Regulacja nerwowo‑hormonalna i jej kontrola - podsumowanie
Podsumujmy zdobytą wiedzę
Czynność wielu organów w ludzkim organizmie jest regulowana zarówno na drodze nerwowej, jak i hormonalnej. Przykładowo ośrodki zlokalizowane w rdzeniu przedłużonym odpowiedzialne są za zmianę częstości pracy serca. Działają one dzięki specjalnym przekaźnikom, które są hormonami. Zwykła sytuacja stresowa lub wysiłek fizyczny powodują uruchomienie w naszym organizmie procesów prowadzących do zmiany szybkości pracy serca i utrzymania krążenia krwi na odpowiednim poziomie.

Układ nerwowy koordynuje pracę narządów i układów narządów w organizmie
Układ nerwowy zbudowany jest z dwóch części:
ośrodkowego układu nerwowego (OUN),
obwodowego układu nerwowego.
Ośrodkowy układ nerwowy
Ośrodkowy układ nerwowy odbiera, analizuje i przetwarza informacje pochodzące ze środowiska wewnętrznego i zewnętrznego, wysyła odpowiedzi do narządów wykonawczych. Składa się z:
mózgowia (mózg, móżdżek, pień mózgu),
rdzenia kręgowego.
Obwodowy układ nerwowy
Obwodowy układ nerwowy odbiera informacje z receptorów, przesyła je do ośrodkowego układu nerwowego oraz przewodzi odpowiedzi na nie z mózgowia i rdzenia kręgowego do narządów wykonawczych czyli efektorów. Budują go przede wszystkim nerwy, wśród których najważniejsze są:
nerwy czaszkowe,
nerwy rdzeniowe.
W obwodowym układzie nerwowym wyróżnia się układ somatyczny i układ autonomiczny.
Układ somatyczny odbiera bodźce ze środowiska zewnętrznego i kieruje pracą mięśni szkieletowych. Jest zależny od woli człowieka.
Układ autonomiczny odbiera bodźce pochodzące ze środowiska wewnętrznego i kontroluje pracę narządów wewnętrznych (np. mięśnia sercowego, jelit, żołądka). Funkcjonuje niezależnie od woli człowieka. W układzie autonomicznym wyróżnia się część współczulną i część przywspółczulną.
Odruchy
Organizm posiada zestaw typowych, automatycznych reakcji – odruchów. Dzieli się je na odruchy bezwarunkowe i odruchy warunkowe.
Odruchy bezwarunkowe | Odruchy warunkowe |
|---|---|
wrodzone | nabyte (wyuczone) |
wykonywane automatycznie | można je kontrolować |
nie podlegają zmianom | można je modyfikować |
nie zanikają | nieutrwalone słabną lub zanikają |
Zmysły umożliwiają odbieranie zmian zachodzących w środowisku
Bodźce płynące ze świata zewnętrznego są odbierane przez zmysły wzroku, słuchu, węchu, smaku, dotyku i równowagi. Pozyskane informacje trafiają do odpowiednich ośrodków w korze mózgowej, gdzie są analizowane i przetwarzane na wrażenia zmysłowe. Dzięki temu widzimy, słyszymy, rozpoznajemy zapachy i smaki, odczuwamy dotyk dłoni osoby, z którą się witamy, wiemy, w jakiej pozycji jest nasze ciało i czy trzymamy się prosto, siedząc na krześle.
Zmysł | Bodziec | Lokalizacja |
wzrok | światło (bodźce świetlne, optyczne) | komórki zmysłowe w siatkówce oka (pręciki i czopki) |
słuch | fale dźwiękowe (bodźce akustyczne) | komórki zmysłowe w uchu wewnętrznym w ślimaku |
równowaga | zmiana położenia ciała (bodźce mechaniczne) | komórki zmysłowe w uchu wewnętrznym (przedsionek, kanały półkoliste) |
węch | substancje rozproszone w powietrzu (bodźce chemiczne) | komórki zmysłowe w jamie nosowej |
smak | roztwory (bodźce chemiczne) | komórki zmysłowe w brodawkach smakowych głównie na języku |
dotyk | ucisk (bodźce mechaniczne) | komórki zmysłowe oraz zakończenia nerwów w skórze i narządach wewnętrznych |
Układ dokrewny wytwarza hormony, które są cząsteczkami regulatorowymi
Gruczoły dokrewne, nazywana także gruczołami hormonalnymi lub gruczołami wydzielania wewnętrznego, wydzielają hormony bezpośrednio do krwi. Gdy hormon znajdzie się w układzie krążenia, dociera do wszystkich komórek. Na jego obecność reagują tylko te komórki, które mają odpowiednie receptory. Hormony są cząsteczkami regulatorowymi, które wpływają na podstawowe funkcje organizmu, takie jak wzrost, tempo przemiany materii i rozród. Nad właściwą ilością wytwarzanych hormonów czuwa gruczoł nadrzędny – przysadka mózgowa, która produkuje hormony kontrolujące i modyfikujące pracę pozostałych gruczołów dokrewnych.

Gruczoł | Hormon | Działanie |
|---|---|---|
przysadka mózgowa | hormon wzrostu | przyspieszanie wzrostu organizmu |
hormony pobudzające inne gruczoły dokrewne | regulacja pracy innych gruczołów dokrewnych | |
tarczyca | tyroksyna | regulacja szybkości metabolizmu |
trzustka | insulina i glukagon | regulacja poziomu cukru we krwi |
nadnercze | adrenalina | pobudzanie organizmu do działania, np. w sytuacji zagrożenia życia |
jajniki | żeńskie hormony płciowe, estrogeny | kontrolowanie rozwoju płciowego, wpływanie na rozwój cech żeńskich |
progesteron | odpowiada za przygotowanie organizmu kobiety do ciąży | |
jądra | męskie hormony płciowe, testosteron | kontrolowanie rozwoju płciowego, wpływanie na rozwój cech męskich |
Układ nerwowy i dokrewny ściśle ze sobą współpracują aby utrzymać homeostazę organizmu
Organizm człowieka sprawnie funkcjonuje dzięki skoordynowanym działaniom wszystkich narządów. Nad utrzymaniem homeostazy, czyli stałości środowiska wewnętrznego organizmu czuwają dwa układy: nerwowy i dokrewny. Układ nerwowy odbiera bodźce ze środowiska, analizuje i szybko na nie reaguje wysyłając informacje np. do mięśni oraz gruczołów dokrewnych. Doskonale sprawdza się w dynamicznie zmieniających się sytuacjach, np. w zagrożeniach. Regulacja hormonalna przebiega wolniej i trwa dłużej. Wykorzystywana jest przez organizm w długotrwałych procesach takich jak wzrost, regulacja przemiany materii, procesy związane z rozrodem.
Elementem łączącym pracę tych układu nerwowego i hormonalnego jest podwzgórze – część mózgu, w której wydzielane są hormony stymulujące przysadkę mózgową do produkcji hormonów przysadkowych.
Układ nerwowy | Układ hormonalny |
|---|---|
Informacja do komórek docelowych wysyłana jest w postaci impulsów nerwowych. | Informacja dociera do komórek docelowych za pośrednictwem krwi w postaci związków chemicznych – hormonów. |
Pobudza gruczoły do wydzielania, a mięśnie do skurczu. | Pobudza gruczoły, wpływa na przemiany metaboliczne komórek. |
Działa szybko, a efekt jest krótkotrwały. | Działa długo, powoli, nawet kilka dni od pobudzenia. |


Film dostępny pod adresem /preview/resource/R1ASAKYvE54jb
Film nawiązujący do treści omawiających sposoby działania homeostazy w ludzkim ciele. Jej regulacji oraz mechanizmów.
Przedstaw w formie tabeli, jak organizm chroni się przed wychłodzeniem, a jak przed przegrzaniem.
Choroba to stan zaburzenia homeostazy organizmu
Zdrowie to stan, kiedy człowiek nie odczuwa żadnych dolegliwości, a jego organizm znajduje się w równowadze, czyli homeostazie. O zdrowiu można mówić wtedy, gdy dobrostan dotyczy zarówno sfery fizycznej, jak i psychiki oraz relacji z innymi ludźmi.
Choroba z kolei jest zaburzeniem zdrowia, czyli homeostazy. Może być spowodowana nieprawidłowościami w budowie lub funkcjonowaniu organizmu człowieka albo wywołana czynnikami chorobotwórczymi, takimi jak bakterie, grzyby, protisty czy wirusy.
Niektóry choroby wymagają stosowania leków. Należy pamiętać, żeby przyjmować je tylko zgodnie z zaleceniami lekarza. Zażywanie leków na własną rękę, modyfikowanie dawkowania lub schematu ich przyjmowania może powodować niebezpieczne skutki uboczne prowadzące do ciężkich uszkodzeń narządów i układów organizmu, a nawet śmierci. Szczególnej uwagi wymaga stosowanie antybiotyków, które wykorzystuje się do walki z bakteriami chorobotwórczymi oraz leki hormonalne.

W profilaktyce wielu chorób ważną rolę odgrywa prowadzenie zdrowego trybu życia, m.in. przestrzeganie zasad prawidłowego żywienia oraz aktywność fizyczna.
Obniżenie tempa przemiany materii następuje w przypadku
- zbyt niskiego poziomu tyroksyny związanego z niedoczynnością tarczycy.
- zbyt wysokiego poziomu adrenaliny związanego z nadczynnością nadnerczy.
- zbyt wysokiego poziomu hormonu wzrostu spowodowanego niedoczynnością przysadki mózgowej.
- zbyt niskiego poziomu insuliny związanego z niedoczynnością trzustki.
Gruczoł: 1. trzustka, 2. insulina, 3. tyroksyna, 4. nadnercze, 5. adrenalina, 6. testosteron, 7. jądro, 8. tarczyca
Hormon: 1. trzustka, 2. insulina, 3. tyroksyna, 4. nadnercze, 5. adrenalina, 6. testosteron, 7. jądro, 8. tarczyca


Podaj nazwę hormonu, który
mobilizuje organizm do działania w warunkach stresu,
powoduje, że organizm mężczyzny wytwarza plemniki,
sprawia, że u dziewcząt wykształcają się piersi.
Twój kolega chodził boso po dywanie, nadepnął na pinezkę i podskoczył. Wykorzystując ilustrację wyjaśnij, co się wydarzyło w układzie nerwowym kolegi. Wykonaj poniższe zadania.

Wyjaśnij, jaki rodzaj odruchu miał miejsce w opisanej sytuacji.
Podaj nazwy neuronów oznaczonych X, Y, Z.
Wskaż, co jest receptorem, a co efektorem w tym odruchu.
Zakładając, że długość każdego z elementów X i Y wynosi ok. 1 m, a impulsy nerwowe biegną z szybkością 100 m na sekundę oblicz, jak szybko nastąpiła reakcja na ukłucie pinezką.
Oceń biologiczne znaczenie tego odruchu.
Ilustracje przedstawiają elementy budowy ucha i mózgowia człowieka.

Podaj nazwy elementów budowy ucha od a do h.
Podaj nazwę płatu mózgu, który odbiera i interpretuje wrażenia słuchowe. Wskaż jego lokalizację, podając oznaczenie literowe A‑F.
Wymień elementy budowy ucha i mózgowia współpracujące ze sobą w utrzymaniu równowagi. Podaj ich oznaczenia literowe.
Ilustracje przedstawiają elementy budowy ucha i mózgowia człowieka.

Podaj, które elementy budowy ucha należą do ucha wewnętrznego.
Podaj nazwę płatu mózgu, który odbiera i interpretuje wrażenia słuchowe.
Wymień elementy budowy ucha i mózgowia współpracujące ze sobą w utrzymaniu równowagi.
Przeanalizuj wykres i wykonaj zadania.

Odczytaj, kiedy nastąpił nagły wzrost stężenia glukozy we krwi. Jak często w ciągu doby to zjawisko miało miejsce? Jak sądzisz, co mogło być tego przyczyną?
Opisz, jak zmienia się poziom stężenia insuliny w odniesieniu do stężenia glukozy.
Wyjaśnij, wykorzystując dane z wykresu, jaką rolę pełni insulina.
Przeczytaj tekst i wykonaj zadania.
Ostatnie lata przyniosły kilka zaskakujących odkryć w dziedzinie odczuwania smaków. Okazało się, że oprócz podstawowych smaków (słodki, słony, gorzki, kwaśny), wyczuwamy także smak umami (mięsny) oraz smak jonów wapnia. Upadł także pogląd, jakoby za odbieranie poszczególnych smaków odpowiadały konkretne fragmenty powierzchni języka (tzw. mapa języka). Receptory smaku są rozmieszczone mniej więcej równomiernie, choć większość skupia się w przedniej części języka – część od strony gardła jest już znacznie mniej wrażliwa. Jedna substancja może oddziaływać na więcej niż jeden typ receptora. Dlatego nie każda sól jest słona – sól kuchenna (chlorek sodu) działa wyłącznie na receptory słonego smaku, a chlorek potasu odbierany jest zarówno przez receptory smaku słonego jak i gorzkiego. Gorzki smak odczuwamy dzięki co najmniej 3 niezależnym typom receptorów. Co ciekawe, nawet do 30 % osób jest szczególnie wyczulonych na gorzki smak, co odbiera im przyjemność ze spożywania niektórych pokarmów, np. grejpfrutów, brukselki czy gorzkiej czekolady.
Indeks górny Na podstawie: Jedynak P., Szymańska R., Życie ze smakiem, Wiedza i Życie
, nr 9, 2014, s. 76‑77. Indeks górny koniecNa podstawie: Jedynak P., Szymańska R., Życie ze smakiem, Wiedza i Życie
, nr 9, 2014, s. 76‑77.
Wymień nazwy smaków odczuwanych przez człowieka.
Porównaj, jak zmienił się obecny stan wiedzy o rozmieszczeniu receptorów smaku na języku w stosunku do tego sprzed kilkunastu lat.
Opisz, jak smakuje chlorek sodu, a jak chlorek potasu. Z czego wynikają różnice w smakach tych soli?
Wyjaśnij na podstawie tekstu, dlaczego niektóre osoby nie lubią czekolady.
Wyjaśnij, dlaczego większość receptorów smaku jest rozmieszczona na przedniej stronie języka.
Przeczytaj tekst i odpowiedz na pytania.
Palenie papierosów zwiększa ryzyko wszystkich typów nowotworów płuc. Z wdychaniem dymu tytoniowego wiążą się też zachorowania na nowotwory krtani, języka i warg. U palaczy, częściej niż u osób niepalących, występują też nowotwory nerek, pęcherza moczowego, żołądka, wątroby i trzustki, sutka i szyjki macicy, a także białaczki. Zdaniem niektórych ekspertów, ok. 1/3 wszystkich nowotworów ma związek z paleniem tytoniu.
Za ich wywołanie odpowiedzialne są kancerogeny obecne zarówno w powietrzu wciąganym do płuc podczas palenia tytoniu (tzw. strumień główny), jaki i dymie unoszącym się swobodnie z żarzącego się papierosa (tzw. strumień boczny). Co ciekawe, w strumieniu bocznym stężenia tych niebezpiecznych substancji są nawet wyższe niż w głównym. […] W strumieniu głównym dymu papierosowego wykrywa się ponad 60 kancerogenów. Najbardziej znanym jest alfa‑benzopiren. […] Inne silne substancje rakotwórcze to N‑nitrozoaminy i aminy aromatyczne […]. Ponadto na dym papierosowy składa się wiele czynników o słabszym działaniu, ale za to występujących w większych ilościach. Należą do nich acetoaldehyd, tlenek azotu oraz tlenek węgla. Mówiąc o składnikach zawartych w tytoniu, nie można zapomnieć o nikotynie. W mniejszych dawkach zwęża ona naczynia krwionośne (w tym wieńcowe), w dużych zaś jest silnie trująca. W przypadku obecności nowotworu może pobudzać wzrost guza przez nasilenie tworzenia nowych naczyń krwionośnych, które go odżywiają.
Podaj nazwy chorób nowotworowych, na które narażeni są palacze tytoniu.
Podaj nazwę użytego w tekście naukowego terminu oznaczającego czynniki rakotwórcze.
Opisz konsekwencje zdrowotne przebywania w pomieszczeniach, gdzie pali się papierosy.
Wymień nazwy czynników rakotwórczych zawartych w dymie papierosowym.
W pewnym szpitalu klinicznym wybrano 2 grupy pacjentów płci męskiej w podobnym wieku. Pacjenci z grupy A chorowali na raka płuc, a pacjenci z grupy B mieli inne schorzenia. Ustalono, ilu pacjentów w każdej grupie paliło papierosy. Wyniki tego badania przedstawia tabela.
Badana grupa | Odsetek pacjentów palących ponad 20 papierosów dziennie | Odsetek pacjentów niepalących |
grupa A | 30 | 1 |
grupa B | 10 | 5 |
Sformułuj problem badawczy, który rozwiązywano, prowadząc opisane obserwacje.
Ustal, jaką rolę pełnili w tym badaniu pacjenci z grupy B.
Na podstawie danych zawartych w tabeli sformułuj wniosek wynikający z badań.

Spróbuj odczytać napis.


Wyjaśnij, dlaczego napis jest łatwy do odczytania.
Ulotki dołączane do każdego leku zawierają szereg informacji ważnych dla pacjenta. Wyszukaj w ulotce popularnego leku na przeziębienie informacje, które pozwolą ci wykonać zadania.
Podaj nazwy głównych składników leku i opisz ich działanie.
Wyjaśnij, przy jakich dolegliwościach stosuje się ten lek.
Wymień osoby, które nie powinny stosować tego leku.
Wyjaśnij, w jakich sytuacjach należy zachować ostrożność w stosowaniu leku.
Wymień działania niepożądane podczas stosowania leku i określ, gdzie należy je zgłosić w razie ich wystąpienia.
Wylosuj zestaw pytań z quizu typu “Milionerzy”. Odpowiedz poprawnie na pytania .
Projekt badawczy
Problem badawczy: Jaki obraz powstaje na siatkówce oka?
camera obscura
Pomaluj wnętrze pudełka po butach czarną farbą.
Wytnij w pudełku jedną z krótkich ścianek.
Wyciętą ściankę zaklej przezroczystym papierem.
Pośrodku ścianki położonej naprzeciw tej zaklejonej papierem zrób igłą niewielki otworek (0,3‑1 mm).
Skieruj kamerę otworkiem w stronę światła, np. okna.
Ustaw się po drugiej stronie pudełka, nakryj głowę wraz z pudełkiem kocem, uważając, by nie zasłonić otworu skierowanego na okno.
Obserwuj obraz powstały na ściance z kalką.
W karcie zapisz swoje refleksje. Odpowiedz na pytania:
Modelem czego jest camera obscura?
Odpowiednikami czego są otwór w pudełku i ścianka wyłożona kalką?
Dlaczego należało pomalować wnętrze pudełka czarną farbą?
Jakie są cechy obserwowanego obrazu w camera obscura?
Dlaczego obrazy otoczenia różnią się od tych obserwowanych przez camera obscura?