Centrala wentylacyjna z odzyskiem ciepła
Centrala wentylacyjna z odzyskiem ciepła ma wbudowany wymiennik ciepła i dwa wentylatory:
nawiewny – pobiera powietrze z zewnątrz za pomocą czerpni,
wywiewny – usuwa powietrze na zewnątrz przez wyrzutnię.
W Polsce najpopularniejsze są rekuperatory krzyżowe. Ich działanie jest bardzo proste. Przez rekuperator przepływa strumień zimnego powietrza nawiewanego i usuwane jest powietrze ciepłe. Dzięki specjalnej konstrukcji wymiennika część ciepła z powietrza wywiewanego jest przekazywana do powietrza nawiewanego, jednak mieszanie się powietrza nie następuje. Rekuperator ogrzewa zimne powietrze zasysane kanałem nawiewnym przez czerpnię, filtruje je, a następnie nawiewa do odpowiednich pomieszczeń. Jednocześnie zużyte powietrze transportowane jest za pomocą anemostatów wywiewnych, umieszczonych na suficie lub ścianie, systemem kanałów do rekuperatora, gdzie jest usuwane z kanału wywiewnego przez wyrzutnię.
System w zimowe dni efektywnie nagrzewa powietrze wprowadzane do pomieszczeń, a w letnie dni może działać odwrotnie – odbierać ciepło z powietrza nawiewanego do pomieszczeń i w ten sposób je ochładzać. Rekuperator instaluje się zazwyczaj na poddaszu, garażu, piwnicy lub w jakimkolwiek innym pomieszczeniu technicznym, w którym temperatura nie spada poniżej 5°C. Podłączone są do niego cztery przewody rurowe: dwa wlotowe i dwa wylotowe. Wlot zużytego powietrza łączy się z systemem rur doprowadzonych najczęściej do kuchni, łazienki i toalety, a wylot świeżego, ogrzanego już powietrza podłącza się do przewodów wentylacyjnych zakończonych anemostatami (regulowanymi nawiewnikami), umieszczonymi w pokoju dziennym, korytarzu i sypialniach. Pozostałe dwie rury wentylacyjne wyprowadza się na zewnątrz budynku: jedną do czerpni, drugą do wyrzutni.
Na wymienniku ciepła, z powodu różnicy temperatur, często skrapla się wilgoć. Skropliny odprowadza się zwykle do domowej kanalizacji.
Wróć do spisu treściWróć do spisu treści
Powrót do materiału głównegoPowrót do materiału głównego