Recenzja - trudna sztuka oceniania
Warto wiedzieć!
Informacja – jest tym, co powiedziano lub napisano o kimś lub o czymś;
Opinia – jest przekonaniem o czymś, poglądem na jakąś sprawę.
Własne zdanie autora jest szczególnie ważne w recenzji.
Recenzja (łac. recensio — spis ludności, przegląd) to analiza i ocena dzieła literackiego, wydarzenia, filmu, spektaklu teatralnego, wystawy artystycznej, a nawet gry komputerowej. Pełni funkcję informacyjną i wartościującą, jej zadaniem jest krótki opis recenzowanego wydarzenia połączony z opinią piszącego, która może być negatywna lub pozytywna. Recenzje dzięki jasności przekazu i uargumentowaniu mają pomóc odbiorcy w zadecydowaniu, czy opisywana rzecz warta jest zainteresowania.
Recenzje najczęściej publikowane są w gazetach, czasopismach, na stronach internetowych.
Recenzja łączy elementy opisu, streszczenia, opowiadania lub charakterystyki.
Recenzja składa się z:
części informacyjnej,
części analityczno‑krytycznej,
części oceniającej.
Argumentacja w recenzji jest zawsze podporządkowana subiektywnejsubiektywnej ocenie autora, choć nie powinna rządzić się zupełną dowolnością ocen i sądów, lecz uwzględniać obiektywnąobiektywną wiedzę na temat sztuki literackiej, filmowej czy teatralnej.
Wzorcowy autor recenzji powinien być rozważny i dobrze poinformowany na temat dzieła, które ocenia, jak również mieć odwagę przekazywać osobiste sądy, nawet niepopularne czy kontrowersyjne.
Struktura recenzji zależy od:
rodzaju omawianego dzieła — inaczej będzie wyglądać recenzja najnowszego filmu, inaczej spektaklu teatralnego;
odbiorcy, do którego jest kierowana;
indywidualnego stylu piszącego.
Słownik pojęć i tekstów kulturyRecenzja to wypowiedź krytyczna prezentująca tekst pisany, spektakl teatralny, film, wystawę; zawiera przedstawienie tematu i sposób jego realizacji w danym tekście, prezentuje jego walorywalory i wady w sposób oceniający, subiektywny. Recenzja omawia zagadnienia istotne dla charakteru danego przekazu. Znacznej rozpiętości przedmiotowej towarzyszy rozpiętość stylistyczna i objętościowa: od krótkich zamieszczanych w prasie codziennej recenzji informacyjnych, przez dłuższe, utrzymane w stylu felietonowymfelietonowym lub eseistycznymeseistycznym (zwykle w czasopismach filmowych).
Źródło: Ewa Szczęsna, Słownik pojęć i tekstów kultury, Warszawa 2004.
Recenzja filmowa
Zapoznaj się z filmem, w którym Paweł Mossakowski, krytyk i producent opowiada o zawodzie krytyka filmowego.
Film dostępny pod adresem /preview/resource/RfD2NdLqcpBmF
Materiał filmowy zawiera wykład Pawła Mossakowskiego, krytyka i producenta filmowego na temat zawodu krytyka filmowego. Na początek pojawia się plansza z tytułem: Edukacja społeczna. Krytyk czy krytykant? Rozmowa z Pawłem Mossakowskim. Kadr zmienia się i widzimy mężczyznę w średnim wieku, który siedzi na drewnianym leżaku w ogrodzie, obok stoi okrągły, drewniany stolik, na nim postawiono butelkę z wodą i szklankę. Mężczyzna nosi jasne spodnie i ciemną podkoszulkę z krótkim rękawem, czarne tenisówki i szare skarpetki. Założył nogę, na nogę. Mówiąc, gestykuluje i lekko się uśmiecha. Końcowy kadr z napisem: wystąpił Paweł Mossakowski, realizacja Contentplus.pl. Poniżej znajdują się logotypy Kapitału Ludzkiego, ORE i Unii Europejskiej, grudzień 2014.
Zapoznaj się z Podręcznym słownikiem krytyka zawierającym słownictwo przydatne do napisania recenzji filmowej, wypisz nieznane ci wyrazy, poszukaj ich definicji w słowniku języka polskiego lub słowniku wyrazów obcych. Możesz skorzystać również ze słownika terminów filmowych.
Podręczny słownik krytykaFilm – produkcja, adaptacja, ekranizacja; nudny, ciekawy, efektowny, interesujący, nowatorski, zaskakujący, emocjonujący, ekscytujący, porywający, ukazujący inną rzeczywistość, dostarczający niezapomnianych wzruszeń, ciekawie wyreżyserowany, o intrygującej fabule, spowodował przewartościowanie poglądów, bogaty w efekty specjalne, nakręcony z rozmachem, wybitny, obsypany nagrodami, cieszący się popularnością, kasowy.
Gatunki filmowe – animowany, akcji, historyczny, kostiumowy, krótkometrażowy, pełnometrażowy, katastroficzny, muzyczny, psychologiczny, przygodowy, science fiction, sensacyjny, horror, thriller, dokumentalny, fabularny, komediowy, obyczajowy, kryminalny, detektywistyczny, batalistyczny. Reżyser – twórca, artysta, debiutant, młodego/starego pokolenia, klasyk kina, nowator, tradycjonalista, o przenikliwym spojrzeniu, ukazujący prawdę o rzeczywistości, znany z, twórca wielu filmów, zdobywca wielu nagród, zaskoczył/nie zaskoczył swoim dziełem, mający coś/niemający nic do powiedzenia, znakomity, nieudolny.
Aktor – gwiazda, artysta, odtwórca roli, dał się już poznać w, ma na koncie wiele nagród/kreacji, debiutant, profesjonalista, naturszczyk, charakterystyczny, wszechstronny, amant, komik, dysponujący odpowiednim warsztatem aktorskim, twórca znakomitej kreacji, obdarzony urodą, dojrzały, zaskakujący, interesujący, oryginalny, posiadający dużą zdolność ekspresji, cieszy się popularnością.
Gra – ciekawie, brawurowo, fascynująco, zaskakująco, przejmująco, mocny punkt widowiska, aktor słaby, pozbawiony wyobraźni, odpowiednich warunków do roli, polotu, zdolności, kreacja przerosła jego możliwości, tuzinkowa kreacja, gra nieinteresująca.
Członkowie ekipy filmowej – statysta, scenograf, dubler, scenarzysta, operator światła i dźwięku, kaskader, montażysta.
Obsada filmu – bogata, zróżnicowana, profesjonalna, skromna.
Scenariusz – ciekawy, oryginalny, nietuzinkowy, sztampowy.
Muzyka – towarzysząca akcji, wzmagająca napięcie, kształtująca nastrój, tworząca atmosferę, pobudzająca wyobraźnię, emocje, nieodpowiednia do obrazu, nużąca.
Montaż – sprawny, potęgujący efekty, oddziałujący na wyobraźnię, sprawiający wrażenie tajemniczości, niecodzienne rozwiązania, nieudolny, pozbawiony szczególnych wartości.
Scenografia – dekoracje, odpowiednio dobrane kostiumy, perfekcyjna charakteryzacja, bogata, ciekawa, skromna, surowa, niepasująca do akcji, uboga, niewyróżniająca się.
Efekty specjalne – pogłębiające przekaz filmu, zaskakujące, znane, nużące, przesadzone.
Atmosfera filmu – tajemnicza, poetycka, nastrojowa, groźna, podniosła, uroczysta, wesoła, pogodna, napięta, nostalgiczna, niezapomniana.
Nagroda – prestiżowa, publiczności, aprobata, dobre oceny krytyki, dobre/złe recenzje, zdobywca statuetki Oscara/Złotych Lwów w Gdańsku/Nagrody Filmowej w Cannes.
Źródło: Podręczny słownik krytyka, dostępny w internecie: zpe.gov.pl.
Zapoznaj się z poniższym Schematem zawartości recenzji filmowej, w którym znajdziesz wskazówki do napisania recenzji. Sięgnij do słownika wyrazów obcych lub języka polskiego i wyjaśnij nieznane ci wyrazy.
Schemat zawartości recenzji filmowej
Informacja | Analiza krytyczna i ocena |
|---|---|
Obsada, czołówka filmowa, dotychczasowy udział twórców w życiu artystycznym. | Waga dokonań dotychczasowych, sukcesy i klęski, trafność wyboru. |
Okoliczności realizacji filmu, producent, wytwórnia, warunki i koszty realizacji. | Normalność czy skandal? Rezonans. Społeczna aprobata czy dezaprobata dla pomysłu. |
Scenariusz filmu, autorzy, ich znaczenie, ich intencje. | Celowość wyboru scenariusza. Ryzyko z tym związane, ambicja lub jej brak, motywy decyzji. |
Przeróbki, skróty, wzbogacenia. | Kierunek i cele przekształceń, ich słuszność bądź nietrafność, degradacja czy dowartościowanie. |
Wcześniejsze realizacje tego tematu (kto, kiedy, jak). | Naśladownictwo, podtrzymywanie tradycji czy nowatorstwo. |
Gatunek filmowy, konwencja, w której jest utrzymany. | Wierność czy niewierność wobec gatunku? Wzbogacenie, odnowienie motywów czy utrzymanie konwencji. |
Reżyseria. Kto? Jak? | Zamiar, koncepcja, cel wszystkich zabiegów, jednolitość, celowość, piętno indywidualności czy nijakość. |
Streszczenie filmu. Opis wybranych scen, sytuacji, epizodów. | Funkcja poszczególnych elementów, ich znaczenie, powtórki znanych motywów i rozwiązań. |
Tematyka i problematyka. Prezentowane środowisko. | Waga i ranga problematyki, aktualność czy muzealność, sztampowość, prowokacyjność, aspekt polityczny, społeczny, socjologiczny. |
Akcja, jej rozwój, powiązanie między scenami, narracja filmowa. Montaż. | Akcja nudna, ciekawa, trzymająca w napięciu, epicka, liryczna, dramatyczna, rola epizodów, skuteczność i celowość efektów, funkcja montażu, rola planów filmowych. |
Scenografia i sceneria. Szczegółowy opis. | Scenografia bogata, uboga, funkcjonalna, sugestywna, prosta, efekciarska, podporządkowana koncepcji reżyserskiej. |
Muzyka, dźwięk, słowo, światło, kolor. Przykłady rozwiązań lub szczegółowy ich opis. | Muzyka zauważalna czy nie, dobra, banalna, zsynchronizowana z akcją i tematyką, za głośna, zbyt natarczywa, liryczna, dramatyczna, wartość zdjęć, sposób kadrowania, plany filmowe i ich funkcja, rola światła i koloru w filmie. |
Aktorzy, ich powierzchowność, uroda lub pospolitość, gra, zachowanie na planie filmowym. | Trafność obsady, aktor jako postać, ocena umiejętności, nijakość czy indywidualność, podziw lub ostrzeżenie. |
Odbiór filmu, opisy reakcji publiczności, głosy poszczególnych widzów. | Próba określenia takich, a nie innych reakcji. Zgoda lub niezgoda z gustem publicznym. |
Głosy krytyki. Cytowanie opinii polskich i obcych. | Potwierdzenie opinii recenzentów lub polemika z nimi, refleksja nad znaczeniem filmu dla widzów współczesnych i dla historii filmu. |
Zapoznaj się z nagraniami prezentujących fragmenty różnych recenzji i wykonaj ćwiczenia.
Zasób interaktywny dostępny pod adresem https://zpe.gov.pl/a/DTKbaqjqo
Podczas słuchania i czytania tekstów audiobooka [czyt. audiobuka] zwróć uwagę na to, jakie elementy zawierają recenzje przedstawione w nagraniach oraz jak autorzy oceniają analizowane dzieła i wydarzenia.
Na podstawie recenzji filmu „Wiedźmin” wypisz elementy, które skrytykował recenzent i te, które pochwalił.
Wypisz, co podobało się najbardziej recenzentowi książki „Harry Potter i Komnata Tajemnic”.
Na podstawie fragmentów krótkich recenzji uczniowskich „Rozdział 2. Zachęciłem cię?” wypisz wszystkie przymiotniki oceniające te wydarzenia.
Przeczytaj zamieszczone poniżej fragmenty recenzji filmu „Wiedźmin” i wykonaj ćwiczenia.
Polepione wątki. Recenzja filmu "Wiedźmin"Kiedy pod koniec lat 80. w „FantastyceFantastyce” Andrzej Sapkowski opublikował pierwsze opowiadanie, którego bohaterem był Wiedźmin nie przypuszczał, że kilka lat później Geralt z Rivii, zwany Białym Wilkiem stanie się jednym z najpopularniejszych bohaterów literackich nie tylko w Polsce, ale również poza jej granicami […]. Decyzja o przeniesieniu przygód Geralta na duży ekran nie zaskoczyła właściwie nikogo. „Wiedźmin” cieszył się ogromną popularnością w kraju i zagranicą, zatem film opowiadający o Białym Wilku teoretycznie był skazany na sukces. Niestety, obraz Brodzkiego […] to film nielogiczny, źle zmontowany i swoją jakością daleko odbiegający od poziomu do jakiego przyzwyczaił nas w swoich opowiadaniach Andrzej Sapkowski. Fabuła „Wiedźmina” to kompilacjakompilacja wątków z kilku różnych opowiadań, m.in.: „Mniejszego zła”, „Kwestii ceny”, „Granicy możliwości”, a motywem spinającym je w jedną całość jest historia Geralta i Ciri […]. Oglądając „Wiedźmina”, miałem cały czas wrażenie, jakby jego twórcy wybrali kilkadziesiąt scen z materiału, który nakręcono na potrzeby serialu i zmontowali z tego film kinowy tylko po to, żeby z naszych kieszeni wyciągnąć jeszcze parę złotych. Poszczególni bohaterowie opowieści pojawiają się niejednokrotnie, jak spod ziemi […]. Podobnie bez sensu są zestawione ze sobą poszczególne historie. […] Na pochwały nie zasługuje również scenariusz obrazu […]. Pomijam tu już fakt, iż fabuła filmu nie trzyma się wiernie opowiadań Sapkowskiego, co może razić najbardziej zagorzałych fanów Geralta, ale wielokrotnie dialogi bohaterów stoją na niskim, żeby nie powiedzieć żenującymżenującym poziomie. […] Oglądanie Wiedźmina utrudnia dodatkowo fatalny montaż […]. […] kwestie niektórych bohaterów są poucinane w połowie, co sprawia, że i tak zagmatwana i niejasna fabuła staje się jeszcze bardziej skomplikowana. Denerwujące jest również kończenie niektórych scen, których wykonanie przywodziło mi na myśl wenezuelskiewenezuelskie seriale. Pisząc o „Wiedźminie”, nie sposób pominąć efektów specjalnych, które, choćby z racji gatunku, […] odgrywają ważną rolę. Niestety nie ma ich zbyt wiele, ale z drugiej strony może to i dobrze, bowiem ich wykonanie, wbrew zapowiedziom twórców, daleko odbiega od światowych standardów. Potwory, z którymi walczy Geralt, w większości wyglądają na zrobione z plastiku, a monstrum na bagnach przypomina najeżony kolcami worek. Na pochwałę zasługują natomiast występujący w „Wiedźminie” aktorzy. Michał Żebrowski, który do tej pory kojarzył się z honorowym Skrzetuskim albo fircykowatymfircykowatym Tadeuszem, doskonale przeistoczył się w brutalnego wiedźmina. Grany przez niego Geralt jest wiarygodny, naturalny, a przede wszystkim wierny książkowemu wizerunkowi postaci […]. Zamachowski rolą Jaskra po raz kolejny udowadnia, że jest jednym z najlepszych aktorów w kraju […]. „Wiedźmin” niestety nie jest dobrym filmem […]. W tym obrazie zawodzi praktycznie wszystko poza aktorstwem, nawet muzyka autorstwa Grzegorza Ciechowskiego jest bardzo przeciętna […] to po prostu kompilacjakompilacja luźnych, nie zawsze powiązanych ze sobą logicznie scen. Pozostaje jedynie mieć nadzieję, że serial telewizyjny będzie lepszy od filmu kinowego, bo jeżeli nie, to dojdę do wniosku, iż twórczości Sapkowskiego nie można przenieść do żadnego innego medium poza literaturą […].
Źródło: Polepione wątki. Recenzja filmu "Wiedźmin", dostępny w internecie: Marcin Kamiński, Polepione wątki, https://www.filmweb.pl/reviews/recenzja-filmu-Wied%C5%BAmin-319, domena publiczna. Tekst skrócony i zmodyfikowany.
Autor recenzji „Wiedźmina” bardzo szczegółowo analizuje poszczególne elementy filmu. Wpisz cytaty ilustrujące opinię autora.
Przed napisaniem recenzji:
• gromadzimy informacje o dziele;
• ustalamy, kto będzie jej adresatem;
• określamy jej cel, czy recenzja będzie miała charakter informacyjny, czy krytyczny;
• gromadzimy słownictwo wartościujące.
Zapamiętaj!
Masz prawo wprowadzić własne, subiektywnesubiektywne kryteria wynikające z upodobań czy preferencjipreferencji. Jednak nie zapominaj, że recenzja nie może sprawiać wrażenia niesprawiedliwej i stronniczejstronniczej. Uzasadniaj sądy i opinie. Warto również zachować pokorę wobec dzieła, dokonać oceny dopiero po gruntownym przemyśleniu oraz próbie zrozumienia zamysłu stojącego za rozwiązaniami formalnymi czy fabularnymi, które niekoniecznie przypadły ci do gustu.
Wykorzystaj mapę myśli do zebrania i uporządkowania informacji, które będą pomocne i potrzebne do napisania recenzji filmu. Uzupełnij ją o przykłady słownictwa potrzebnego do recenzji.
Zapoznaj się z mapą myśli dotyczącą budowy recenzji filmowej. Wypisz przykłady słownictwa oceniającego poszczególne elementy filmu.
Recenzja teatralna
Teatr to specyficzna dziedzina sztuki, zatem przed przystąpieniem do pisania recenzji warto wiedzieć, na jakich aspektach warto skupić swoją uwagę. Innymi słowy, co wchodzi w skład przedstawienia teatralnego. Ponieważ jest ono oparte na dziele (np. literackim, filmowym), zwracamy uwagę na wierność wobec pierwowzoru; pytamy o jakość adaptacji (np. dzieła literackiego, filmowego) oraz to wszystko, co stanowi nowość, a więc oryginalny, autorski wkład reżysera spektaklu.
Recenzja teatralna powinna zawierać dwa sposoby opisu spektaklu: informacyjny oraz oceniający. Mogą się one ze sobą przeplatać, ale należy pamiętać, że obie te części mają odmienne funkcje.
Część informacyjna ma za zadanie zapoznać odbiorcę z omawianym dziełem. Jej celem jest podanie najważniejszych informacji, które są czysto obiektywneobiektywne tytuł dzieła, reżyseria, obsada, scenografia, muzyka i scenariusz.
Część oceniająca ma za zadanie przekazać opinie dotyczące poszczególnych aspektów omawianego dzieła. Recenzent powinien wskazać jego wady i zalety.
Aby oddać wady i zalety, należy wybrać też grupę epitetówepitetów, które najlepiej opiszą elementy wchodzące w skład przedstawienia, np. „budująca napięcie muzyka” lub „scenografia oddająca charakter epoki”. EpitetyEpitety można mnożyć i zależą one przede wszystkim od odczuć i kreatywności autora recenzji.
Uzupełnij mapę myśli i stwórz bazę słów potrzebnych do napisania recenzji teatralnej.
Zapoznaj się z mapą myśli omawiającą najważniejsze elementy recenzji teatralnej. Stwórz bazę słów potrzebnych do jej napisania.
WSTĘP
Wstęp recenzji powinien intrygować, zaciekawiać czytelnika. Zazwyczaj pojawia się tam zachęta do obejrzenia spektaklu. Może się tak zdarzyć, że już na początku autor zdradza swoją opinię na temat dzieła, która wszakże nie musi być jednoznaczna.
We wstępie nie podaje się nazwisk wszystkich twórców, a jedynie tych, o których chcemy coś napisać, skomentować ich pracę. Powinny się tu pojawić ważne dla danego spektaklu informacje. Część informacji można zawrzeć również w rozwinięciu, które stanowi połączenie części informacyjnej oraz oceniającej recenzji.
ROZWINIĘCIE
W tej części pojawia się opis – jakiejś sceny, gry aktorskiej, nakreślenie fabuły dzieła – który poprzedza ocenę recenzenta. Ważnymi elementami rozwinięcia są również analiza i ocena poszczególnych elementów przedstawienia, które recenzent z jakiegoś powodu chce opisać. Mogą to być: scenariusz, adaptacja, kreacje aktorskie, scenografia, kostiumy, muzyka czy wizja reżysera.
Częstym błędem recenzji jest zbyt skrupulatne omawianie dzieła, a raczej jego streszczanie. Recenzja ma zachęcić odbiorcę do obejrzenia spektaklu lub wręcz przeciwnie — odwieść go od tego zamiaru. Zbyt skrupulatne streszczenie może nie tylko znudzić odbiorcę recenzji, ale też ujawnić całą treść przedstawienia, odbierając tym samym element zaskoczenia podczas spektaklu.
Autor recenzji w rozwinięciu nie tylko informuje, ale i ocenia. Warto wprowadzić konstrukcje, które w jasny sposób naprowadzają odbiorcę, co rzeczywiście zasługuje na pochwałę, a co na krytykę, np. „Wprost wybitną rolą jest…” lub „Scenografia nie zachwyciła mnie w żaden sposób, gdyż…”.
ZAKOŃCZENIE
Zakończenie stanowi podsumowanie wcześniejszej analizy, czyli ostateczną ocenę dzieła. Może zawierać puentępuentę, pytania retorycznepytania retoryczne.
Film dostępny pod adresem /preview/resource/RfK9GaQzRyq9l
Film edukacyjny: wykład Dagmary Chojnackiej o musicalu [czyt. mjuzikalu] "Liżę twoje serce" Teatru Muzycznego Capitol [czyt. kapitol]. Recenzentka siedzi na widowni teatru, dookoła widać rzędy czerwonych, pluszowych krzeseł. Kobieta w średnim wieku, o krótkich, czarnych włosach, jest ubrana w elegancką, czarną suknię, na szyi ma perły. Na początku wykładu pojawiają się dwa plakaty teatralne: na białym tle znajduje się czerwone serce otoczone wieńcem z kwiatów, na górze wieńca powiewa wstążka zapleciona w kokardę. Pod wieńcem napis: LIŻĘ TWOJE SERCE. Drugi plakat posiada jeszcze dodatkową informację: Nowy spektakl w Teatrze Muzycznym Capitol od 7 października. Wykład przeplatają sceny ze spektaklu. Scenografia w odcieniach szarości jest uboga i symboliczna, punktowe oświetlenie. Aktorzy noszą ubrania z lat czterdziestych: kobiety szare lub brązowe sukienki, mężczyźni spodnie i koszule w odcieniach szarości i brązu. Wyróżnia się tylko jedna kobieta w czerwonej spódnicy i chustce na głowie. Na koniec pojawiają się plansze z napisami: Spektakl LIŻĘ TWOJE SERCE w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu zrecenzowała Dagmara Chojnacka krytyk teatralny, tłumaczka literatury, publicystka kulturalna Radia Wrocław. Wykorzystano fragmenty spektaklu Spektakl LIŻĘ TWOJE SERCE w reżyserii Agnieszki Glińskiej zrealizowanego w Teatrze Muzycznym Capitol we Wrocławiu oraz plakat autorstwa Ryszarda Kai.
Zapoznaj się z recenzją spektaklu wrocławskiego Teatru Muzycznego Capitol, której autorem jest krytyk teatralny Dagmara Chojnacka. Zwróć uwagę, jakie elementy spektaklu omawia. Zanotuj słownictwo przydatne w tworzeniu recenzji.
O jakich elementach spektaklu opowiada Dagmara Chojnacka? Obejrzyj uważnie film i napisz notatkę dotyczącą najważniejszych części recenzji musicalumusicalu.
Ustal, jaki element przedstawienia został negatywnie oceniony przez Dagmarę Chojnacką. Napisz, jak pani krytyk uzasadniła swoją ocenę.
Sprawdź, czy umiesz!
Porozmawiajcie w klasie o tym, czy przed obejrzeniem filmu lub spektaklu czytacie recenzje.
Przeanalizuj fragment recenzji autorstwa Macieja Łukomskiego. Scharakteryzuj język, jakim została ona pisana, wskaż określenia wartościujące oraz potencjalnego odbiorcę. Uzasadnij swoją odpowiedź.
8 kobiet w Och-Teatrze, czyli teatralny gniot-recenzja spektaklu(…) Spektakl w Och‑Teatrze to stracone półtorej godziny. Nie ma w tym przedstawieniu żadnego kryminalnego napięcia, które wywoływałoby u widzów dreszczyk emocji. Zamiast tego na scenie przy Grójeckiej oglądamy przedstawienie na które reżyser nie miał pomysłu. Spektakl jest nudny i się dłuży. Okropna scenografia została ograniczona do kilku dywanów i podestów. (…) «8 kobiet» w Och‑Teatrze to teatralny gniot. Koszmarny spektakl, na który szkoda czasu i pieniędzy. Zmarnowana szansa.
Źródło: Maciej Łukomski, 8 kobiet w Och-Teatrze, czyli teatralny gniot-recenzja spektaklu. Cytat za: http://strefalifestyle.pl/8-kobiet-w-och-teatrze-czyli-teatralny-gniot-recenzja-spektaklu/. http://strefalifestyle.pl/8-kobiet-w-och-teatrze-czyli-teatralny-gniot-recenzja-spektaklu.
Przypomnij sobie ostatnio obejrzany spektakl. Wybierz z niego dwa elementy sztuki teatralnej, które można ocenić pozytywnie oraz negatywnie (reżyserię, kreacje aktorskie itd.), a następnie zredaguj wypowiedzi wartościujące – dwie wartościujące pozytywnie, a dwie negatywnie – w których ocena zostanie poparta argumentem.
Przypomnij sobie spektakl, z którym się zapoznałeś. Wybierz z niego dwa elementy sztuki teatralnej, które można ocenić pozytywnie oraz negatywnie (reżyserię, kreacje aktorskie itd.), a następnie zredaguj wypowiedzi wartościujące – dwie wartościujące pozytywnie, a dwie negatywnie – w których ocena zostanie poparta argumentem.
Napisz recenzję teatralną dowolnego spektaklu.
Napisz recenzję filmu do gazetki szkolnej. Wykorzystaj słownictwo fachowe i oceniające. Skorzystaj z załączonego banku słów.
Bank słów
Opis: fabuła, bohaterowie pierwszo i drugoplanowi, zwrot akcji, zdjęcia, plenery, kostiumy, praca kamery.
Ocena: wspaniały, ekscytujący, banalny, powalający, nudny, oszałamiający, nużący, zaskakujący, rewelacyjny, ograny.
Słownik
(łac. adaptatio – przystosowanie) – przystosowanie tekstu literackiego do wystawienia na scenie (adaptacja sceniczna lub teatralna) lub do sfilmowania (adaptacja filmowa); reżyser, podporządkowując tekst literacki własnej wizji inscenizacyjnej, dokonuje zmian w utworze, może np. dowolnie zmieniać układ tekstu, kreacje bohaterów, porządek wydarzeń, rezygnować z niektórych wątków, dodawać nowe
zuchwały, odważny
(fr. écran – ekran) – przeniesienie na ekran utworu literackiego, z dosyć wiernym odtworzeniem pierwowzoru tekstu; też: film powstały na podstawie sztuki, powieści itp.
(łac. fabula – to, co opowiedziane) układ zdarzeń przedstawionych w utworze narracyjnym
(fr. cadre) – 1. obraz zarejestrowany na klatce taśmy filmowej; też: ta klatka
(fr. czytaj: płęta) - myśl kończąca wypowiedź lub utwór literacki, podsumowanie, zaskakujące zakończenie
dodatnia cecha