Pierwsza mapa zaprezentowana w mapie interaktywnej to mapa ewidencyjna. Na prawo od mapy umieszczono suwaki umożliwiające zmianę zakresu prezentowanych na mapie obiektów i informacji. Pierwszy dotyczy granic i numerów działek ewidencyjnych, drugi budynków, trzeci konturów użytków, czwarty konturów klasyfikacyjnych. Pod suwakami umieszczono panel pozwalający na powiększanie i pomniejszanie mapy, a także przesuwanie jej widoku w górę i w dół oraz w prawo i w lewo. Po lewej stronie planszy umieszczono sześć aktywnych haseł. Po kliknięciu wybranego hasła po prawej stronie ekranu wyświetla się opis oraz pasek odtwarzania audio. Nagranie jest tożsame z treścią opisu.
Informacje Tekst Mapa ewidencyjna jest standardowym opracowaniem kartograficznym, tworzonym na podstawie zbiorów danych zawartych w bazie ewidencji gruntów i budynków (EGiB). Mapę ewidencyjną sporządza się w skalach : 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000. Treść mapy ewidencyjnej stanowią: granice i numery działek ewidencyjnych, punkty graniczne, kontury budynków z oznaczeniem rodzaju budynku, a także numery najwyższych kondygnacji budynków albo najniższych kondygnacji budynków podziemnych znaczonych liczbą ujemną, kontury użytków gruntowych i ich oznaczenia, kontury klasyfikacyjne i ich oznaczenia, występujące w obszarze mapy granice jednostek zasadniczego trójstopniowego podziału terytorialnego państwa i obrębów ewidencyjnych, wraz z ich oznaczeniami, inne elementy, które nie kolidują z danymi ewidencyjnymi, a pozwalają na uczytelnienie treści mapy, nazwy ulic i placów oraz związane z nimi numery porządkowe, a także nazwy cieków, zbiorników wodnych i innych obiektów fizjograficznych, znaki graficzne siatki kwadratów, z których przynajmniej dwa widoczne w obszarze mapy powinny być opisane współrzędnymi.

Granice i numery działek ewidencyjnych Tekst Działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu ewidencyjnego, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą granic działek ewidencyjnych. W obszarze obrębu ewidencyjnego działka ewidencyjna jest wyróżniana przez jej numer, który ma postać liczby naturalnej.

Punkty graniczne. Tekst Położenie punktów granicznych użytych do numerycznego opisu granic działek ewidencyjnych określa się w układzie współrzędnych prostokątnych płaskich PL‑2000.

Poniżej zbliżenie fragmenty mapy, na którym zaznaczono numer punktu granicznego 25 – 1218

Budynki Tekst W bazie danych ewidencyjnych oprócz konturu budynku ujawnia się obiekty budowlane trwale związane z budynkiem, takie jak: taras, weranda, wiatrołap, schody, podpora, rampa, wjazd do podziemia, podjazd dla osób niepełnosprawnych. Rodzaj budynku według Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT): m- mieszkalny g – produkcyjny usługowy i gospodarczy t - transportu i łączności k – oświaty nauki i kultury oraz sportu z – szpitala i inne budynki opieki zdrowotnej b - biurowy h – handlowo‑usługowy p - przemysłowy s – zbiornik, silos i budynek magazynowy i – budynek niemieszkalny Numery kondygnacji budynków Numery najwyższych kondygnacji budynków określa liczba naturalna od 1 do n. Numery najniższych kondygnacji budynków podziemnych określa się liczbą ujemną od -1 do -n.

Kontury użytków. Tekst Użytek gruntowy, czyli obszar o jednolitym sposobie użytkowania. Znakiem umownym konturu użytku gruntowego na mapie ewidencyjnej jest według rozporządzenia, linia przerywana 1:1 w kolorze zielonym. Wewnątrz konturu użytku gruntowego umieszcza się jego oznaczenie zgodnie z Rozporządzeniem w sprawie ewidencji gruntów i budynków.

Poniżej zbliżenie mapy, na którym zaznaczono kontur użytku oraz oznaczenie budynku.

Kontury klasyfikacyjne. Przebieg konturów klasyfikacyjnych wykazuje się w ewidencji w granicach konturów gruntów rolnych lub leśnych na podstawie mapy klasyfikacji. Kontur klasyfikacyjny obejmuje tylko kontury użytków gruntowych o oznaczeniach: R, S, Ł, Ps, Br, Wsr, W, Lzr, Ls, Lz. Na mapie ewidencyjnej zaznaczono granicę zasięgu konturów klasyfikacyjnych kolorem zielonym linią przerywaną 3:1.

Poniżej zbliżenie mapy, na którym zaznaczono oznaczenia konturu oraz kontur klasyfikacyjny.

Druga mapa to mapa glebowo‑rolnicza. Zaznaczono na niej za pomocą wyraźnych barw obszary rolniczej przydatności gleb oraz granice i numery działek ewidencyjnych. Na prawo od mapy umieszczono suwaki umożliwiające zmianę zakresu prezentowanych na mapie obiektów i informacji. Pierwszy dotyczy granic i numerów działek ewidencyjnych, drugi kompleksu żytniego bardzo dobrego, trzeci kompleksu żytniego słabego, czwarty użytków zielonych średnich, piąty kompleksu zbożowo‑pastewnego mocnego, szósty kompleksu żytniego dobrego, siódmy wód i nieużytków, ósmy składu mechanicznego gleby, dziewiąty oznaczeń kompleksy rolniczej przydatności, dziesiąty oznaczeń typu gleby, jedenasty odkrywek. Pod suwakami umieszczono panel umożliwiający powiększanie i pomniejszanie mapy, a także przesuwanie jej widoku w górę i w dół oraz w prawo i w lewo. Po lewej stronie planszy znajdują się trzy aktywne hasła. Po kliknięciu wybranego hasła po prawej stronie ekranu wyświetla się opis oraz pasek odtwarzania audio. Nagranie jest tożsame z treścią opisu.

Informacje Tekst Mapa glebowo‑rolnicza Mapa glebowo‑rolnicza to kartograficzne opracowanie przedstawiające podział przestrzeni rolniczej na kompleksy rolniczej przydatności gleb. Mapę glebowo‑rolniczą sporządza się w skali 1:5000 dla poszczególnych obrębów ewidencyjnych. Główną treścią mapy glebowo‑rolniczej są kompleksy rolniczej przydatności gleb. Kompleks taki łączy w sobie różne typy, rodzaje i gatunki gleb, które charakteryzują się podobnymi właściwościami użytkowymi.

Kompleksy rolniczej przydatności Tekst Opis (1)Oznaczenie kompleksu rolniczej przydatności. Przykład: 6 kompleks żytni słaby. (2) Oznaczenie typu gleby. Przykład: A gleby bielicowe lub gleby płowe. (3) Skład mechaniczny gleby. Przykład: ps gl piasek słabo gliniasty na głębokości 100 do 150 metrów przechodzi w glinę lekką. (4) Odkrywki: położenie i numer odkrywki glebowej.
Poniżej zbliżenie fragmentu mapy z symbolami zawartymi w opisie.

Odkrywki Tekst Odkrywki – położenie i numer odkrywki glebowej
Poniżej przykładowy raptularz gleby bagiennej wytworzonej z torfów zalegających na glinie lekkiej.

Trzecia mapa to mapa klasyfikacyjna, która przedstawia gleboznawczą klasyfikację gruntów i jest sporządzana na kopii mapy ewidencyjnej. Na prawo od mapy umieszczono suwaki umożliwiające zmianę zakresu prezentowanych na mapie obiektów i informacji. Pierwszy dotyczy użytków, drugi kontutów, trzeci działek, czwarty typów gleb, piąty odkrywek. Pod suwakami umieszczono panel umożliwiający powiększanie i pomniejszanie mapy, a także przesuwanie jej widoku w górę i w dół oraz w prawo i w lewo. W lewym górnym rogu znajduje się aktywne hasło. Po jego kliknięciu po prawej stronie ekranu wyświetla się opis mapy i pasek odtwarzania audio. Nagranie jest tożsame z tekstem.

Informacje Tekst Mapa klasyfikacyjna jest kartograficznym przedstawieniem wyników przeprowadzonej gleboznawczej klasyfikacji gruntów. Sporządza się ją na kopii mapy ewidencyjnej. Mapa klasyfikacyjna zawiera w szczególności: 1. Zasięgi konturów typów gleb ‒ wykreślone linią przerywaną w kolorze zielonym. Oznaczenie symboli typów gleb wpisuje się dużą literą alfabetu jeden raz w górnym lewym rogu konturu typu gleby. 2. Granice zasięgów klas bonitacyjnych (konturów klasyfikacyjnych) ‒ wykreślone łamaną linią ciągłą w kolorze zielonym. Na oznaczenie konturu składa się: (55‑R-V‑2d) - numer konturu (55‑R-V‑2d), -symbol użytku gruntowego (55‑R-V‑2d), - klasa bonitacyjna (55‑R-V‑2d), - rodzaj gleby (55‑R-V‑2d), - gatunek gleby (55‑R-V‑2d). 3.Położenie odkrywek glebowych – wykreślone małym kółkiem z opisem numeru odkrywki w kolorze zielonym.

Czwarta mapa to mapa zasadnicza, która przedstawia informacje między innymi o usytuowaniu punktów osnowy geodezyjnej, działek ewidencyjnych, budynków. Na prawo od mapy umieszczono suwaki umożliwiające zmianę zakresu prezentowanych na mapie obiektów i informacji. Pierwszy dotyczy działek, drugi użytków, trzeci konturów, czwarty informacji dodatkowych. Pod suwakami umieszczono panel umożliwiający powiększanie i pomniejszanie mapy, a także przesuwanie jej widoku w górę i w dół oraz w prawo i w lewo. W lewym górnym rogu znajduje się aktywne hasło. Po jego kliknięciu po prawej stronie ekranu wyświetla się opis mapy i pasek odtwarzania audio. Nagranie jest tożsame z tekstem.
Informacje Tekst Mapa zasadnicza Mapa zasadnicza to wielkoskalowe opracowanie kartograficzne, zawierające informacje o przestrzennym usytuowaniu: punktów osnowy geodezyjnej, działek ewidencyjnych, budynków, konturów użytków gruntowych, konturów klasyfikacyjnych, sieci uzbrojenia terenu, budowli i urządzeń budowlanych oraz innych obiektów topograficznych, a także wybrane informacje opisowe dotyczące tych obiektów.
Mapę zasadniczą sporządza się w skali: 1:500, 1:1000, 1:2000, 1:5000
Mapę zasadniczą tworzy się na podstawie odpowiednich zbiorów danych zawartych w: bazie danych EGiB (ewidencji gruntów i budynków), bazie danych GESUT (geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu), bazie danych PRG (państwowego rejestru granic i  powierzchni jednostek podziałów terytorialnych kraju), bazie danych BDSOG (szczegółowych osnów geodezyjnych), bazie danych BDOT500 (obiektów topograficznych), bazie danych PRPOG (państwowego rejestru podstawowych osnów geodezyjnych).