Jak budować akapity i skonstruować spójny tekst? Sprawozdanie

16 września 2023 roku wybraliśmy się na nocne zwiedzanie zamku w Książu. Liczyliśmy, że zobaczymy nieudostępniane w dzień miejsca oraz przeżyjemy wyjątkową przygodę, spacerując w nocy wąskimi schodami, zaglądając do komnat i zakamarków. Organizatorzy prosili o założenie wygodnych butów i ciepłego ubrania, więc zapowiadała się niezwykła wycieczka.

Nasza grupa liczyła kilkanaście osób, wszyscy byli bardzo podekscytowani. Pan przewodnik rozdał nam lampki i udaliśmy się na zwiedzanie. Sale i korytarze olbrzymiego, trzeciego w Polsce pod względem wielkości, zamku sprawiały upiorne wrażenie. Wysłuchaliśmy barwnej opowieści o historii zamku, dowiedzieliśmy się, że pierwsze wzmianki o budowli pojawiają się w XIII –wiecznych dokumentach. Jego właścicielami byli polscy książęta, Czesi, Węgrzy, husycij0000008YCB5v22_000tp001husyci i rozbójnicy. Ostatnią mieszkanką zamku była piękna Daisyj0000008YCB5v22_000tp004Daisy, brytyjska arystokratka, żona Jana Henryka XV Hochbergaj0000008YCB5v22_000tp003Hochberga, pochodzącego z jednego z najzamożniejszych europejskich rodów. W latach międzywojennych przebudowywał on zamek i unowocześniał. Kiedy wybuchła II wojna światowa hitlerowcy przejęli całą posiadłość i w 1941 roku musiała ją opuścić.

Oglądane nocą, przy słabym świetle lampek, obrazy i rzeźby, wywoływały niezwykłe wrażenia. W rogach komnat i zakamarkach czaiły się zjawy i duchy. Okazało się, że zamek ma też wiele tajemnic, szczególnie jego podziemia. Legenda głosi, że Niemcy produkowali tutaj supertajną broń i schowali słynną Bursztynową Komnatę. Wędrowaliśmy korytarzami i tunelami rozległych piwnic zamkowych. Emocje były ogromne, gdyż przewodnik opowiadał o przerażających wydarzeniach, które tu się rozgrywały.

Niezwykłe wrażenie zrobiło na nas, oglądane w nocy, mauzoleummauzoleummauzoleum Hochbergów - skrytej w parku kaplicy, która została pięknie wyremontowana.

Choć nocne zwiedzanie było dla nas niesamowitym doświadczeniem, na pewno odwiedzimy to miejsce za dnia.

ksiaz_1 Źródło: opracowanie: ORE, licencja: CC BY 3.0.

Jan Kamyczek Nastolatek w domu

Wychodząc z domu na parę godzin, wracając, należy zaznaczyć wobec domowników ewenementewenementewenement jakimś słówkiem: do widzenia, mamo, cium, żegnam, pa, wrócę koło trzeciej, cześć, jestem, ależ leje, witam ojca, jak się macie itp. Bywa to okazją do ucałowania rodzicielki, co w niektórych domach jest obowiązkowe, w innych nie. Wychodząc na dłużej, w niewiadomym rodzinie celu, grzecznie jest powiedzieć, że do koleżanki albo na mecz, i podać przybliżoną godzinę powrotu. Na temat tego ostatniego może być z rodzicami spór, ale gdy się nastolatek do jakiegoś terminu zobowiąże, wypada dotrzymać, a przynajmniej zatelefonować o spóźnieniu się z konieczności. […]

Obowiązkiem każdego domownika, w tym również nastolatka, a jakże, jest dbanie o schludnośćschludnośćschludność mieszkania i swojej osoby. Powinna jednostka nastoletnia czyścić buciki, […] najpierw umyć buty z kurzu i błota, dopiero potem pastować, szczotkować i glansowaćglansowaćglansować, a nie suchy kurz z butów rozpylać szczotką wokoło. Po umyciu się należy wannę czy miednicę oczyścić, wytrzeć posadzkę. Nie żeby to robiła po was mama! […]

Nie wypada przebywać w domu, a zwłaszcza siadać do wspólnego posiłku w stanie rozmamłanymrozmamłanyrozmamłanym, dziewczyna w „przydeptanym” szlafroku, chłopiec w spodniach przeznaczonych na złom, czyli obszarpanych […]. Nie należy do stołu siadać w slipach, bo goły biesiadnik wśród innych, normalnie ubranych sprawia niezbyt apetyczne wrażenie.

Córka oczywiście, ale oczywiście także infantinfantinfant domu powinni w miarę możności odciążać mamę, zwłaszcza pracującą poza tym zawodowo, w domowych zajęciach. Nie mówcie mi, że chłopiec nie potraf zrobić przepierki, gdy trzeba, ani ulepić pierogów. Śmieszne. Potrafi i niemowlę przewinąć, i obejść się z kombajnem, i usmażyć truskawki. Nie mówiąc o fizycznych pracach niewymagających kwalifikacji, a które mamę wykańczają: trzepanie, czyszczenie podłóg. Szczególnie znakomicie chłopcy froterują, szkoda, żeby się talent marnował.

Wskazane jest wczesne osiągnięcie samodzielności względem problemów domowych. Niech nastolatek sam sobie umie zrobić śniadanie (kanapki na drugie), a nie żeby mama koniecznie wstawała o godzinę wcześniej, niż z innych względów musi. Niech umie nastolatek, jednej i drugiej płci, przyszyć sobie urwany wieszak, łatę na dżinsach, dziewczyna wyprasować bluzkę, chłopiec koszulę (no, może nie tę najlepszą […], za dużo nie żądam).

Do tradycji rodzinnych, kultywowanych w domu przez starsze pokolenie, nastolatki powinny się nagiąć, chodzi tu o pewne zakorzenione formy i zwyczaje codzienne i okolicznościowe, nietrudne na ogół do praktykowania, a na których zależy rodzicom: fetowaniefetowaniefetowanie rocznic, tryb przyjmowania gości, kura na obiad w niedzielę itp. Powinno akceptować się to bez grymasów, nawet pomagać w realizowaniu.

Nastolatek ma prawo do posiadania własnego kąta. W małym mieszkaniu będzie to kąt dosłownie: biurkowy stół z krzesełkiem plus sporej wielkości półka, plus koszyk na papiery. W tym kącie jest gospodarzem. Rodzina nie powinna szperać mu w szufladach. Książki może rozmieścić na półce według własnej koncepcji. Przybory do zajęć szkolnych i uprawianego hobby są nietykalne. Może kąt przyozdobić własnym gustem (zakładam, że w taktownych granicach).

Ma również prawo do spokoju, gdy odrabia lekcje. Gdy uczy się do egzaminu albo ważnej odpowiedzi, a pokoju swego nie ma, nie powinni być zapraszani w te dni goście.

Ma prawo do odpoczynku. Po kilkugodzinnej nauce nie będzie go rodzina zapędzać do domowych robót, tylko mu pozwoli obejrzeć western.

kam_1 Źródło: Jan Kamyczek, Savoir-vivre dla nastolatków, Warszawa 1974, s. 43–45.