Zwykły człowiek, zwykłe życie w poezji Juliana Tuwima

Zwróć uwagę na czasowniki. Czy podmiot liryczny ujawnia swoją obecność?

Podmiot liryczny nie ujawnia swojej obecności, nie wiadomo kim jest. Można przypuszczać,  że mieszka w mieście i obserwuje mieszkańców.

Zwróć uwagę na ich wygląd, sposób mówienia, tematy rozmów i sposób zachowania.

Tytułowi mieszkańcy żyją w ubogich mieszkaniach, noszą zacerowane ubrania, czytają gazety, ciężko pracują, są ludźmi wierzącymi, codziennie powtarzają te same czynności.

Metafora – połączenie wyrazów, które wspólnie tworzą nowy sens, niezgodny z ich podstawowymi znaczeniami. Porównanie – zestawienie dwóch wyrazów, porównywanego i porównującego, połączonych wyrazami: „jak”, „jako”, „jak gdyby”, „niby”, „niczym”, „na kształt”, „podobnie do”. Często w poezji ma znaczenie przenośne (metaforyczne), ma na celu uwydatnić jakieś cechy opisywanego zjawiska.

Przykład porównania w wierszu: Jak ciasto biorą gazety w palce. Zdanie to wskazuje na to, że mieszczanie w rzeczywistości nie czytają gazet ze zrozumieniem, ale jedynie przewracają ich strony, szeleszczą nimi.

Przykład metafory w wierszu:
[...] papierowym wzdęte zakalcem,
Wypchane głowy grubo im puchną.
Powyższe zdanie wskazuje na to, że mieszczanie gromadzą bardzo dużo fragmentarycznych informacji, nie czytając ich uważnie i wnikliwie. W rezultacie stają się one dla nich nieprzydatne, niepotrzebne, bezowocne, nie przynoszą wartościowej wiedzy o świecie.

Przypomnij sobie, kiedy w tekście stosujemy powtórzenia.

Powtórzenie przymiotnika „strasznie” buduje niepokojącą atmosferę oraz wyolbrzymia opisaną w utworze sytuację, jak też silnie podkreśla jej beznadziejność.

Zwróć uwagę na słowa, jakich używa podmiot liryczny, opowiadając o mieszczanach.

Podmiot liryczny opowiada o mieszczanach z niechęcią. Jest w stosunku do nich krytyczny i zdystansowany. Używa wielu słów, które mają negatywne zabarwienie, np.: bełkocą, bredzą, straszni, ciemne.

Zastanów się, jakie mogą być konsekwencje życia opisywanego przez podmiot liryczny.

Niechęć podmiotu lirycznego do tytułowych bohaterów wynika z przekonania, że ich życie jest bezwartościowe. Prowadzi bowiem do pustki, wyjałowienia
i bezsensu.

Skorzystaj ze słownika wyrazów obcych.

W języku łacińskim słowo colloquium05colloquium oznacza rozmowę.

Zwróć uwagę na czasowniki oraz język, jakim posługuje się podmiot liryczny.

Podmiotem lirycznym w utworze jest mężczyzna, który próbuje zainteresować sobą spotkaną na ulicy kobietę. Stara się być dowcipny i elokwentny.

Zwróć uwagę na zachowanie mężczyzny i prawdopodobne reakcje kobiety.

Podmiot liryczny, to mężczyzna, typowy podrywacz, spotyka na ulicy kobietę, która mu się podoba i  próbuje nawiązać z nią kontakt. Jego zaczepki są dość prymitywne. Zachowuje się pewnie i swobodnie, widocznie robił to wiele razy.  Kobieta, choć nie są przytoczone jej wypowiedzi, wydaje się być raczej zaskoczona i przestraszona zaistniałą sytuacją. Podmiot liryczny nie wykazuje się należytą delikatnością wobec niej.

Kolokwializm to wyraz lub wyrażenie niedbałe, używane w języku potocznym (cyt. za Słownik języka polskiego PWN).

Kolokwializmy występujące w utworze: „wychodziła pani zeszłą razą”; „jak babcię kocham”; „są guściki i gusta”; „stryjo”. Takie słowa i wyrażenia można było usłyszeć na ulicach w czasach dwudziestolecia międzywojennego. Podkreślają one cechy natrętnego, prymitywnego podrywacza, jakim jest mężczyzna.