INFOGRAFIKA

• 1. Produkcja tektury falistej11. Produkcja tektury falistej

• 2. Zadruk arkuszy tektury falistej22. Zadruk arkuszy tektury falistej

• 3. Kaszerowanie33. Kaszerowanie

• 4. Wykrawanie44. Wykrawanie

• 5. Składanie i klejenie opakowań55. Składanie i klejenie opakowań

1. Produkcja tektury falistej

Pierwszy etap produkcji tektury falistej zachodzi w sklejarce pojedynczej, gdzie łączone są odpowiednie zwoje papierów. Jeden z nich przeznaczony jest na liner – warstwę płaską, drugi na fluting, czyli warstwę pofalowaną. Fluting, poprzez podgrzanie i przejście pod naciskiem między wałami ryflowanymi, zostaje ukształtowany w trwałą falę. Cechy użytkowe oraz rodzaj tektury, która powstaje w tym procesie, zależą od rodzaju zastosowanych wałów. W kolejnym etapie grzbiety fal pokryte zostają niewielką ilością kleju skrobiowego oraz połączone w procesie klejenia z linerem. Efektem końcowym procesu jest tektura dwuwarstwowa, mogąca służyć jako wyrób końcowy sama w sobie, ale w naszym przypadku jest ona półproduktem gotowym do dalszej pracy. Obróbka tektury dwuwarstwowej, w celu wyprodukowania z niej tektury trzywarstwowej, ma miejsce w sklejarce podwójnej. Tutaj na odkryte grzbiety fal flutingu nałożony zostaje klej. Wstęga dwuwarstwowej tektury zostaje wprowadzona na stół grzewczo‑suszący, do „części suchej” tekturnicy. W tym samym czasie pod wstęgę tektury zostaje wprowadzony papier na zewnętrzną warstwę płaską. Całkowite sklejenie tektury ma miejsce na stole grzewczo‑suszącym. Proces polega na przeprowadzeniu wstęgi tektury pomiędzy powierzchnią podgrzanego stołu a ruchomym dociskowym pasem „suszącym”, odprowadzającym nadmiar wilgoci w postaci pary wodnej. Prawidłowe przejście tektury przez ten etap gwarantuje właściwe utrwalenie się spoin klejowych w powstałej tekturze trzywarstwowej. Po suszeniu następuje kolejny etap produkcji, który ma miejsce w sekcji przekrawaczy arkuszy. Noże wzdłużne tną tekturę prostopadle do ułożenia fal w celu uzyskania pożądanej szerokości. Równocześnie boczne krawędzie wstęgi są odcinane w celu zapewnienia równych krawędzi skrajnych arkuszy. Następnie noże poprzeczne tną tekturę na odpowiednią długość.

RNWTRerWcLQAU

Grafika przedstawia schemat produkcji tektury falistej. Z jednej strony zostaje wprowadzona płaska warstwa, a z drugiej warstwa z falami. Wały przesuwają obie warstwy, łącząc je przy udziale wałka z klejem.

2. Zadruk arkuszy tektury falistej

Zadruk tektury przeznaczonej do produkcji pudeł można podzielić na dwie grupy:

1. stykowa

• druk wypukły: fleksodruk, typooffset

• druk płaski: offset

• druk wklęsły: rotograwiura, staloryt, tampondruk, sitodruk

2. bezstykowa

• druk cyfrowy lateksowy – farby na bazie wody

• druk cyfrowy UV – farby nisko rozpuszczalnikowe utwardzane promieniami UV

• druk cyfrowy solwentowy – farby rozpuszczalnikowe

• druk cyfrowy pigmentowy – farby wodne z cząstkami zawieszonymi w rozpuszczalniku

Do najbardziej wiodącej technologii zadruku należy wielkoformatowy zadruk fleksograficzny. Fleksografia polega na wykorzystaniu elastycznych form drukarskich montowanych na szybkoobrotowych cylindrach. Podczas tego procesu naklejamy elastyczną, fotopolimerową matrycę wokół obrotowego wałka dla każdego koloru. Grafika i tekst dla każdego koloru są następnie podnoszone z powierzchni matrycy i przenoszone na podłoże do druku. Tylko na uwypuklone części matrycy zostają naniesione farby. Jest to technologia drukowania bezpośredniego na tekturze falistej. Do druku fleksograficznego potrzebne są, wykonane na podstawie projektów graficznych, matryce polimerowe. Jest to technika druku bardziej ekonomiczna niż kaszerowanie, jednocześnie pozwalająca na indywidualizację opakowań.

RRLq2RyyxOU80

Grafika przedstawia drukarkę fleksograficzną. Składa się z walców i cylindrów tworzących zanurzeniowy zespół farbowy.

Druk cyfrowy jest procesem drukowania polegającym na przeniesieniu danych zawartych w pliku cyfrowym za pomocą drukarki cyfrowej i środków barwiących na podłoże zadrukowywane. Zaletą tej techniki druku jest możliwość personalizacji. Jest to metoda druku, która tworzy obraz bezpośrednio na podstawie danych przesłanych z komputera bez użycia nośników pośrednich oraz form drukarskich, co pozwala zaoszczędzić koszty przygotowania i skrócić czas realizacji. Ta technologia pozwala na realizację wielu różnych projektów niezależnie od ilości oraz z pominięciem wielu etapów w przygotowalni.

R1emgifZxzeJH

Grafika ukazuje drukarkę cyfrową do opakowań tekturowych. Urządzenie posiada kilka głowic umożliwiających zadrukowanie dużego arkusza kartonu, z którego powstanie pudło.

3. Kaszerowanie

Kaszerowanie to uszlachetnienie wyrobu papierniczego za pomocą naklejenia warstwy papieru (niezadrukowanego lub zadrukowanego) na tekturę litą lub falistą.

Kaszerowanie można łączyć m.in.: z tłoczeniem, foliowaniem, hot‑stampingiem i lakierowaniem. Kaszerowanie wykorzystuje się w opakowaniach, które charakteryzują się wysoką jakością druku offsetowego.

Proces kaszerowania polega na przyklejaniu arkusza z nadrukiem offsetowym, który cechuje bardzo wysoka jakość druku, do arkusza tektury falistej bądź litej. Odbywa się to na maszynie, która pozycjonuje arkusz offsetowy względem arkusza tektury, a przyklejenie jest możliwe dzięki warstwie kleju naniesionego na arkusz tektury.

Poprzez nanoszenie warstwy kleju dochodzi do wprowadzenia w materiał pewnej ilości wilgoci, mogącej powodować deformację arkusza. Aby temu zapobiec, maszyny są wyposażane w system flip‑flop, który umożliwia obracanie partii sklejonego materiału względem siebie, co zapewnia utrzymanie płaskości arkuszy.

4. Wykrawanie

Sklejone arkusze tektury są docinane, a następnie umieszczane w maszynie sztancująco‑wycinającej. Po zamontowaniu wykrojnika maszyna zaczyna wycinać zadany kształt (funkcja noży tnących w wykrojniku) lub bigować.

RiG8pQiagQn5R

Grafika przedstawia rysunek wykroju pudełka. Zaznaczono na nim na czerwono linie do sztancowania, a na niebiesko linie do bigowania.

Bigowanie to proces wytwarzania w tekturze wgnieceń, które ułatwią składanie opakowania. Wykrojnik jest wykonany na podstawie projektu opakowania dla klienta. Składa się on z deski z nabitymi nożami konstrukcyjnymi (odpowiedzialnymi za nadanie wymaganego kształtu) oraz sekcji czyszczącej, która odpowiada za usuwanie odpadu z arkusza tektury falistej. Karton trafia następnie do sekcji wypychającej, gdzie usuwane są odpady technologiczne.

5. Składanie i klejenie opakowań

Po usunięciu odpadu gotowy format pudła może być zszyty za pomocą zszywarki, sklejony w sklejarkach (sklejarka składa i skleja opakowania w taki sposób, by łatwo można było je później rozłożyć), bądź złożony w postać gotowego już pudełka.

Proces klejenia opakowań polega na wstępnym formowaniu opakowań, nanoszeniu kleju w odpowiednich miejscach oraz ich składaniu. Odbywa się na składarko‑sklejarkach, maszynach wyposażonych w precyzyjne systemy klejowe. W zależności od użytego surowca oraz rodzaju uszlachetnienia powierzchni opakowania stosuje się łączenie klejami na zimno lub na gorąco.

Powiązane ćwiczenia: