Mieszanina używana do laminowania leja przedramienia składa się z żywicy, utwardzacza i ftalanu w odpowiednich proporcjach. Udział procentowy utwardzacza i ftalanu jest taki sam i wynosi 10% ilości żywicy. Oblicz, ile mieszanki do laminowania powstanie, jeśli wykorzystasz 35 g utwardzacza.

Na etapie wykonywania rękawa foliowego bardzo ważne jest precyzyjne posługiwanie się żelazkiem i kontrolowanie jego nacisku, tak aby zespolić brzegi folii, ale jej nie uszkodzić. Aby przećwiczyć tę czynność i nauczyć się wyczuwania odpowiedniej siły nacisku, będziesz potrzebować następujących przedmiotów: żelazko, dwa kawałki foli spożywczej, kawałek papieru do pieczenia, listewka o długości folii. Przyłóż obie folie krawędziami do siebie i umieść miejsce ich łączenia na listewce, a następnie przykryj warstwą papieru do pieczenia. Żelazko nastaw na najwyższą temperaturę i spróbuj zespawać obie folie, tak aby nie powstały w nich dziury i żeby były ze sobą zespolone. Papier do pieczenia spełnia tutaj funkcję podobną do teflonu w praktyce technika ortopedy, to jest uszczelnia połączenie folii i stanowi izolację pomiędzy folią a powierzchnią żelazka.

Do wykonania zadania przygotuj talk kosmetyczny (możesz zastąpić go skrobią kukurydzianą lub mąką ryżową), plastikową butelkę o pojemności 1,5 l bez etykiety wypełnioną w całości wodą, kawałek folii spożywczej, którym owiniesz butelkę, podkładkę drewnianą, arkusz papieru do pieczenia i żelazko.

Dopasuj folię do butelki, tak aby pokrywała ją na całym obwodzie, zostawiając ok. 0,5 cm wolnej przestrzeni między folią a powierzchnią butelki. Końce folii powinny zachodzić na siebie (ok. 2 cm) na całej wysokości. Umieść tak zwiniętą folię na drewnianej podkładce i przykryj miejsce łączenia arkuszem papieru do pieczenia. Za pomocą żelazka zgrzej końce folii. Rób to powoli i postaraj się wyczuć moment, w którym kawałki folii łączą się ze sobą, ale nie powstają w niej dziury. Tak przygotowaną folię wytalkuj od środka i spróbuj naciągnąć foliowy rękaw na butelkę, tak aby nie powstały fałdy.
Po wykonaniu zadania zachowaj butelkę z folią do następnego zadania.

Aby przećwiczyć wylewanie i rozprowadzanie żywicy w rękawie foliowym, przygotuj:

•  butelkę z naciągniętą na nią folią z poprzedniego zadania,

•  średnio gęsty zimny budyń (postaraj się, aby nie było w nim grudek),

• sznurek (na przykład sznurówki).

Zwiąż sznurkiem rękaw z jednej strony lekko uciskając, aby wypuścić powietrze. Wlej budyń powoli do wnętrza folii, to jest pomiędzy butelkę a folię. Następnie rozprowadź budyń równomiernie po ściankach butelki, używając drugiego sznurka. Po rozprowadzeniu powierzchnia folii powinna pozostać gładka, bez fałd i wybrzuszeń oraz bąbli powietrza.

Mieszanina żywicy z utwardzaczem przygotowywana jest przez technika ortopedę w ilości pokrywającej zapotrzebowanie na wykonanie leja o określonej dla pacjenta wielkości. Wiedząc, że proporcje potrzebne do przygotowania mieszaniny żywicy z utwardzaczem wynoszą jeden do dziesięciu, oblicz, ile utwardzacza należy dodać do dwustu dekagramów żywicy.

Prawidłowe wykonanie mieszaniny żywicy, utwardzacza i barwnika, tak aby każdy ze składników stanowił określony procent całości, jest niezwykle istotne. Aby przećwiczyć i utrwalić sposób przeliczania procentów i gramów danego składnika wykonaj mieszaninę zalewy octowej do sałatek. Do jej wykonania będziesz potrzebować wagi kuchennej oraz następujących składników: woda, ocet, olej roślinny, cukier.
Wymagany skład mieszaniny to 50% wody, 20% octu, 25% oleju, 5% cukru. Znając udział procentowy każdego ze składników w ostatecznej mieszaninie sporządź jeden litr zalewy o konkretnym składzie. Korzystając z wagi kuchennej odważ poszczególne składniki i dokładnie wymieszaj.

Dobierając długość pończoszek należy pamiętać o dopasowaniu ich do wymiarów pozytywu kończyny. Jest to ważne z uwagi na jak najlepsze dopasowanie materiału, ale też ze względu na jego oszczędność.
Aby przećwiczyć dobieranie długości pończoszek będziesz potrzebować plastikową butelkę imitującą pozytyw kończyny i klasyczne cienkie rajstopy damskie. Jedną z nogawek rajstop dopasuj bez rozciągania na wysokość butelki i utnij, zaś w drugą nogawkę włóż butelkę i lekko naciągnij rajstopę tak aby gładko przylegała do butelki, po czym – w ten sposób naciągniętą – przytrzymaj przy zakrętce i utnij; zdejmij z butelki. Połóż na stole obok siebie obydwa kawałki, swobodnie, bez naciągania, i porównaj ich długość. Następnie załóż obydwie nogawki na butelkę i porównaj ich dopasowanie do jej wysokości. Która z nogawek będzie lepiej dopasowana do wymiarów butelki pod kątem wspomnianych we wstępie czynników?

Aby przećwiczyć prawidłowe wykonanie gipsu i jego wybicie z leja przygotuj: dwa silikonowe lub plastikowe kubeczki, gips, wodę, młotek i dłuto (lub śrubokręt).
Wymieszaj gips z wodą w różnych proporcjach, tak aby przygotować gips o prawidłowej gęstości, oraz gęstszy i rzadszy. W tym celu sprawdź zalecenia i proporcje zmieszania gipsu z wodą, umieszczone przez producenta na opakowaniu. W celu przygotowania gipsu rzadszego wlej do kubeczka 2 razy więcej wody niż podaje producent. W celu przygotowania gipsu gęstszego wlej do kubeczka 2 razy mniej wody niż podaje producent. Jako kontrolę, przygotuj mieszankę według zaleceń producenta. Następnie wlej je do osobnych kubeczków i poczekaj na ich zastygnięcie. Gdy stwardnieją po czasie wiązania określonym przez producenta sprawdź wszystkie trzy kubeczki. Jak wygląda gips w każdym z nich? Czy w każdym przypadku gips związał się z wodą? Spróbuj rozbić gips przy pomocy dłuta i młotka. Postaraj się nie uszkodzić przy tym powierzchni kubeczków. Jak zachowuje się gips przy próbie rozbicia go dłutem i młotkiem? Czy w każdym przypadku jest to możliwe?

Wyrównanie ostrych krawędzi leja jest niezwykle istotne nie tylko z uwagi na jego właściwe dopasowanie, ale przede wszystkim ze względu na najwyższy komfort pacjenta. Aby sprawdzić wpływ rodzaju papieru ściernego na materiał i przećwiczyć łagodzenie nierówności na materiale, przygotuj różne rodzaje papieru ściernego tj. o różnej granulacji, np. P40 i P180 (do kupienia w każdym sklepie budowlanym, montażowym), oraz gładki kawałek plastiku, na przykład plastikową doniczkę lub opakowanie po kosmetyku. Następnie spróbuj zeszlifować powierzchnię plastiku jednym i drugim papierem ściernym, obok siebie. Porównaj obydwa ślady, jakie na płaskiej powierzchni powstały w wyniku tarcia papierem. Dotknij i przejedź po nich palcem, obejrzyj je przy świetle dziennym. Zaobserwuj, jak wyglądają wgłębienia w plastiku, porównaj je pomiędzy sobą. Na tej podstawie zastanów się i odpowiedz na pytania:

1. Który rodzaj papieru ma większą/mniejszą granulację i zostawia większe/mniejsze rysy?

2. W jakiej kolejności użyjesz tych papierów ściernych do końcowego oszlifowania nierówności na materiale, na przykład jego brzegów, tak aby były gładkie i nie sprawiały dyskomfortu podczas kontaktu ze skórą i ciałem? Czy i w jakim stopniu jesteś w stanie kontrolować efekt poprzez siłę nacisku własnej dłoni?

W większości udowych lejów protezowych pacjent siedzi guzem kulszowym na odpowiednio uformowanej półce, która najczęściej wymaga wyścielenia miękkim materiałem. Usiądź jednym pośladkiem na krawędzi stołu/twardego krzesła i postaraj się przenieść całą wagę na ten fragment ciała. Powinieneś poczuć dyskomfort związany z siedzeniem na kości. Postaraj się znaleźć w domu kilka rzeczy, które sprawią, że siedzenie w ten sposób stanie się komfortowe. Możesz też udać się do tapicera i kupić kilka różnych materiałów wyściełających lub w sklepie rowerowym przetestować kilka różnych siodełek. Jeżeli masz do dyspozycji spodenki rowerowe ze specjalną żelową wkładką, spróbuj usiąść w nich na krawędzi krzesła i poczuć różnicę w porównaniu z siedzeniem bez takiej wkładki. Zaobserwuj, jak materiały o różnej twardości reagują pod Twoim ciężarem. Możesz także udać się do sklepu budowlanego i sprawdzić twardość różnych materiałów izolacyjnych i podkładów, które często wykonane są z tego samego materiału termoplastycznego, co wyścielenie leja. Sprawdź je pod względem grubości, miękkości, możliwości kompresyjnych. Na tej podstawie zastanów się i odpowiedz na pytania:

1. Jak myślisz, czy Twoje odczucia odnośnie komfortu/dyskomfortu i różnych materiałów, które mogą złagodzić niewygodę siedzenia guzem kulszowym na twardym kancie krzesła będą takie same, jak odczucia innych?

2. Czy każdy pacjent będzie tak samo reagować na dany materiał wyścielający lej?

3. Czy może to być zależne od postury, masy ciała pacjenta?