fałd skóry ułatwiający lot, rozciągnięty na kończynach nietoperzy, latawców oraz niektórych gatunków jaszczurek i żab

u samic ssaków: okres od zapłodnienia do urodzenia potomstwa

część pióra zbudowana z dwóch rzędów promieni wytwarzających promyki połączone ze sobą za pomocą haczyków; występuje na stosinie

dłonie oraz stopy z przeciwstawnym kciukiem i paluchem; opuszką pierwszego palca można dotknąć pozostałych palców dłoni lub stóp; cecha charakterystyczna dla ssaków naczelnych

stosunek ciężaru ciała do jego objętości

część osi pióra tkwiąca w skórze ptaka

dwupostaciowość; zróżnicowanie budowy zewnętrznej i ubarwienia osobników męskich i żeńskich

ptaki, których pisklęta rodzą się ślepe i nieopierzone oraz niezdolne do samodzielnego funkcjonowania; potrzebują opieki rodziców i przez długi czas przebywają w gnieździe

gruczoł charakterystyczny wyłącznie dla ssaków, aktywny w okresie ciąży i karmienia młodych; jego wydzieliną jest mleko

gruczoły obecne w skórze ssaków; wydzielają na powierzchnię włosów i naskórka łój, który stanowi antybakteryjną barierę ochronną

gruczoły obecne w skórze ssaków; produkują specjalną wydzielinę zwaną potem, której funkcją jest schładzanie organizmu i (w mniejszym stopniu) wydalanie zbędnych produktów przemiany materii

gruczoły obecne w skórze ssaków; wydzielają substancje, które służą do znakowania terytorium, wabienia partnera i pozwalają zidentyfikować osobniki tego samego gatunku

typ zębów występujących u ssaków; leżą za siekaczami, a ich funkcją jest przytrzymywanie zdobyczy lub zabijanie

przestrzeń w jaju ptaka wypełniona powietrzem i ograniczona błonami pergaminowymi, która umożliwia młodemu osobnikowi wymianę gazową tuż przed wykluciem

wytwory skóry chroniące palce zwierząt kopytnych, takich jak krowy, konie czy wielbłądy

kości długie mające liczne przestrzenie wypełnione powietrzem, które sprawiają, że masa ciała ptaka w stosunku do jego objętości jest mniejsza niż gdyby tych przestrzeni nie było; takie kości są przystosowaniem do lotu

tylna część tułowia u ptaków

ruch w powietrzu za pomocą skrzydeł, wprawianych w ruch przez skurcze odpowiednich mięśni; do lotu aktywnego są zdolne wyłącznie owady, ptaki i nietoperze

niewymagający pracy mięśniowej lot na krótkie odległości, związany z wykorzystaniem ruchów powietrza; jest możliwy dzięki obecności struktur zwiększających powierzchnię nośną ciała, ale zwykle niemających zdolności do poruszania się

tymczasowy narząd w macicy ssaków, który tworzy połączenie między układami krążenia matki i dziecka; umożliwia zaopatrzenie z zarodka tlen oraz substancje pokarmowe i jednocześnie usuwa szkodliwe produkty przemiany materii

wytwory skóry; płaskie płytki pokrywające powierzchnię ciała niektórych zwierząt

wynik zderzeń poruszającego się ciała z cząsteczkami powietrza; może znacząco spowolnić ruch

wytwory skóry chroniące końce palców; są zredukowanymi pazurami, występują u naczelnych i niektórych gryzoni

element strukturalny budujący płuco ssaka; cienkościenne banieczki oplecione siecią naczyń krwionośnych; zachodzi w nich wymiana gazowa

wytwory naskórka pokrywające ciało ptaka, nadające mu opływowy kształt i umożliwiające latanie

szeroki, płaski mięsień oddechowy oddzielający jamę piersiową od brzusznej

typ zębów występujących z przodu szczęk ssaków; służą do chwytania pokarmu i rozdzielania go na części

siła działająca na obiekt poruszający się w wodzie lub powietrzu, skierowana prostopadle do kierunku poruszania się obiektu

struktury białkowe występujące w jaju ptaka, utrzymujące kulę żółtka w odpowiedniej pozycji

zdolność zwierząt do utrzymywania temperatury wnętrza ciała na względnie stałym poziomie, w znacznym stopniu niezależnym od temperatury otoczenia; występuje u ptaków oraz ssaków

niewielkie ssaki składające jaja otoczone skórzastą osłoną; występują tylko w Australii i na pobliskich wyspach

część osi pióra wystająca ponad skórę ptaka; na niej znajduje się chorągiewka

skupisko komórek zarodka w kształcie spłaszczonego dysku, występujące na powierzchni żółtka jaja; u gadów, ptaków i nielicznych ssaków

długie, sztywne włosy czuciowo‑dotykowe u zwierząt pełniące funkcję narządu dotyku, zwykle umieszczone na policzkach, nad oczami, na górnej i dolnej wardze; umożliwiają zwierzętom (np. kotom, myszom) aktywne badanie przestrzeni

wytwory skóry pokrywające ciało ssaków; chronią przed urazami mechanicznymi i pozwalają utrzymać stałą temperaturę ciała; niektóre włosy porastające głowę pełnią również funkcje czuciowe

grubościenne pęcherze połączone z płucami ptaka poprzez oskrzela, występujące w tułowiu i we wnętrzu niektórych kości długich; ich funkcją jest umożliwienie wymiany gazowej podczas wydechu oraz zmniejszenie masy ciała ptaka w stosunku do jego objętości

ptaki, których pisklęta rodzą się pokryte piórami puchowymi i z otwartymi oczami, przez co wkrótce po wykluciu są zdolne do samodzielnego funkcjonowania oraz podążania za matką; nie przebywają długo w gnieździe

typ zębów występujących u ssaków; leżą za kłami, są odpowiedzialne za rozdrabnianie pokarmu

typ zębów występujących u ssaków; leżą za zębami przedtrzonowymi, są odpowiedzialne za rozdrabnianie pokarmu

siedlisko bobrów zbudowane z gałęzi oblepionych mułem; może osiągać wysokość do 3 m; znajdują się w nim komora lęgowa oraz zapasy pokarmu

część jaja stanowiąca zapas substancji odżywczych i materiał budulcowy dla rozwijającego się zarodka

forma rozrodu u zwierząt; po zapłodnieniu wewnętrznym cały rozwój zarodka przebiega w organizmie matki