Sprężarka jest elementem budowy jednostki zewnętrznej. Zasysa czynnik chłodniczy, wprawiając go w ruch, a następnie spręża, podnosząc jego ciśnienie z 2‑5 barów do ponad 25 barów. W efekcie tego procesu wzrasta temperatura i maleje objętość czynnika chłodniczego. Po opuszczeniu sprężarki czynnik trafia do skraplacza. Tam oddaje ciepło.

R74dI0mWGnOaT

Grafika przedstawia model sprężarki rotacyjnej. Obudowa sprężarki ma kształt cylindryczny, co oznacza, że jest podobna do walca. Składa się z dwóch elementów: ruchomego wirnika umieszczonego w dolnej części obudowy i umieszczonej w części górnej tarczy, która kontroluje cykl sprężania. Na tarczy znajduje się rurka przewodząca.

Sprężarki chłodnicze mogą mieć różną zasadę działania, napęd i budowę.

Sprężarki rotacyjne posiadają wirujący tłok, który przez zawór wlotowy zasysa czynnik chłodniczy. Poruszający się tłok odcina zawór wlotowy i spręża czynnik, a następnie wypycha go do zaworu wylotowego, który otwiera się w kolejnej fazie ruchu.

R13nHsnuvxusg

Ilustracja przedstawia sprężarkę rotacyjną. Ma okrągłą obudowę. Z górnej części wystaje tłok, który wirując wewnątrz sprężarki spręża powietrze. W obudowie znajdują się dwa otwory prowadzące do jego wnętrza. Z lewej strony umiejscowiony jest otwór zasysający powietrze do środka. Z prawej strony u góry otwór, przez który wylatuje powietrze stłoczone.

Sprężarki spiralne (typu scroll) posiadają w swojej budowie dwie spirale - ruchomą i nieruchomą. Współpracujące ze sobą spirale ograniczają ilość przestrzeni roboczej i w efekcie sprężają czynnik chłodniczy w kierunku zaworu tłoczącego. Jednocześnie spirale nie pozostają ze sobą w kontakcie i nie generują tarcia, dzięki czemu ich wydajność jest większa niż sprężarek tłokowych.

R1STk7d6LCRi7

Rysunek przedstawia sprężarkę typu scroll. Posiada ona charakterystyczną strukturę, która składa się z dwóch spiralnych elementów: spirali stałej oraz spirali ruchomej. Na każdym końcu obu spirali widoczne są strzałki, symbolizujące wlot czynnika chłodniczego. W środkowej części spirali widoczne są dwie strzałki skierowane do góry. Strzałki pokazują kierunek działania wylotów.

Sprężarki śrubowe zbudowane są ze śrubowych wirników, które wzajemnie się zazębiają. Wirujące elementy stopniowo ograniczają przestrzeń roboczą, sprężając czynnik chłodniczy.

RSc7HFdZ8tGXp

Rysunek przedstawia zasadę działania sprężarki śrubowej. Tłoki w sprężarce śrubowej umieszczone są na wale napędowym. Tłok ma cylindryczny kształt i regularne, spiralne wypustki oraz zagłębienia. Nad śrubą znajduje się strzałka wskazująca kierunek wlotu czynnika. Poniżej tłoku śruby znajduje się oznaczenie wylotu.

Sprężarki inwerterowe, spotykane m.in. w systemach VRF, wyposażone są w inwerter, tj. przetwornik prądu. Inwerter pozwala płynnie regulować obroty sprężarki, a zarazem jej wydajność. Dzięki temu sprężarka nie musi pracować w trybie ON/OFF, lecz może płynnie zwiększać lub zmniejszać wydajność swojej pracy.

Skraplacz (wymiennik) jest elementem budowy jednostki zewnętrznej, który odbiera gorący, sprężony czynnik chłodniczy ze sprężarki. Na ożebrowaniu skraplacza czynnik przechodzi w stan ciekły, oddając ciepło do otoczenia, gdy system klimatyzacji pracuje w funkcji chłodzenia.

R1S4SlyuwURVm

Grafika przedstawia skraplacz, który jest odpowiedzialny za zmianę gazowego czynnika chłodniczego na ciekły, co pozwala na oddanie ciepła do otoczenia. Urządzenie umieszczone jest w obudowie w kształcie prostopadłościanu. W komorze głównej na ścianach zainstalowany jest system rurek ułatwiających przemieszczanie się czynnika chłodniczego. W komorze bocznej znajduje się sprężarka rotacyjna w cylindrycznej obudowie. Nad sprężarką umieszczono system automatyki sterującej. Na powierzchni zabezpieczeń widoczny jest piktogram wskazujący, że znajdują się tam urządzenia niebezpieczne. Jest to żółty trójkąt ze znakiem błyskawicy wewnątrz.

Wentylator jest elementem budowy jednostki zewnętrznej oraz wewnętrznej. Gdy system pracuje w funkcji chłodzenia, wentylator w jednostce zewnętrznej wspomaga proces oddawania ciepła na skraplaczu, a w jednostce wewnętrznej - proces dystrybucji chłodnego powietrza.

Element dławiący (zawór rozprężny lub kapilara) jest elementem budowy jednostki wewnętrznej, którego zadaniem jest zredukowanie ciśnienia czynnika chłodniczego opuszczającego skraplacz. Możliwe jest to dzięki utworzeniu przewężenia i zdławienia przepływu. W ten sposób czynnik o wysokiej temperaturze i niskim ciśnieniu zostaje przekształcony w czynnik o niskiej temperaturze i wysokim ciśnieniu. W takim stanie kierowany jest do jednostki wewnętrznej.

RNyVyygdewRM2

Rysunek przedstawia zasadę działania zaworu rozprężnego w układzie klimatyzacji, którego główną funkcją jest zmniejszenie ciśnienia i objętości czynnika chłodniczego. Zawór ma cylindryczną komorę zakończoną płaską nasadką. Wewnątrz komory widoczny jest podłużny mechanizm regulujący, który jest kontrolowany za pomocą sprężyny umieszczonej w dolnej części zaworu. Przez górny element zaworu przepływa do kompresora powietrze pod niskim ciśnieniem. Przez dolny element przepływa ze skraplacza powietrze pod ciśnieniem wysokim. A Z elementu ulokowanego po drugiej stronie na dole powietrze przepływa pod niskim ciśnieniem do parownika.

RNYEDpPnzZrJO

Grafika przedstawia model zaworu rozprężnego w przekroju. Jest to element instalacji, który pozwala na kontrolowanie przepływu czynnika chłodniczego. Jest niewielki, ma cylindryczny kształt, a wewnątrz widoczny jest mechanizm regulacyjny zakończony sprężyną.

System sterowania jest elementem budowy jednostki zewnętrznej, który umożliwia samodzielne zawiadowanie pracą systemu klimatyzacji, zgodnie z ustawionymi przez użytkownika temperaturami. Sterowanie działa w połączeniu z czujnikiem temperatury znajdującym się wewnątrz pomieszczenia. W systemach VRF sterowanie może być dodatkowo sprzężone z czujnikiem zewnętrznym czy czujnikami wykrywającymi obecność osób w pomieszczeniu. Rozwiązanie takie pozwala utrzymywać optymalną temperaturę otoczenia w przypadku wykrycia obecności użytkownika. Gdy czujnik nie wykryje w pomieszczeniu ruchu, automatycznie wyłączy system klimatyzacji, oszczędzając w ten sposób energię.

RfLMIzoHwKkRF

Rysunek przedstawia rzut na trzy umeblowane pomieszczenia mieszkalne na różnych kondygnacjach budynku. Na najwyższej kondygnacji znajdują się jednostki zewnętrzne klimatyzatora, która są połączone systemem rur z jednostkami wewnętrznymi w każdym z pomieszczeń. Te jednostki wewnętrzne są wyposażone w piloty, które pozwalają na regulację ich pracy. Klimatyzatory zostały zamontowane na ścianach wewnątrz pomieszczeń, dodatkowo, poniżej tych jednostek wewnętrznych widoczne są miejsca montażu naczyń wyrównawczych.

Grafika w schematyczny sposób przedstawia elementy sterowania w przykładowej instalacji klimatyzacyjnej. Na rysunku widać sterownik centralny zamontowany w pomieszczeniu technicznym, sterowniki lokalne zainstalowane w każdym z pomieszczeń i umożliwiające regulację parametrów indywidualnie dla każdego z nich oraz pilot, który pozwala na bezprzewodowe programowanie parametrów pracy urządzenia klimatyzacyjnego.

Parownik jest elementem budowy jednostki wewnętrznej, który pozwala odparować czynnik chłodniczy do stanu gazowego, jednocześnie oddając chłód do pomieszczenia, gdy instalacja pracuje w funkcji chłodzenia.

RIOJQQF1xt5aJ

Grafika przedstawia parownik, który pełni kluczową rolę w procesie chłodzenia lub klimatyzacji. Przekształca ciekły czynnik chłodniczy w gazowy w celu ochłodzenia powietrza w pomieszczeniach. Ma kształt cylindra. Na powierzchni parownika widoczne są podłużne struktury przypominające żaluzje. Całość jest otoczona systemem cienkich rurek.

Filtry mechaniczne - filtry cząstek stałych stanowią standardowe wyposażenie każdej jednostki wewnętrznej w systemie klimatyzacji. Ich zadaniem jest zatrzymanie cząstek kurzu i pyłu unoszonych przez strugi powietrza. Na rynku dostępne są również inne rodzaje filtrów poprawiających jakość powietrza i oczyszczających je z zanieczyszczeń biologicznych, np. filtry HEPA, filtry plazmowe.

Żaluzje są elementem obudowy jednostki wewnętrznej. Ich konstrukcja może się nieco różnić w zależności od urządzenia, ale wszystkie służą do możliwie równomiernego rozprowadzenia powietrza w pomieszczeniu. Sterowanie ruchem żaluzji odbywa się z poziomu pilota bądź modułu Wi‑FI.

Kanały powietrzne o przekroju okrągłym lub prostokątnym przeznaczone są do dostarczania powietrza do poszczególnych pomieszczeń w systemach klimatyzacji kanałowej czy VRF. Zakończone są kratkami wentylacyjnymi. Dzięki takiej budowie instalacja kanałowa jest niewidoczna.

Kanały wykonuje się najczęściej z blachy stalowej ocynkowanej. Dostępne są też droższe kanały aluminiowe lub z tworzyw sztucznych (PVC). Wybór materiału, kształtu i średnicy kanałów musi być zawsze dopasowany do konkretnej inwestycji. Izolacja termiczna i akustyczna jest niezbędna dla minimalizowania strat energii w systemie oraz redukowania hałasu generowanego przez instalację.

R1MohLmVC5SMn

Grafika przedstawia kanał powietrzny, który jest kluczowym elementem w systemie wentylacyjnym, przewodzącym i rozprowadzającym powietrze w pomieszczeniach. Jest to rura o kwadratowym przekroju. Jej powierzchnia jest gładka, co ułatwia ten przepływ.

Czynnik chłodniczy to związek chemiczny o szczególnych właściwościach termodynamicznych. Jego cykliczne sprężanie i rozprężanie umożliwia wymianę ciepła. Najczęściej wykorzystywane współcześnie czynniki to R290a, R410a i R32. W szczególności popularny jest ten ostatni, gdyż jest tani, o niskim stopniu palności, bezpieczny dla środowiska.

4‑drogowy zawór rewersyjny pozwala odwrócić obieg chłodziwa płynącego w instalacji. Dzięki temu zaworowi instalacja klimatyzująca może zarówno chłodzić, jak i ogrzewać pomieszczenie.

Rurki miedziane w otulinie izolacyjnej służą w systemie klimatyzacji do przewodzenia czynnika chłodniczego między skraplaczem a parownikiem. Połączenia rur wykonuje się jako spawane lub kielichowe skręcane, a układ poddaje się próbie szczelności. Z punktu widzenia żywotności instalacji klimatyzacyjnej niezwykle ważna jest dbałość o czystość rur i osuszenie instalacji na etapie jej montażu.

RBLihzeuoDPBC

Grafika przedstawia zwój rurki miedzianej. Miedziany rdzeń otoczony jest warstwą izolacyjną elastycznej otuliny koloru białego.

Wróć do spisu treściDlrlQ2IqiWróć do spisu treści

Powrót do wizualizacji 3D „Działanie instalacji klimatyzacyjnej”D7SKFBPuOPowrót do wizualizacji 3D „Działanie instalacji klimatyzacyjnej”

Powrót do materiału głównegoDv6tYHkSYPowrót do materiału głównego