Wizualizacja 3D. Model pierwszy. Wentylacja grawitacyjna wspomagana.

Na wizualizacji widoczny jest model piętrowego budynku mieszkalnego, na którym oznaczono następujące elementy:

Nawiewnik okienny.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Ma podłużny kształt i znajduje się najczęściej przy górnej części ramy okna. Jego celem jest zapewnienie mikrowentylacji, szczególnie w szczelnych oknach nowej generacji.

Widoczna jest zewnętrzna ściana budynku z dwoma oknami. W górnej części ramy jednego z nich umieszczony został nawiewnik okienny. Urządzenie ma kształt prostopadłościanu. Znacznik numer jeden wskazuje na miejsce montażu nawiewnika.

Nawiewnik ścienny od zewnątrz.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Jego zadaniem jest doprowadzenie świeżego powietrza do wnętrza budynku. Wewnątrz nawiewnika znajduje się stabilizator, który ogranicza przepływ powietrza do budynku w przypadku zbyt intensywnego ciągu i zapobiega wydostawaniu się powietrza na zewnątrz przez nawiewnik. Zewnętrzny element nawiewnika najczęściej zawiera specjalny „daszek” zabezpieczający przed opadami, a siatka chroni przed przedostawaniem się owadów. Grafika: Widoczny jest budynek z zewnątrz. Na jego ścianie, co najmniej dwa metry od podłoża, zainstalowany został nawiewnik ścienny. Ma on kształt kwadratu, wewnątrz którego znajduje się stabilizator, ograniczający przepływ powietrza do budynku. Nawietrzak posiada specjalny „daszek”, który zabezpiecza przed opadami, oraz siatkę, która chroni przed przedostawaniem się owadów.

Zdjęcie przedstawia trzy rysunki zaworu dławiąco‑zwrotnego stabilizatora w przekroju. Urządzanie to metalowa okrągła złączka z przepustnicą wewnątrz. Pierwszy rysunek ukazuje przepustnicę w pozycji uchylonej, która umożliwia niewielki przepływ powietrza. Na drugim rysunku przepustnica dławi strumień przepływu powietrza, a na ostatnim całkowicie go blokuje. Na rysunku widać ustawienie stabilizatora przy normalnym przepływie powietrza (a), w przypadku zbyt intensywnego ciągu (be) oraz w przypadku ciągu zwrotnego (blokada przed cofaniem się powietrza) (ce).

Nawiewnik ścienny od wewnątrz.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Wewnątrz pomieszczeń nawiewnik ścienny posiada element zwany kratką, przez którą przepływa powietrze do wnętrza budynku. Nowoczesne nawiewniki ścienne posiadają w swojej budowie również filtr powietrza oraz grzałkę z termostatem i spotykane są w wentylacji grawitacyjnej wspomaganej.

Poniżej grafika przedstawiająca urządzenie wentylacyjne zamontowane w ścianie budynku. Od zewnętrznej strony widoczna jest czerpnia. To metalowa osłona odpowiadająca za pobór powietrza z zewnątrz. Element wewnętrzny to rura wyposażona w filtry, zakończona okrągłą kratką. Strzałka wskazuje kierunek ruchu powietrza do wewnątrz budynku.

Kratka wentylacyjna.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Kratka jest elementem rozpoczynającym kanał wentylacyjny w środku pomieszczenia. Wnikają przez nią do wnętrza kanału strumienie zanieczyszczonego powietrza. Stabilizator w kratce to element, który kontroluje naturalny ciąg w kanale wentylacyjnym i zwykle montowany jest za kratką. Przy niewielkim przepływie stabilizator stawia znikomy opór powietrzu, natomiast zwiększa go, gdy strumień osiągnie założoną wartość. Wtedy przepustnica odchyla się, zmniejszając tym samym szczelinę między przesłoną.

Poniżej widoczne są dwa rysunki przedstawiające schemat działania kratki w przewodzie kominowym. Powietrze dostaje się do komina przez kratkę, następnie trafia na regulowaną szczelinę i wznosi się dalej do wylotu komina. Na pierwszej grafice szczelina jest szeroko otwarta, a na drugiej jest przymknięta. Na rysunku widać ustawienie stabilizatora przy normalnym przepływie powietrza (a), w przypadku zbyt intensywnego ciągu (be) oraz w przypadku ciągu zwrotnego (blokada przed cofaniem się powietrza) (ce).

Wyciąg kuchenny.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Urządzenie to pracuje w obiegu otwartym i pochłania opary kuchenne, odprowadzając je do otworu wentylacyjnego i dalej kanałem kominowym na zewnątrz budynku; wspomaga wentylację w sytuacji zwiększonego zapotrzebowania na wyrzut zużytego powietrza z pomieszczenia (np. podczas gotowania).
Poniżej grafika: widoczny jest wyciąg, czyli okap kuchenny, podłączony do systemu wentylacyjnego pomieszczenia rurą. Dzięki niej opary odprowadzane są na zewnątrz. To urządzenie gospodarstwa domowego zainstalowane jest przy ścianie nad kuchenką, z wlotem prostym.

Komin wentylacyjny.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Stanowi go pionowa konstrukcja, której zadaniem jest transport zużytego powietrza na zewnątrz budynku. Powietrze do komina dostaje się poprzez wloty (kratki wentylacyjne) umieszczone w ścianach kominowych w odpowiednich pomieszczeniach. Wyloty z kanałów wentylacji grawitacyjnej są zlokalizowane w bocznych ścianach komina, tuż przy jego zakończeniu.

Poniżej na zdjęciu widoczna jest makieta budynku. Na ścianie zewnętrznej zamontowane są dwie długie rury wentylacyjne. Biegną równolegle obok siebie. Wyloty kanałów prowadzą wzdłuż ścian budynku i wyprowadzone są ponad okap, czyli dolną część dachu. Czerwone strzałki powyżej określają kierunek wydostającego się powietrza.

Nasada obrotowa kominowa.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: jest elementem bardzo wydajnie wspomagającym wentylację grawitacyjną. Można ją stosować na końcach przewodów wentylacyjnych. W przewodzie takim powstaje podciśnienie (tym większe, im silniejszy wiatr), które wzmaga ciąg (zużyte powietrze jest intensywniej zasysane z budynku i wyrzucane na zewnątrz) oraz stanowi ochronę przed ciągiem wstecznym.

Poniżej grafika przedstawiająca połacie dachowe. Na jednej z nich widoczny jest komin z dwoma przewodami wentylacyjnymi. Na ich szczycie zamontowano nasadę obrotową. To aluminiowy korpus zakończony obracającą się okrągłą turbiną. Czerwone strzałki powyżej określają kierunek wydostającego się powietrza.

Wizualizacja 3D. Model drugi. Wentylacja mechaniczna nawiewno‑wywiewna.
Na wizualizacji widoczny jest model piętrowego budynku mieszkalnego, na którym oznaczono następujące elementy:

Czerpnia.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Dostarcza powietrze z zewnątrz, dodatkowo chroni wlot kanału wentylacyjnego przed wiatrem, deszczem i śniegiem.

Poniżej grafika przedstawiająca wlot powierza zaopatrzony w osłonę chroniącą przed opadami. Zainstalowana jest na ścianie szczytowej budynku.

Niżej grafika przedstawiająca ścianę szczytową budynku, na której umieszczona jest czerpnia.

Przewód czerpny.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Transportuje powietrze do rekuperatora, w którym zostanie ono podgrzane i przefiltrowane.

To karbowany przewód o dużym przekroju, który łączy czerpnię z rekuperatorem pod kątem prostym.

Rekuperator.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Rekuperator to serce instalacji wentylacyjnej z odzyskiem ciepła. Rekuperacja umożliwia ograniczenie strat ciepła ponoszonych przy tradycyjnej wentylacji budynku. Pozyskane z zewnątrz świeże powietrze trafia do rekuperatora i przechodzi przez wymiennik ciepła. W wymienniku powietrze zostaje ogrzane lub ochłodzone (w zależności od pory roku). Następnie przefiltrowane powietrze trafia do pomieszczeń wewnątrz budynku.

Poniżej rysunek przedstawiający wymiennik krzyżowy rekuperatora w przekroju. Składa się on z kanałów ułożonych prostopadle względem siebie, którymi przepływa powietrze. W środku znajdują się odseparowane płyty, uniemożliwiające mieszanie się powietrza. Schemat ruchu powietrza w kanałach rekuperatora oznaczono kolorami. Niebieski symbolizuje wlot powietrza z zewnątrz, czerwony wlot powietrza z pomieszczeń wewnątrz budynku do rekuperatora, a także jego wylot na zewnątrz. Fioletowy z kolei wskazuje na wlot świeżego i ogrzanego powietrza.

Kanały wentylacyjne.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Aby zminimalizować opory przepływu oraz zmniejszyć szum generowany przez płynące w przewodach powietrze, zaleca się, aby rury wentylacyjne posiadały gładkie ścianki wewnątrz, poprzeczny przekrój kołowy, a ich ewentualne zagięcia były poprowadzone opływowo, unikając ostrych zmian kierunku.

Poniżej grafika przedstawiająca przewody karbowane. Ułożone są na stropie poddasza domu. Łączą się z rekuperatorem.

Anemostat sufitowy nawiewny.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Na ilustracji widać okrągłą kratkę wmontowaną w sufit, a pod nią strzałkę skierowaną w dół.

Przez anemostat nawiewny do pomieszczeń dostaje się świeże, wstępnie ogrzane powietrze z centrali wentylacyjnej. Anemostat jest zaprojektowany w taki sposób, aby powietrze nawiewane było równolegle do płaszczyzny sufitu zamiast skierowane bezpośrednio w dół, tak by uniknąć uczucia dyskomfortu u użytkowników pomieszczenia.

Anemostat sufitowy wywiewny.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Na ilustracji widać okrągłą kratkę wmontowaną w sufit, a pod nią strzałkę skierowaną w górę.

Anemostatem wywiewnym zużyte powietrze jest usuwane z pomieszczeń i transportowane do centrali. Jego budowa jest zbliżona do budowy anemostatu nawiewnego.

Przewód wyrzutowy.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: Umieszczony jest między rekuperatorem a znajdującą się w dachu lub w ścianie wyrzutnią – transportuje na zewnątrz zużyte powietrze.

To karbowany przewód o dużym przekroju, który wprowadzony jest do wyrzutni z rekuperatora pod kątem prostym.

Wyrzutnia.

Na górze panelu wyświetlanego po kliknięciu w punktor znajduje się pasek odtwarzania z tekstem tożsamym z tym poniżej: To końcowy element wentylacyjny, przez który usuwane jest powietrze z budynku. Podobnie jak czerpnia, chroni kanał wentylacyjny przed dostaniem się do niego opadów atmosferycznych i innych stałych zanieczyszczeń.

Poniżej grafika: otwór wylotu powietrza zaopatrzony w osłonę chroniącą przed wiatrem i opadami. Zamontowana jest na ścianie szczytowej budynku.