Ilustracja przedstawia teren porośnięty zielenią. W tle widać błękitne niebo ze słońcem i jasnymi chmurami oraz góry. Na pierwszym planie rosną wśród traw drobne kolorowe kwiatki, a po prawej i lewej stronie drzewa liściaste i krzewy. W kilku miejscach leżą również pojedyncze szare kamienie. W poprzek ilustracji biegnie ścieżka, na której po lewej stronie stoi Franek, a po prawej Maja. Dzieci są ubrane w tradycyjne stroje ludowe. Franek ma na sobie białą koszulę z kołnierzykiem i długimi rękawami, długie beżowe spodnie z haftowanymi wzorami, szeroki jasnobrązowy pas z trzema sprzączkami i czarny kapelusz z niebieskim piórkiem na czerwonej tasiemce. W prawej dłoni trzyma ciupagę, czyli niewielką siekierkę, składającą się z drewnianego uchwytu i metalowego ostrza. Maja jest ubrana w białą bluzkę z kołnierzykiem i krótkimi rękawami, niebieską kamizelkę zdobioną żółtymi haftowanymi wzorami w postaci kwiatów i niebieską spódnicę w czerwone kwiaty. W pasie ma przypiętą czerwoną kokardę, a na jej szyi wiszą czerwone korale. Na nogach ma białe skarpetki i wiązane brązowe buty. Trzyma ręce na biodrach. Dzieci patrzą przed siebie i szeroko się uśmiechają. W centralnej części ilustracji znajduje się biała plansza z tekstem: „Określenie polskie stroje ludowe stosowane jest do ubiorów codziennych i odświętnych używanych przez chłopów w polskiej wsi. Wygląd stroju uzależniony był od regionu Polski, od warunków klimatycznych oraz historii miejsc, w których powstawał. Pomysły na stroje często czerpano ze strojów szlacheckich, mieszczańskich, a nawet mundurów wojskowych. Zdobienie stroju zależało od zamożności jego właściciela. Poznaj stroje ludowe z różnych regionów Polski”.