W okolicy bezokolicznika

Wypisz z tekstu czasowniki. Podziel je na takie, w których da się określić osobę, liczbę i czas oraz takie, w których nie można tego zrobić.

W końcu nadszedł dzień wyjazdu na obóz. Odjazd autokaru zaplanowano na godzinę 12.00, więc miałem jeszcze trochę czasu, żeby dokończyć pakowanie plecaka. Postanowiłem zabrać najpotrzebniejsze rzeczy, a wśród nich mój niezawodny wielofunkcyjny scyzoryk, na którym wyryto  moje inicjały. Dostałem go od dziadka na urodziny. Nie wyobrażałem sobie także pojechać na obóz bez mojej ulubionej koszulki, na której wyszyto herb drużyny piłkarskiej, której kibicuję. Pozostałe rzeczy pozostawiłem do spakowania mamie, która najlepiej wie, czego mogę potrzebować podczas wyjazdu. Miałem nadzieję znaleźć w plecaku trochę smakołyków, którymi zamierzałem podzielić się z kolegami.

W samo południe podekscytowani ruszyliśmy w drogę. Byłem pewny, że przeżyję wspaniałą przygodę.

Wypisz z podanego tekstu czasowniki w formie osobowej i bezokoliczniki.

Anne Fine [czyt. en fajn]

„Przyniosłem zdechłą mysz”

ŚRODA

No dalej, wlejcie mi! Przyniosłem zdechłą mysz do tego ich „drogiego” domu. [...] Kiedy się na nią nadziałem, już dawno było po niej. Nikt w okolicy nie jest bezpieczny. Na tej drodze brnie się po kostki w trutce na szczury. Dniem i nocą pędzą tu, tam i z powrotem szybkie samochody, a poza tym nie jestem jedynym kotem w okolicy. Nie wiem nawet, co jej się stało. Wiem tylko, że kiedy ją znalazłem, już nie żyła. [...]. Przyniesienie jej do domu wydawało mi się w tamtym momencie doskonałym pomysłem. Nie pytajcie, dlaczego. Musiałem postradać zmysły. Skąd mogłem wiedzieć, że Ellie [czyt. eli] mnie złapie i uraczy jednym ze swoich kazanek?
– Och, Tuffy [czyt. tafi]! To już drugi raz w tym tygodniu. To jest nie do zniesienia. Wiem, że jesteś kotem, i że to normalne, i tak dalej. Ale proszę cię, zrób to dla mnie, przestań. Patrzyła mi prosto w oczy.
– Przestaniesz? Proszę! Mrugnąłem do niej porozumiewawczo. No, przynajmniej próbowałem, ale nie zrobiło to na niej wrażenia.
– Mówię serio, Tuffy [czyt. tafi]– powiedziała. – Kocham cię i wiem, jak się czujesz. Ale musisz przestać robić takie rzeczy, zgoda? Trzymała mnie za łapy. Co jej mogłem powiedzieć? Próbowałem wyglądać na skruszonego. A wtedy ona znowu zaczęła płakać i mieliśmy kolejny pogrzeb. To miejsce zaczyna przypominać wesołe miasteczko. Słowo daję.