China after World War II
how communists gained power in China;
why there are still two Chinese republics;
who Mao Zedong was;
what the “Beijing SpringBeijing Spring” was.
During World War II, the Chinese communists of Mao Zedong and their political opponents from the KuomintangKuomintang party of Chiang Kai‑shek cooperated in the fight against the common enemy – Japan. After it capitulated and left continental Asia, the communists gained many supporters. This allowed them to win the civil war and, thanks to the considerable help from the USSR, to take control of most of China, announcing the creation of the People’s Republic of China in 1949. Chiang Kai‑shek and his supporters escaped to Taiwan, where he proclaimed the only legal Chinese authority (hence the two Chinese states). Mao began the process of transforming the country, following the example of the actions of the Soviets. The economy was nationalizednationalized, central planning was introduced, and purgespurges were carried out in the country, getting rid of a million of actual and alleged enemies. In 1957, life was liberalized for a short time (Hundred Flowers CampaignHundred Flowers Campaign), but this state of affairs was quickly suppressed for fear of its massiveness. In the late 1950s, changes were also introduced in the economy, which were supposed to transform the economically backward country, known as the “Great Leap Forward”. However, they were completely ill‑considered (e.g. construction of primitive bloomeries next to every house), and led to economic collapse and famine. Another idea to strengthen the ideology was the ‘cultural revolution’ (starting from 1966), which aimed at eliminating political rivals and introducing the Chinese variant of communismcommunism (Maoism).
After Mao’s death in 1976, Deng Xiaoping took power in the country and undertook to modernize it. He introduced some economic liberalization as well as liberalization of public life. The latter manifested itself with all its might in the spring of 1989 in Beijing. But the protesters, who were demanding democratization and openness, were brutally pacified in the Tian'anmen Square Massacre. Despite the West’s condemnation of the events, no political changes took place in China. The moving away from full economic control has contributed to a rapid enrichment of the population, and has made the PRC the world’s factory manufacturing products purchased globally.
Come up with other examples from modern history as a confirmation of the belief that „common enemy unites”.
Look carefully at the picture below. How was Mao presented on it? What means of expression were used? Which of them testify to the cult of the individual in China?
Match the terms to the definitions.
the events of May and June 1989, which took place in Beijing after the visit of Mikhail Gorbachev, the leader of the USSR. The people, who were demanding liberalization and democratization, participated in huge protests with slogans about change. The protests were brutally suppressed by the Chinese authorities (the Tiananmen Square Massacre)., elimination, most often physical, of undesirable persons usually heading institutions that have authority (army, police, government). Typically characterized by ruthlessness and massiveness., a social and political movement in China initiated by its leader, Mao Zedong, in 1966. Its aim was to eliminate political rivals and introduce a Chinese variant of communism (Maoism)., a Chinese economic campaign of 1958–1962 that assumed a rapid transformation of China from a backward agricultural country into an industrial power. It ended in failure leading to economic collapse and famine., a Chinese socio-cultural campaign of liberal nature initiated by Mao Zedong in 1956. It led to a political thaw which, for fear of its massiveness, was quickly suppressed., A Chinese party created in 1912, initially socialist, but presently center-right. Deprived of power after World War II as a result of the civil war, it was moved to Taiwan together with its supporters. It was led by Chiang Kai-shek., a colloquial name for the four radical activists of the Communist Party of China who played a crucial role in the cultural revolution and tried to take power after the death of Mao Zedong., initially a spiritual leader of the Tibetan people, and, since the mid-18th century, also the secular ruler of Tibet.
| Kuomintang | |
| Purge | |
| Hundred Flowers Campaign | |
| Great Leap Forward | |
| Cultural revolution | |
| Gang of Four | |
| Beijing Spring | |
| Dalai Lama |
Look at the portraits of two important figures in Chinese history. What conclusion can be made regarding the presentation of Sun Jat‑Sen and Mao during the struggle for power?
Keywords
Communism, purge, Beijing Spring, Dalai Lama
Glossary
Komunizm – ideologia głosząca powstanie jednej klasy społecznej, likwidację własności prywatnej i wspólny podział dóbr. Miała obalić istniejące ustroje polityczne i wprowadzić utopijny model państwa pozbawionego ucisku i wyzysku innych.
Kuomintang – chińska partia utworzona w 1912 r. początkowo o nurcie socjalistycznym, a obecnie centroprawicowym. Pozbawiona po II wojnie światowej władzy w wyniku wojny domowej została wraz z zwolennikami ewakuowana na Tajwan. Jej liderem i przywódcą był Chiang Kai‑shek.
Nacjonalizacja – inaczej upaństwowienie, przejęcie przez państwo majątków, przedsiębiorstw i kapitału prywatnego.
Gospodarka planowana – system gospodarczy, w którym decyzje dotyczące produkcji i inwestycji podejmowane są przez władze centralne w postaci planów gospodarczych. Najczęściej występuje w okresie wojny oraz w krajach socjalistycznych. Jest przeciwieństwem wolnego rynku.
Czystka – eliminacja, najczęściej fizyczna, niepożądanych osób zwykle stojących na czele instytucji sprawujących władzę (wojsko, policja, rząd). Najczęściej charakteryzuje się bezwzględnością i masowością.
Polityka stu kwiatów – chińska kampania społeczno‑kulturalna zapoczątkowana przez Mao Zedonga w 1956 r. o charakterze liberalnym. Doprowadziła do odwilży politycznej, która z obawy o masowość została szybko stłumiona.
Wielki skok naprzód – chińska kampania gospodarcza z lat 1958‑1962 zakładająca szybkie przekształcenie Chin z zacofanego kraju rolniczego w potęgę przemysłową. Zakończyła się klęską doprowadzając do zapaści gospodarczej i głodu.
Rewolucja kulturalna – ruch społeczno‑polityczny w Chinach zapoczątkowany przez ich przywódcę Mao Zedonga w 1966 r. Jego celem była eliminacja politycznych rywali i wprowadzenie chińskiego wariantu komunizmu (maoizmu).
Banda czworga – potoczna nazwa odnosząca się czwórki radykalnych działaczy Komunistycznej Partii Chin, którzy odgrywali decydującą rolę w rewolucji kulturalnej, a po śmierci Mao Zedonga próbowali przejąć władzę.
Pekińska wiosna – wydarzenia z maja i czerwca 1989 r., do których doszło w Pekinie po wizycie przywódcy ZSRS Michaiła Gorbaczowa. Domagające się liberalizacji i demokratyzacji społeczeństwo wystąpiło hasłami zmian w ogromnych protestach, które zostały brutalnie stłumione przez chińskie władze (masakra na Placu Tian'anmen).
Dalajlama – początkowo duchowy przywódca Tybetańczyków, od połowy XVIII w. również świecki władca Tybetu.