Filozofowie od dawna zastanawiali się, czy można wskazać przyczyny tego, że ludzie żyją w społeczeństwach i powołują w celu regulowania życia społecznego władzę, prawa oraz różne społeczne instytucje. Jedni z nich byli skłonni przyznać, że w człowiek w ogóle może być człowiekiem jedynie wówczas, gdy żyje w społeczeństwie, więc nie można wyobrazić sobie go poza społeczeństwem. Najkrócej to stanowisko wyraża maksyma Arystotelesa: Człowiek jest istotą społeczną. Inni przyjmowali, że społeczeństwo powstaje wskutek umowy. Ludzie z pewnych powodów umawiają się, że podporządkują się przewidzianej w umowie formie wspólnego życia. Oba rozwiązania mają swoje miejsce w dziejach myśli filozoficznej. Najciekawsze interpretacje koncepcji umowy społecznej pojawiły się w XVII oraz XVIII wieku, a spośród nich najbardziej znacząca jest koncepcja Johna Locke’a. Brytyjskiego filozofa, który w swojej interpretacji idei umowy zawarł szereg propozycji dotyczących kształtu społeczeństwa charakterystycznych dla rodzącego się wówczas nurtu europejskiego liberalizmu. Przedmiotem twojej pracy będą główne tezy wersji umowy społecznej według Locke’a.