Podmiot liryczny w wierszu
Podaj swoje skojarzenia z zawodem pisarza i czynnością pisania.
Przeczytaj wiersz Wisławy Szymborskiej lub obejrzyj film z recytacją.
Radość pisaniaDokąd biegnie ta napisana sarna przez napisany las?
Czy z napisanej wody pić,
która jej pyszczek odbije jak kalka?
Dlaczego łeb podnosi, czy coś słyszy?
Na pożyczonych z prawdy czterech nóżkach wsparta
spod moich palców uchem strzyże.
Cisza – ten wyraz też szeleści po papierze
i rozgarnia
spowodowane słowem „las” gałęzie.Nad białą kartką czają się do skoku
litery, które mogą ułożyć się źle,
zdania osaczające,
przed którymi nie będzie ratunku.Jest w kropli atramentu spory zapas
myśliwych z przymrużonym okiem,
gotowych zbiec po stromym piórze w dół,
otoczyć sarnę, złożyć się do strzału.Zapominają, że tu nie jest życie.
Inne, czarno na białym panują tu prawa.
Oka mgnienie trwać będzie tak długo, jak zechcę.
pozwoli się podzielić na małe wieczności
pełne wstrzymanych w locie kul.Na zawsze, jeśli każę, nic się tu nie stanie.
Bez mojej woli nawet liść nie spadnie
ani źdźbło się nie ugnie pod kropką kopytka.Jest więc taki świat,
nad którym los sprawuję niezależny?
Czas, który wiążę łańcuchami znaków?
Istnienie na mój rozkaz nieustanne?Radość pisania.
Możność utrwalania.
Zemsta ręki śmiertelnej.Źródło: Wisława Szymborska, Radość pisania, [w:] tejże, Sto pociech, Warszawa 1967.
Określ, kim jest podmiot liryczny w wierszu. Czym się zajmuje?
Wymień przywołane w wierszu Wisławy Szymborskiej „narzędzia”, którymi posługuje się poeta, tworząc wiersz.
Jaki świat został stworzony przez podmiot liryczny? Wymień i opisz krótko jego elementy.
Wyjaśnij, jakie są możliwości twórcy. Uzasadnij swoją odpowiedź, cytując właściwe fragmenty wiersza.
Ustal, jaki jest stosunek podmiotu lirycznego do swoich „mocy twórczych”.
Nazwij uczucia podmiotu lirycznego.
Wyjaśnij, z czego wynika tytułowa „Radość pisania”.
Wyjaśnij, jak rozumiesz ostatnie zdanie utworu: „Zemsta ręki śmiertelnej”.
Określ, jaką funkcję pełnią pytania retoryczne zadane w przedostatniej strofie wiersza W. Szymborskiej.
Wymień przedmioty, jakich używa pisarz w swojej pracy.
Wybierz dwa frazeologizmy z poprzedniego zadania i użyj ich w zdaniach.
Wypisz wyrazy pokrewne do słowa „radość”.
Wyjaśnij znaczenie sentencji: „Słowa ulatują, pismo pozostaje”.

Przeczytaj tekst poniższej piosenki, a następnie wykonaj ćwiczenia.
Leśna piosenkaJak to miło wędrować z plecakiem
drożynkami z daleka od miast.
Gdy piosenką witają nas ptaki,
gdy piosenką rozdzwoni się las.
Jak to miło nocować w namiocie
i raniutko na jasny wyjść świat.
A tu szumią wysokie paprocie
i na liściach wesoło gra wiatr.Wędrujemy, wędrujemy.
Ścieżynkami zielonymi
czy to słońce, czy to deszcz.
Wędrujemy po ojczystej naszej ziemi,
by ją zwiedzić wzdłuż i wszerz.Jak to miło pod cieniem jarzębin
iść na przełaj, to w górę, to w dół.
Gęstwę boru przenikać do głębin,
pojąć życie owadów i pszczół.
Zbierać słodkie pachnące jagody,
poznać kwiaty z zapachów i nazw.
Pod drzewami się uczyć przyrody,
gdy gromadą idziemy przez las.Źródło: a. nn., Leśna piosenka, s. 137, dostępny w internecie: https://www.ornak.gniezno.pttk.pl/files/spiewnikkgornakw20200518.pdf [dostęp 30.10.2021].
Po przeczytaniu „Leśnej piosenki” opisz krótko, kim jest podmiot liryczny.
Odpowiedz na pytanie: Kto i w jakich okolicznościach mógłby śpiewać „Leśną piosenkę”?
Wskaż w utworze „Leśna piosenka” epitety, jakimi określone są paprocie, jagody i ziemia. Określ ich funkcję w tekście.
Odszukaj w „Leśnej piosence” przykłady przenośni i uosobienia. Wyjaśnij, czemu służą te środki stylistyczne.

