Poszli walczyć. Nie wrócili

Zwróć uwagę na tragiczną wymowę utworu.

Emocje opisane w utworze Anny Świrszczyńskiej to: smutek, żal, ból, cierpienie.

Sprawdź w dostępnych źródłach, które polskie powstanie było ostatnie.

Tematem wiersza Anny Świrszczyńskiej jest powstanie warszawskie.

Pamiętaj, godzina ta oznaczała wybuch powstania 1 sierpnia 1944 roku.

Godziną wybuchu powstania warszawskiego była godzina 17.00. Oznaczono ją literą „W”.

Pamiętaj, że podmiot liryczny to osoba mówiąca w wierszu. Najczęściej jest to fikcyjna postać wymyślona przez autora wiersza.

Podmiotem lirycznym w wierszu są ludzie wspominający powstanie.

Pamiętaj, środek stylistyczny zwany powtórzeniem między innymi podkreśla znaczenie wyrazu, wyrażenia, zdania bądź zdań.

W ostatnich dwóch wersach wiersza poetka zastosowała powtórzenie: „[...] milion ludzi, [...] po milionie ludzi”. Dzięki zastosowaniu tego środka stylistycznego zostało  podkreślone znaczenie wydarzenia, w którym poniosło śmierć wielu ludzi.

Zwróć uwagę na to, że powstanie zakończyło się klęską i pociągnęło za sobą wiele ofiar.

W wierszu Anny Świrszczyńskiej opłakiwany jest czas, w którym rozegrało się powstanie warszawskie: godzina jego wybuchu, sześćdziesiąt trzy dni i noce walki oraz godzina jego zakończenia. Jak w utworze podkreślono, było to „ostatnie polskie powstanie”, przegrane, tragiczne, gdyż, co istotne, ofiarę życia złożyli biorący w nim udział liczni młodzi patrioci. Opłakiwany jest również skutek klęski powstańczego zrywu - „kiedy się wszystko skończyło”: pustka po unicestwieniu miasta liczącego milion mieszkańców.

Zwróć uwagę na to, co się stało po powstaniu z Warszawą i jej mieszkańcami.

Podsumowanie zostało zawarte w dwóch ostatnich wersach wiersza. Podmiot liryczny nie ocenia powstania, opłakując jedynie dramatyczne w skutkach dwumiesięczne walki, na koniec stwierdza, że po mieście i jego mieszkańcach pozostała tylko pustka.