1895 – pierwszy publiczny pokaz filmowy zorganizowany przez Braci Lumière
1902 – premiera filmu Podróż na Księżyc Georges’a Mélièsa
1926 – Przygody Księcia Ahmeda, pierwszym długometrażowy film animowany w historii
1927 – Śpiewak jazzbandu, pierwszy dźwiękowy film fabularny
1929 – Pierwsza gala rozdania Oscarów
1939 – Premiera Przeminęło z wiatrem
1946 – Pierwsza edycja Międzynarodowego Festiwalu Filmowego w Cannes
1977 – Premiera pierwszego filmu z trylogii Gwiezdne Wojny, Nowa Nadzieja
2009 – Premiera Avatara, pierwszego zrealizowany w technice 3D filmu pełnometrażowego
mb70c16d738ff87da_0000000000026
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
R1VLGxiH6TksU
mb70c16d738ff87da_0000000000029
1. Odbiór wypowiedzi i wykorzystanie zawartych w nich informacji. Uczeń: 1) zna dwudziestowieczne dzieła reprezentujące różne dziedziny sztuki (literaturę, architekturę, plastykę, muzykę, teatr, fotografię, film, sztukę nowych mediów) i dostrzega związki pomiędzy nimi; 4) analizuje film lub analizuj spektakl teatralny, posługując się podstawowymi pojęciami z zakresu właściwej dziedziny sztuki; 6) wymienia różne formy mediów kultury (słowo mówione, pismo, książka, obraz malarski, fotografia, film, program telewizyjny, spektakl teatralny) oraz użycia (nowe media, media masowe, media interaktywne, multimedia).
mb70c16d738ff87da_0000000000037
Nauczysz się
przedstawiać historię filmu;
wymieniać i krótko scharakteryzować najważniejsze nurty współczesnego kina;
wymieniać najważniejszych twórców kina;
rozpoznawać, w jakim stylu został zrobiony dany film;
rozpoznawać, jaki gatunek filmowy prezentuje dany film;
porównywać i analizować teksty kultury, jakimi są filmy;
definiować pojęcia praksinoskopPraksynoskop/praksinoskoppraksinoskop oraz slasher.Slasherslasher.
mb70c16d738ff87da_0000000000055
Historia filmu
Film ma kilku ojców. Pierwsze próby „poruszenia obrazu” miały miejsce już w latach 30. XIX w. wraz z użyciem różnego rodzajów stroboskopówStroboskopstroboskopów. Kolejny przełom nastąpił przy wynalezieniu fotografii seryjnej. Eadweard Muybridge wykorzystywał fotografię do badania ruchu i wykonał serię fotografii galopującego konia. Muybridge skonstruował system 24‑stereoskopowych kamer fotograficznych rozstawionych wzdłuż toru biegu i uruchamianych, po zerwaniu napiętego drutu, końskimi kopytami. Stworzony w ten sposób tor był pierwszą próbą uchwycenia ruchu obiektu w konkretnej fazie.
Nie tylko zarejestrowanie poszczególnych ruchów obiektu za pomocą zdjęć sprawiało problem, lecz również to w jaki sposób można było je później eksponować.
W 1877 r. francuski wynalazca Charles‑Émile Reynaud (1844‑1918) skonstruował praksinoskop – owalne pudełko mające na środku pryzmat zbudowany z luster odbijających naklejone w jego wnętrzu obrazy. W 1882 r. Reynaud dobudował do praksinoskopu projektor, dając szanse wyświetlania obrazu dla większej liczy osób.
Twórcą pierwszego materiału filmowego we współczesnym znaczeniu był Louis Le Prince. Skonstruował on pierwszą jednoobiektywową kamerę filmową, którą nakręcił Roundhay Garden Scene. Do naszych czasów zachowały się tylko dwie sekundy nagrania.
R1dBXbG7BoATh1
Kolejną osobą, bez której nie byłoby współczesnego kina był Thomas Edison, który wynalazł, wraz ze swoimi współpracownikami, pierwszy system kinematograficzny, składający się z kamery nazwanej Kinetograph i urządzenia do oglądania filmów, nazwanego Kinetoscope. Edison założył również pierwsze studio filmowe, które było jednak dalekie do tych jakie znamy współcześnie. Poza tym nie było jeszcze takich zawodów jak aktor czy reżyser, a w rejestrowanych materiałach przedstawiano życie codzienne zwykłych ludzi.
Również Polak, Kazimierz Prószyński, miał swój udział w tworzeniu historii filmu. Skonstruował on w 1909 r. pierwszą ręczną kamerę z napędem pneumatycznym.
RkhihpltpNiXD1
Jednymi z najbardziej znanych prekursorów kinematografii byli Bracia Lumière, którzy udoskonalili wynaleziony przez Edisona kinematograf, m.in. tym, że można było zatrzymywać taśmę podczas jej naświetlania oraz że posiadał on napęd ręczny, co pozwalało łatwiej z niego korzystać (był lżejszy od tego skonstruowanego przez Edisona). Bracia Lumière byli również autorami pierwszego publicznego pokazu filmowego, który miał miejsce w Paryżu w 1895 r.
W 1905 r. w amerykańskim Pittsburghu otwarto pierwsze na świecie kino nazwane Nickelodeon, od nazwy pięciocentowej monety - nickel - równowartości biletu wstępu.
R1351pUHnDa5f1
mb70c16d738ff87da_0000000000098
Współczesne kino
Współczesne kino (po 1945 r.) można podzielić na dwa główne nurty: filmów wysokobudżetowych oraz zaangażowanych społecznie.
Co roku, głównie w okresie wakacyjnym, swoje premiery mają filmy produkowane przez największe wytwórnie filmowe, których budżety często przekraczają kwotę kilkudziesięciu milionów dolarów, tzw. blockbustery. Ekranizowane są:
adaptacje komiksów o super bohaterach, np. trylogia filmów o Batmanie w reżyserii Christophera Nolana. Filmy bazujące na komiksach Marvela – Thor, Kapitan Ameryka i Spiderman,
R8zwkAZkVLslJ1
popularnych książek, np. Igrzyska śmierci, seria filmów o Harrym Potterze, czy ekranizacja twórczości J.R.R. Tolkiena Władca Pierścieni w reżyserii Petera Jacksona.
RnobokZVlavSQ1
R191JTZs3q3wB1
Obok wysokobudżetowych filmów, nastawionych głównie na milionowe zyski, tworzone jest kino, którego głównym zadaniem jest poruszanie aktualnych problemów społecznych. Twórcy, sięgając w swoich filmach po tematy, które dotyczą każdego z nas, chcą wywołać dyskusję, sprowokować widzów do głębszych przemyśleń. Wyróżnić możemy filmy mówiące o:
problemach kobiet: Mustang (Deniz Gamze Ergüven),
R1Z7YOZIKkRQ31
skutkach wojen i konfliktów zbrojnych na życie zwykłego człowieka: The Hurt Locker, Łowca Jeleni, Czas Apokalipsy, Beasts of No Nation, Bracia (Susanne Bier i Anders Thomas Jensen), Timbuktu,
uzależnieniach: Requiem dla snu (Darren Aronofsky), Wstyd (Steve McQueen),
samotności i przemijaniu: Miłość (Michael Haneke), Pora umierać (Dorota Kędzierzawska),
niepełnosprawności: Motyl i skafander (Julian Schnabel), Imagine (Andrzej Jakimowski).
RJuBaxJiu7quk1
mb70c16d738ff87da_0000000000160
Rodzaje filmów
Film fabularny
Film oparty na fikcji, historię odgrywają aktorzy, a rdzeń filmu opiera się na fabule, czyli następujących po sobie zdarzeniach. Jest to obecnie najpopularniejszy rodzaj filmowy, wyświetlany w kinach czy telewizji. Za stolicę współczesnego filmu uznaje się Stany Zjednoczone, a dokładnie dzielnicę w Los Angeles, Hollywood.
Do najwybitniejszych filmów fabularnych zaliczyć można: Tramwaj zwany pożądaniem, Na nadbrzeżach, Przeminęło z wiatrem, Dwunastu gniewnych ludzi, Sokół maltański, Wszystko o Ewie, Siedmiu samurajów, Obywatel Kane, Mechaniczna pomarańcza, Zawrót głowy, 2001: Odyseja kosmiczna, Czas Apokalipsy, Tokijska opowieść, Ojciec Chrzestny, Persona, Złodzieje rowerów, Metropolis.
RlHWvVHHVnXyK1
R1dtPdehPP0mh1
RQsdyP3Xrmg6F1
Za najwybitniejszych reżyserów uznać można: Yasujirō Ozu, Alfreda Hitchocka, Federico Felliniego, Franka Caprę, Johna Forda, Elii Kazana, Mike Nicholsa, Milosa Formana, Woody’ego Allena, Quentina Tarantino, Romana Polańskiego, Michaela Haneke, Martina Scorsese.
Film animowany
Rodzaj filmu, w którym ruch nie jest rejestrowany w sposób ciągły za pomocą kamery, lecz przy pomocy obrazów wprawionych w ruch. Do animacji wykorzystuje się ręcznie rysowane obrazy, trójwymiarowe modele, których poszczególne ruchy uwieczniane są na fotografiach czy najpopularniejszą obecnie - technikę komputerową.
R2GQpo1y6w47l1
Niewątpliwym królem animacji był Walt Disney. Założył on w latach 30. XX w. wytwórnię filmową, która wypromowała m.in. postacie Myszki Miki czy Kaczora Donalda, a także nowe wersje klasycznych bajek: Królewna Śnieżka, Śpiąca królewna czy Kopciuszek.
Obok Disney’a, swój ogromny wkład na rozwój animacji miały takie studia jak Metro‑Goldwyn‑Mayer, twórcy serii z Tomem i Jerrym, czy oddział Warner Bros Animation, w którym stworzono Królika Bugsa.
Rzshjgy3WLBYH1
R1GqYHx3y2uf01
Postęp techniczny przyczynił się do powstawania coraz to nowszych filmów animowanych w technice komputerowej. Pierwszym pełnometrażowym filmem animowanym 3D był Toy Story. Warto również wymienić takie pozycje jak seria filmów o Shreku, Odlot, Epoka lodowcowa czy Potwory i spółka.
R1yEDNC1zjuxI1
R1KWLVbfZD1bp1
W Polsce w latach 50. XX w. narodziła się Polska Szkoła Animacji. To właśnie kino animowane było przez dekady jedną z wizytówek polskiej kultury za granicą. Łódzki Se‑ma‑for (Studio Małych Form Filmowych) oraz Studio Filmów Rysunkowych z Bielsko‑Białej stworzyło wiele znanych animacji takich jak Miś Uszatek, Przygody Misia Colargola czy Bolek i Lolek, Reksio.
Ro8S1WQTzHfPl1
Istotną rolę w animacji odegrali również dwaj Japończycy: Hayao Miyazaki, twórca nagrodzonego Oscarem Spirited Away: W krainie Bogów oraz Isao Takahata (Grobowiec świetlików).
Film dokumentalny
R1FSV9zpwoJvc1
Rodzaj filmowy polegający na rejestrowaniu rzeczywistości i służący do ukazywania realnych zjawisk i problemów. Za pierwszy film dokumentalny przyjęło się uważać Nanuk z Północy R. Flaherty’ego z 1922 r. Wyróżnić możemy trzy podstawowe tendencję filmów dokumentalnych:
informacyjną,
obserwacyjną,
estetyzującą.
Pierwsza z nich, jak sama nazwa wskazuje, służyła przekazywaniu konkretnych wiadomości. Spopularyzowana przez J. Griersona, twórcy nurtu angielskiego kina dokumentalnego. W skład niej zaliczyć można filmy propagandowe czy edukacyjne.
Tendencja obserwacyjna polegała na bezstronnym zapisie otaczającej rzeczywistości. Dokumentaliści mieli ograniczyć do minimum wykorzystanie przez nich wszelakich środków wyrazów. Zadanie to było zdecydowanie łatwiejsze wraz z rozwojem techniki, kiedy można było wyjść poza studio filmowe. Do najważniejszych można twórców zaliczyć: R. Drew, R. Leacocka, A. Mayslesa, D.A. Pennebakera.
RQRFl7DrVTxs41
R1C1s2g5WIi8C1
Ostatnią tendencją była tendencja estetyzująca. Polegała ona na pokazaniu artystycznego piękna, wzbudzeniu u widza poczucia zachwytu. Przykładem takich dokumentów mogą być: Berlin – symfonia wielkiego miasta W. Ruttmana, Fata Morgana W. Herzoga czy Muzykanci M. Karabasza.
W Polsce, dwa największe ośrodki filmów dokumentalnych to Wytwórnia Filmów Dokumentalnych i Fabularnych (WFDiF) oraz Wytwórnia Filmów Oświatowych (WFO).
Do najważniejszych dokumentalistów zaliczyć można: Dzige Wiertowa, Leni Riefenstahl, Jorisa Ivensa, Wernera Herzoga czy Michaela Moore.
mb70c16d738ff87da_0000000000184
Nurty w kinie XX i XXI w.
Klasyczne kino narracyjne
Nurt głównie w amerykańskim kinie fabularnym (1920‑1950), którego głównym celem było stworzenie obrazu dla masowego widza: jasnego, zrozumiałego, opartego na konkretnych przesłankach. Wyróżnić można kilka podstawowych elementów:
stały model przebiegu akcji filmu (zawiązanie – komplikacja – kulminacja – rozwiązanie akcji),
fabuła zrozumiała dla przeciętnego widza,
zdarzenia następują po sobie chronologicznie, ewentualne wykorzystanie retrospekcji jest wyraźnie zaznaczone,
konstrukcja filmu opiera się na budowaniu napięcia i rozwiązania na koniec filmu,
przedstawione zdarzenia są realne, marzenia senne itp. są wyraźnie oddzielone od reszty historii,
pozbycie się wszystkich elementów z filmu, które mógłby rozpraszać widza, odwracać uwagę od głównej historii,
aktorzy grają tak, jakby nie było kamery,
orientacja widza w przestrzeni: stosowanie kadrów, mówiących oglądającym, gdzie dokładnie znajduje się bohater,
postacie są często stereotypowe, grane przez popularnych aktorów, dobieranych na podstawie ról, w których się wyspecjalizowali.
Przykładem klasycznego kina narracyjnego mogą być takie filmy jak: Ich Noce (1934), Żegnaj Chips (1939) czy Zielona Dolina (1941).
RhuKVVPg7MzbA1
R4bLvtPKPdw0A1
RBfOy03vKCe5E1
mb70c16d738ff87da_0000000000226
Kino Autorskie
Rodzaj filmów tworzonych głównie ze względów artystycznych. Bardzo często twórcy sami piszą scenariusz i reżyserują swoje dzieła, niektórzy idą o krok dalej dobierając muzykę czy oprawę wizualną. Filmy mają przedstawiać ich autorską, indywidualną wizję, co powoduje, że dzieła poszczególnych twórców są unikatowe i łatwe do przypisania ich autorom.
Główni przedstawiciele kina autorskiego:
Federico Fellini (1920 – 1993)
R6GG8x5iF8tgt1
Rb8qfbUScrbxe1
RtDBK9BnKFRdg1
W 1939 r. trafił do Rzymu, miasta, które tak zafascynowało młodego mężczyznę, że poświecił mu jeden ze swoich najsłynniejszych filmów – Rzym. Stolica Włoch była również częstym tłem opowiadanych historii. Wśród inspiracji Felliniego wymienić można, zafascynowanie widowiskiem, światem sztuki, cyrkiem, które oglądać możemy między innymi w La Stradzie czy Światłach Variete. Często poruszał temat odrzucenia jednostek, mówił o środowiskach odsuniętych poza nawias, wędrownych trup aktorów, żebraków czy starzejących się artystów. Czerpał z filozofii Junga. Inspirował się magią, spirytyzmem, egzotyką, balansowaniem między jawą a snem - czego efektem był chociażby film Gullietta i duchy. Wiele jego filmów mówi o poszukiwaniach samego siebie. Charakterystyczna była również budowa jego filmów. Często brakowało w nich typowego finału, zakończenie filmów pozostawiało widzowi wiele dróg do interpretacji. Kolejnym stosowanym zabiegiem był brak konkretnej fabuły, wiele wątków połączonych główną postacią. Do najważniejszy dzieł reżysera należy wymienić: La Strada, Noce Cabirii, Osiem i pół, Giulietta i duchy, Rzym czy Miasto kobiet.
R1JmepU2gS8WS1
Ingmar Bergman (1918 – 2007)
R1Wr4LUqla69K1
RlYyGYIIOrEXG1
R1d52Kt3aWVkq1
Szwedzki reżyser, scenarzysta filmowy i teatralny. Studiował sztukę i literaturę na Uniwersytecie Sztokholmskim. Zrealizował ponad 40 filmów, 140 przedstawień teatralnych, kilkanaście spektakli telewizyjnych. W swoich filmach poruszał głównie wątki dotyczące kobiecej psychiki (Persona), problematyki związków damsko‑męskich, roli artysty oraz kryzysie twórczym. Reżyser w wielu swoich filmach stawiał również pytanie co do istnienia Boga. To właśnie egzystencjalne pytania są osią filmu Siódma pieczęć. W kolejnym dziele Tam, gdzie rosną poziomki Bergman opowiada historię profesora medycyny, którego nawiedza sen o własnej śmierci. W swoim filmie autor zwraca uwagę na nietrwały charakter ludzkiego życia. Do najważniejszych dzieł szwedzkiego reżysera należą również Wieczór kuglarzy, Goście Wieczerzy Pańskiej czy Szepty i krzyki.
R1TQc2l6UwqfF1
Akira Kurosawa (1910 – 1998)
RAxDeOxhdYdF61
RNFLEM63IE9qY1
R155JQkIQrShG1
Japoński reżyser, scenarzysta i producent filmowy. Czołowy przedstawiciel kina autorskiego. Przyszedł na świat w rodzinie o tradycjach samurajskich, co niewątpliwie wpłynęło na tematykę wielu jego filmów. W 1950 r. nakręcił swój pierwszy dramat samurajski - Rashomon. Znany był ze swoich filmów historycznych i adaptacji zachodnich dzieł. Kurosawa był perfekcjonistą, potrafił w nieskończoność robić duble poszczególnych scen w poszukiwaniu doskonałości. W swoich dziełach, które były fuzją wschodniej i zachodniej kultury, starał się zgłębić naturę człowieka. Zacierał podziały między dobrem i złem, jego bohaterowie często zmuszeni byli działać wbrew swoim ideałom, co sam reżyser wykorzystywał do ukazania wewnętrznego konfliktu człowieka. Kobiety w filmach Kurosawy często prowadziły mężczyzn do zguby. Reżyser zwracał uwagę na siłę przyjaźni, pomocy drugiemu człowiekowi. Wśród najważniejszych filmów wymienić można: Siedmiu Samurajów, Straż przyboczna, Sobowtór, Rudobrody, Tron we krwi.
R2Lmd5aJZN41I1
mb70c16d738ff87da_0000000000255
Nurty w kinie XX i XXI w.
Nowa fala (fr. la Nouvelle Vague)
R1Duayfmd89F91
R1U0Al47bcCfz1
Nurt współczesnego kina (występujący się głównie we Francji) przypadający na lata 1959‑1965 i negujący stary porządek i klasyczne kino. Młodzi francuscy twórcy pragnęli zrewolucjonizować sztukę filmową. Wraz z pojawieniem się takich filmów jak I Bóg stworzył kobietę z 1956 r. czy Windą na szafot 1957 r., ruch zaczęto utożsamiać z nową jakością i podejściem do tworzenia filmów. Popularność nowej fali rosła wraz z premierą m.in. Czterystu batów Truffauta. Francuską nową falę określić można jako manifest młodości. Niezwykle ważna była również niechęć do profesjonalizmu, traktowania filmu jako rzemiosła. Celebrowano wolność w tworzeniu i niezależność twórcy. Utworzyła się grupa ludzi, twórców, krytyków, którzy prowadzili zagorzałe dyskusje na temat powstających filmów, wymieniali wnioski, poglądy i rady. Nowofalowe filmy łamały wcześniej przyjęte normy. Wyraźny był brak ciągłości przyczynowo – skutkowej, porwany montaż czy częste improwizacje aktorów.
Wśród najważniejszych twórców nowej fali wymienić można: Claude’a Chabrola, Jean‑Luca Godarda, Françoisa Truffauta czy aktorów Anne Karine, Jeanne Moreau, Emmanuelle Riva i Jeana‑Paula Belmondo.
RJWOFDpVFqShZ1
Nowe Kino Amerykańskie
Nurt ten nastąpił wraz z nową falą młodych amerykańskich reżyserów, którzy w swoich filmach chcieli ukazywać aktualne problemy młodych ludzi. Lata 70. XX w. i idące za nimi zmiany kulturowe zaowocowały zupełnie innym spojrzeniem na społeczeństwo Stanów Zjednoczonych.
W 1967 r. Mike Nichols nakręcił Absolwenta. Film opowiada historię młodego mężczyzny, który po ukończeniu szkoły staje przed życiowymi wyborami. Nichols w swoim filmie ukazał przemiany obyczajowe z perspektywy amerykańskich przedmieść.
RgG11bQ47zRwl1
Kolejnym przedstawicielem nurtu jest Martin Scorsese. W swoim filmie Taksówkarz opowiada historię weterana wojny w Wietnamie, który zatrudnia się jako taksówkarz obsługujący trudne trasy Nowego Jorku. Świat pełen brutalności, prania brudnych pieniędzy, mafii, a w nim główny bohater targany sprzecznymi emocjami, wypalony, próbujący samemu wymierzać sprawiedliwość. Reżyser do kreowania świata wykorzystuje samo miasto, pełne przemocy, zatłoczone, brudne, momentami klaustrofobiczne. Scorsese czerpie tutaj z klasycznego kina Noir: miasto pełne zła, kręte uliczki, tajemnice i główny bohater walczący o wyższe dobro.
RhqdgmKJjfM1l1
RpgoyUagFLbvB1
Obok kina zaangażowanego społecznie, lata 70. XX w. to także kinowe superprodukcje z pogranicza fantasy jak Gwiezdne wojny Georga Lucasa czy Bliskie spotkania trzeciego stopnia Stevena Spielberga. Filmowa trylogia stworzona przez Lucasa stała się popkulturowym klasykiem, który pozwolił młodym Amerykanom na chwilę przenieść się w świat marzeń, podróży kosmicznych. To również uniwersalna historia walki dobra ze złem, gdzie dobro w ostateczności wygrywa.
Zadania
R1MvMoHyyqt6A
Ćwiczenie 1
Rs9H4MOapXh3v
Ćwiczenie 2
RIwr2ApBtw7mH
R14C9fMDo34fM
Ćwiczenie 3
RhOyvpytwiGvy
Ćwiczenie 4
RIr35edkuxn0e
Ćwiczenie 5
Przyporządkuj nazwiska reżyserów do filmów. Absolwent Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols Tron we krwi Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols Mustang Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols Motyl i skafander Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols
Przyporządkuj nazwiska reżyserów do filmów. Absolwent Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols Tron we krwi Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols Mustang Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols Motyl i skafander Możliwe odpowiedzi: 1. Akira Kurosawa, 2. Deniz Gamze Ergüven, 3. Julian Schnabel, 4. Mike Nichols
Przeciągając podane elementy przyporządkuj nazwiska reżyserów do filmów.
Deniz Gamze Ergüven, Mike Nichols, Julian Schnabel, Akira Kurosawa
Absolwent
Tron we krwi
Mustang
Motyl i skafander
RSHDKEnNeFlpN
Ćwiczenie 6
R1PsAyhOlHTKt
Ćwiczenie 7
R1djg2FxXwhxzmb70c16d738ff87da_00000000000091
Słownik pojęć
Fenakistiskop
Fenakistiskop
ruchoma odmiana latarni pozwalająca na wyświetlanie slajdów. Historia kina. Tom 1. Kino nieme, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2009, s. 29‑30.
Praksynoskop/praksinoskop
Praksynoskop/praksinoskop
został wynaleziony we Francji w 1877 roku. Owalne pudełko mające na środku pryzmat zbudowany z luster odbijających naklejone w jego wnętrzu obrazy. Historia kina. Tom 1. Kino nieme, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2009, s. 22‑23.
Slasher
Slasher
pochodzi od angielskiego słowa slash – ciąć. Rodzaj horroru, w którym liczba bohaterów zmniejsza się przez dziwne wydarzenia. Punktem kulminacyjnym filmu jest konfrontacja głównego bohatera z antagonistą. Przy życiu zostaje najczęściej młoda, ładna, inteligentna dziewczyna. Bartłomiej Paszylk, Słownik gatunków i zjawisk filmowych, Warszawa – Bielsko‑Biała 2010, s. 242‑243.
Stereoskop
Stereoskop
specjalny przyrząd optyczny służący do oglądania dwóch fotografii tej samej rzeczy jednocześnie. Dzięki temu zabiegowi obserwujący ma wrażenie trójwymiarowości.
Stroboskop
Stroboskop
urządzenie służące do pomiaru częstotliwości ruchu okresowego danego przedmiotu przez oświetlanie go błyskami o dużej częstotliwości, także lampa dyskotekowa dająca silne i krótkotrwałe błyski światła. Encyklopedia PWN w trzech tomach, Tom III, P‑Z, Warszawa 1999, s. 436
mb70c16d738ff87da_0000000000401
Galeria dzieł sztuki
RQsdyP3Xrmg6F1
RtDBK9BnKFRdg1
Bibliografia
Literatura przedmiotu
1001 filmów, które musisz zobaczyć, red. Steven Jay Schneider, Warszawa 2017
Encyklopedia PWN w trzech tomach, Warszawa 1999
Adam Garbicz, Jacek Klinowski, Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. T. 1 Podróż pierwsza 1913–1949, Kraków 1981
Adam Garbicz, Jacek Klinowski, Kino, wehikuł magiczny. Przewodnik osiągnięć filmu fabularnego. T. 2: Podróż druga 1950–1959, Kraków 1987
Marek Hendrykowski, Leksykon gatunków filmowych, Poznań‑Wrocław 2001
Historia kina. Tom 1. Kino nieme, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2009
Historia kina. Tom 2. Kino klasyczne, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2011
Historia kina. Tom 3. Kino nowofalowe, red. Tadeusz Lubelski, Iwona Swoińska, Rafał Syska, Kraków 2015
Mariola Jankun‑Dopartowa, Gorzkie kino Agnieszki Holland, Gdańsk 2000
Piotr Kletowski, Europejskie kino gatunków, Kraków 2016
Tadeusz Lubelski, Encyklopedia kina, Kraków 2010
Tadeusz Lubelski, Historia kina polskiego: twórcy, filmy, konteksty, Chorzów 2009
Tadeusz Lubelski, Kino Krzysztofa Kieślowskiego, Kraków 1997
Wojciech Orliński, 10 lat emocji. Kino polskie 2005‑2015, Warszawa 2015
Bartłomiej Paszylk, Słownik gatunków i zjawisk filmowych, Warszawa – Bielsko Biała 2010
Jerzy Płażewski, Historia filmu 1985‑2005, Warszawa 2001
Jerzy Płażewski, Historia filmu dla każdego, Warszawa 1968
Paweł Sitkiewicz, Małe wielkie kino. Film animowany od narodzin do końca okresu klasycznego, Gdańsk 2009
Joanna Wojnicka, Olga Katafiasz, Słownik wiedzy o filmie, Bielsko‑Biała, 2005
Joanna Wojnicka, Rafał Syska, Historia filmu. Od Edisona do Nolana, Bielsko‑Biała 2015