4. Copilot – gdy chcemy więcej niż rozwiązanie zadania matematycznego
Wprowadzenie
W pierwotnej wersji kursu ten odcinek zawierał film prezentujący narzędzie Math Solver, służące do rozwiązywania zadań matematycznych krok po kroku.
Narzędzie to zostało już wycofane przez Microsoft, dlatego film nie jest obecnie dostępny. Takie sytuacje są naturalną częścią rozwoju technologii – niektóre rozwiązania z czasem znikają, a ich funkcje zostają zastąpione przez nowe, bardziej zaawansowane.
W tym materiale znajdziesz opis alternatywnego podejścia z wykorzystaniem Microsoft Copilot – nowego asystenta AI dostępnego w aplikacjach Microsoft 365 i w przeglądarce Edge. Copilot może pełnić rolę tutora ucznia, pomagając mu analizować równania, tłumaczyć kolejne kroki rozwiązania i wspierać w samodzielnym myśleniu matematycznym.
Zmiana narzędzia nie zmienia celu: nadal skupiamy się na tym, jak wykorzystać sztuczną inteligencję, by rozwijać umiejętność rozumowania, analizy i rozwiązywania problemów matematycznych.
W tym atomie traktujemy Copilot jak tutora do matematyki. Skupiamy się na trzech precyzyjnych sposobach pracy z uczniem, które wspierają rozumienie, samokontrolę i refleksję:
Tłumaczenie krok po kroku – uczeń dostaje tylko kolejny krok z krótkim komentarzem i może sterować tempem.
Sprawdzanie poprawności – Copilot weryfikuje rozwiązanie ucznia, wskazuje pierwszy błąd, sugeruje poprawkę i proponuje mini‑ćwiczenie utrwalające.
„Zadawaj mi pytania i przejdź ze mną rozwiązanie” – tryb, w którym Copilot nie podaje gotowca, lecz prowadzi pytaniami naprowadzającymi, dostosowując trudność do odpowiedzi ucznia.
Dzięki temu uczeń uczy się strategii rozwiązywania, a nie tylko „wyników”. Nauczyciel zyskuje jasny model pracy, który wzmacnia samodzielność, metapoznanie i uważność na błąd.
Tryb 1 – Tłumacz krok po kroku
Cel: zrozumienie metody przez mikrokroki i komentarz.
Przykładowe polecenie (prompt):
Pokaż tylko kolejny krok rozwiązania tego zadania i krótko uzasadnij. Po mojej odpowiedzi pokaż następny.
Szablon polecenia (prompt):
Pomóż mi rozwiązać [temat/typ zadania], ale podawaj po jednym kroku i krótkim komentarzu (1–2 zdania). Po każdym kroku zapytaj: „Czy to jasne?” i zaczekaj na moją odpowiedź. Zadanie: [treść].
Warianty sterujące:
„Używaj języka dla [poziom: klasa 7 / liceum / matura].”
„Jeśli pomijam istotny krok, zatrzymaj się i dopytaj.”
„Na końcu podsumuj całą strategię w 3 punktach.”
Tryb 2 – Sprawdzanie poprawności rozwiązania ucznia
Cel: szybkie wykrycie pierwszego błędu, korekta i mini‑praktyka.
Przykładowe polecenie (prompt):
Sprawdź moje rozwiązanie i wskaż pierwsze miejsce, w którym pojawia się błąd. Nie podawaj całego rozwiązania; najpierw naprowadź mnie pytaniem.
Szablon polecenia (prompt):
Oceń moje rozwiązanie zadania [treść]. 1) Zacytuj pierwszy błędny krok (albo potwierdź, że dotąd jest poprawnie). 2) Zadaj jedno pytanie naprowadzające, które pomoże poprawić błąd. 3) Zaproponuj podobne zadanie do szybkiego utrwalenia.
Warianty sterujące:
„Zachowaj format: Pierwszy błąd - Pytanie - Wskazówka - Mini‑ćwiczenie.”
„Jeśli całość poprawna, zaproponuj trudniejszy wariant.”
Tryb 3 – „Zadawaj mi pytania i przejdź ze mną rozwiązanie”
Cel: budowanie rozumienia przez pytania naprowadzające zamiast gotowych kroków.
Przykładowe polecenie (prompt):
Zadawaj mi pojedyncze pytania, które prowadzą do rozwiązania. Nie podawaj odpowiedzi, dopóki nie spróbuję. Dostosuj kolejne pytania do moich reakcji.
Szablon polecenia (prompt):
Przeprowadź mnie przez zadanie [treść] metodą pytań. 1) Zacznij od pytania o strategię. 2) Po każdej mojej odpowiedzi daj krótką informację zwrotną (1 zdanie) i kolejne pytanie. 3) Jeśli się mylę, zawęź pytanie i podaj podpowiedź. 4) Na końcu poproś mnie o samodzielne podsumowanie metody.
Warianty sterujące:
„Utrzymuj tempo: maksymalnie 1 pytanie naraz.”
„Używaj prostego języka i przykładów z życia.”