Elementy dzieła muzycznego - artykulacja
Przejdźmy do tematu
Artykulacja to element dzieła muzycznego, od którego zależy sposób wydobywania kolejnych dźwięków. Dwa najczęściej spotykane sposoby wydobycia dźwięku to legato (wł. legare - łączyć), oznaczające ścisłe łączenie dźwięków ze sobą (w taki sposób, by między nimi nie było przerw) oraz staccato (wł. staccare - odrywać), w myśl którego dźwięki mają być oddzielane od siebie. Pośrednim sposobem artykulacji jest portato.

Frazowanie to inaczej łączenie pewnych odcinków utworu we frazyfrazy. Ma na celu tworzenie pewnych całości dźwiękowych w obrębie dzieła, które połączone lepiej oddają wyraz melodii.
Która z poniższych artykulacji zakłada ścisłe łączenie ze sobą dźwięków?
- Staccato
- Legato
- Portato
Obejrzyj animację Sposoby wydobycia dźwięków - artykulacja. Zwróć uwagę na różne sposoby wydobywania dźwięków ze względu na możliwości instrumentów.

Film dostępny pod adresem /preview/resource/R92ycPWkkFleB
Film: Sposoby wydobywania dźwięków: artykulacja. Akcja filmu odbywa się w sali, w której znajduje się kilka instrumentów. Prowadzący mężczyzna rozpoczyna mówiąc: Witam wszystkich bardzo serdecznie. W dzisiejszej audycji powiemy o różnych sposobach wykonywania dźwięków. Dźwięki wydobywane są za pomocą instrumentów, które można podzielić na różne grupy biorąc pod uwagę ich budowę i sposób wydobycia dźwięku. Rozróżniamy trzy podstawowe grupy instrumentów. dęte, strunowe, perkusyjne. Wydobywanie dźwięków nazywane jest artykulacją i może odbywać się na różne sposoby. Mężczyzna rozpoczyna wymienianie różnych rodzajów artykulacji: Legato, oznacza łącząc, dźwięki połączone są ze sobą. Posłuchajcie jak to brzmi: Tu rozlega się gama wykonana na pianinie w górę i w dół zagrana legato. Mężczyzna kontynuuje: Innym rodzajem artykulacji jest staccato. Oznacza odrywanie dźwięków. Są one krótkie, ostro oddzielane od siebie. Słychać nagranie jest to (Gama wykonana na pianinie w górę i w dół zagrana staccato). Prowadzący opowiada o kolejnym rodzaju artykulacji: Sposobem pośrednim pomiędzy staccato i legato jest portato tzn. „przenosząc”. Tu słychać gamę wykonaną na pianinie w górę i w dół zagraną portato. Mężczyzna prowadzi dalszą prezentację, trzymając w dłoniach flet. Teraz opowiem o innych rodzajach artykulacji, które są specyficzne dla poszczególnych instrumentów. Dobrym przykładem może być technika frullato wykorzystywana w grze na flecie. Z włoskiego frullato oznacza brzęcząc. W czasie wydmuchiwania powietrza wymawia się głoskę trrrrrrr, umożliwia to uzyskanie drgającego dźwięku. Tu słychać gamę zagraną na flecie wykonaną frullato. W kolejnej scenie mężczyzna ma w rękach skrzypce. Dla instrumentów smyczkowych charakterystyczne jest z kolei m.in. wydobywanie dźwięku za pomocą szarpania strun palcami. Tego typu artykulacja nazywana jest pizzicato. Pizzicato z włoskiego oznacza szarpiąc. Teraz usłyszycie jak brzmi. Słychać grę pizzicato. Mężczyzna wyjaśnia: Przeciwieństwem pizzicato jest arco, które polega na graniu smyczkiem. Posłuchajcie. Zostaje odtworzona gama zagrana arco. Przewodnik kontynuuje: Smyczek umożliwia wydobycie dźwięku nie tylko poprzez pocieranie strun włosiem, ale także za pomocą uderzania strun drzewcem smyczka. Taką technikę nazywamy z włoskiego con legno. Brzmi ona tak. Tutaj słychać ciche dźwięki zagrane con legno. Kolejnym sposób artykulacji, jaki wykonać można na instrumentach smyczkowych, polega na zmianie wysokości i barwy dźwięku przez lekkie dotknięcie struny w odpowiednim miejscu. Słychać flażolety, które są cichutkie, bardzo wysokie, a ich brzmienie trochę przypomina brzmienie skrzypiec, a trochę brzmienie fletu. Przewodnik dodaje: Flażolety można także osiągnąć na instrumentach dętych drewnianych za pomocą przedęcia, oraz na gitarze i harfie. Mężczyzna wymienia kolejne rodzaje artykulacji: Jeszcze inną techniką jest arpeggio, typowe w grze na harfie. Arpeggio polega na szybkim zagraniu kolejnych dźwięków w dół lub w górę, przez co akord nie brzmi równocześnie. Arpeggio wykonalne jest również np. na fortepianie, skrzypcach i gitarze. Słychać dźwięk harfy. Bardzo szybko zagrana jest seria dźwięków. W kolejnej scenie mężczyzna ma w dłoniach puzon. Opowiada o technikach typowych dla tego instrumentu. Inną artykulacją jest z kolei con sordino stosowane m.in w grze na skrzypcach, fortepianie oraz instrumentach dętych blaszanych. Należy do nich np. puzon, którego brzmienie będziemy zaraz słyszeć. Inną artykulacją jest z kolei con sordino stosowane m.in w grze na skrzypcach, fortepianie oraz instrumentach dętych blaszanych. Należy do nich np. puzon, którego brzmienie będziemy zaraz słyszeć. Usłyszymy za moment puzon bez tłumika, co w muzyce określa się jako senza sordino. Posłuchajcie jak brzmi. Tu słychać gamę zagraną bez tłumika. Mężczyzna porównuje: Z kolei technika Con sordino polega na grze z użyciem tłumika, którego zastosowanie pozwala na zmianę barwy dźwięku. Posłuchajcie jaka jest różnica w brzmieniu. Możemy usłyszeć gamę zagraną z tłumikiem. Mężczyzna wymienia kolejny rodzaj artykulacji: Usłyszymy dzisiaj także glissando - z włoskiego „ślizgając się”. Oznacza płynne przejście z jednej wysokości dźwięku do innej. Szczególnie efektowne, możliwe jest do uzyskania właśnie w grze na puzonie. Zwróćcie uwagę na płynne ruchy suwaka, które umożliwiają łagodne zmiany wysokości dźwięku. Tu pojawia się nagranie prezentujące glissando wykonane na puzonie. Przewodnik przedstawia ostatni rodzaj artykulacji: Na instrumentach perkusyjnych, klawiszowych i smyczkowych jeden lub kilka dźwięków może być powtarzanych w szybkim tempie. Taka artykulacja nazywana jest tremolo. Posłuchajmy jej w wykonaniu na werblu. Słychać ostatnie nagranie, po którym mężczyzna żegna się: To już wszystkie utwory w różnych artykulacjach, jakie dziś usłyszeliśmy. Dziękuję za uwagę!
Zapoznaj się podstawowymi określeniami artykulacyjnymi, które zostały przedstawione w tabeli. Zwróć uwagę na sposoby oznaczania w zapisie nutowym, nazwę włoską oraz znaczenie czyli sposób wykonania.
ARTYKULACJA | ||
OZNACZENIE W ZAPISIE NUTOWYM | WŁOSKA NAZWA | ZNACZENIE |
![]() | legato | łączenie dźwięków |
![]() | staccato | ostre oddzielanie dźwięków |
![]() | portato | oznacza „przenosząc”; sposób pośredni między staccato i legato |
![]() | glissando | z wł. „przeslizgując się po dzwiękach”; przejście z jednej wysokości dźwięku do innej w płynny sposób |
![]() | arpeggio | szybkie zagranie kolejnych dźwięków w dół lub w górę, przez co akord nie brzmi równocześnie |
frull./frullato | frullato | z wł. „ćwierkając”; wymawianie głoski „trrr” w czasie wdmuchiwania powietrza, umożliwia uzyskanie drgającego dźwięku (wykorzystywane na instrumentach dętych) |
![]() | tremolo | szybkie powtarzanie jednego lub kilku dźwięków |
pizz./pizzicato | pizzicato | szarpanie struny palcem na instrumentach smyczkowych |
arco | arco | gra smyczkiem |
col legno | col legno | uderzenie strun drzewcem smyczka |
con sord./con sordino | con sordino | gra przy użyciu tłumika |
senza sord./senza sordino | senza sordino | gra bez tłumika |
Spośród podanych terminów muzycznych wybierz te, które odnoszą się do artykulacji.
- pizzicato
- presto
- vivo
- staccato
- lento
- col legno
- piano
- senza sordino
- arpeggio
- portato
- forte
- tremolo
- moderato
Znajdź błędy w pisowni podanych określeń artykulacyjnych. Każdy wyraz posiada o jedną literę za dużo. Znajdź tę literę, a następnie wpisz w pole hasło, które powstanie z tych liter.
1. glisstando
2. con sordinor
3. poretato
4. frumllato
5. stacocato
6. senzal sordino
7. col legono
..............
Rozwiąż krzyżówkę.
- sposób wydobywania dźwięku na instrumentach dętych, z wł. oznacza ćwierkając
- szybkie powtarzanie jednego lub kilku dźwięków
- szybkie zagranie kolejnych dźwięków w dół lub w górę, przez co akord nie brzmi równocześnie
- przejście z jednej wysokości dźwięku do innej w płynny sposób
- szarpanie struny palcem na instrumentach smyczkowych
- gra przy użyciu tłumika
| 1 | ||||||||||||||||
| 2 | ||||||||||||||||
| 3 | ||||||||||||||||
| 4 | ||||||||||||||||
| 5 | ||||||||||||||||
| 6 |
Posłuchaj utworu, w którym kompozytor zadbał o wyeksponowanie artykulacji pizzicato [czytaj: piccikato].
Wiesz już, że istnieją różne rodzaje artykulacji, które są specyficzne dla poszczególnych instrumentów. Instrumenty można podzielić na różne grupy biorąc pod uwagę ich budowę i sposób wydobycia dźwięku. Rozróżniamy trzy podstawowe grupy instrumentów: dęte, strunowe i perkusyjne. Posłuchaj różnych rodzajów artykulacji wykonywanych na różnych instrumentach.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu jedno długie arpeggio wykonane na harfie. Dźwięki następują bardzo szybko jeden po drugim, brzmienie harfy jest perliste.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu gama wykonana na puzonie, zagrana w górę i w dół.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu gama zagrana na fortepianie w górę i w dół wykonana legato, dźwięki są ze sobą połączone, następują bezpośrednio po sobie, bez żadnej przerwy.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Gama zagrana na skrzypcach przy użyciu flażoletów. Dźwięki są wysokie ich barwa jest trochę bardziej podobna do dźwięku fletu.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Gama zagrana na flecie z użyciem techniki frullato. Każdy dźwięk jest drżący.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Gama zagrana na skrzypcach pizzicato. Dźwięki są krótkie, trochę stłumione.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Tremolo wykonane na werblu. Dźwięki są zagrane bardzo szybko jeden po drugim. W czasie tremolo perkusista wykonuje crescendo i decrescendo. Czyli gra coraz mocniej a potem coraz słabiej.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Glissando wykonane na puzonie. Puzonista prześlizguje się z jednego dźwięku na drugi, płynnie je łącząc.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu staccato zagrane na fortepianie.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu portato zagrane na fortepianie.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu gama zagrana arco na skrzypcach.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu gama zagrana con legno na skrzypcach.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu gama zagrana na puzonie z tłumikiem.
Połącz przykład dźwiękowy z instrumentem.
| puzon | |
| fortepian | |
| skrzypce | |
| flet |
Zadanie posiada plik audio, który można odsłuchać w wersji online podręcznika.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu gama zagrana pizzicato na skrzypcach.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu tremolo zagrane na werblu .
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu glissando zagrane na puzonie.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu staccato zagrane na fortepianie.
Nagranie dostępne pod adresem https://zpe.gov.pl/a/D1HLrw47i
Na nagraniu gama zagrana na trąbce z tłumikiem.
Na tym etapie lekcji już bardzo dużo wiesz na temat artykulacji. W związku z tym przed Tobą zadanie. Zaśpiewaj dowolną piosenkę. Najpierw w artykulacji legato, następnie staccato.
Przed Wami konkurs na rozpoznawanie artykulacji legato i staccato.
Wybrane osoby w klasie śpiewają dowolne piosenki w artykulacji legato lub staccato. Zadaniem innych uczniów będzie rozpoznać artykulację po jak najkrócej zaśpiewanym fragmencie. Możecie również zaproponować przedstawienie legato i staccato za pomocą ruchu.
Ten temat niejedno ma imię
Fonetyka
Fonetyka jest dziedziną lingwistykilingwistyki zajmującą się badaniem dźwięków mowy, ich powstawania, właściwości akustycznych i percepcji. Bada między innymi ich artykulację.
Artykulacja w kontekście mowy ludzkiej odnosi się do sposobu, w jaki dźwięki mowy są wytwarzane i formowane w jamie ustnej i gardle. Podstawowymi narządami zaangażowanymi w artykulację są język, wargi, podniebienie miękkie, gardło i struny głosowe. Proces artykulacji zaczyna się od powietrza, które jest wdychane do płuc. Kiedy wypowiadamy dźwięk, powietrze jest kontrolowane przez mięśnie oddechowe, które regulują przepływ powietrza przez głośnię. Głośnia to miejsce, w którym dochodzi do wibracji strun głosowych, co generuje podstawowy ton dźwięku.
E – podniebienie twarde, F – dziąsła, G – zęby, H – wargi
Przeczytaj uważnie opis powstawania dźwięków mowy i przyjrzyj się rysunkowi budowy narządów mowy. Ustal, ile części aparatu mowy bierze udział w powstawaniu dźwięku.
Aby powstały dźwięki mowy, potrzebny jest sprawny układ oddechowy. Zanim coś powiesz, musisz nabrać powietrza. Podczas wdechu wiązadła głosowe są szeroko rozsunięte i nie wydają żadnego dźwięku. W fazie wydechu strumień powietrza jest pompowany przez tchawicę do umieszczonych w krtani, zbliżonych do siebie strun (wiązadeł głosowych), które zaczynają drgać – jak struny w gitarze.
Następnie powietrze wpada do jamy gardłowej. Zaraz za językiem, nad krtanią znajduje się ruchoma chrząstka – klapka bezpieczeństwa, która chroni tchawicę (i płuca) przed wpadnięciem pokarmu lub płynu. Kiedy mówisz i jesz jednocześnie, chrząstka może nie zdążyć zasłonić tchawicy i wtedy się krztusisz.
Z jamy gardłowej, w zależności od pozycji języczka, powietrze wędruje do jamy ustnej albo do jamy ustnej i nosowej. W jamie ustnej znajduje się wiele miejsc artykulacji, które uczestniczą w powstawaniu dźwięków. Są to kolejno: język i podniebienie, dziąsła, zęby i wargi.
Każdy człowiek ma specyficzną barwę głosu, którą łatwo odróżnić. Kobiety i dzieci mają zazwyczaj głos wyższy, a mężczyźni niższy.
Przeczytaj uważnie opis powstawania dźwięków mowy. Zwróć uwagę na to, ile części aparatu mowy bierze udział w powstawaniu dźwięku.
Aby powstały dźwięki mowy, potrzebny jest sprawny układ oddechowy. Zanim coś powiesz, musisz nabrać powietrza. Podczas wdechu wiązadła głosowe są szeroko rozsunięte i nie wydają żadnego dźwięku. W fazie wydechu strumień powietrza jest pompowany przez tchawicę do umieszczonych w krtani, zbliżonych do siebie strun (wiązadeł głosowych), które zaczynają drgać – jak struny w gitarze.
Następnie powietrze wpada do jamy gardłowej. Zaraz za językiem, nad krtanią znajduje się ruchoma chrząstka – klapka bezpieczeństwa, która chroni tchawicę (i płuca) przed wpadnięciem pokarmu lub płynu. Kiedy mówisz i jesz jednocześnie, chrząstka może nie zdążyć zasłonić tchawicy i wtedy się krztusisz.
Z jamy gardłowej, w zależności od pozycji języczka, powietrze wędruje do jamy ustnej albo do jamy ustnej i nosowej. W jamie ustnej znajduje się wiele miejsc artykulacji, które uczestniczą w powstawaniu dźwięków. Są to kolejno: język i podniebienie, dziąsła, zęby i wargi.
Każdy człowiek ma specyficzną barwę głosu, którą łatwo odróżnić. Kobiety i dzieci mają zazwyczaj głos wyższy, a mężczyźni niższy.
Odpowiedź:
W powstawaniu dźwięku bierze udział osiem części aparatu mowy.
Mężczyźni mają na szyi wyraźnie widoczną pod skórą wystającą chrząstkę,
tzw. jabłko Adama. Według legendy to pozostałość po grzechu pierworodnym. Kiedy Adam zjadł zakazany owoc z drzewa poznania dobra i zła, kawałek jabłka utkwił mu w gardle.

Warto pamiętać, że artykulacja może się różnić w zależności od języka, ponieważ różne języki mają różne dźwięki mowy. Na przykład, niektóre języki mają dźwięki, które nie występują w innych językach. Dlatego artykulacja jest również związana z nauką i badaniem fonetyki, która zajmuje się badaniem dźwięków mowy i sposobu, w jaki są one wytwarzane i odbierane.
Artykulacja odgrywa kluczową rolę w procesie mówienia. To kompleksowe działanie, w którym wiele narządów pracuje razem, aby wytworzyć dźwięki mowy. Zrozumienie artykulacji może pomóc nam lepiej kontrolować naszą mowę, doskonalić wymowę i porozumiewać się skuteczniej z innymi ludźmi.
Słownik pojęć
oznacza na instrumentach smyczkowych grę smyczkiem (np. na skrzypcach)
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
to niejednoczesne wykonanie akordu, jego składniki grane są szybko po kolei w górę lub w dół; charakterystyczne dla harfy, używane też na innych instrumentach np. skrzypcach, fortepianie, gitarze
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
jeden z elementów dzieła muzycznego. Określa sposób wykonania dźwięku
źródło: M. Gromek, G. Kilbach, I gra muzyka , podręcznik do muzyki dla klas 4‑6 szkoły podstawowej, Wydawnictwo Nowa Era, Warszawa 2012, s. 238
jest osiągalne do wykonania tylko na instrumentach smyczkowych – to uderzanie strun drzewcem smyczka
źródło: D Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
gra przy użyciu tłumika; możliwe na instrumentach smyczkowych, klawiszowych, dętych blaszanych, jego użycie powoduje zmianę barwy dźwięku
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
polegają na lekkim dotknięciu struny w odpowiednim miejscu (wtedy nie drga całą swoją długością), zmienia się wówczas wysokość i barwa dźwięku; stosowane są na instrumentach smyczkowych, gitarze, harfie, instrumentach dętych drewnianych, gdzie osiągane są przez specjalne przedęcie (flet, obój)
źródło: D Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
sekwencja dwóch lub więcej motywów muzycznych, stanowiących całość w obrębie utworu
z wł.: ćwierkając; na instrumentach dętych poprzez trzepotanie językiem uzyskiwać drżące brzmienie podobne do tremola
źródło: D. Gwizdalanka, Słowniczek oznaczeń i skrótów muzycznych , PWM, Kraków 2011, s. 32
z wł. prześlizgując się po dźwiękach); przejście z jednej wysokości do innej w sposób płynny, nieprzerwany; wykorzystywane np. w grze na skrzypcach, fortepianie, puzonie
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
z wł. oznacza łącząc; dźwięki są powiązane ze sobą
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
dziedzina nauki zajmująca się rozpoznawaniem i badaniem zagadnień związanych z językiem
polega na szarpaniu struny palcem na instrumentach smyczkowych
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
z wł. oznacza przenosząc; sposób pośredni między legato a staccato
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
powrót do gry bez tłumika
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
z wł. oznacza odrywając; dźwięki są krótkie, ostre, grane z przerwami
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23
(z wł. drżąco); jest to szybkie powtarzanie odpowiednio jednego lub kilku dźwięków; wykonalne na instrumentach smyczkowych, klawiszowych, perkusyjnych
źródło: D. Wójcik, Nauka o muzyce. Wiadomości wstępne, instrumenty, formy i polska muzyka ludowa, Musica Iagellonica, Kraków 2006, s. 23





