Ważne daty
1545‑1563 r. – Sobór Trydencki.
1913 r. – premiera Święta Wiosny Igora Strawińskiego w Paryżu.
Scenariusz dla nauczyciela
I. Muzyka w ujęciu historycznym – periodyzacja, język, właściwości i charakterystyka.
1. Muzyka w prehistorii. Uczeń:
1) wymienia i omawia hipotezy dotyczące powstania muzyki;
2. Starożytność (Egipt, Grecja, Rzym i in.). Uczeń:
1) wymienia i omawia funkcje muzyki (użytkowa, obrzędowa, rozrywkowa, wojskowa);
4) omawia miejsce muzyki w nauce i filozofii starożytnej (Pitagoras – teoria muzyki, Platon i Arystoteles – znaczenie muzyki w wychowaniu młodego pokolenia, wartości etyczno‑moralne).
II. Analiza i interpretacja dzieł muzycznych. Uczeń:
4. dokonuje analizy percepcyjnej, uwzględniając:
c) cechy stylów muzycznych,
e) funkcje: np. religijna, społeczna, użytkowa, artystyczna i in.;
5. rozpoznaje cechy stylistyczne utworu reprezentującego określoną epokę muzyczną.
III. Tworzenie wypowiedzi związanych z historią i kulturą muzyczną. Uczeń:
1. wypowiada się w formie ustnej (np. dyskusja, prezentacja, debata) i/lub pisemnej (np. esej, referat) o dziełach muzycznych w oparciu o podstawową terminologię.
określać relację muzyki w stosunku do języka;
definiować teorie najważniejszych osób (filozofów oraz badaczy), którzy starali się odpowiedzieć na pytanie, czy muzyka sama w sobie jest językiem;
scharakteryzować, w jaki sposób muzyka może służyć w roli symbolicznego języka, o przekazie złożonym z uczuć oraz myśli.
Wprowadzenie
Na przestrzeni wieków wielu znawców, badaczy i kompozytorów przyjmowało, iż muzyka jest specyficznym językiemjęzykiem. Istnieje wiele podobieństw, łączących muzykę oraz język - za ich pośrednictwem można przekazać emocje. Muzykę można wręcz uznać za o wiele bardziej uniwersalną od języka, gdyż jest zrozumiała na całym świecie, niezależnie od miejsca (natomiast np. książka w języku chińskim wymaga lat nauki). W rozumieniu muzykologów, tonalność posiada własną składnię oraz gramatykę, co upodabnia ją do języka. Sama muzyka może charakteryzować się mnóstwem zasad oraz reguł.
Czy muzyka to język?
Innym konceptem może być odwołanie się do definicji języka autorstwa Ferdinanda de Saussure, słynnego językoznawcy. W jego rozumieniu język to system znaków, logicznie uporządkowanych i wchodzących ze sobą w relacje. Założył on również, iż znaczenie oraz struktura są nierozerwalnie ze sobą związane. Ponieważ w muzyce istnieje zarówno znaczenie, jak i struktura, a według wspomnianego badacza są one powiązane, to analiza struktury powinna umożliwić rozpoznanie znaczeniaznaczenia. W tym rozumieniu frazy czy inne elementy dzieła składają się na pewną logiczną myśl. Trudno jednak rozpoznać ich konkretne znaczenie. Z pomocą przyszedł Scruton, który określił, iż w muzyce strukturę słychać; muzyka może nam się wydawać właściwa, poprawna lub wręcz przeciwnie. Co jednak ciekawe, nowe wynalazki harmoniczne lub melodyczne początkowo wydają się być nieprawidłowe, gdyż są one czymś wcześniej niespotykanym, przez co publiczność nie posiada jeszcze wyrobionego „kodu” do ich odbioru. Najbardziej znanym przykładem jest tu premiera Święta Wiosny Igora Strawińskiego, znanego baletu, który miał premierę w Paryżu w 1913 roku. Zestawienie olbrzymiej ilości zupełnie nowych środków wyrazu z gustami publiczności spowodowało skandal i poruszenie, co skończyło się gwizdami ze strony widzów.
Ukazuje to, iż muzyka może pełnić rolę nośnika emocji, a także spełniać pewien zamysł kompozytora, jednak reakcje i uczucia odbiorców mogą być zupełnie niezależne i interpretować utwory na zupełnie inny sposób. Często wskazuje się na uniwersalizm pewnych dzieł muzycznych, które cieszą się powszechnym szacunkiem i poważaniem - większość osób ocenia daną kompozycję jako istotną lub niosącą istotny przekaz. Wspominana większość nie oznacza jednak, iż każda osoba na świecie będzie podzielać to zdanie.
Na fenomen muzyki wskazywała też polska muzykolog, Maria Piotrowska. W jej rozumieniu muzyka jest językiem. Dla niej sam proces słuchania i grania utworów jest swoistą rozmową, spotkaniem, które wymaga aktywności. Samo rozumienie pewnego klucza kulturowego nie wystarczy do odbioru - potrzebna jest świadomość oraz chęć uczestnictwa.
Także badania neurobiologów wskazują, iż słuchanie muzyki angażuje podobne obszary mózgu, co rozumienie i używanie języka. Wykonywanie muzyki wywołuje podobne efekty, jak komunikacja czy współpraca. Dodatkowo przetwarzanie rytmu angażuje obszar przedruchowy oraz móżdżek, które są odpowiedzialne za koordynację ruchów fizycznych.
Muzyka jako symboliczny język uczuć i myśli
Istotnym wydarzeniem dla postrzegania muzyki był Sobór Trydencki (1545‑1563). Wtedy to muzyka zmieniła swój charakter. Polifonia oraz śpiewy melizmatyczne zwróciły uwagę hierarchów kościelnych, którzy nie byli zachwyceni tendencją do powstawania coraz bardziej skomplikowanych wielogłosowych struktur podczas utworów liturgicznych. Sobór zalecił, by śpiew przede wszystkim pozwalał na zrozumienie słów. Muzyka od tej pory została swoistym sługą tekstu. Za oficjalny styl muzyki kościelnej uznano kompozycję Giovanni'ego Pierluigi'ego da Palestriny, które charakteryzowały się dużą starannością w odniesieniu do tekstu oraz dużą prostotą w rytmie i elementach harmonicznych. Omawiana zmiana wpłynęła na o wiele wyraźniejszy rozdział muzyki świeckiej od religijnej.
Muzyka oraz jej przekaz
Obecnie muzyka pełni wiele funkcji. Może być używana w formie czysto użytkowej (np. w reklamach lub restauracjach), relaksacyjnej, a nawet terapeutycznej (jako element muzykoterapii). Pomimo tego, w dalszym ciągu dla wielu kompozytorów, muzyków oraz słuchaczy najważniejszą częścią muzyki jest jej treść, która może być rozumiana również w sposób abstrakcyjny. Niezależnie od tego, czy mamy do czynienia z dziełem instrumentalnym, wokalnym, czy wokalno‑instrumentalnym - dla olbrzymiej ilości osób ceniących muzykę liczy się jej przekaz. Twórcom zależy na tym, aby poprzez swoje kompozycje oddawać pewne uczucia oraz myśli. Może to przybierać formę mocno konkretną: np. opera Wesele Figara Wolfganga Amadeusza Mozarta opowiada określoną historię. Jej odbiór może się różnić w zależności od słuchacza, a wykonanie w zależności od obsady, jednak sam bieg wydarzeń jest z góry ustalony, a kompozytor wraz z twórcą librettalibretta przyjęli pewne założenia dotyczące emocji oraz myśli przekazywanych przez dzieło. Inne dzieła, jak IX Symfonia Ludwiga van Beethovena, są nieco bardziej ogólne - kompozytor chciał przekazać za pomocą dźwięków swoje myśli i uczucia, jednak ich odbiór oraz interpretacja zależy już od każdego ze słuchaczy. Dopiero finał o wiele wyraźniej pokazuje zamierzenie Beethovena, ponieważ zawiera słowa. Są też utwory czysto instrumentalne, które dodatkowo nie mają tytułów ani związków z muzyką programową - w tym przypadku odbiór zamiarów twórcy jest już kwestią bardziej indywidualną. Istnieją dzieła, takie jak Etiuda op. 10 nr 12 autorstwa Fryderyka Chopina, zwana etiudą rewolucyjną, których przekaz jest znany ze względów historycznych. W tym przypadku ze źródeł dowiedziano się, iż powstała z powodu smutku kompozytora po upadku powstania listopadowego. Inne kompozycje, szczególnie współczesne, mogą być o wiele bardziej tajemnicze - w gestii słuchacza leży wtedy, czy będzie starał się zrozumieć ich zamierzenie, a także szukać w języku dźwięków uczuć oraz myśli, które zawarł w muzyce kompozytor.
Fagot - instrument rozpoczynający Święto Wiosny Igora Strawińskiego.
Zadania
Połącz twórcę z jego dziełem.
<i>Fryderyk Chopin</i>, <i>Ludwig van Beethoven</i>, <i>Wolfgang Amadeusz Mozart</i>
IX Symfonia | |
Wesele Figara | |
Etiuda op. 10 nr 12 c-moll |
Słownik pojęć
zespół środków pierwotnie głosowych, wtórnie także innych (jak pismo czy różnego rodzaju sygnalizacje), służących ludziom do porozumiewania się.
Za: Encyklopedia PWN, https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/jezyk;3917939.html.
oryginalny lub oparty na dziele lit. tekst słowny opery, operetki lub oratorium, wiążący się ściśle z muzyką.
Za: Encyklopedia PWN, https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/libretto;3932292.html.
nauka zasad sprawnego i pięknego wysławiania się, obejmująca prawidła doboru słów, konstrukcji zdań, posługiwania się tropami i figurami retorycznymi, umiejętnej argumentacji.
Za: Encyklopedia PWN, https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/retoryka;4009839.html.
rozmieszczenie elementów składowych oraz zespół relacji między nimi, charakterystyczny dla danego układu jako całości;
w węższym znaczeniu — sposób wzajemnego przyporządkowania elementów składowych i połączenia ich w pewną całość lub też system zależności między elementami danego układu oraz poszczególnymi elementami a całością układu.
Za: Encyklopedia PWN, https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/struktura;3980513.html.
twór psychiczny, przedstawienie (idea, myśl) powiązane z formą znaku (np. dźwiękiem lub kształtem słowa) na zasadzie praw kojarzenia (asocjacjonizm).
Za: Encyklopedia PWN, https://encyklopedia.pwn.pl/haslo/znaczenie;4010533.html.
Galeria dzieł sztuki
Biblioteka muzyczna
Bibliografia
http://medium.dilnet.wroc.pl/index.php/czerwiec‑lipiec‑2013/313‑zdrowie‑i-medycyna‑muzyka‑nonik‑emocji
http://muzykotekaszkolna.pl/wiecej‑o-muzyce/co‑to‑jest‑muzyka‑6/
http://www.muzykotekaszkolna.pl/artykuly/co‑to‑jest‑muzyka‑4/
J.W. Reiss, Mała historia muzyki : popularny podręcznik dla uczniów i samouków, Polskie Wydawnictwo Muzyczne, Kraków 1965.
K. Morawska, Leksykon muzyki : od A do Ż : kompozytorzy - muzycy - wykonawcy - historia - technika - pojęcia - wykonania - wypisy - przykłady nutowe, Muza, Warszawa 1995.