Sięgaj, gdzie wzrok nie sięga...

Młoda Polska

W 1905 r. czterech wybitnych polskich kompozytorów Ludomir Różycki, Apolinary Szeluto, Grzegorz Fitelberg na czele z Karolem Szymanowskim przy wsparciu finansowym księcia Władysława Lubomirskiego założyło Spółkę Nakładową Młodych Kompozytorów Polskich pod nazwą Młoda Polskamłoda polskaMłoda Polska. Za siedzibę obrano Berlin. Ich działalność zakończyła się wraz z wybuchem I wojny światowej w 1914 r.

R1WaWaVRQlPV21

Ilustracja przedstawia kompozytorów „Młodej Polski” (od lewej): Apolinary Szeluto, Karol Szymanowski, Władysław Lubomirski, Grzegorz Fitelberg, Ludomir Różycki. Mężczyźni mają poważne wyrazy twarzy, są spokojni. Ubrani są w ciemne marynarki i płaszcze. Wszyscy mają gęste, ciemne włosy. Dwóch mężczyzn ma wąsa, jeden brodę, jeden nosi okulary. Dwóch mężczyzn siedzi, trzech stoi.

Kompozytorzy Młodej Polskiej nawiązywali do osiągnięć neoromantyzmu niemieckiego, zwłaszcza Franciszka Liszta, Ryszarda Wagnera, Ryszarda Straussa [czytaj: sztrałsa] i Hugo Wolfa, oraz do twórczości Aleksandra Skriabina, a bezpośrednio także do kompozytorów Potężnej Gromadki. Twórcy Młodej Polski przejęli formę poematu symfonicznegopoemat symfonicznypoematu symfonicznego, pieśnipieśńpieśni deklamacyjnejdeklamacjadeklamacyjnej, a także rozbudowany aparat orkiestrowy.
Jednymi z najważniejszych kompozytorów grupy byli Grzegorz Fitelberg oraz Ludomir Różycki.

Głównymi postulatami kompozytorów tworzących w tym nurcie było: tworzenie muzyki oryginalnej a nie przystępnej każdemu czy komponowanie muzyki narodowej bez sięgania do folkloryzmufolkloryzmfolkloryzmu.