II wojna światowa – Od podpalenia świata do realizacji planów wielkiej koalicji (fronty, okupacje, konferencje).Polacy na 7 frontach II wojny światowej
Wojna na Dalekim Wschodzie i w Afryce
Na Dalekim Wschodzie wojna tliła się już na początku lat 30. XX wieku. Japonia miała coraz większe kłopoty gospodarcze, potrzebowała surowców i nowych rynków zbytu. Wysoki przyrost naturalny powodował, że zaczęło brakować terenów rolnych. Jesienią 1931 r. japońskie wojska wkroczyły do chińskiej Mandżurii. II wojna światowa na Dalekim Wschodzie rozpoczęła się japońskim atakiem na amerykańską bazę w Pearl Harbor 7 grudnia 1941 roku. Cesarstwo japońskie i jego nieliczni sojusznicy postanowili zmierzyć się ze Stanami Zjednoczonymi, Aktem końcowym wojny dla Japonii była bezwarunkowa kapitulacja 2 września 1945 roku.
Początek wojny na Dalekim Wschodzie
Do 7 grudnia 1941 roku USA oficjalnie były krajem neutralnym, choć wspomagającym działania państw walczących z Niemcami poprzez Lend Lease Act [czyt.: lend lis akt] czy podpisanie Karty Atlantyckiej. Jednak Amerykanie z niepokojem śledzili agresywną politykę militaryzmu japońskiego. A kiedy w 1940 roku Japonia zażądała od rządu Vichy [czyt.: wiszi] przekazania jej administracji nad francuskimi Indochinami, Stany Zjednoczone, a także Wielka Brytania zarządziły ekonomiczną blokadę Wysp Japońskich, dodatkowo zamrożono japońskie aktywa w amerykańskich bankach. Podjęto również rokowania z Japonią w celu zneutralizowania japońskiej polityki agresji. USA obawiały się dalszych sukcesów Japonii w rejonie Pacyfiku, ponieważ to groziło bezpośrednio ich stanowi posiadania w tym rejonie.
Wymień bazy i wyspy na Pacyfiku będące w posiadaniu USA. Możesz skorzystać z internetu.
7 grudnia 1941 roku nieoczekiwanie, bez wypowiedzenia wojny, została zaatakowana samolotami startującymi z pokładów lotniskowców baza amerykańska na Pacyfiku – Pearl Harbor [czyt.: perl arbor]. 8 grudnia prezydent USA zwrócił się do kongresu, który ogłosił stan wojny z Japonią. Trzy dni później III Rzesza i Włochy wypowiedziały wojnę Stanom Zjednoczonym.
Od tego momentu wojna z Japonią stała się głównym frontem działań oddziałów amerykańskich. Spowodowała też przestawienie amerykańskiej gospodarki na tory zbrojeniowe. Oprócz tego USA cały czas wspomagały państwa walczące z Niemcami, Włochami i ich sojusznikami. Wspierały dostawami żywności i broni ZSRS, amerykańscy żołnierze pomagali Wielkiej Brytanii, brali udział w bitwie o Atlantyk, w lądowaniu w Normandii i innych walkach na froncie zachodnim.
W wyniku ataku na Pearl Harbor zginęło ponad 2300 żołnierzy amerykańskich, a ponad 1200 zostało rannych. Amerykanie nie spodziewali się ataku. Japończycy, wykorzystując to ogromne zaskoczenie, opanowywali kolejne kolonie: holenderskie, brytyjskie i amerykańskie (wyspy Guam, Wake, Hongkong, Singapur, Indonezję, Birmę, Malaje i Filipiny). Zaczęto się obawiać o Australię.
Mapa - Działania II wojny światowej na Dalekim Wschodzie.
Japonia z terytoriami mandatowymi i tereny przez nią okupowane w grudniu 1941 roku: Mandżukuo, Hongkong, Indochiny Francuskie;
Kierunki ofensywy japońskiej do lipca 1942 roku: Nowa Gwinea, Wyspy Salomona, Birma, Filipiny;
Obszary zdobyte przez Japonię do lipca 1942 roku: Birma, Holenderskie Indie Wschodnie, wyspy na Ocenia Spokojnym;
Sojusznicy Japonii: Syjam (Tajlandia);
Kapitulacja wojsk alianckich: Rabaul 23.01.1942 rok, Singapur 15.02.1942 rok, Batawia 1.03.1942 rok, Manilia 6.05.1942 rok;
Działania wojenne wojsk do lipca 1942 roku:
USA: z obszarów Nowe Hebrydy w kierunku Wysp Salomona, Nowej Gwinei, Filipin i Okinawy. Z obszaru Hawaje w kierunku wysp na Ocenie Spokojnym: Wyspy Marshalla, Guam, Mariany, Iwo Jima, Okinawa;
brytyjskich i australijskich: z obszaru Indii w kierunku Birmy, z Filipin na wyspę Borneo, z Południowej Nowej Gwinei w kierunku Północnej Nowej Gwinei; sowieckich i mongolskich: z obszaru Mongolii i ZSRS w kierunku Mandżukuo;
japońskich: z obszarów Mandżukuo w kierunku Chin, z Japonii w kierunku Filipin, w kierunku Wysp Salomona i Nowej Gwinei;
Ważniejsze bitwy: atak na Pearl Harbor 7.12.1941 rok, Rabaul 23.01.1942 rok, Singapur 15.02.1942 rok, bitwa o Jawę 01.03.1942 rok, bitwa na Morzu Koralowym maj 1942 rok, Manila 06.05.1942 rok, bitwa morska o Midway czerwiec 1942 rok, Wyspy Santa‑Cruz 1942 rok, Guadalcanal lipiec 1942- luty 1943 rok, Tarnawa listopad 1943 rok, Kwajalein luty 1944 rok, Sajpan lipiec 1944 rok, bitwa morska na Morzu Filipińskim czerwiec 1944 rok, Luzon kwiecień 1945 rok, Iwo Jima luty‑marzec 1945 rok, Okinawa marzec‑czerwiec 1945 rok; Leyte październik‑grudzień 1945 rok,
Główne kierunki nalotów dywanowych i japońskie miasta zniszczone nalotami dywanowymi: Osaka, Nagojo, Tokio, Jokohama;
Miejsca zrzucenia bomb atomowych: Hiroszima, Nagasaki;
Obszary opanowane przez Japonię w dniu kapitulacji 2.09.1945 roku: Japonia, Korea, część Mandżukuo, niewielki obszar na południu Chin łączący Hingong z Mandżukuo korytarzem.
Przełom w działaniach na Dalekim Wschodzie
Mapa - Działania II wojny światowej na Dalekim Wschodzie.
Japonia z terytoriami mandatowymi i tereny przez nią okupowane w grudniu 1941 roku: Mandżukuo, Hongkong, Indochiny Francuskie;
Kierunki ofensywy japońskiej do lipca 1942 roku: Nowa Gwinea, Wyspy Salomona, Birma, Filipiny;
Obszary zdobyte przez Japonię do lipca 1942 roku: Birma, Holenderskie Indie Wschodnie, wyspy na Ocenia Spokojnym;
Sojusznicy Japonii: Syjam (Tajlandia);
Kapitulacja wojsk alianckich: Rabaul 23.01.1942 rok, Singapur 15.02.1942 rok, Batawia 1.03.1942 rok, Manilia 6.05.1942 rok;
Działania wojenne wojsk do lipca 1942 roku:
USA: z obszarów Nowe Hebrydy w kierunku Wysp Salomona, Nowej Gwinei, Filipin i Okinawy. Z obszaru Hawaje w kierunku wysp na Ocenie Spokojnym: Wyspy Marshalla, Guam, Mariany, Iwo Jima, Okinawa;
brytyjskich i australijskich: z obszaru Indii w kierunku Birmy, z Filipin na wyspę Borneo, z Południowej Nowej Gwinei w kierunku Północnej Nowej Gwinei; sowieckich i mongolskich: z obszaru Mongolii i ZSRS w kierunku Mandżukuo;
japońskich: z obszarów Mandżukuo w kierunku Chin, z Japonii w kierunku Filipin, w kierunku Wysp Salomona i Nowej Gwinei;
Ważniejsze bitwy: atak na Pearl Harbor 7.12.1941 rok, Rabaul 23.01.1942 rok, Singapur 15.02.1942 rok, bitwa o Jawę 01.03.1942 rok, bitwa na Morzu Koralowym maj 1942 rok, Manila 06.05.1942 rok, bitwa morska o Midway czerwiec 1942 rok, Wyspy Santa‑Cruz 1942 rok, Guadalcanal lipiec 1942- luty 1943 rok, Tarnawa listopad 1943 rok, Kwajalein luty 1944 rok, Sajpan lipiec 1944 rok, bitwa morska na Morzu Filipińskim czerwiec 1944 rok, Luzon kwiecień 1945 rok, Iwo Jima luty‑marzec 1945 rok, Okinawa marzec‑czerwiec 1945 rok; Leyte październik‑grudzień 1945 rok,
Główne kierunki nalotów dywanowych i japońskie miasta zniszczone nalotami dywanowymi: Osaka, Nagojo, Tokio, Jokohama;
Miejsca zrzucenia bomb atomowych: Hiroszima, Nagasaki;
Obszary opanowane przez Japonię w dniu kapitulacji 2.09.1945 roku: Japonia, Korea, część Mandżukuo, niewielki obszar na południu Chin łączący Hingong z Mandżukuo korytarzem.
Po początkowym zaskoczeniu Amerykanie zwiększyli produkcję zbrojeniową i przystąpili do kontrataku. Pierwszy sukces USA odniosły 7–8 maja 1942 roku w bitwie na Morzu Koralowym. Ta lotniczo‑morska bitwa pozwoliła na zatrzymanie ofensywy Japończyków. W kolejnym powietrznym starciu nieopodal wyspy Midway (4–7 czerwca) Amerykanie zadali ogromne straty Japończykom. Ta bitwa traktowana jest również jako początek przejęcia inicjatywy przez Amerykanów w działaniach na Pacyfiku. Amerykanie, w odróżnieniu od Japończyków, mieli znacznie większe możliwości odrobienia strat, ich przemysł zbrojeniowy produkował wystarczające ilości sprzętu.
Kolejnym etapem walk było opanowanie przez Amerykanów Wysp Salomona (rozpoczęte desantem w sierpniu 1942 roku). Przełomowe znaczenie miała bitwa o Guadalcanal (na przełomie 1942/1943 roku). Od tego momentu, stosując taktykę „żabich skoków”, czyli dokonywania desantów morskich w ważnych punktach japońskiego oporu, USA opanowały kolejno: Aleuty, Wyspy Gilberta, Wyspy Marshalla i Nową Gwineę. Po sukcesie w bitwie na Morzu Filipińskim (w czerwcu 1944 roku) Amerykanie opanowali Mariany. Dużo trudniej było odzyskać Filipiny (walki trwały od października 1944 roku do lipca 1945 roku) i obszar Indochin. Mimo że oddziałom amerykańskim pomagała lokalna partyzantka, przede wszystkim o charakterze lewicowym (Birma, Chiny, Filipiny, Indonezja, Indochiny, Korea), i że stosowano regularne bombardowania, Japończycy stawiali bardzo zacięty opór.
W pierwszej połowie 1945 roku Amerykanie postanowili opanować dwie wyspy japońskie Iwodżimę i Okinawę. Chodziło o zajęcie lepszej strategicznie pozycji do ataku na Wyspy Japońskie. Szczególnie krwawe okazały się walki o Okinawę. Na wyspie polegli prawie wszyscy jej obrońcy, ponad 100 tys. Japończyków. Japonia straciła też kilka okrętów wojennych, w tym największy na świecie pancernik Yamato, i kilka tysięcy samolotów.
W obydwu bitwach swój udział wyraźnie zaznaczyli piloci samobójcy (kamikadze, w tłum. z japońskiego „boski wiatr”). Do końca wojny na Dalekim Wschodzie byli postrachem Amerykanów i zadawali im ogromne straty. W wojnie zginęło około 5 tys. kamikadze. Ich „formacja” powstała w październiku 1944 roku.
Użycie bomby atomowej
Cesarstwo japońskie nie zamierzało się jednak poddawać. USA – świadome ogromnych strat, które będą musiały ponieść, aby zakończyć działania zbrojne – przede wszystkim liczyły na przyłączenie się do wojny ZSRS, ale kiedy udało się przeprowadzić w Stanach Zjednoczonych udany eksperyment z bombą atomową, postanowili wykorzystać wynalazek do złamania oporu japońskiego.
Film dostępny pod adresem /preview/resource/Rge3RR3KNMftV
Film nawiązujący do treści materiału
Kapitulacja Japonii
9 sierpnia 1945 roku do wojny na Dalekim Wschodzie przystąpił także Związek Sowiecki. Użycie bomby atomowej i decyzja ZSRS przyspieszyły zakończenie działań. W Mandżurii, Korei i na Sachalinie Japończycy poddali się Armii Czerwonej. 14 sierpnia cesarz ogłosił kapitulację Kraju Kwitnącej Wiśni. Podpisano ją 2 września na pokładzie pancernika Missouri, zakotwiczonego w Zatoce Tokijskiej.
Akt kapitulacji podpisali gen. Douglas MacArthur (ze strony USA) oraz minister spraw zagranicznych Japonii, Mamoru Shigemitsu. Japonii odebrano wszystkie posiadłości oceaniczne oraz ustalono, że Amerykanie będą okupować Wyspy Japońskie.
Włosi zaczynają działania
Wojnę w Afryce rozpoczęła armia włoska we wrześniu 1940 roku. Mussolini postanowił z terenu afrykańskich kolonii włoskich (Etiopii, Erytrei i włoskiego Somali) zaatakować Egipt, który znajdował się pod zwierzchnictwem Wielkiej Brytanii. Tym samym miał zamiar przejąć kontrolę nad Kanałem Sueskim.
Anglicy nie tylko stawili skuteczny opór, ale podjęli też kontrnatarcie, zdobywając wschodnią Libię z Tobrukiem oraz włoską Afrykę Wschodnią. Hitler, chcąc odbudować autorytet państw faszystowskich, postanowił udzielić wsparcia sojusznikowi. Na początku 1941 roku wysłał do Afryki tzw. Korpus Afrykański pod dowództwem gen. Erwina Rommla. Działania w Afryce przyniosły niemieckiemu generałowi przydomek „Lis Pustyni”. Rommel bowiem nie tylko odzyskał utracone tereny (w maju 1942 roku zdobył m.in. Tobruk), ale także snuł plany zdobycia Egiptu, a następnie opanowania bliskowschodnich pokładów ropy naftowej (w Iraku i Iranie).
Plany opanowania Bliskiego Wschodu i tamtejszych złóż ropy nie powiodły się wojskom niemiecko‑włoskim. W maju i czerwcu 1941 roku wojska brytyjskie stłumiły proniemieckie powstanie w Iraku i opanowały Syrię. Uczyniły to wspólnie z siłami Komitetu Wolnej Francji. Tym samym kraj ten został wyrwany spod zwierzchnictwa rządu w Vichy. We wrześniu 1941 roku Brytyjczycy wspólnie z Rosjanami przejęli kontrolę nad Iranem. Tamtejszy szach o sympatiach proniemieckich został pozbawiony władzy.
Sukcesy aliantów
Przełomem w działaniach w Afryce była brytyjska ofensywa w 1942 roku pod dowództwem gen. Bernarda Montgomery'ego i przełamanie frontu pod El Alamein. Sukces aliantów był możliwy dzięki dostawom sprzętu amerykańskiego. Bitwa ta odcięła państwom Osi możliwości aprowizacyjne. Wykorzystując bazę na Malcie, Brytyjczycy skutecznie blokowali drogi zaopatrzenia dla faszystowskich armii.
Kolejnym ważnym etapem w zmaganiach afrykańskich było lądowanie 100 tys. żołnierzy wojsk sprzymierzonych (Amerykanów, Brytyjczyków i oddziałów Wolnej Francji) w Algierii i Maroku w listopadzie 1942 podczas tzw. operacji „Torch”, [czyt.: torcz]. Stacjonujące tutaj francuskie oddziały kolonialne, podporządkowane do tej pory rządowi w Vichy, przeszły na stronę aliantów, a w Algierze ukonstytuował się Francuski Komitet Wyzwolenia Narodowego. W wyniku tych działań usunięto wojska faszystowskie z kontynentu afrykańskiego. Oddziałami sprzymierzonych dowodził w tej operacji amerykański generał Dwight Eisenhower [czyt.: dłajt ajzenchałer].
Ostatnie walki w Afryce toczyły się o zdobytą przez państwa Osi Tunezję.
Hitler, wiążąc część sił sprzymierzonych w Afryce, opóźniał możliwość ich udziału w działaniach wojennych w Europie. Za koniec walk w Afryce uznaje się maj 1943 roku. Wówczas skapitulowały ostatnie oddziały faszystowskie. Włosi i Niemcy stracili w działaniach wojennych w Afryce Północnej około 1 mln żołnierzy.
Ćwiczenia
Czy piloci kamikadze byli ochotnikami, czy poświęcali życie na rozkaz. Poszukaj na ten temat informacji w internecie i zaznacz właściwą odpowiedź.
- Kamikadze zawsze byli ochotnikami.
- Kamikadze nie byli ochotnikami, tylko byli typowani do akcji przez losowanie.
- Zdarzało się (zwłaszcza pod koniec wojny), że stawali się pilotami samobójcami na rozkaz.
Jaki charakter miała wojna na Pacyfiku?
- Wyłącznie lądowy.
- Wyłącznie morski.
- Powietrzno-morski.
- Wyłącznie powietrzny.
Plan operacyjny Japonii --- jesień 1941Cel operacji
Celem operacji na południu jest zlikwidowanie głównych baz Ameryki, Anglii i Holandii we wschodniej Azji, zdobycie i zabezpieczenie ważnych terytoriów. Obszary, które należy opanować w toku zasadniczych operacji, obejmują: Filipiny, Guam, Hongkong, brytyjskie Malaje, Birmę, Jawę, Sumatrę, Borneo, Celebes, Archipelag Bismarcka i holenderski Timor.
Kierunki operacji
Operacje wojenne, współdziałając ściśle ze sobą, rozpoczną wojska lądowe i marynarka wojenna równocześnie przeciwko Filipinom i Malajom, by osiągnąć cel operacji w możliwie krótkim terminie […] z rozpoczęciem wojny muszą być uchwycone ważniejsze punkty, jak Guam, Hongkong i brytyjskie Borneo, oraz ponadto zabezpieczone Syjam i Indochiny.
W tym samym czasie możliwie szybko powinny zostać zdobyte ważne punkty Archipelagu Bismarcka, holenderskiego Borneo, Celebesu i innych, a następnie – odpowiednio do rozwoju operacji na Malajach – punkty na południowej Sumatrze, Jawie, Borneo itd. Należy zdobyć ważne punkty na wyspach Moluki oraz wyspę Timor.
Przeciwko czyim posiadłościom kolonialnym planowana była agresja japońska?
- Francji, Anglii, Chin.
- USA, Wielkiej Brytanii, Holandii.
- Stanów Zjednoczonych.
Japonia w chwili wybuchu II wojnyJaponia ogłosiła swoją ścisłą neutralność w momencie wybuchu II wojny światowej. W połowie września 1939 roku Tokio zgodziło się na zawieszenie broni w toczonym od kilku miesięcy konflikcie ze Związkiem Radzieckim w Mandżurii. Po upadku Francji w zdominowanym przez wojskowych rządzie japońskim przeważyły jednak argumenty za współpracą z III Rzeszą. Japonia stała się także sygnatariuszem paktu trójstronnego, tworzącego koalicję państw Osi.
[…] W celu uniknięcia niebezpieczeństwa wojny na dwa fronty, w kwietniu 1941 roku Tokio zdecydowało się na podpisanie układu o neutralności z ZSRR. Po rozpoczęciu agresji Niemiec na ten kraj rząd japoński przestrzegał tego porozumienia i nie zdecydował się na podjęcie działań […].
Źródło: Japonia w chwili wybuchu II wojny, [w:] Edward Czapiewski, Jakub Tyszkiewicz, Historia powszechna. Wiek XX, Warszawa 2012, s. 366–367.
Jaka była sytuacja międzynarodowa Japonii w połowie 1941 roku
- Miała status państwa neutralnego w toczącej się II wojnie światowej.
- Należała do państw Osi i zakończyła konflikt z ZSRR.
- Prowadziła wojnę z ZSRR i Chinami.
Podkreśl prawidłową definicję lotniskowca. Skorzystaj z informacji internetowych.
- To klasa okrętów, których głównym zadaniem jest prowadzenie akcji bojowych. Umożliwiają to bazujące na lotniskowcach samoloty oraz znajdujący się tam m.in. pokład startowy. Pierwsze lotniskowce powstały pod koniec I wojny światowej, niemniej nie odegrały w niej szczególnej roli.
- To rodzaj bazy wojennej, w której stacjonuje marynarka wojenna i samoloty. Zawsze musi być zlokalizowana na wyspie. Takie bazy były tworzone od połowy lat 30. XX wieku.
- To rodzaj dużych cywilnych okrętów, które w miarę potrzeby mogą stać się wojennymi bazami lotniczymi. Pierwsze tego typu konstrukcje powstały w XIX wieku.
Co zakładał plan operacyjny?
- Lądową wojnę błyskawiczną.
- Współdziałanie wojsk lądowych i marynarki wojennej.
- Batalię powietrzną.
Relacja o zrzuceniu bomby atomowej na Hiroszimę --- 6 sierpnia 19456 sierpnia wczesnym rankiem, kiedy robotnicy w fabrykach rozpoczęli swój dzień pracy, a dzieci w wieku szkolnym znajdowały się w szkołach, jeden samolot B‑29, mający na swoim pokładzie jedenastu ludzi załogi, zbliżył się do Hiroszimy – miasta wybranego przez generała Spaatza jako pierwszy z jego dwóch celów. O godz 8.15 jeden z członków załogi, celowniczy, nacisnąwszy lewarek odczepił pocisk przymocowany do spadochronu, po czym samolot rzucił się do ucieczki przed spodziewanym wybuchem.
W kilka chwil później dwie kule ogniste pojawiły się na wysokości paruset stóp nad ziemią nad północno‑zachodnim centrum miasta. Temperaturę ich wnętrza obliczano na miliony stopni Celsjusza, a ciśnienie na setki tysięcy ton na cal kwadratowy. Wybuchła burza ognia, równocześnie powstały setki pożarów […], ludzie czuli gorąco na ciele w odległości 24 000 stóp, poparzenia występowały w oddaleniu 15 000 stóp, a promienie radioaktywne okazały się śmiertelne w promieniu 3000 stóp. W sumie 4,4 mil kwadratowych miasta całkowicie spłonęło, a 90 000 domów w części zabudowanej zostało zniszczonych.
Źródło: dostępny w internecie: Relacja o zrzuceniu bomby atomowej na Hiroszimę – 6 sierpnia 1945, [w:] Krzysztof Juszczyk, Teresa Maresz, Historia w tekstach źródłowych, t. 4, Rzeszów 1996, s. 28.
Na podstawie zdjęcia oraz informacji zawartych w tekście odpowiedz na pytanie: czy pośpiech załogi B-29 był zasadny?
- Tak. Ponieważ załoga chciała uniknąć unicestwienia.
- Nie, na takiej wysokości, na jakiej znajdował się samolot, załodze nic nie groziło.
- Tekst nie zawiera odpowiedzi na to pytanie.
Na czyją cześć bombowiec B-29, przenoszący bombę atomową, która miała być zrzucona na Hiroszimę, został nazwany „Enola Gay”?
- Twórcy bomby.
- Matki dowódcy eskadry.
- Amerykańskiego święta.
Akt kapitulacji Japonii --- Tokyo Bay --- 2 września 1945 rokuNiniejszym ogłaszamy bezwarunkowe poddanie się Mocarstwom Sprzymierzonym japońskiego cesarskiego sztabu generalnego, wszystkich japońskich sił zbrojnych i wszystkich sił zbrojnych będących pod wpływem japońskim, gdziekolwiek by się znajdowały.
Niniejszym rozkazujemy japońskiemu cesarskiemu sztabowi generalnemu nakazać natychmiast dowódcom wszystkich japońskich sił zbrojnych i wszystkim siłom zbrojnym będącym pod wpływem japońskim, gdziekolwiek by się znajdowały, poddać się bezwarunkowo wraz ze wszystkimi siłami zbrojnymi, podległymi im. [...]
Niniejszym rozkazujemy cesarskiemu rządowi japońskiemu i cesarskiemu japońskiemu sztabowi generalnemu wypuścić natychmiast na wolność wszystkich sojuszniczych jeńców wojennych i osoby cywilne internowane, które obecnie są w rękach japońskich [...].
Źródło: Akt kapitulacji Japonii – Tokyo Bay – 2 września 1945 roku, [w:] Krzysztof Juszczyk, Teresa Maresz, Historia w tekstach źródłowych, t. 4, Rzeszów 1996, s. 29.
Do czego zobowiązała się Japonia, podpisując akt kapitulacji?
- Natychmiastowego przerwania działań.
- Bezwarunkowego poddania się.
- Natychmiastowego zwrotu prawowitym właścicielom wszystkich okupowanych terytoriów.
- Natychmiastowego poddania się wojsk japońskich, bez względu na miejsce przebywania.
- Wypuszczenia przez Japończyków jeńców wojennych i przetrzymywanych osób cywilnych.
Uzupełnij tekst, przeciągając odpowiedzi znajdujące się poniżej.
Pearl Harbor, Nagasaki, Kurylskich, trzy, Hiroszimę, 1941, Midway, 1937, 2 września 1945, Jałcie
Oś Berlin–Rzym–Tokio powstała w roku ................................. Japonia rozpoczęła wojnę z USA od ataku na ................................ w roku ................................. Sukcesy Japonii w rejonie Pacyfiku trwały do roku 1942, kiedy to Japonia planowała inwazję na kontynent australijski, ale została powstrzymana w bitwie o wyspę ................................. ZSRR nie brał udziału w wojnie z Japonią. Dopiero na konferencji w ................................ w 1945 roku ustalono, że przystąpi do tej wojny w ................................ (słownie) miesiące po zakończeniu działań w Europie. Podjęto też decyzję o przyznaniu ZSRR po wojnie południowej części półwyspu Sachalin oraz Wysp ................................. Amerykanie, aby przyspieszyć zakończenie wojny na Dalekim Wschodzie, zrzucili bomby atomowe, najpierw na ................................, a potem na ................................. Ostatecznie bezwarunkowa kapitulacja Japonii nastąpiła ................................ r. Okupacją Japonii w imieniu władz amerykańskich kierował generał Douglas MacArthur.
Słownik
podpisana 14 sierpnia 1941 roku przez Franklina Delano Roosevelta i Winstona Churchilla na pokładzie pancernika Prince of Wales. Ogłoszono w niej, że obywatele państw będą mogli decydować w przyszłości o granicach swoich państw i formach rządów. Dodatkowo wszystkie kraje miały ze sobą współpracować ekonomicznie, a morza i oceany miały pozostać otwarte dla wszystkich krajów
(wł., wódz) tytuł, jaki przyjął w 1925 r. przywódca włoskich faszystów Benito Mussolini, podkreślający jego autorytarny, pozakonstytucyjny charakter rządów jako głowy państwa włoskiego w latach 1922–1943
(jap. shinpu - boski wiatr) także: kamikadze, japoński żołnierz, pilot samolotu bojowego; poświęcał swoje życie wykonując atak samobójczy na nieprzyjaciela
(ang., umowa pożyczki‑dzierżawy) ustawa federalna z 11 marca 1941 r., zezwalająca prezydentowi Stanów Zjednoczonych „sprzedawać, przenosić własność, wymieniać, wydzierżawiać, pożyczać i w jakikolwiek inny sposób udostępniać innym rządom dowolne produkty ze sfery obronności”
(ang. Leapfrogging lub Island‑Hopping) – taktyka walki wymyślona przez generała Douglasa MacArthura i wykorzystywana przez Siły Zbrojne Stanów Zjednoczonych w czasie wojny na Pacyfiku z Japończykami od 1943. Polegała ona na opanowywaniu po kolei strategicznie najważniejszych wysp na drodze do Japonii, przerywana przygotowaniem baz lotniczych i morskich na zdobytych terenach w celu zaatakowania następnego archipelagu. Przyspieszyło to znacznie wygraną wojsk amerykańskich
(jap. トラ・トラ・トラ! - Tygrys! Tygrys! Tygrys!) – japońskie hasło do ataku na Pearl Harbor, przesłane 7 grudnia 1941 o 7:53. Japońskie słowo tora oznacza tygrysa, w tym wypadku użyto go jako skrótowca słów totsugeki (nagły atak) i raigeki (atak torpedowy)