PLANSZA INTERAKTYWNA

Rekonstrukcja obiektu architektonicznego

Pierwszym etapem rekonstrukcji jest szczegółowe zmierzenie, wyrysowanie i sfotografowanie konserwowanego obiektu. Zgromadzony materiał wraz ze szczegółową kwerendą źródeł, dokładnej analizy przekazów ikonograficznych i innych źródeł, takich jak zdjęcia (o ile są dostępne) pozwala na zrobienie szczegółowego planu architektonicznego. Współcześnie korzysta się także ze skanowania laserowego.

Drugim etapem jest wykonanie rekonstrukcji architektonicznej. Polega ona na odtworzeniu brakujących elementów zidentyfikowanych fragmentów. W takiej rekonstrukcji konserwator często opiera się na wyglądzie analogicznych rozwiązań architektonicznych w innych obiektach.

Kolejnym etapem jest zrekonstruowanie obiektu w przestrzeni wirtualnej. W pierwszej kolejności wykonuje się dwuwymiarowe rzuty i przekroje, następnie modeluje się bryłę i nakłada na nią odpowiednią fakturę i kolor. Rekonstrukcja wirtualna umożliwia dokładniejsze odwzorowanie elementów architektonicznych konserwowanego obiektu oraz podejmowanie dalszych prac badawczych i renowacyjnych bez narażania oryginalnej powierzchni.

Rekonstrukcja elementów architektonicznych

Proces konserwacji elementu architektonicznego składa się z trzech etapów. Pierwszym krokiem jest zespojenie oraz wzmocnienie materiału. W tym celu powierzchnię, w której oczyszczone zostały pęknięcia i próżnie, zalewa się zaprawami wapiennymi, pokostem bądź sztuczną żywicą. W przypadku rozleglejszych zniszczeń korzysta się ze wzmocnienia żelbetowego, stalowego lub z włókien węglowych. Jakkolwiek taka ingerencja bardzo mocno narusza zabytek, to jest w przypadku poważnych uszkodzeń nieunikniona. Podobnie w przypadku osadzania haków – ważne jest wówczas dokładne zabezpieczenie warstw rzeźbiarskich oraz wcześniejsze wykonanie negatywów gipsowych.

Kolejnym etapem konserwacji elementu architektonicznego jest usunięcie wcześniej wykonanych wadliwych naleciałości z cementu. Oczyszcza się również z powierzchni obiektu nawarstwienia, po czym przy użyciu zapraw zbliżonych do oryginalnych (najczęściej jest to wariant mieszanki gipsowej wzbogaconej o wapno i stiuk) przywraca się całościowo formę elementu.

Trzecim etapem jest zabezpieczenie konserwowanej powierzchni impregnatami hydrofobowymi. Zaimpregnowanie ma na celu nadać materiałowi właściwości odpychania wody oraz ograniczyć zniszczenia powstałe w wyniku nieprawidłowej konserwacji – np. piaskowania.

Powiązane ćwiczenia