1703 – podjęcie pracy w Ospedale della Pietà w Wenecji
1720 – rok powstania koncertów Cztery pory roku
1727 – rok opublikowania zbioru koncertów skrzypcowych Spór między harmonią a wyobraźnią (w ich skład wchodził cykl Cztery pory roku)
1
1
Scenariusz lekcji dla nauczyciela
RtR2w7T4cSof91
W prostokątnym polu znajduje się napis „Pobierz”. Jest to przycisk pozwalający na wyświetlenie, pobranie i zapisanie pliku zawierającego scenariusz lekcji - dokument w formacie pdf.
W prostokątnym polu znajduje się napis „Pobierz”. Jest to przycisk pozwalający na wyświetlenie, pobranie i zapisanie pliku zawierającego scenariusz lekcji - dokument w formacie pdf.
Źródło: online-skills, cc0.
I. Muzyka w ujęciu historycznym – periodyzacja, język, właściwości i charakterystyka.
5. Barok. Uczeń:
1) charakteryzuje muzykę barokową w kontekście estetyki epoki, uwzględniając:
e) concerto – powszechne muzykowanie i związane z nim formy (concerto grosso, muzyka plenerowa);
2) omawia cechy wybranych form muzycznych (fuga, preludium, toccata, suita i partita, tańce: menuet, gawot; koncert, concerto grosso, sonata barokowa, uwertura, opera, oratorium, pasja, kantata);
4) wymienia i charakteryzuje twórczość kompozytorów (Claudio Monteverdi, Johann Sebastian Bach, Georg Friedrich Haendel, Antonio Vivaldi, Arcangelo Corelli, klawesyniści francuscy: Jean Philippe Rameau, François Couperin).
Nauczysz się
charakteryzować sylwetkę Vivaldiego;
wykazywać rolę Vivaldiego w kształtowaniu późnobarokowych konwencji gatunkowych i stylistycznych;
przedstawiać kulturotwórczą rolę środowiska weneckiego;
charakteryzować najpopularniejsze cykle koncertów skrzypcowych jako muzyki inspirowanej literaturą.
Animacja pt. Wenecja Vivaldiego
R1dUosbPPjZYV
Film edukacyjny pod tytułem Wenecja Vialdiego. Film jest pokazem slajdów, gdzie na każdym z nich pojawia się dodatkowa informacja: 1. Wenecja Dzisiejsza Wenecja – pisał Paweł Muratow – jest tylko widmem dawnego życia, a ustawiczne święto na placu św. Marka to tylko uczta obcych ludzi na miejscu porzuconym przez gospodarzy. Dawna Wenecja żyje jeszcze tylko w dziełach swoich artystów, które przetrwały do naszych czasów. Jakim ośrodkiem była zatem Wenecja Vivaldiego? 2. Maska – symbol weneckiego karnawału Nie była to już potęga polityczna czy handlowa – lata największej świetności miasto miało już za sobą. Przyczyniły się do tego m.in. odkrycia geograficzne portugalskiego żeglarza Vasco da Gamy, który – odnajdując w 1497 roku nową drogę do Indii – Wenecji pozostawił dłuższy i bardziej niebezpieczny szlak lądowy, co doprowadziło do emigracji z terytorium Republiki (Rialto) sporej części kupców. Decydujących zmian nie wniosły już zwycięstwa pod Lepanto (tzw. III bitwa pod Lepanto, 1571) i na Krecie, którą i tak ostatecznie Republika Wenecka utraciła w 1669 roku na rzecz Imperium Osmańskiego. Do osłabienia potęgi Perły Adriatyku przyczyniły się także liczne bitwy z piratami prowadzone w basenie Morza Śródziemnego. Pozostająca u władzy oligarchia zamiast dążyć do naprawy istniejącej sytuacji ekonomicznej i politycznej, demonstrowała wyjątkowy egoizm i strach przed wszelkimi nowymi ideami i innowacjami, pogrążając się w efekcie w stan bezsilności. Bezsilność ta przejawiała się w działalności represyjnej wobec postępowych jednostek i stowarzyszeń. 3. Maska – symbol weneckiego karnawału Mimo tego w Wenecji przełomu XVII i XVIII wieku nadal trwał karnawał i bujnie kwitło życie artystyczne, zaś maska, świeca i lustro były nieodłącznymi atrybutami tego czasu. 4. Gaspar van Villtel (Vanvitelli), Molo od strony zatoczki św. Marka Większość prac z zakresu historii sztuki, dotyczących włoskiego baroku, poświęcona jest głównie malarstwu, rzeźbie i architekturze Rzymu. Jednakże pamiętać musimy, iż interesujące dzieła powstawały także poza „artystyczną stolicą Włoch”. Mimo kłopotliwej sytuacji politycznej w Wenecji nadal otaczano artystów opieką mecenatu. Relacje twórca-odbiorca dzieła przybierały rozmaitą postać. Licznie składano zamówienia, które określilibyśmy współcześnie jako państwowe czy publiczne (np. prace w Pałacu Dożów). Nadal aktualna była sytuacja servito particolare, kiedy to artysta pozostawał na usługach jednego zleceniodawcy, aczkolwiek artyści zaczęli tworzyć bez uwzględniania konkretnego klienta i istotną funkcję pełnić zaczęli handlarze i pośrednicy. Sztuka zatem pozostawała w służbie Kościoła, szlachty oraz elit. Salony pałaców arystokracji, sklepienia i kopuły kościołów otworzyły się na mistyczne przestrzenie, na niebiosa z mitów i wierzeń, wywierając głęboki wpływ na odbiorców sztuki. 5. Gaspar van Villtel (Vanvitelli), Molo od strony zatoczki św. Marka Jednym z naczelnych postulatów ówczesnej sztuki był powrót do greckich kanonów piękna. W XVIII wieku wręcz nakazywano naśladować sztukę antyczną. Postulaty te były jednak obce Wenecji Settecenta – miasto lagun zrodziło właściwe tylko sobie malarstwo wedutowe. Urbs picta, malowane miasto, krajobraz terenu zabudowanego stały się wizytówką ówczesnej Perły Adriatyku i artysty opiewającego piękno wybranego przez siebie fragmentu ukrytego w cieniu Canal Grande. 6. Gaspar van Villtel (Vanvitelli), Molo od strony zatoczki św. Marka Spośród najwybitniejszych artystów weneckich tego czasu wymienić należy następujące nazwiska: Jacopo Tintoretto, Giovanni Antonio Canal (zw. Canaletto), Bernardo Belloto (zw. Canaletto młodszy). 7. Antonio Vivaldi (1678-1741) Poza znakomitą kapelą bazyliki San Marco w mieście działały przytułki kształcące w sztuce muzycznej szczególnie uzdolnione dzieci. Ośrodki te to: Ospedale della Pietà, Ospedale dei Mendicanti, Ospedale del’Incurabili i Ospedale San Giovanni e Paolo. Działali w nich w charakterze nauczycieli i kompozytorów: Domenico Scarlatti, Johann Adolph Hasse, Nicola Antonio Porpora, Niccolò Jommelli, Baldassare Galuppi. Z jednym ze wzmiankowanych ośrodków (Ospedale della Pietà) związał się, początkowo jako maestro di violino, a następnie – maestro de’ concerti, Antonio Vivaldi. 8. Gabriele Bella, Śpiew dziewcząt z sierocińca della Pieta (ok. 1720) O randze tego sierocińca, w którym działały chóry i orkiestry koncertujące regularnie w niedziele i święta, świadczą słowa zachwyconych podróżników na długo przed objęciem przez Vivaldiego funkcji kierownika muzycznego. Przywołajmy słowa Petera Tostalgo, który w 1668 roku (a zatem 10 lat przed przyjściem na świat Antonio Vivaldiego) wspominał: W Wenecji istnieje klasztor żeński, którego mieszkanki grają na organach i innych instrumentach, a także śpiewają, i to tak pięknie, że nigdzie na świecie nie znajdzie się muzyki równie słodkiej i harmonijnej. Dlatego też, by słuchać tej anielskiej muzyki, do Wenecji ściągają ludzie ze wszystkich stron. Pełne wzruszenia słowa w kolejnym stuleciu zanotowali po koncertach weneckich znamienite postaci tamtych czasów: Johann Wolfgang von Goethe (Nigdy przedtem nawet sobie nie wyobrażałem istnienia podobnych głosów) czy Jean Jacques Rousseau (Dawniej nie przyszło mi nawet na myśl, że można odczuwać taką rozkosz i tak niezwykle delikatne wzruszenia, o jakie przyprawia ta muzyka). 9. Postaci z commedia dell’arte Olbrzymią popularnością cieszył się teatr operowy i commedia dell’arte. Nieskomplikowane, pełne sztampowych rozwiązań przedstawienia zyskiwały stopniowo, za sprawą Carlo Goldoniego, coraz bardziej wysmakowaną postać. Bohaterowie, charakteryzowani dotychczas jako „typy”, stawali się ludźmi... Scena zaczynała zbliżać się do realnego życia, choć przecież w baroku właśnie sytuacja przedstawiała się odwrotnie - życie traktowano jak teatr... 10. Giovanni Giacomo Casanova (1725-1798) Taka właśnie, coraz słabsza w kwestii państwowości, ale pełna życia, optymizmu i zamiłowania do sztuki była Wenecja Vivaldiego. Upadek miasta następował wśród karnawału trwającego niemal sześć miesięcy każdego roku. Epokę świetności zamknął okres moralnego upadku..., pojawił się jeszcze jeden „sławny” Wenecjanin – pamiętnikarz, pisarz, awanturnik, „rozpustnik z zawodu” – Giovanni Giacomo Casanova (1725-1798), symbol schyłku Republiki... Ale to już zupełnie inna historia...
Film edukacyjny pod tytułem Wenecja Vialdiego. Film jest pokazem slajdów, gdzie na każdym z nich pojawia się dodatkowa informacja: 1. Wenecja Dzisiejsza Wenecja – pisał Paweł Muratow – jest tylko widmem dawnego życia, a ustawiczne święto na placu św. Marka to tylko uczta obcych ludzi na miejscu porzuconym przez gospodarzy. Dawna Wenecja żyje jeszcze tylko w dziełach swoich artystów, które przetrwały do naszych czasów. Jakim ośrodkiem była zatem Wenecja Vivaldiego? 2. Maska – symbol weneckiego karnawału Nie była to już potęga polityczna czy handlowa – lata największej świetności miasto miało już za sobą. Przyczyniły się do tego m.in. odkrycia geograficzne portugalskiego żeglarza Vasco da Gamy, który – odnajdując w 1497 roku nową drogę do Indii – Wenecji pozostawił dłuższy i bardziej niebezpieczny szlak lądowy, co doprowadziło do emigracji z terytorium Republiki (Rialto) sporej części kupców. Decydujących zmian nie wniosły już zwycięstwa pod Lepanto (tzw. III bitwa pod Lepanto, 1571) i na Krecie, którą i tak ostatecznie Republika Wenecka utraciła w 1669 roku na rzecz Imperium Osmańskiego. Do osłabienia potęgi Perły Adriatyku przyczyniły się także liczne bitwy z piratami prowadzone w basenie Morza Śródziemnego. Pozostająca u władzy oligarchia zamiast dążyć do naprawy istniejącej sytuacji ekonomicznej i politycznej, demonstrowała wyjątkowy egoizm i strach przed wszelkimi nowymi ideami i innowacjami, pogrążając się w efekcie w stan bezsilności. Bezsilność ta przejawiała się w działalności represyjnej wobec postępowych jednostek i stowarzyszeń. 3. Maska – symbol weneckiego karnawału Mimo tego w Wenecji przełomu XVII i XVIII wieku nadal trwał karnawał i bujnie kwitło życie artystyczne, zaś maska, świeca i lustro były nieodłącznymi atrybutami tego czasu. 4. Gaspar van Villtel (Vanvitelli), Molo od strony zatoczki św. Marka Większość prac z zakresu historii sztuki, dotyczących włoskiego baroku, poświęcona jest głównie malarstwu, rzeźbie i architekturze Rzymu. Jednakże pamiętać musimy, iż interesujące dzieła powstawały także poza „artystyczną stolicą Włoch”. Mimo kłopotliwej sytuacji politycznej w Wenecji nadal otaczano artystów opieką mecenatu. Relacje twórca-odbiorca dzieła przybierały rozmaitą postać. Licznie składano zamówienia, które określilibyśmy współcześnie jako państwowe czy publiczne (np. prace w Pałacu Dożów). Nadal aktualna była sytuacja servito particolare, kiedy to artysta pozostawał na usługach jednego zleceniodawcy, aczkolwiek artyści zaczęli tworzyć bez uwzględniania konkretnego klienta i istotną funkcję pełnić zaczęli handlarze i pośrednicy. Sztuka zatem pozostawała w służbie Kościoła, szlachty oraz elit. Salony pałaców arystokracji, sklepienia i kopuły kościołów otworzyły się na mistyczne przestrzenie, na niebiosa z mitów i wierzeń, wywierając głęboki wpływ na odbiorców sztuki. 5. Gaspar van Villtel (Vanvitelli), Molo od strony zatoczki św. Marka Jednym z naczelnych postulatów ówczesnej sztuki był powrót do greckich kanonów piękna. W XVIII wieku wręcz nakazywano naśladować sztukę antyczną. Postulaty te były jednak obce Wenecji Settecenta – miasto lagun zrodziło właściwe tylko sobie malarstwo wedutowe. Urbs picta, malowane miasto, krajobraz terenu zabudowanego stały się wizytówką ówczesnej Perły Adriatyku i artysty opiewającego piękno wybranego przez siebie fragmentu ukrytego w cieniu Canal Grande. 6. Gaspar van Villtel (Vanvitelli), Molo od strony zatoczki św. Marka Spośród najwybitniejszych artystów weneckich tego czasu wymienić należy następujące nazwiska: Jacopo Tintoretto, Giovanni Antonio Canal (zw. Canaletto), Bernardo Belloto (zw. Canaletto młodszy). 7. Antonio Vivaldi (1678-1741) Poza znakomitą kapelą bazyliki San Marco w mieście działały przytułki kształcące w sztuce muzycznej szczególnie uzdolnione dzieci. Ośrodki te to: Ospedale della Pietà, Ospedale dei Mendicanti, Ospedale del’Incurabili i Ospedale San Giovanni e Paolo. Działali w nich w charakterze nauczycieli i kompozytorów: Domenico Scarlatti, Johann Adolph Hasse, Nicola Antonio Porpora, Niccolò Jommelli, Baldassare Galuppi. Z jednym ze wzmiankowanych ośrodków (Ospedale della Pietà) związał się, początkowo jako maestro di violino, a następnie – maestro de’ concerti, Antonio Vivaldi. 8. Gabriele Bella, Śpiew dziewcząt z sierocińca della Pieta (ok. 1720) O randze tego sierocińca, w którym działały chóry i orkiestry koncertujące regularnie w niedziele i święta, świadczą słowa zachwyconych podróżników na długo przed objęciem przez Vivaldiego funkcji kierownika muzycznego. Przywołajmy słowa Petera Tostalgo, który w 1668 roku (a zatem 10 lat przed przyjściem na świat Antonio Vivaldiego) wspominał: W Wenecji istnieje klasztor żeński, którego mieszkanki grają na organach i innych instrumentach, a także śpiewają, i to tak pięknie, że nigdzie na świecie nie znajdzie się muzyki równie słodkiej i harmonijnej. Dlatego też, by słuchać tej anielskiej muzyki, do Wenecji ściągają ludzie ze wszystkich stron. Pełne wzruszenia słowa w kolejnym stuleciu zanotowali po koncertach weneckich znamienite postaci tamtych czasów: Johann Wolfgang von Goethe (Nigdy przedtem nawet sobie nie wyobrażałem istnienia podobnych głosów) czy Jean Jacques Rousseau (Dawniej nie przyszło mi nawet na myśl, że można odczuwać taką rozkosz i tak niezwykle delikatne wzruszenia, o jakie przyprawia ta muzyka). 9. Postaci z commedia dell’arte Olbrzymią popularnością cieszył się teatr operowy i commedia dell’arte. Nieskomplikowane, pełne sztampowych rozwiązań przedstawienia zyskiwały stopniowo, za sprawą Carlo Goldoniego, coraz bardziej wysmakowaną postać. Bohaterowie, charakteryzowani dotychczas jako „typy”, stawali się ludźmi... Scena zaczynała zbliżać się do realnego życia, choć przecież w baroku właśnie sytuacja przedstawiała się odwrotnie - życie traktowano jak teatr... 10. Giovanni Giacomo Casanova (1725-1798) Taka właśnie, coraz słabsza w kwestii państwowości, ale pełna życia, optymizmu i zamiłowania do sztuki była Wenecja Vivaldiego. Upadek miasta następował wśród karnawału trwającego niemal sześć miesięcy każdego roku. Epokę świetności zamknął okres moralnego upadku..., pojawił się jeszcze jeden „sławny” Wenecjanin – pamiętnikarz, pisarz, awanturnik, „rozpustnik z zawodu” – Giovanni Giacomo Casanova (1725-1798), symbol schyłku Republiki... Ale to już zupełnie inna historia...
Wenecja za czasów Antonio Vivaldiego, online-skills, CC BY 3.0
Cztery pory roku
Kiedy wymienia się nazwisko Antonio Vivaldiego każdy natychmiast przywołuje tytuł Cztery pory roku … i najczęścej, na wywołaniu jednego tytułu kończy się zasób informacji dotyczących działalności tego twórcy. Poza przypomnieniem sobie łatwo wpadających w pamięć melodii, trudno przywołać jakiekolwiek dane o utworze czy choć kilka faktów z życia kompozytora.
Antonio Vivaldi (1678‑1741) nie zajmował się wyłącznie kompozycją, był także znakomitym skrzypkiem, choć z woli ojca trudno było mu poświęcić się muzycznej pasji – w roku 1693 otrzymał niższe święcenia, a 10 lat później został księdzem (z racji koloru włosów nazywany był Il Prete Rosso – „rudy ksiądz”). Jak podają źródła: […] nieustannie wysłuchiwał napomnień […] zwierzchników, zarzucających mu nazbyt swobodny styl życia i niedostatek pobożności. Podobno od 1705 roku zwolniony został z codziennego obowiązku odprawiania mszy, a liczne anegdoty wskazują rozmaite powody podjęcia tej decyzji, np. przerywanie nabożeństw w związku z dolegliwościami płucnymi ale też… koniecznością zapisania pomysłów muzycznych, jakie właśnie wpadły mu do głowy.
W roku 1703, poza przyjęciem święceń kapłańskich, został także nauczycielem skrzypiec w weneckim sierocińcu dla dziewcząt Ospedale della Pietà, z którym związał się do końca życia. Orkiestra tego ośrodka organizowała cotygodniowe koncertyKoncertkoncerty zbierając fundusze na utrzymanie sierocińca.
W pierwszych dekadach XVIII wieku kolejne publikacje (Suonate de camera, L’Estro Armonico) przyniosły mu wielką sławę, także we Francji i Austrii. Dla znamienitych rodów włoskich oraz na zamówienia zagraniczne (dyrygował wykonaniami swoich utworów w wielu krajach europejskich) tworzył wszystkie znane w baroku gatunki muzyczne, w szczególności koncerty i opery. U schyłku życia wyjechał do Wiednia, gdzie po miesiącu zmarł w skrajnej nędzy.
Przywołany powyżej tytuł, Cztery pory roku, to skomponowany w 1720 roku cykl czterech koncertów Antonio Vivaldiego, przeznaczonych na skrzypce solo z towarzyszeniem orkiestry smyczkowej, zatytułowanych kolejno: Wiosna (Koncert nr 1), Lato (Koncert nr 2), Jesień (Koncert nr 3), Zima (Koncert nr 4). Podstawą do stworzenia tych utworów były 4 anonimowe sonety o tych samych tytułach, których fragmenty wpisał kompozytor w odpowiednie miejsca partyturyPartyturapartytury.
Wiosna
Wiosna już nadeszła i ptaki wesoło Radosną swą pieśnią wieszczą jej przybycie; Zefir łagodnym tchnieniem fale toczy wkoło Potoków, co rwą bystro, skąpane w błękicie. Błyskawice i grzmoty, które w krąg słyszycie, Wysłano, by ogłosić nowej wiosny tchnienie; Ptaszęta przerywają zimowe milczenie, Znowu śpiewem swym dzwoniąc na podniebnym szczycie. I wnet się rozchodzi nad pola i drzewa Szmer kwiatów, traw i liści w noworodnej pysze, Kózka drzemiąc na słońcu gnuśnie się wygrzewa; Wiejska kobza ją do snu łagodnie kołysze. Pasterz nimfę porywa, a w tańcu im śpiewa Wiosna, zaglądając w lśniących oczu ciszę.
R1EPKgeLA6TNH
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Wiosna Wiosna jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji E-dur: Allegro, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem.
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Wiosna Wiosna jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji E-dur: Allegro, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem.
Antonio Viavaldi, „Cztery Pory Roku”, „Wiosna”, cz. I Allegro, Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy (AMFN), CC BY 3.0
Antonio Viavaldi, „Cztery Pory Roku”, „Wiosna”, cz. I Allegro, Akademia Muzyczna im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy (AMFN), CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Wiosna Wiosna jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji E-dur: Allegro, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem.
Lato
W pełni lata, gdy słońce wysoko w zenicie Ludzie i stada więdną od spiekoty. Kukułka zakuka i ptasie zaloty Turkawek i szczygłów budzą leśne życie.
Zefirek powiewa, lecz wnet go wypiera Boreasz swarliwy i rusza swą drogą. Na łące pasterz nagle zdjęty trwogą Przeczuwa wichurę i w niebo spoziera.
Porzuca odpoczynek, zrywa się po chwili, Z niepokojem czeka błyskawic i grzmotów. A muchy tną natrętnie i wirują rojem.
Tak, pasterz zna przyrodę, instynkt go nie myli: Już niebo błyska, piorun walić gotów I grad łamie zboże, co na polu stoi.
RkDMS0nEvdNu8
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery Pory roku Lato Lato jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji G-dur: Allegro non molto, Adagio, Presto. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się smutnym, spokojnym charakterem.
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery Pory roku Lato Lato jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji G-dur: Allegro non molto, Adagio, Presto. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się smutnym, spokojnym charakterem.
Antonio Viavaldi - „Cztery Pory Roku”, „Lato”, online-skills, CC BY 3.0
Antonio Viavaldi - „Cztery Pory Roku”, „Lato”, online-skills, CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery Pory roku Lato Lato jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji G-dur: Allegro non molto, Adagio, Presto. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się smutnym, spokojnym charakterem.
Jesień
Tańcami i śpiewem świętują wieśniacy Radość z pomyślnego na swych łanach zbioru. Wielu z nich się z Bachusem zadawszy po pracy, W sen zapada, nie bacząc na rozmach wieczoru.
Porzucają zajęcia, tańczą i śpiewają, Na co rześkie powietrze skutecznie nakłania, Zaproszenia jesieni skwapliwie słuchają, Ciągnąc huczne zabawy choćby do zarania.
Myśliwy, dzierżąc strzelby, wyrusza świtaniem, Trop w trop dąży, nie dając wymknąć się zwierzynie, Co umyka zaszczuta psów i rogów graniem.
Nim nagonka wyruszy, zwierzyna łan minie, I choć łowczy się czasem błaźni pudłowaniem, To zmęczona ucieczką, osaczona – ginie.
RYOxCW6rSpSQt
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Jesień Jesień jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji F-dur: Allegro, Adagio molto, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się majestatycznym, wesołym charakterem.
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Jesień Jesień jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji F-dur: Allegro, Adagio molto, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się majestatycznym, wesołym charakterem.
Antonio Viavaldi - „Cztery Pory Roku”, „Jesień”, online-skills, CC BY 3.0
Antonio Viavaldi - „Cztery Pory Roku”, „Jesień”, online-skills, CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Jesień Jesień jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji F-dur: Allegro, Adagio molto, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się majestatycznym, wesołym charakterem.
Zima
Przemarzłym mną miotają przenikliwe chłody, Wiatr pędzi tumany, zrywa nawałnice, Przytupując szybko przebiegam ulice Zaciskam zęby, zgrzytam, tęsknię do zagrody.
Gdziem przy łagodnym ogniu pędził błogie chwile, Gdy na zewnątrz ziąb trzymał, deszcz zacięty padał. Drobne kroki na lodzie kruchym lekko stawiam, Boję się ślizgawicy, nie upaść się silę.
Wszystko na nic, padamy, młody czy też stary Zaraz zrywa się, biegnie gnany wichrów zgrają; Wokół zdradliwe trzaski lodu wciąż słyszymy.
Byle prędzej do domu. Lecz i tu przez szpary Sirocco i Boreasz w walce docierają, Byśmy nie zapomnieli o potędze zimy.
R13U1WzcNk45Z
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Zima Zima jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji f-moll: Allegro non molto, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wirtuozerskim, smutnym charakterem.
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Zima Zima jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji f-moll: Allegro non molto, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wirtuozerskim, smutnym charakterem.
Antonio Viavaldi - „Cztery Pory Roku ”, „Zima”, cz. I Allegro non molto, online-skills, CC BY 3.0
Antonio Viavaldi - „Cztery Pory Roku ”, „Zima”, cz. I Allegro non molto, online-skills, CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Zima Zima jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji f-moll: Allegro non molto, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wirtuozerskim, smutnym charakterem.
Koncert
\ KoncertKoncert (utwór)Koncert, jako gatunek muzyczny, to utwór wykonywany przez solistę (lub solistów) i orkiestrę, którego istota sprowadza się do współgrania i współzawodniczenia tych dwu mediów wykonawczych. W dojrzałym baroku przyjął budowę trzyczęściową:
Cz. I – szybka
Cz. II – wolna
Cz. III – szybka.
Tworząc Cztery pory roku Antonio Vivaldi wpisał się w barokowy nurt malarstwa dźwiękowego (imitazione della naturaImitazione della naturaimitazione della natura) – kolejne fragmenty utworu ilustrują treść wynotowanych w odpowiednich miejscach partytury sonetów.
Posłuchajmy kolejnych segmentów pierwszej części koncertu zatytułowanego Wiosna śledząc tekst pierwszego sonetu:
Wiosna już nadeszła…
RknxWcKQfrRC91
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 1-13 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 1-13 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 1-13, AMFN, CC BY 3.0
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 1-13, AMFN, CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 1-13 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
…i ptaki wesoło Radosną swą pieśnią wieszczą jej przybycie
RgWJAnYDLczPD1
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 13-27 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 13-27 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 13-27, AMFN, CC BY 3.0
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 13-27, AMFN, CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 13-27 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
.. Zefir łagodnym tchnieniem fale toczy wkoło Potoków, co rwą bystro, skąpane w błękicie
RHaoHyCdi27fZ1
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 31-44 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 31-44 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 31-44, AMFN, CC BY 3.0
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 31-44, AMFN, CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 31-44 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Błyskawice i grzmoty, które w krąg słyszycie, Wysłano, by ogłosić nowej wiosny tchnienie…
RCDGtuZp3cNAz1
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 44-55 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 44-55 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 44-55, AMFN, CC BY 3.0
Antonio Vivaldi, „Cztery pory roku”, „Wiosna” cz. I, t. 44-55, AMFN, CC BY 3.0
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 44-55 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
Niezwykle przekonujący obraz burzy wykreował Vivaldi także w finałowej części Lata (drugiego koncertu):
…Już niebo błyska, piorun walić gotów I grad łamie zboże, co na polu stoi
Po śmierci Vivaldiego jego twórczość została całkowicie zapomniana. Jej renesans rozpoczął się dopiero w XX wieku, po odnalezieniu tzw. rękopisów turyńskich - utworów instrumentalnych, kantatKantatakantat, operOperaoper, dramatów, oratoriumOratoriumoratorium oraz licznych szkiców. Niezwykła inwencja twórcza (podobno stworzył ponad 500 koncertów) i zmysł melodyczny przyczyniły się do pojawiania się złośliwych komentarzy, iż Vivaldi skomponował czterysta razy jeden koncert (słowa przypisywane Igorowi Strawińskiemu).
Zadania
RMHecTy7X1oBh
Ćwiczenie 1
Wskaż nazwisko kompozytora, któremu przypisywane są następujące słowa: „Vivaldi skomponował czterysta razy jeden koncert”. Możliwe odpowiedzi: 1. Claude Debussy, 2. Alban Berg, 3. Igor Strawiński, 4. Karol Szymanowski, 5. Bela Bartók
Wskaż nazwisko kompozytora, któremu przypisywane są następujące słowa: „Vivaldi skomponował czterysta razy jeden koncert”. Możliwe odpowiedzi: 1. Claude Debussy, 2. Alban Berg, 3. Igor Strawiński, 4. Karol Szymanowski, 5. Bela Bartók
Wskaż nazwisko kompozytora, któremu przypisywane są następujące słowa: „Vivaldi skomponował czterysta razy jeden koncert”.
Claude Debussy
Alban Berg
Igor Strawiński
Karol Szymanowski
Bela Bartók
R1VfkWNNmCrT8
Ćwiczenie 2
Zaznacz gatunki muzyczne, jakie znalazły się w odnalezionym w XX wieku zbiorze zwanym rękopisem turyńskim. Możliwe odpowiedzi: 1. pieśni bez słów, 2. madrygały, 3. koncerty, 4. oratorium, 5. operetki, 6. kantaty, 7. chorały gregoriańskie
Zaznacz gatunki muzyczne, jakie znalazły się w odnalezionym w XX wieku zbiorze zwanym rękopisem turyńskim. Możliwe odpowiedzi: 1. pieśni bez słów, 2. madrygały, 3. koncerty, 4. oratorium, 5. operetki, 6. kantaty, 7. chorały gregoriańskie
Zaznacz gatunki muzyczne, jakie znalazły się w odnalezionym w XX wieku zbiorze zwanym rękopisem turyńskim.
pieśni bez słów
madrygały
koncerty
oratorium
operetki
kantaty
chorały gregoriańskie
RJ9e0JkqxC8px
Ćwiczenie 3
Zaznacz określenia charakteryzujące gatunek koncertu. Możliwe odpowiedzi: 1. obsada wykonawcza – wielka orkiestra symfoniczna, 2. budowa czteroczęściowa: allegro – andante – menuet - finał, 3. budowa trzyczęściowa: szybka – wolna - szybka, 4. obsada wykonawcza: solista lub soliści i orkiestra, 5. zasada współdziałania i współzawodniczenia wykonawców, 6. zasada współdziałania wykonawców
Zaznacz określenia charakteryzujące gatunek koncertu. Możliwe odpowiedzi: 1. obsada wykonawcza – wielka orkiestra symfoniczna, 2. budowa czteroczęściowa: allegro – andante – menuet - finał, 3. budowa trzyczęściowa: szybka – wolna - szybka, 4. obsada wykonawcza: solista lub soliści i orkiestra, 5. zasada współdziałania i współzawodniczenia wykonawców, 6. zasada współdziałania wykonawców
Zaznacz określenia charakteryzujące gatunek koncertu.
obsada wykonawcza – wielka orkiestra symfoniczna
budowa czteroczęściowa: allegro – andante – menuet - finał
budowa trzyczęściowa: szybka – wolna - szybka
obsada wykonawcza: solista lub soliści i orkiestra
zasada współdziałania i współzawodniczenia wykonawców
zasada współdziałania wykonawców
R186FybUzETrU
Ćwiczenie 4
Dopasuj do każdego z koncertów wchodzących w skład Czterech pór roku zjawiska opisane w sonetach: Wiosna: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku Lato: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku Jesień: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku Zima: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku
Dopasuj do każdego z koncertów wchodzących w skład Czterech pór roku zjawiska opisane w sonetach: Wiosna: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku Lato: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku Jesień: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku Zima: Możliwe odpowiedzi: 1. drżenie z zimna, 2. burza, 3. burza, 4. polowanie, 5. świętowanie zbiorów, 6. sjesta, 7. szmer potoku, 8. odpoczynek przy kominku
Dopasuj do każdego z koncertów wchodzących w skład Czterech pór roku zjawiska opisane w sonetach:
sjesta, burza, odpoczynek przy kominku, świętowanie zbiorów, drżenie z zimna, burza, polowanie, szmer potoku
Wiosna:
Lato:
Jesień:
Zima:
RQuXqEfKJmPEQ
Ćwiczenie 5
Zaznacz zdania prawdziwe. Możliwe odpowiedzi: 1. Antonio Vivaldi nazywany był „rudym księdzem”., 2. Cztery pory roku to czteroczęściowy koncert na skrzypce i orkiestrę., 3. Vivaldi, jako najstarszy syn, wolą ojca przeznaczony został do stanu kapłańskiego., 4. Orkiestra dziewcząt z sierocińca Ospedale Della Pietà znana była z doskonałych interpretacji., 5. Cztery pory roku to jeden z najmniej znanych utworów Antonio Vivaldiego., 6. W epoce baroku, z Wenecją związali się m.in. Benedetto Marcello i Baldasare Galuppi.
Zaznacz zdania prawdziwe. Możliwe odpowiedzi: 1. Antonio Vivaldi nazywany był „rudym księdzem”., 2. Cztery pory roku to czteroczęściowy koncert na skrzypce i orkiestrę., 3. Vivaldi, jako najstarszy syn, wolą ojca przeznaczony został do stanu kapłańskiego., 4. Orkiestra dziewcząt z sierocińca Ospedale Della Pietà znana była z doskonałych interpretacji., 5. Cztery pory roku to jeden z najmniej znanych utworów Antonio Vivaldiego., 6. W epoce baroku, z Wenecją związali się m.in. Benedetto Marcello i Baldasare Galuppi.
Zaznacz zdania prawdziwe.
Antonio Vivaldi nazywany był „rudym księdzem”.
Cztery pory roku to czteroczęściowy koncert na skrzypce i orkiestrę.
Vivaldi, jako najstarszy syn, wolą ojca przeznaczony został do stanu kapłańskiego.
Orkiestra dziewcząt z sierocińca Ospedale Della Pietà znana była z doskonałych interpretacji.
Cztery pory roku to jeden z najmniej znanych utworów Antonio Vivaldiego.
W epoce baroku, z Wenecją związali się m.in. Benedetto Marcello i Baldasare Galuppi.
RKh5Kbu9QPx1R
Ćwiczenie 6
Cztery pory roku to pierwsze cztery koncerty opublikowane w zbiorze: Możliwe odpowiedzi: 1. L’Estro Armonico, 2. Spór między harmonią a wyobraźnią, 3. Die Kunst der Fuge
Cztery pory roku to pierwsze cztery koncerty opublikowane w zbiorze: Możliwe odpowiedzi: 1. L’Estro Armonico, 2. Spór między harmonią a wyobraźnią, 3. Die Kunst der Fuge
Cztery pory roku to pierwsze cztery koncerty opublikowane w zbiorze:
L’Estro Armonico
Spór między harmonią a wyobraźnią
Die Kunst der Fuge
R1TKNvcE2RVkN
Ćwiczenie 7
Zaznacz, które z recenzji powstały po wysłuchaniu koncertów w wykonaniu orkiestry Ospedale Della Pietà, którą prowadził Antonio Vivaldi. Możliwe odpowiedzi: 1. Mieszkanki grają na organach i innych instrumentach, a także śpiewają, i to tak pięknie, że nigdzie na świecie nie znajdzie się muzyki równie słodkiej i harmonijnej, 2. Nigdy przedtem nawet sobie nie wyobrażałem istnienia podobnych głosów, 3. Oddają całą paletę emocji wyśpiewując liryczne, szerokie kantyleny, wzruszające lamenty i dramatyczną rozpacz
Zaznacz, które z recenzji powstały po wysłuchaniu koncertów w wykonaniu orkiestry Ospedale Della Pietà, którą prowadził Antonio Vivaldi. Możliwe odpowiedzi: 1. Mieszkanki grają na organach i innych instrumentach, a także śpiewają, i to tak pięknie, że nigdzie na świecie nie znajdzie się muzyki równie słodkiej i harmonijnej, 2. Nigdy przedtem nawet sobie nie wyobrażałem istnienia podobnych głosów, 3. Oddają całą paletę emocji wyśpiewując liryczne, szerokie kantyleny, wzruszające lamenty i dramatyczną rozpacz
Zaznacz, które z recenzji powstały po wysłuchaniu koncertów w wykonaniu orkiestry Ospedale Della Pietà, którą prowadził Antonio Vivaldi.
Mieszkanki grają na organach i innych instrumentach, a także śpiewają, i to tak pięknie, że nigdzie na świecie nie znajdzie się muzyki równie słodkiej i harmonijnej
Nigdy przedtem nawet sobie nie wyobrażałem istnienia podobnych głosów
Oddają całą paletę emocji wyśpiewując liryczne, szerokie kantyleny, wzruszające lamenty i dramatyczną rozpacz
Słownik pojęć
Commedia dell’arte
Commedia dell’arte
improwizowane przedstawienie, w którym aktorzy (w oparciu o szkicowy scenariusz) sami kreowali postaci o określonym wyglądzie, zachowaniu i charakterze.
Imitazione della natura
Imitazione della natura
imitowanie natury, nurt malarstwa dźwiękowego, w którym poza naśladowaniem odgłosów natury próbowano oddać także znaczenia bądź brzmienia poszczególnych słów.
Kantata
Kantata
wieloodcinkowy, estradowy wokalno‑instrumentalny gatunek muzyczny (z wł. cantare – przeznaczony do śpiewania).
Koncert
Koncert
Występ muzyka lub muzyków na żywo przed publicznością.
Koncert (utwór)
Koncert (utwór)
gatunek muzyczny, którego istota zasadza się na współgraniu i współzawodniczeniu solisty (grupy solistów) i orkiestry; w dojrzałym baroku przyjął postać trzyczęściową o układzie temp: szybka‑wolna‑szybka.
Opera
Opera
sceniczne dzieło wokalno‑instrumentalne, w którym muzyka współgra z librettem.
Oratorium
Oratorium
estradowe dzieło wokalno‑instrumentalne, w którym muzyka współgra z librettem o charakterze religijnym.
Partytura
Partytura
zapis nutowy wszystkich mediów wykonawczych danego utworu (instrumentów i głosów).
Weduta
Weduta
pejzaż miejski, dzieło plastyczne przedstawiające widok miasta.
Źródło:
sjp.pwn.pl
Biblioteka muzyczna
RknxWcKQfrRC91
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 1-13 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
RgWJAnYDLczPD1
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 13-27 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
RHaoHyCdi27fZ1
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 31-44 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
RCDGtuZp3cNAz1
Utwór: Antonio Vivaldi, Wiosna cz. I t. 44-55 Nagranie przedstawia fragment Wiosny cz. I. Utwór napisany jest w szybkim tempie (Allegro) i instrumentalnej fakturze homofonicznej. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem przypominającym wiosnę.
R1EPKgeLA6TNH
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Wiosna Wiosna jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji E-dur: Allegro, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wesołym, żwawym charakterem.
RkDMS0nEvdNu8
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery Pory roku Lato Lato jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji G-dur: Allegro non molto, Adagio, Presto. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się smutnym, spokojnym charakterem.
RYOxCW6rSpSQt
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Jesień Jesień jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji F-dur: Allegro, Adagio molto, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się majestatycznym, wesołym charakterem.
R13U1WzcNk45Z
Utwór: Antonio Vivaldi, Cztery pory roku Zima Zima jest jednym z czterech koncertów skrzypcowych odnoszących się do pór roku. Składa się z trzech części napisanych w tonacji f-moll: Allegro non molto, Largo, Allegro. Posiada instrumentalną fakturę homofoniczną. Cechuje się wirtuozerskim, smutnym charakterem.
