach muzycznych Karola Lutosławskiego
Sięgaj, gdzie wzrok nie sięga...
Forma łańcuchowa
W latach osiemdziesiątych Lutosławski stworzył tzw. formę łańcuchową, opartą na takim modelu przebiegu dźwięków, gdzie poszczególne jego ogniwa rozpoczynają się i kończą niezależnie od siebie. Rezultatem tych doświadczeń jest cykl trzech utworów: Łańcuch I (1983), przeznaczony na orkiestrę kameralną; Łańcuch II (1985) na skrzypce i orkiestrę oraz Łańcuch III na orkiestrę (1986).
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DTmXEAU4b
Utwór muzyczny: Witold Lutosławski, „Łańcuch III”. Kompozycja posiada szybkie tempo. Cechuje się tajemniczym charakterem.
Lutosławski jako dyrygent podejmował się wykonywania przede wszystkim swoich dzieł. Dbając o prestiż odrzucał wiele ofert koncertowych, występując kilkanaście razy w ciągu roku i dobierając starannie miejsca publicznych wystąpień.