Grafika interaktywna przedstawia podstawy prawne i historyczne ewidencji gruntów i budynków w Polsce, założenie ewidencji gruntów i budynków oraz procedury aktualizacji i modernizacji operatu ewidencji gruntów i budynków. Elementy przedstawione zostały na czterech planszach, między którymi możemy się przemieszczać za pomocą spisu treści.
Pierwsza plansza nosi tytuł „Podstawa prawna”. Poniżej znajduje się napis: „Ewidencję gruntów i budynków w Polsce prowadzi się na podstawie:”. Pod napisem umieszczono dwa znaczniki z cyframi oraz tytułem ustawy. Znacznik 1 – Ustawy z dnia 17 maja 1989 roku Prawo geodezyjne i kartograficzne Dz.U.2021 poz.1990. Po jego kliknięciu pojawia się pole tekstowe z opisem oraz paskiem odtwarzania audio. Nagrania audio i opisy są ze sobą tożsame. Tekst Ustawa reguluje sprawy:

1. krajowego systemu informacji o terenie;
   
2. organizacji i zadań Służby Geodezyjnej i Kartograficznej;
   
3. wykonywania prac geodezyjnych i kartograficznych;
   
4. ewidencji gruntów i budynków;
   
5. zintegrowanego systemu informacji o nieruchomościach;
   
6. gleboznawczej klasyfikacji gruntów;
   
7. rozgraniczania nieruchomości;
   
8. geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu oraz koordynacji sytuowania tych sieci;
   
9. państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;
   
10. uprawnień zawodowych w dziedzinie geodezji i kartografii;
    
11. ewidencji miejscowości, ulic i adresów.
    Znacznik 2 – Rozporządzenia Ministra Rozwoju, Pracy i Technologii z dnia 27 lipca 2021roku w sprawie ewidencji gruntów i budynków Dz.U. 2021 poz. 1390. Po jego kliknięciu pojawia się pole tekstowe z opisem oraz paskiem odtwarzania audio. Nagrania audio i opisy są ze sobą tożsame. Tekst Rozporządzenie określa:
    
    1. szczegółowy zakres informacji objętych ewidencją gruntów i budynków,
       
    2. rodzaje budynków i lokali, które nie są wykazywane w ewidencji,
       
    3. sposób zakładania i prowadzenia ewidencji,
       
    4. szczegółowe zasady wymiany danych ewidencyjnych,
       
    5. sposób i terminy sporządzania powiatowych, wojewódzkich i krajowych zestawień zbiorczych danych objętych ewidencją,
       
    6. zakres informacji objętych rejestrem cen nieruchomości
       W dolnej części planszy widnieje rysunek wagi oraz młotka sędziowskiego symbolizujących prawo i sprawiedliwość.

Tytuł drugiej planszy to: „Rys historyczny katastru na terenach Polski”. Po jego kliknięciu pojawia się plansza z mapą Polski przedstawiającą podział na województwa wraz z ich stolicami. Po prawej stronie planszy umieszczono napis: „Rys historyczny katastru na terenach Polski”. Pod nim znajdują się znaczniki z cyframi od 1 do 4 i tytułami. Po kliknięciu znacznika z cyfrą pojawia się pole z grafiką przedstawiającą tę samą mapę, na której zaznaczono zasięg danego katastru oraz opis i pasek odtwarzacza audio. Nagrania audio i opisy są ze sobą tożsame.
1. Zasięg katastru pruskiego Tekst Zasięg terytorialny. Kataster pruski funkcjonował na obszarach państwa polskiego, znajdujących się w zaborze pruskim, czyli na terenach północno-zachodniej części obecnego obszaru Polski. Obejmował ok. 40% kraju.
Zadania katastru pruskiego. Kataster pruski został zainicjowany przede wszystkim dla celów fiskalnych. Głównym zadaniem i celem wprowadzenia katastru pruskiego było wdrożenie systemu stanowiącego podstawę do opodatkowania nieruchomości.
Przedział czasowy. Wdrażanie katastru pruskiego rozpoczęto w 1839 r. w zachodnich prowincjach Prus, później w prowincjach wschodnich. Zakończono w 1864 r., wprowadzając kataster pruski na terenach Polski, tj. na Pomorzu, w Poznaniu i na Śląsku.
Obiekty powierzchniowe. Podstawowym elementem powierzchniowym w katastrze pruskim była PARCELA, czyli ciągły obszar użytku gruntowego należący do jednego właściciela. Z biegiem czasu została zastąpiona pojęciem działka.
Jednostki. W początkowym okresie funkcjonowania katastru stosowano pruski system miar. Podstawową jednostką w miarach długości był pręt pruski – 3,76642 m. W miarach powierzchni był to 1 mórg pruski = 0,255322 ha.
System metryczny. W 1868 r. dotychczas obowiązujący pruski system miar został zastąpiony systemem metrycznym do dziś obowiązującym. W następstwie wszystkie dane liczbowe, w tym przede wszystkim powierzchnie parcel, zostały przeliczone i zapisane w metrach kwadratowych.
1. Księga parcel. Księga parcel to wykaz wszystkich parcel znajdujących się w granicach jednej jednostki katastralnej (obrębu), sporządzony według ich rosnącej numeracji. W zestawieniu ujawniano dane o gruntach, takie jak: rodzaj użytku i klasy gruntu, powierzchnię parcel, kategorię gruntu, numer arkusza mapy, imię i nazwisko właściciela oraz numer artykułu martykuły.
2. Martykuła podatku gruntowego. Martykuła podatku gruntowego była to księga, która zawierała spis wszystkich parcel z jednostki katastralnej, sporządzony według rosnącej numeracji artykułu martykuły. Martykuła stanowiła zestawienie wszystkich parcel, znajdujących się w granicach jednej jednostki katastralnej (obrębu), należących do jednego właściciela. Martykuła otrzymywała kolejny numer, czyli artykuł martykuły. Najbliższym współczesnym odpowiednikiem dla tego pojęcia jest jednostka rejestrowa. Oprócz standardowych danych o gruntach, takich jak rodzaj i klasa gruntu, czy powierzchnia parceli, dodatkową informacją umieszczaną w martykule była wysokość podatku gruntowego.
3. Księga podatku budynkowego. Księga podatku budynkowego stanowiła spis budynków, uporządkowany według nadanej im numeracji w danej jednostce katastralnej.
Akta katastralne zbiory dokumentów. Tę część operatu katastralnego stanowiły wszelkie dokumenty, na podstawie których aktualizowano dane zawarte w operacie katastralnym. Znajdowały się tu m.in.: akta pomiarowe, wykazy zmian gruntowych, protokoły graniczne, odrysy szkiców pomiarowych.
CZĘŚĆ KARTOGRAFICZNA. Mapy katastralne sporządzane były w skalach: 1:1000, 1:2000, 1:2500, 1:3000, 1:4000, 1:5000. W skład części kartograficznej wchodzą: mapy pierwotne, pierworysy katastralnej, czystorysy map katastralnych, mapy uzupełniające.

2. Zasięg katastru austriackiego Tekst Zasięg terytorialny. Kataster austriacki obowiązywał na terenach zaboru austriackiego, czyli południowych terenach obecnego obszaru Polski. Obowiązywał w województwach: rzeszowskim, krakowskim (bez powiatu olkuskiego i miechowskiego), katowickim – w powiatach cieszyńskim i bielskim.
Zadania katastru austriackiego. Wyznaczanie wysokości podatku. Dokumentacja utworzona w wyniku wprowadzania katastru austriackiego służyła przede wszystkim celom fiskalnym. Ważną rolę odgrywał on również w obrocie nieruchomości.
Przedział czasowy. Kataster austriacki został wprowadzony na ziemiach Austro-Węgier w połowie XVII w. W późniejszym okresie był on kilkakrotnie reformowany. Ostateczną formę uzyskał w 1817 roku na podstawie wydanego przez cesarza Franciszka patentu o podatkach gruntowych i pomiarach gruntowych. Od tego momentu wdrażano kataster gruntowy na obszarze całego kraju, w tym Polski. Prace te zakończono w 1871 roku.
Obiekty powierzchniowe. Podstawowym obiektem powierzchniowym w katastrze austriackim była parcela. Definiowano ją jako ciągły obszar uprawy lub gruntu wolnego od podatku należącego do jednego właściciela. Obszar objęty katastrem austriackim podzielony został na gminy katastralne (obejmujące jedną miejscowość), które z kolei podzielono na działy.
Jednostki. Wiedeński system miar. Podstawową jednostką długości był: 1 sążeń wiedeński = 1,896484 m. Podstawową jednostką powierzchni był: 1 mórg austriacki = 0,575464 ha. System miar metrycznych. W 1897 roku dotychczas obowiązujący wiedeński system miar zastąpiono używanym do dziś systemem miar metrycznych.
Operat katastru austriackiego. Na część opisową operatu w katastrze austriackim składały się: 1. Księga parcel. Był to spis wszystkich parcel ułożony według ich numeracji. Charakterystycznym dla katastru austriackiego było tworzenie osobnej numeracji dla parcel gruntowych, budynkowych oraz dróg i rowów. 2. Arkusze posiadłości gruntowych. Było to tworzone indywidualnie dla każdego właściciela zestawienia parcel będących w jego posiadaniu. Zawarta był w nich informacja o osiąganych przez właściciela dochodach, które stanowiły podstawę do określenia wymiaru podatku. 3. Sumariusze, które stanowiły zestawienie ogólnych powierzchni dla arkuszy posiadłości gruntowych. 4. Alfabetyczny spis posiadaczy. 5. Wypisy hipoteczne.
Część kartograficzna. 1. Manualia. Pierwotne szkice polowe, na których przede wszystkim uwidaczniano wyniki pomiarów. 2. Szkice indykacyjne. Były to kopie map katastralnych, które wykorzystywano jako szkice polowe. 3. Mapy katastralne. Mapy katastralne składały się z arkuszy sekcji szczegółowych. Charakterystycznym elementem katastru austriackiego były skale stosowane przy tworzeniu map katastralnych. Wyróżniono tu: skalę 1:2880 – skala podstawowa, skalę 1:1440 – stosowaną dla obszarów miejskich, skalę 1:5760 – stosowaną dla terenów górskich.

3. Zasięg zaboru rosyjskiego Tekst Zasięg terytorialny. Dokumentacja na terenach zaboru rosyjskiego była tworzona tylko dla kompleksów gruntów uwłaszczonych. W rezultacie kataster ten obowiązywał na nielicznych fragmentach obszaru Królestwa Polskiego, a większa część terenów znajdujących się w zasięgu zaboru rosyjskiego nie posiadała żadnego katastru.
Przedział czasowy. 19 lutego 1864 roku został wydany Ukaz carski o uwłaszczeniu włościan na terenach Królestwa Polskiego.
Część graficzna. Mapy ukazowe: sporządzane początkowo w miarach polskich w skali 1:5000 i 1:2500, od grudnia 1891 roku wyłącznie według rosyjskiego systemu miar w skali 1:4200 lub 1:8400.

4. Zasięg katastru zamojskiego Zasięg terytorialny. Kataster zamojski obowiązywał dla obszaru Ordynacji Zamojskiej.
Zadania katastru zamojskiego. Kataster zamojski był wykorzystywany do prac uwłaszczeniowych.
Przedział czasowy. W 1864 r. został wydany ukaz carski dotyczący uwłaszczenia włościan. Rok później, tj. w 1865 r., rozpoczęto prace związane z utworzeniem map dla obszaru Ordynacji Zamojskiej. Prace trwały do roku 1900. W ich wyniku powstały mapy i rejestry służące przede wszystkim przeprowadzeniu uwłaszczenia.
Jednostki. System miar nowopolskich 1 pręt nowopolski = 2,5 sążni = 4,32 m
Operat katastru zamojskiego. Kataster zamojski składał się ze zbioru map i rejestrów gruntowych wzorowanych na katastrze austriackim. W 1906 r., na podstawie przeprowadzonych prac związanych z uwłaszczeniem, powstał Plan zbiorowy dóbr Ordynacji Zamojskiej. Został on sporządzony w skali 1:4000. Na planie została wykreślona siatka kwadratów o długości boku równej 600 prętów, czyli 2592 m. Plan przedstawiał m.in. strukturę: użytkowania ziemi oraz władania gruntami w granicach ordynacji.

Trzecia plansza nosi tytuł: „Modernizacja ewidencji gruntów ibudynków”. Od paska z napisem poprowadzono dwie strzałki, po lewej stronie planszy znajduje się nagłówek „Procedura”, a po prawej stronie nagłówek „Założenia ogólne i cele”. Pod pierwszym nagłówkiem umieszczono 10 znaczników cyfrowych. Każdy znacznik posiada tytuł. Po kliknięciu aktywnego przycisku pojawia się pole z opisem lub skanem dokumentu.
1. Projekt modernizacji EGiB. Tekst Starosta w uzgodnieniu z właściwym miejscowo wojewódzkim inspektorem nadzoru geodezyjnego i kartograficznego, który zasięga opinii Głównego Geodety Kraju, opracowuje projekt modernizacji ewidencji gruntów i budynków. Projekt ten sporządza się w postaci dokumentu elektronicznego, który określa w szczególności: - charakterystykę obiektu, - szczegółowy zakres prac geodezyjnych przewidzianych do wykonania, - źródła danych ewidencyjnych i metody ich pozyskania, - przewidywany sposób wyłonienia wykonawcy prac geodezyjnych, - przewidywane terminy wykonania poszczególnych etapów prac, - przewidywany koszt przedsięwzięcia oraz sposób jego finansowania. Uzgodniony projekt modernizacji ewidencji stanowi dla starosty podstawę przystąpienia do czynności związanych z wyłonieniem wykonawcy prac geodezyjnych. Podstawa prawna: § 28 ust. 1,2,3,4 Rozp. EGiB
2. Zarządzenie w sprawie przeprowadzenia modernizacji. W ramce umieszczono zdjęcie zarządzenia w sprawie przeprowadzenia dokumentacji. Tekst Starosta zarządza przeprowadzenie modernizacji ewidencji gruntów i budynków na obszarze poszczególnych obrębów ewidencyjnych.
3. Ogłoszenie. Starosta podaje do publicznej wiadomości informację o rozpoczęciu prac geodezyjnych oraz informuje o trybie postępowania związanego z modernizacją ewidencji gruntów i budynków. Ogłoszenie to podlega wywieszeniu na okres 14 dni na tablicy ogłoszeń w siedzibie starostwa powiatowego. Podstawa prawna: Art. 24a. pkt 1 ustawy PGiK
4. Prace geodezyjne. Tekst Wyłoniony w wyniku przetargu wykonawca prac geodezyjny wykonuje czynności związane z modernizacją EGiB zgodnie warunkami określonymi w projekcie modernizacji ewidencji gruntów i budynków. Wyniki prac geodezyjnych wykonywanych na potrzeby modernizacji ewidencji kompletuje się w postaci projektu operatu opisowo-kartograficznego. Operat opisowo-kartograficzny obejmuje bazę danych ewidencyjnych, utworzoną z wykorzystaniem wyników prac geodezyjnych, wykonanych w procesie modernizacji ewidencji gruntów i budynków, oraz utworzone na podstawie danych tej bazy rejestry, kartoteki oraz mapę ewidencyjną. Podstawa prawna: Art. 2 pkt 8A ustawy PgiK § 27 ust. 3 Rozp. EGiB
5. Ogłoszenia o wyłożeniu projektu. Tekst Starosta informuje o terminie i miejscu wyłożenia projektu operatu opisowo-kartograficznego, poprzez wywieszenie tej informacji na tablicy ogłoszeń w siedzibie starostwa powiatowego i właściwego urzędu gminy, na co najmniej 14 dni przed dniem wyłożenia, oraz ogłoszenia jej w prasie o zasięgu krajowym. Podstawa prawna: Art. 24a pkt 5 ustawy PGiK
6. Wyłożenie projektu operatu opisowo-kartograficznego. W ramce umieszczono zdjęcie przykładowego ogłoszenia o wyłożeniu operatu opisowo-kartograficznych modernizacji ewidencji gruntów i budynków. Tekst Projekt operatu opisowo-kartograficznego podlega, na okres 15 dni roboczych, wyłożeniu do wglądu w siedzibie starostwa powiatowego. Podstawa prawna: Art. 24a pkt 4 ustawy PGiK
7. Zgłaszanie uwag do projektu. Tekst Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane ujawnione w projekcie operatu opisowo-kartograficznego, może w okresie wyłożenia projektu do wglądu zgłaszać uwagi do tych danych. Podstawa prawna: Art. 24a pkt 6 ustawy PGiK
8. Rozstrzygnięcie uwag do projektu. Ujawnienie danych w bazie EGiB. Tekst Upoważniony pracownik starostwa powiatowego, posiadający uprawnienia, przy udziale przedstawiciela wykonawcy prac geodezyjnych związanych z modernizacją ewidencji gruntów i budynków, w terminie 15 dni roboczych od upływu terminu wyłożenia do wglądu projektu operatu opisowo-kartograficznego rozstrzyga o przyjęciu lub odrzuceniu uwag zgłoszonych do tego projektu, po czym informuje zgłaszającego uwagi o sposobie rozpatrzenia uwag oraz sporządza wzmiankę o treści zgłoszonych uwag i sposobie ich rozpatrzenia w protokole. Podstawa prawna: Art. 24a pkt 7 ustawy PGiK
9. Ujawnienie danych w bazie EGiB. Tekst Po upływie 15 dni roboczych od zakończenia wyłożenia projektu operatu opisowo-kartograficznego dane objęte modernizacją, zawarte w projekcie operatu, stają się danymi ewidencji gruntów i budynków i podlegają ujawnieniu w bazie danych ewidencji gruntów i budynków. Informację o tym starosta ogłasza w dzienniku urzędowym województwa oraz w Biuletynie Informacji Publicznej na stronie podmiotowej starostwa. Podstawa prawna: Art. 24a pkt 8 ustawy PGiK
10. Zgłaszanie zarzutów. Tekst Każdy, czyjego interesu prawnego dotyczą dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków ujawnione w operacie opisowo-kartograficznym, może w terminie 30 dni od dnia ogłoszenia w dzienniku urzędowym województwa informacji o ich ujawnieniu zgłaszać zarzuty do tych danych. O uwzględnieniu lub odrzuceniu zarzutów starosta rozstrzyga w drodze decyzji. Do czasu ostatecznego zakończenia postępowania dane ujawnione w operacie opisowo-kartograficznym w stosunku do gruntów, budynków lub lokali, których dotyczą zarzuty, nie są wiążące. Zarzuty zgłoszone po terminie traktuje się jak wnioski o zmianę danych objętych ewidencją gruntów i budynków Podstawa prawna: Art. 24a pkt 10, 11, 12 ustawy PGiK
11. Pod drugim nagłówkiem znajduje się jeden znacznik z cyfrą 11. Po jego kliknięciu pojawia się opis oraz pasek odtwarzania audio. Nagranie audio i opisy są ze sobą tożsame. Tekst MODERNIZACJA EgiB ZAŁOŻENIA OGÓLNE I CEL Przeprowadzenie modernizacji EGiB zarządza starosta. W odróżnieniu do aktualizacji ewidencji, która odbywa się w sposób bieżący i najczęściej dotyczy pojedynczych obiektów, modernizację ewidencji gruntów przeprowadza się kompleksowo na obszarze całego obrębu ewidencyjnego. Celem modernizacji jest uzupełnienie bądź modyfikacja bazy danych ewidencyjnych i utworzenie pełnego zakresu zbiorów danych ewidencyjnych zgodnie z wymogami rozporządzenia.

Czwarta plansza nosi tytuł: „Aktualizacja operatu ewidencji gruntów i budynków”. Po kliknięciu znacznika z cyfrą 1 umieszczonego na pasku z tytułem planszy wyświetla się pole tekstowe z opisem oraz paskiem odtwarzania audio. Nagranie jest tożsame z tekstem. Tekst: Zgodnie z artykułem 24 punktem 2a Ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, informacje zawarte w operacie ewidencji gruntów i budynków podlegają aktualizacji z urzędu i na wniosek osób zainteresowanych.
Schemat zamieszczony na planszy przedstawia etapy aktualizacji operatu. Po lewej stronie znajdują się informacje dotyczące aktualizacji z urzędu, a po prawej aktualizacji na wniosek. Od nagłówka poprowadzono dwie strzałki, w lewą i prawą stronę schematu. Po lewej stronie znajduje się napis „Zmiana z urzędu”, a po prawej – „Zmiana na wniosek”. Pod nagłówkami znajduje się po pięć aktywnych przycisków, które łączą się na środku planszy paskiem z tekstem i grafiką. Na pierwszym poziomie umieszczono pytanie „Kiedy?”, obok znaczniki z cyframi 2 i 7. Po ich kliknięciu wyświetlają się opisy, które można odsłuchać, uruchamiając nagranie audio. Wszystkie nagrania audio są tożsame z treścią opisów. Na kolejnym poziomie umieszczono napis: „Zasady przekazywania informacji o zaistniałych zmianach”, obok znaczniki 3 i 8. Pod nim napis: „Wymagane dokumenty” i znaczniki 4 i 9. Na kolejnym poziomie „Termin załatwienia spraw” z przyciskami 5 i 10. Na ostatnim poziomie znajduje się nagłówek „Zawiadomienie o zmianie” i znaczniki 6 i 11.
2. Tekst Gdy zmiany informacji zawartych w EGiB wynikają z: przepisów prawa, dokumentów przekazanych staroście przez sądy, notariuszy oraz organy administracji publicznej, materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, wykrycia błędnych informacji.
3. Tekst Dokumenty stanowiące podstawę zmiany danych ewidencyjnych przekazywane są staroście przez sądy, notariuszy i organy administracji publicznej w terminie 14 dni od dnia, w którym dokumenty te wywołały skutki prawne.
4. Tekst Sądy przekazują właściwemu staroście: - odpisy prawomocnych orzeczeń sądu w sprawach o: - stwierdzenia nabycia prawa własności do nieruchomości przez zasiedzenie, – nabycia praw do spadku, – działu spadku, – zniesienia współwłasności, – podziału majątku wspólnego, – potwierdzenia nabycia prawa własności w wyniku uwłaszczenia, - wydanie nieruchomości lub jej części, - rozgraniczenie nieruchomości; zawiadomienia o nowych wpisach w działach I i II księgi wieczystej. Notariusze przekazują właściwemu staroście: odpisy aktów notarialnych, które w swojej treści zawierają przeniesienie, zmianę, zrzeczenie się albo ustanowienie praw do nieruchomości, które podlegają ujawnieniu w ewidencji gruntów i budynków, bądź obejmują czynności przenoszące własność nieruchomości lub prawo użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej; odpisy aktów poświadczenia dziedziczenia oraz odpisy europejskich poświadczeń spadkowych. Organy administracji publicznej przekazują właściwemu staroście: - odpisy ostatecznych decyzji administracyjnych, wraz z załącznikami w sprawie o: - nabyciu, zmianie lub utracie prawa własności do nieruchomości, - podziale nieruchomości, - scaleniu i podziale nieruchomości, - scaleniu gruntów, - wymianie gruntów, - rozgraniczeniu nieruchomości, - zatwierdzeniu gleboznawczej klasyfikacji gruntu, - ustaleniu linii brzegu, - pozwoleniu na użytkowanie budynku, drogi lub linii kolejowej, - rozbiórce budynku, - zmianie sposobu użytkowania gruntu, - odpisy zgłoszeń dotyczących zmiany sposobu użytkowania budynku lub jego części, zawiadomienia o zmianach danych, zawartych w zbiorze danych osobowych Powszechnego Elektronicznego Systemu Ewidencji Ludności (PESEL)
5. Tekst Starosta niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od dnia otrzymania dokumentów, wpisuje dane z nich wynikające do ewidencji gruntów i budynków.
6. Tekst O dokonanych zmianach w danych ewidencyjnych starosta, w terminie 14 dni od dokonania zmiany w ewidencji, zawiadamia: organy podatkowe – w przypadku zmian danych mających znaczenie dla wymiaru podatków: od nieruchomości, rolnego i leśnego; wydział ksiąg wieczystych właściwego miejscowo sądu rejonowego – w przypadku zmian danych objętych działem I ksiąg wieczystych; właściwe podmioty ewidencyjne.
8. Tekst Aktualizację na wniosek przeprowadza się, gdy dane objęte zmianą nie wynikają z informacji przekazywanych staroście przez sąd, notariuszy i organy administracji publicznej.
9. Tekst Właściciele nieruchomości zgłaszają właściwemu staroście zmiany danych ewidencyjnych w terminie 30 dni, licząc od dnia powstania tej zmiany.
10. Tekst Właściciel nieruchomości zobowiązany jest do złożenia poniższych dokumentów: wniosek o zmianę danych ewidencji gruntów i budynków, oryginał lub odpis dokumentów stanowiących podstawę wprowadzenia zmiany.
12. Tekst O dokonanych zmianach w danych ewidencyjnych starosta, w terminie 14 dni od dokonania zmiany w ewidencji, zawiadamia: organy podatkowe – w przypadku zmian danych mających znaczenie dla wymiaru podatków: od nieruchomości, rolnego i leśnego; wydział ksiąg wieczystych właściwego miejscowo sądu rejonowego – w przypadku zmian danych objętych działem I ksiąg wieczystych; właściwe podmioty ewidencyjne.