Przejdźmy do tematu

Muzyka rozrywkowa

Muzyka rozrywkowa określana jest również jako muzyka popularna a nawet muzyka lekka. W szerokim znaczeniu jest to każdy rodzaj muzyki, który nie jest muzyką poważną lub folklorem.

Muzyka rozrywkowa jest obecnie pojmowana w bardzo szerokim kontekście. Najogólniej można ją określić jako taką, która ma dostarczać rozrywki dla szerokich kręgów społecznych. Swoim zakresem obejmuje wiele gatunków, m.in.: piosenkę, operetkę, musical, rewię, muzykę filmową, muzykę taneczną, a nawet muzykę emitowaną w miejscach publicznych takich jak np. markety. Na przeciwległym biegunie w muzyce rozrywkowej cytowane są również motywy muzyki poważnej. Tak więc zakres muzyki rozrywkowej obecnie jest nieograniczony.

Muzyka w XX wieku zaczęła rozwijać się w wielu kierunkach, co zaowocowało powstaniem nowych nurtów i gatunków muzycznych. Jednym z podstawowych, ściśle związanych z rozwojem mediów, był nurt muzyki młodzieżowej. Źródeł jej powstania szukać możemy przede wszystkim w muzyce bluesowej, jazzowej i  folkowej, a początki jej sięgają II połowy XX wieku.

To właśnie wtedy w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej, takie gatunki jak: rhythm and blues [czytaj: riwem end blus],  rock and roll [czytaj: rok end roll] i country [czytaj: kantry], podbijały serca publiczności. Nowe prądy artystyczne szybko przedostały się na kontynent europejski. Zmieszanie się kultur (amerykańskiej,  europejskiej i z innych zakątków świata) spowodowało rozwijanie się nowych stylów muzycznych, związanych z konkretnym odbiorcą – młodzieżą.

Obecnie wyróżnić możemy kilka najpopularniejszych stylów muzyki:

• rock;

• pop;

• reggae; [czytaj: rege]

• disco; [czytaj: disko]

• rap;

• muzyka elektroniczna.

Slajd 1 z 6

RT9HVLTRp9R9n1

Ilustracja przedstawia koncert rockowy. Widocznych jest dwóch mężczyzn, grających na gitarach. W tle widoczna jest perkusja oraz głośniki.

RnVibnN9yICZP1

Ilustracja przedstawia koncert muzyki pop. Ukazana jest amerykańska piosenkarka Miley Cyrus. Kobieta ubrana jest w czerwony, cekinowy kostium.

R19Liyn6fXdb71

Ilustracja przedstawia koncert reggae. Widoczny jest mężczyzna z dredami. W tle znajduje się pozostała część zespołu.

R1JA8s8qR9B5D1

Ilustracja przedstawia koncert muzyki disco. Na pierwszym planie mężczyzna z mikrofonem. Piosenkarz ma dłuższe, sięgające za ucho włosy. Ubrany jest w jasne spodnie i bardzo błyszczącą, krótką kurtkę. W tle mężczyzna grający na instrumentach klawiszowych. Ze sceny widać laserowe wiązki światła. Przed sceną grupka młodzieży.

R1TV6m19GDxrv1

Ilustracja przedstawia koncert muzyki rap. Widoczny jest śpiewający mężczyzna oraz widownia, która się bawi w rytm muzyki

RSD3eNfExEHPX1

Ilustracja przedstawia koncert muzyki elektronicznej. Ukazany jest mężczyzna za konsolą. W tle widoczne są fajerwerki i efekty dymne.

Każdy z nich dzieli się na różne gatunki, których w sumie jest kilkaset. Proces rozwoju nie jest zamknięty, bowiem każdego roku artyści tworzą nowe rodzaje muzyki rozrywkowej, najczęściej będące mieszanką różnych gatunków.

Muzyka rockowa

Rozwój muzyki rockowej przypada na II połowę XX wieku w Stanach Zjednoczonych Ameryki Północnej. Jest to najpopularniejszy styl muzyki rozrywkowej. Określenie rock wywodzi się od nazwy rock and roll (ang.), czyli kołysz się i kręć.

Muzyka rockowa jest muzyką wokalno – instrumentalną, wywodzącą się z rhythm and bluesa, amerykańskiego folkloru muzycznego (country, western music [czytaj: łestern mjuzik], ballady kowbojskie) i jazzu [czytaj: dżezu].

Wyrosła ona na fali buntu kolejnych młodych pokoleń wobec świata dorosłych. Rock stał się symbolem rewolucji obyczajowej II połowy XX wieku. Teksty wykonawców rockowych mówią, m.in. o wolności, miłości, niesprawiedliwości społecznej.

Utwory rockowe utrzymane są w rytmie parzystym; rytm jest silnie akcentowany (na słabych częściach taktu) i motoryczny. Opierają się na harmonii dur‑moll, rzadko sięgają do innych skal (np. orientalnych).

Podstawową formą jest piosenka zwrotkowa, do rzadkości należą utwory instrumentalne lub wokalne a cappella [czytaj: a kapella].

Brzmienie rockowe opiera się na różnego rodzaju gitarach (elektryczne, basowe) i perkusji. Do tego dołącza śpiew, a czasami również inne instrumenty (klawiszowe, dęte). Częstym zabiegiem stosowanym w utworach rockowych jest, wywodząca się z jazzu, wolna improwizacja wyznaczonych instrumentów, zazwyczaj w środkowej części utworu.

Muzyka rockowa tworzona jest zespołowo, często w trakcie wykonywania utworu. Zatem kompozytor i wykonawca - to zazwyczaj ta sama osoba lub grupa osób.

Klasyczny skład zespołu rockowego to kwartet (osoba grająca na jednym z instrumentów - jest również prowadzącym wokalem).

Prezentacja instrumentalna w gatunku rock.

Często możemy również spotkać rozbudowane zespoły:

• sekcja rytmiczna – gitara basowa, instrumenty perkusyjne;

• sekcja melodyczna – 2 gitary elektryczne (w tym jedna prowadząca, która ma za zadanie utrzymać melodię, grać intraIntrointra, partie soloweSolówkapartie solowe oraz tzw. riffyRiffriffy), instrument klawiszowy, instrumenty dęte ( np.: trąbka, puzon, saksofon).

Umownym utworem, rozpoczynającym erę rocka, był przebój Billy Haleya [czytaj: bili haleja] z zespołem The Comets (We’re Gonna) Rock Around The Clock [czytaj: de komets łer gona rok erand de klok] (1955).

Gatunki muzyki rockowej to m.in.: hard rock, metal, punk rock [czytaj: pank rok], rock and roll, bigbit, rock symfoniczny.

Artyści lat 50‑tych to m.in.: Elvis Presley [czytaj: preslej], Johnny Cash [czytaj: dżony kesz], Chuck Berry [czytaj: czak bery].

Artyści lat 60‑tych to m.in.: The Beatles [czytaj: de bitels], The Rolling Stones [czytaj: de roling stons], The Animals [czytaj: de animals].

W Polsce to m.in.: Czerwone Gitary, Trubadurzy, Niebiesko‑Czarni.

Artyści lat 70‑tych to m.in.: Black Sabath [czytaj: blak sabaf], Led Zeppelin [czytaj: led ceplin], Pink Floyd [czytaj: pink flojd],  Jimmy Hendrix [czytaj: dżimi hendriks], Bob Dylan.

W Polsce to m.in.: Czesław Niemen, Breakout, Stan Borys.

Artyści lat 80‑tych to m.in.: Queen [czytaj: kłin], Dire Straits [czytaj: dajer strejts],  The Police [czytaj: de polis], Rod Steward [czytaj: stiuard].

W Polsce to m.in.: Maanam, Tsa, Lady Pank [czytaj: lejdi], Republika, Armia.

Artyści lat 90‑tych to m.in.: Nirvana, Guns N' Roses [czytaj: ganserołzes],  Oasis [czytaj: oejzis], Red Hot Chilli Peppers [czytaj: red hot czili pepers].

W Polsce to m.in.: Kult, Róże Europy, T. Love [czytaj: ti law], O.N.A.

XXI wiek to m.in.: Coldplay [czyataj: koldplej],  Metallica [czytaj: metalika], Iron Maiden [czytaj: ajron majden], Muse [czytaj: mius].

W Polsce to m.in.: Myslovitz, Haappysad [czytaj: hapisad].

Festiwale w Polsce: Festiwal Legend Rocka, Open’er Festival [czyaj: ołpener].

Muzyka pop

Termin muzyka pop oznacza popularną muzykę rozrywkową. Zazwyczaj związany jest z utworami bardziej łagodnymi, melodyjnymi, o prostym tekście, nieprzekazującym głębszych wartości, nieskomplikowanej rytmice, często będącymi subtelniejszą odmianą innych, mocniejszych stylów. Muzyka pop nastawiona jest na masowego odbiorcę, zatem dąży do zachowania modnych brzmień i kieruje się gustami odbiorców. Często ma charakter taneczny, tonacje durowe. Tworzona jest w celach komercyjnych, dla czystej przyjemności słuchania i zabawy. Nie można jej jednak odmówić profesjonalizmu tworzenia, bowiem w powstawanie utworów muzyki pop zaangażowani są specjaliści z różnych dziedzin: kompozytorzy, tekściarze, muzycy sesyjni i choreografowie. Promowaniem zajmują się całe sztaby specjalistów we wszystkich mediach.

Największy rozkwit muzyki pop przypadł na lata 80‑te i 90‑te XX wieku. Producenci poszukiwali wówczas młodych ludzi na specjalnie organizowanych castingach. Niejednokrotnie tworzyli z nich grupy perfekcyjnie przygotowane pod względem muzycznym, choreograficznym i wizerunkowym.

W związku z rozwojem muzyki pop powstało wiele zjawisk, które są jej uosobieniem i stanowią kulturę muzyki popularnej:

• przebój (hit);

• boysbandBoysbandboysband [czytaj: bojsbend];

• girlsbandGirlsbandgirlsband [czytaj: gerlsbend].

Instrumentarium w muzyce pop:

• wokalista;

• instrumenty klawiszowe;

• gitara elektryczna;

• gitara basowa;

• perkusja.

Często powyższe instrumenty zastępowane są przez brzmienia syntezatorowe.

Prezentacja instrumentalna w gatunku pop

Gatunki muzyki pop to m.in.: pop-rock, synth‑pop, dance-pop, pop‑folk.

Artyści lat 80‑tych to m.in.: Michael Jackson [czytaj: majkel dżekson], Madonna, George Michael [czytaj: dżordż majkel], Whitney Houston [czytaj: wytnej hiuston].

Artyści lat 90‑tych to m.in.: Spicegirls [czytaj: spajsgerls],  Backstreet Boys [czytaj: bekstrit bojs], Britney Spears [czytaj: britnej spirs], Cher [czytaj: szer], Christina Aquilera [czytaj: kristina agilera], Ricky Martin [czytaj: riki martin].

W Polsce to m.in.: Edyta Górniak, Kayah [czytaj: kaja], Andrzej Piaseczny, Varius Manx, Natalia Kukulska, Kombi.

XXI wiek to m.in.: Rihanna [czytaj: rijana], Justin Timberlake [czytaj: dżastin timberlejk], Beyonce [czytaj: bijons], Lady Gaga, Enrique Iglesias [czytaj: enrike iglesjas], Adele, Pink, Ed Sheeran [czytaj: ed sziran].

W Polsce to m.in.: Feel [czytaj: fil], Kombi, Budka Suflera, Pectus [czytaj: pektus] Ich Troje, Ania Dąbrowska, Ewa Farna, Sylwia Grzeszczak, Rafał Brzozowski.

Festiwale muzyki pop w Polsce to m.in.: Sopot Festival, Top Trendy w Sopocie, Krajowy Festiwal Piosenki Poskiej w Opolu, Hity Na Czasie.

Muzyka reggae

Styl muzyki reggae powstał pod koniec lat 60‑tych XX wieku na Jamajce. Istnieje kilka hipotez, związanych z pochodzeniem nazwy tego stylu:

• w latach 60‑tych pojawiło się jako określenie słów gałgany, szmaty lub kłótnia, sprzeczka;

• niektórzy jamajscy rastafarianie twierdzą, że pochodzi od nazwy plemienia Regga;

• Bob Marley [czytaj: marlej] uważał, że słowo pochodzi z języka hiszpańskiego i oznacza króla muzyki.

Zespołem, który jako pierwszy użył określenia „reggae” był zespół Toots and The Maytals [czytaj: tiuts ende mejtals].

Początki muzyki reggae sięgają drugiej połowy XIX wieku. Gatunek ten czerpał z kultury afrykańskich plemion, kultury hiszpańskiej, angielskiej szkockiej, holenderskiej i francuskiej. W muzyce tej łączone są elementy, pochodzące z tradycji chrześcijańskiej, jak i afrykańskiej magii.

Do wybijanych rytmów doszedł następnie amerykański rhythm and blues, muzyczne tradycje lokalne Jamajki ( ska, rocksteady [czytaj: rokstedi]) – i tak narodziła się muzyka reggae.

Bob Marley mówił, że reggae jest rzeką miłości i jest dla tych, którzy wiedzą, czym naprawdę jest miłość.

Muzyka reggae oparta jest, przede wszystkim na parzystym metrum 4/4, tempo spokojne, miarowy, pulsujący rytm, wyrazista linia basu.

Utwory wokalne najczęściej śpiewane są w języku Patois lub jamajskim języku angielskim. Wokalistom towarzyszą chórki lub występuje formuła tria wokalnego. Tematyka jest różnorodna i zależy od gatunku reggae: od opowieści o rozrywkowym stylu życia, przez relacje damsko – męskie, aż do tekstów tyczących niesprawiedliwości społecznej czy duchowości.

Instrumentarium w muzyce reggae:

• gitara – sposób gry skank – powtarzające się akordy na dwa i cztery, urywane, tłumione;

• gitara basowa – wyrazista, pulsująca linia tworząca wraz z beatem perkusyjnym podstawę riddimu. Mogą to być wywodzące się z jazzu pochody zwane walking bass [czytaj: łoking bas];

• perkusja – tradycyjny zestaw perkusyjny oraz bongosy, kongi, djembe [czytaj: dżembe], klawesy, marakasy;

• instrumenty klawiszowe – fortepian, Organy Hammonda lub keyboard [czytaj: kibord];

• instrumenty dęte – sekcja dęta – saksofon, puzon, trąbka – zazwyczaj wstęp do utworu oraz solowe wejścia.

Prezentacja instrumentalna w gatunku reggae:

Gatunki muzyki reggae to m.in.: early reggae [czytaj: erli rege],  roots reggae [czytaj: ruts rege], lovers rock [czytaj: lowers rege], dancehall [czytaj: dans hol].

Najpopularniejsi wykonawcy muzyki reggae: Bob Marley, Bob Marley and The Wailers [czytaj: te łejlers], The Skatalites [czytaj: de skejtelajts], Matisyahu [czytaj: metizjahu], Manu Chao [czytaj: manu cziao],  Toots and The Maytals, Gentleman [czytaj: dżentelmen],  UB 40 [czytaj: ju bi forti], Shaggy [czytaj: szagi], Sean Paul [czytaj: szon pol].

Najpopularniejsi polscy wykonawcy to m.in.: Daab, Izrael, Ras Luta, Bas Tajpan, Mesajah, Jamal, Kamil Bednarek.

Festiwale w Polsce, m.in.: Ostróda Reggae Festival, One Love Sound Festival [czytaj: łan law sand festiwal].

Muzyka Disco

RDCOCQVNXOBA8

Ilustracja przedstawia kolorową kulę dyskotekową. Kolorowe cienie świateł, które padają na ścianę.

Styl disco zwany jest również muzyką dyskotekową. Jest to rodzaj rytmicznej muzyki tanecznej głównie, aczkolwiek nie zawsze, przeznaczonej do tańca w dyskotekach.

Styl rozwinął się początkowo w Stanach Zjednoczonych pośród społeczności afroamerykańskiej i hiszpańskiej. Najważniejszymi gatunkami wpływającymi na jego rozwój były funk, salsa i soul.

Pod koniec lat 60‑tych muzycy i publiczność mieszkająca w Filadelfii (USA), pochodząca z czarnoskórych, latynoskich i włoskich społeczności, zaczęła przyjmować wiele cech od hipisów: wolna forma tańca, kolorowe stroje i oświetlenie. Tym samym rozpoczął się proces kształtowania nowych zachowań, muzyki i kultury nazywanych „wczesnym disco”.

Pierwsze utwory w stylu czystego disco pojawiły się w około roku 1974, m.in.: Rock the boat Hues Corporation {czytaj: ok de bołt his kooperejszyn].

Od tego czasu muzyka disco stawała się coraz bardziej popularna. Zaczęły powstawać wielkie dyskoteki, wydawane były dyskotekowe czasopisma, muzyka ta była szeroko obecna w mediach, filmach, opanowała niemal cały świat.

Filmem uznanym za ikonę kultury disco i końca lat 70 XX wieku jest obraz Johna Badhama [czytaj: dżona badama]Gorączka sobotniej nocy. Muzykę do niego stworzyła grupa Bee Gees [czytaj: bi dżis].

Pojawiły się nowe gatunki muzyki dyskotekowej: new romantic [czytaj: niu romantik], italo disco, euro disco.

Od połowy lat 90‑tych styl dyskotekowy zaczął przeżywać „drugą młodość”. Zaczęto przerabiać stare przeboje z lat 70‑tych, łączyć disco z innymi stylami.

W Polsce w latach 80‑tych z połączenia euro-disco, italo-disco i piosenki biesiadnej powstał nurt polskiej muzyki tanecznej czyli disco-polo.

Muzykę disco cechuje:

• Najczęściej metrum 4/4 nieakcentowane

• Bęben basowy grający wszystkie ćwierćnuty w takcie

• Proste teksty głównie opowiadające o miłości i zabawie

• Melodie szybko „wpadające w ucho”

Instrumentarium:

• Keyboard

• Perkusja/automat perkusyjny

• Syntezator

• W niektórych wypadkach: gitara, gitara basowa, instrumenty dęte.

Nie ma określonego składu zespołu disco.

Gatunki muzyki dyskotekowej to m.in.: euro-disco, italo-disco, space‑disco

Najpopularniejsi przedstawiciele tego stylu na przestrzeni lat:

Bee Gees, ABBA, Amanda Lear [czytaj: amanda ler], Boney M. [czytaj: boni em], Donna Summer [czytaj: dona samer],  Diana Ross [czytaj: dajana ros], Kool &The Gang [czytaj: kul end de gang], Modern Talking [czytaj: modern toking], Bad Boys Blue [czytaj: bed bojs blu], Sandra, Samantha Fox [czytaj: samata foks], Lady Gaga [czyatj: lejdi gaga].

W Polsce przedstawicielami disco polo są m.in.:

Boys, Akcent, Bayer Full {czytaj: bajer ful], Classic [czytaj: klasik], Top One [czytaj: top łan].

Festiwale muzyki disco w Polsce: OFMT Ostróda.

Rap

R1SV5KhPV7k5n1

Ilustracja przedstawia czarne sylwetki ludzi na pomarańczowym tle. Po prawej stronie człowiek w czapce z daszkiem z mikrofonem w uniesionej w górze dłoni. Po lewej stronie publiczność koncertu.

Słowo „rap” oznacza stukanie, nawijanie, powstał on w latach siedemdziesiątych XX wieku w Stanach Zjednoczonych. Był on doskonałym sposobem wyrażania swoich odczuć dotyczących wszystkich aspektów życia, pokazania tłumionego gniewu, stał się narzędziem protestu dla biednej ludności murzyńskiej zamieszkującej getta.

Podstawę rapu tworzyli młodzi ludzie mieszkający w Stanach Zjednoczonych Ameryki, których domem i szkołą była ulica. Wielu z nich należało do gangów ulicznych. One stanowiły dla nich często rodzinę, w której młodzi, zagubieni czuli się bezpieczni i dowartościowani.

Za pierwszy utwór „rapowy” uznany został The Message [czytaj: de mesydż] grupy Grandmaster Flash & The Furious Five [czytaj: grandmaster flasz end de fiuriujes fajf] z 1982 roku.

Wieki wpływ na kształtowanie się rapu miała grupa Run‑D.M.C., która do swojej twórczości wprowadziła m.in. elementy stylu heavy metalu [czytaj: hewi metalu]. Zapoczątkowali też nowatorski styl ubierani (złote łańcuchy, tenisówki bez sznurowadeł), który szybko znalazł swoich naśladowców wśród młodzieży.

W II połowie lat 80‑tych na zachodnim wybrzeżu Stanów Zjednoczonych bardzo modny stał się styl gangsta rap (termin wymyślony przez dziennikarzy, przez artystów określany jako rap realistyczny). Ośrodkami tego stylu było miasto Compton [czyatj: komptyn] niedaleko Los Angeles [czytaj: los andżeles] oraz dzielnica Los Angeles – South Central [czytaj: sauf senczral]. W tekstach przeważały sprawy ulicy, miasta. Za pionierskie nagranie uważa się utwór Schoolly’ego D [czytaj: skuliego di] z 1986 roku  P.S.K. – What Does it Mean? [czytaj: łot dys it min].

Początkowo wielu widziało w rapie niegroźne awangardowe wydarzenie, chwilową modę, która szybko przeminie. Jednak rap na dobre zdominował całą muzykę popularną. Mimo początkowego lekceważenia przez media teraz zbiera żniwa – ma swoje miejsce w programach radiowych, telewizyjnych (Yo! MTV Raps) [czytaj: joł emtiwi raps], czasopismach (The Source) [czytaj: de sors] wytwórniach płytowych.

Z początkiem lat 90‑tych rozpoczął swój podbój świata, stał się poważną gałęzią przemysłu muzycznego.

Instrumentarium w muzyce rap:

• MCMCMCMCMC

• ScratchScratchScratch

• Gitara elektryczna

• Gitara basowa

• Perkusja

Często powyższe instrumenty zastępowane są przez brzmienia syntezatorowe.

Gatunki muzyki rap to m.in.: gangsta rap, freestyle rap, braggadocioBraggadociobraggadocio [czytaj: bragadoczio], crunkCrunkcrunk [czytaj: krank].

Najsłynniejsi artyści stylu rap.:

Run‑D.M.C. [czytaj: ran di em si], Ice Cube [czytaj: ajs kiub], Public Enemy [czytaj: pablik enemi], Jay‑Z [czytaj: dżej zi], Snoop Dogg [czytaj: snup dog],  Tupac Shakur, [czytaj: tiupak szakur], Eminem.

W Polsce to m.in.

Kaliber 44, Paktofonika, O.S.T.R., B.O.K. i Bisz, Hemp Gru, Peja, Grubson

Festiwale muzyki rap w Polsce: Śląski RAP Festival.

Muzyka elektroniczna

R1P4jqsXHEWBz1

Na zdjęciu dwóch DJ-ów sfotografowanych podczas tworzenia muzyki, od tyłu. Przed mężczyznami konsole. Muzycy ubrani są w czarne stroje z jasnymi elementami, które świecą w świetle ultrafioletowym. W tle pokaz świetlny.

Jest to rodzaj muzyki tworzonej głównie lub wyłącznie za pomocą elektrofonów oraz urządzeń elektronicznych przetwarzających dźwięki pozamuzyczne albo instrumentów akustycznych. Elektronika rozwija się wraz z rozwojem techniki i praktycznie co roku pojawia się jakiś nowy gatunek.

Pierwszy raz określenie to pojawiło się w 1951 roku, a wejście muzyki elektronicznej do kultury masowej nastąpiło dopiero w latach 70 tych. Pierwszy singlowy hit w tej dziedzinie to Popcorn [czytaj: popkorn] nagrany przez Hot Butter [czytaj: hot bater].

Pojawiać zaczynają się nowe elementy, jak ambient (muzyka mająca imitować bądź zastępować naturalne odgłosy otoczenia), artyści zaczynają używać syntezatorów i sampli. Powstaje turntablism czyli sztuka przetwarzania wcześniej nagranych dźwięków na żywo za pomocą gramofonu.

Muzyka elektroniczna łączy się z innymi stylami: reggae, rock czy disco. Z tego ostatniego połączenia rodzi się kompozycja Giorgio Morodera [czytaj: dziordżio morodeira]  I Feel Love [czytaj: aj fil law] wykonana przez Donnę Summer i uważana za pierwsze w historii nagranie techno.

Lata 80‑te przyniosły bardzo szybki rozwój techniczny, pojawiły się pierwsze sekwencery, automaty perkusyjne.

W tym okresie rozpoczynają również działalność polscy muzycy elektroniczni jak: Marek Biliński czy Sławomir Łosowski.

Do elektroniki sięga również Czesław Niemen.

W Stanach Zjednoczonych rozwija się muzyka techno i house [czytaj: hałs], która masowo prezentuje się w klubach muzycznych, co znacząco wpływa na wzrost popularności muzyki elektronicznej.

Lata 90‑te i XXI wiek to czas kolejnych zmian będących wynikiem łączenia się muzyki elektronicznej z innymi rozwijającymi się stylami jak rap, muzyka taneczna, muzyka rockowa.

Instrumentarium w muzyce elektronicznej:

• SyntezatorSyntezatorSyntezator

• Komputer z odpowiednim, muzycznym oprogramowaniem

• SamplerSamplingSampler

• Klawiatura midi

• GramofonGramofonGramofon

• Konsola

Gatunki muzyki elektronicznej to m.in.: industrial, dub, new wave [czytaj: niu łejw] techno, EBM [czytaj: i bi em], house [czytaj: hałs],  dubstep [czytaj: dabstep], chillout [czytaj: czilałt].

Najpopularniejsi wykonawcy muzyki elektronicznej: Jean‑Michel Jarre [czytaj: żan miszel żar], Vangelis, [czytaj: wangelis],  Andreas Vollenweider [czytaj: andrejas wolenwajda], Kraftwerk, Aphex Twin [czytaj: ejfeks tłin],  Daft Punk [czytaj: daft pank],  Massive Attack [czytaj: masiw atak],  The Prodigy [czytaj: de prodidżi],  DJ Tiësto [czytaj: di dżej tiesto],  David Guetta [czytaj: dejwid gete].

Najpopularniejsi polscy wykonawcy to m.in.: Marek Biliński, Kapitan Nemo, Kalwi & Remi VIDEO 11, Kamp!, Hot Months [czytaj: hot manf].

Muzyka jazzowa

Warto zaznaczyć, że muzyka jazzowa również jest zaliczana do muzyki rozrywkowej.

Muzyka jazzowa, która rodziła się na przełomie XIX i XX wieku, jest bardzo bogata, różnorodna, mocno ewoluowała od momentu swojego powstania. Niektórzy wykonawcy jazzowi swoje występy starają się również uatrakcyjniać od strony wizualnej. Możemy to zaobserwować na przykładzie koncertów Sun Ra [czytaj; san ra], gdzie koncert przeradza się w pewnego rodzaju przedstawienie.

RlAXPy2RJLIzn

Ilustracja przedstawia zespół „Sun Ra Arkestra” podczas koncertu w Londynie w 2010 r. Zdjęcie ukazuje czarnoskórych muzyków, ubranych w kolorowe, błyszczące stroje. Trzej mężczyźni, otoczeni partyturami, grają na saksofonach, jeden na trąbce i jeden na perkusji.

Należy też wspomnieć o zwyczajach podczas grania jazzowych standardów czy kompozycji. Mianowicie chodzi o sposób, w jaki zbudowana jest forma tych utworów. Po odegraniu tematu głównego, przychodzi czas na solówki poszczególnych instrumentalistów, a bicie braw po każdej solówce stało się normą. Co ciekawe, wpływa to na zmniejszenie dystansu pomiędzy widownią, a wykonawcą.

Podczas słuchania muzyki zwróćcie uwagę, że w prezentowanym utworze wyraźnie słychać kolejne części: wstęp fortepianu, temat grany przez gitarzystę, po czym następuje solo fortepianu, nagrodzone brawami pod koniec.

Jazz jest muzyką wykonywaną częściej w klubach niż na scenach filharmonii, stąd też panują tam luźniejsze zwyczaje.

RhSa7NFbIvJE6

Ilustracja przedstawia wnętrze nowojorskiego klubu jazzowego„Birdland” przed 1952 rokiem w Nowym Jorku. Zdjęcie ukazuje pomieszczenie z rzędami stolików oraz sceną, na której stoi fortepian i perkusja. Na pomarańczowych ścianach wiszą obrazy. Sufit pomalowany jest na jasno‑niebieski kolor.

Podczas jednego z koncertów Keitha Jarretta [czytaj: kejta dżareta] ktoś z publiczności zaczął kaszleć co spowodowało przerwanie improwizacji pianisty i zwrócenie uwagi publiczności na stosowne zachowanie się. Następnie, gdy artysta znów zaczął grać, ktoś inny ponownie zakasłał. Sprawiło to, że solista mocno się zdenerwował i przerwał koncert.

RfnF1ANUGY5fL

Ilustracja przedstawia amerykańskiego muzyka jazzowegoKeitha Jarret'a podczas koncertu na festiwaluJazz à Juan odbywającego się we francuskim mieścieJuan‑les‑Pins. Ilustracja przedstawia starszego mężczyznę w ciemnych okularach, grającego na fortepianie.

Koncerty muzyki rozrywkowej

Najmniej wymagającym pod względem etykiety dla publiczności jest koncert muzyki rozrywkowej. Wszystko za sprawą powojennej rewolucji kontrkulturowej, która wprowadziła wiele zmian – również na gruncie muzyki. Lata 50 XX wieku były przełomowe ze względu na zaistnienie gwiazd takich, jak np. Elvis Presley [czytaj: elwis preslej], zespół The Beatles[czytaj: de bitels].

Wysłuchaj utworu „Love Me Do” [czytaj: law mi du].

Fakt ten spowodował wiele zamieszania na muzycznych scenach. Odtąd koncerty popkulturowych gwiazd były kojarzone z rozrywką, dobrą zabawą. W przypadku muzyki klasycznej i jazzowej najczęściej spotykamy się z sytuacją, kiedy publiczność zajmuje miejsca siedzące. Koncert muzyki rozrywkowej może być odsłuchiwany również na stojąco, a to w połączeniu z porywającą muzyką zachęca publiczność do rytmicznego klaskania, tańczenia oraz śpiewania. Ubiór podczas takiego wydarzenia jest jak najbardziej dowolny, a zdarza się, że do biletu dołączane są gadżety jak np. świecące opaski na koncertach brytyjskiej grupy Coldplay. Dzięki temu świecąca publiczność XXI wieku staje się częścią koncertu, a do tego wygląda oszałamiająco!

RSavJinGRSBnt

Ilustracja przedstawia publiczność podczas koncertu. Zdjęcie utrzymane jest w błękitno‑zielonej tonacji. Dominantami są święcące, pomarańczowe i różowe opaski xyloband, na nadgarstkach dynamicznie uchwyconych postaci na pierwszym planie.

Zwróć uwagę na poniższe fotografie przedstawiające dwa festiwale muzyczne. Pierwsza z nich odnosi się do popularnego festiwalu muzycznego, który odbywa się w budynku Opery Leśnej w Sopocie. Druga fotografia odnosi się do innego, bardzo popularnego festiwalu jakim był amerykański Woodstock Festival [czytaj: łudstok], który odbył się w 1969 roku w mieście Bethel [czytaj: befel] w stanie New York [czytaj: niu jork]. Obie te fotografie mają ukazać różnie pomiędzy tymi muzycznymi imprezami. Ten w Sopocie odbywa się co rok i odnosi się do współczesnej muzyki popularnej i prezentuje artystów, odnoszących sukcesy na przełomie ostatnich lat. Festiwal Woodstock odbył się tylko raz, bo w 1969 roku i prezentował takie gatunki muzyczne jak: rock, blues, folk, country. Motywem przewodnim było hasło: Pokój, miłość, szczęście.

R7qqseAPQ7ild

Ilustracja przedstawia TOP of the TOP Sopot Festival. Widoczna jest scena amfiteatru w Sopocie, na której występują artyści. Dużą rolę odgrywa dynamiczna gra światłem i barwą.

RGQSNXWA8D9WN

Ilustracja przedstawia ceremonię otwarcia festiwalu The Woodstock Music and Art Fair. Widoczny jest tłum ludzi, bawiących się na największym festiwalu muzycznym.

R1WDnwbLgkmvb

Zdjęcie przedstawia tłum ludzi, który znajduje się błotnistym klepisku. Na ziemi leżą śmieci oraz kawałki materiału. Osoby na pierwszym planie są owinięte kocami.

Współczesne koncerty muzyki rozrywkowej

RPRLYWDDykZHF

Na zdjęciu Jean‑Michel Jarre, grający na harfie laserowej. Mężczyzna ma włosy do ramion. Ubrany jest w białą koszulkę, czerwoną bluzę z kapturem oraz szarą marynarkę. Gra na instrumencie, z którego wydobywają się zielone wiązki laserowe.

Współczesnym koncertom muzyki rozrywkowej towarzyszą wrażenia wizualne, pokazy laserowe, różnego rodzaju multimedia, animacje, układy choreograficzne i inne. Koncerty takie odbywają się często dla wielu tysięcy osób. Miejscem tych koncertów są stadiony, miejskie place, fabryki.

Przykładem takiego wydarzenia jest koncert Jeana‑Michela Jarre’a „Przestrzeń Wolności” w Stoczni Gdańskiej w 2015 r.

Muzyka a rozrywka

Świat rozrywki chociaż zmieniał się na przestrzeni historii posiadał jednak tą samą stałą niezmienną cechę jaką jest chęć jej przeżywania i doświadczania jej w różny sposób. Człowiek potrzebuje rozrywki jako wytchnienia od codziennych obowiązków, przeżywania radości czy uniesienia w chwilach szczęścia. Poniżej zamieszczony film opowie o czasach najdawniejszych, gdzie towarzyszenie muzyki w kategorii rozrywki kojarzone było zwłaszcza przy uroczystościach plemiennych, ceremoniach narodzin, „zaślubin”, tańcach związanych z porami roku czy ku czci bogów. Te momenty podkreślone były swoistym ubiorem, specjalnym doborem repertuaru i samego instrumentarium.

Dalsze losy historii powszechnej wskazują i łączą rozrywkę w czasach istnienia wielu nawet starożytnych państw (Mezopotamia, Egipt, Indie, Chiny czy Grecja). Przez kolejne wieki aspekt rozrywki, a w niej znaczenie muzyki zmieniało się również w kierunku psychologicznym i emocjonalnym .

Wraz z popkulturą i rozwinięciem całego przemysłu rozrywkowego powstają trendy, które łączą wiele z pozoru odległych dziedzin naszego życia. Do nich z pewnością należą: architektura, film, radio, taniec czy sama literatura. Dzisiejsze pojmowanie rozrywki, a w niej rola muzyki, często jest jedynym z uzupełniaczy wielu mediów.

Prawdziwa sztuka - ta wysublimowana, nowoczesna, ale tworząca nową jakość form, której część stanowi rozrywka w ogromnym jej natłoku powinna być oddzielona od rodzaju kiczu, który zaspokaja najniższe instynkty człowieka.

Muzyka, jako sztuka jest czymś więcej niż zwykłym odśpiewaniem, zagraniem dźwięków i lepszą lub gorszą formą zabawy pojmowanej w kategorii rozrywki. Muzyczna rozrywka jako rodzaj sztuki ma nieść za sobą nie tylko bogactwo doznań słuchacza, ale również wartości estetyczne i wartość artystyczną. Nawet rodzaj rozrywki ma być doznaniem, dającym sposobność i uczucie, że obcuje się z czymś niezwykłym, z mgłą, z delikatnym puchem, z pięknem i czarem dźwięków. Bo to odróżnia muzykę od innych dziedzin sztuki - jej ulotność i niepowtarzalny charakter.

Słownik pojęć