Wstęp

Barok to epoka, która panowała od około 1600 do 1750 roku, rozciągając się pomiędzy renesansem a klasycyzmem. Jest to czas pełen niezwykłego rozkwitu sztuki, gdzie muzyka odzwierciedlała zmieniające się tendencje filozoficzne, społeczne i polityczne tego okresu.

Charakterystyczną cechą muzyki baroku jest bogactwo, ornamentacja i rozmach, które odzwierciedlają zmysłową obfitość tamtej epoki. W tym okresie narodziły się wiele gatunków muzycznych, takich jak operaoperaopera, oratoriumoratoriumoratorium, kantatakantatakantata, suitasuitasuita, pasjapasjapasja czy koncert. Wzrosła także popularność instrumentów klawiszowych, takich jak klawesynklawesynklawesyn i organyorganyorgany, które odegrały kluczową rolę w barokowej muzyce.

Najważniejszymi ośrodkami barokowej muzyki były Włochy, Niemcy, Francja i Austria. Włochy to kolebka opery, gdzie znani kompozytorzy jak Claudio Monteverdi [czytaj: klałdio montewerdi],  Alessandro Scarlatti {czytaj: alessandro skarlatti] i Antonio Vivaldi {czytaj: antonio wiwaldi] tworzyli dzieła, które do dzisiaj zachwycają słuchaczy swoją emocjonalnością i wirtuozeriąwirtuozeriawirtuozerią. Niemcy natomiast były związane z postacią Johanna Sebastiana Bacha [czytaj: johana zibastiana baha], jednego z największych geniuszy w historii muzyki, którego kompozycje do dziś są szczytem osiągnięć baroku.

W tym okresie pojawiło się także nowatorskie podejście do dynamikidynamikadynamiki, tempatempotempa, oraz użycia różnorodnych technik kompozytorskich, takich jak ostinatoostinatoostinato, basso continuobasso continuobasso continuo [czytaj: basso kontinuo] i fugifugafugi, co nadawało muzyce baroku charakterystyczny styl i wyraz.

RuBB5GxM44Lil

Ilustracja przedstawia dzieło Klaesa Moleanera „Muzyka baroku”. Jest o orkiestra z czasów baroku. Mężczyźni, kobiety oraz dzieci w strojach odpowiednich do epoki baroku, charakterystyczne dla nich są żaboty oraz czepki. Postaci grają na instrumentach.

Barokowe dzieła muzyczne charakteryzują się bogactwem form, kontrastami rejestrówrejestrrejestrów, zdobnictwem w postaci  melizmatówmelizmatmelizmatów i wielogłosowością, rozkwitem polifoniipolifoniapolifonii. Zgodnie z przyjętą w baroku zasadą docere, delectare, movere [czytaj: doczere, delektare, mowere] (z łac. uczyć, bawić, wzruszać), muzyka pełniła też rolę edukacyjną.