Ilustracja przedstawia wykres. Oś pozioma określa częstotliwość ef, oś pionowa opisana jest jako ka z indeksem dolnym u w nawiasie de be. Na wykresie opisana jest parabola biegnąca w górę, symetrycznie opadająca ku dołowi. Na niej zaznaczonych jest pięć punktów określonych skrzyżowaniem przerywanych linii biegnących od osi pionowej i poziomej. Krzyżują się one w punkcie najwyższym, nieco niżej punktu najwyższego symetrycznie po obydwóch stronach, oraz powyżej wartości zero, symetrycznie po obydwóch stronach. Na osi pionowej zaznaczone są dwie odległości między punktami. Pierwsza między najniższym a najwyższym ka z indeksem dolnym u o to dwadzieścia de be oraz między najwyższym a środkowym, o wartości trzy de be. Na osi poziomej zaznaczone są dwie odległości między punktami: dwoma najniższymi be dwadzieścia oraz dwoma zlokalizowanymi poniżej najwyższej wartości, przez którą przechodzi parabola opisane jako ef z indeksem dolnym zero. Jest to częstotliwość środkowa.

Ilustracja przedstawia schemat wzmacniacza selektywnego z obwodem rezonansowym LC. Po lewej stronie schematu znajdują się dwa punkty położone na tej samej wysokości. Od punktu położonego niżej do tego położonego wyżej prowadzi strzałka opisana jako u z indeksem dolnym wu e. Od punktu położonego wyżej biegnie w prawo linia, która kończy się w punkcie el z indeksem dolnym jeden zlokalizowanego na środku wybrzuszenia będącego lewym bokiem prostokąta. Od górnej ściany prostokąta biegnie do góry linia, następnie skręca w prawo i biegnie aż do punktu, zlokalizowanego po prawej stronie schematu, opisanego jako plus u z indeksem dolnym cece, wcześniej przechodząc przez cztery czarne punkty. Od ostatniego czarnego punktu biegnie w dół linia przechodząca przez punkt oznaczony dwiema poziomymi kreskami: ce z indeksem dolnym be. Na prawej ścianie prostokąta, na którego boku znajduje się symbol el z indeksem dolnym jeden, znajdują się dwie podwójne poziome kreski opisane jako ce z indeksem dolnym jedenaście oraz ce z indeksem dolnym dwanaście. Między nimi znajduje się czarny punkt, od którego biegnie w prawo linia. Przechodzi ona przez biały punkt, poniżej którego znajduje się kolejny biały punkt, od którego biegnie strzałka do punktu na linii. Strzałka opisana jest jako u z indeksem dolnym jeden. Linia biegnie dalej, kończąc się na pionowej linii znajdującej się w okręgu. Od niej prowadzą po skosie w prawo, jedna do góry, druga w dół, dwie linie, z których dolna zakończona jest strzałką. Dolna rozdwaja się. Pierwsza jej część biegnie w dół przechodząc przez prostokąt er z indeksem dolnym e jeden, łączy się z długą linią, która biegnie poziomo na dole. Druga skręca w prawo, by biec następnie w dół i po przejściu przez symbol ce z indeksem dolnym e jeden, połączyć się z tą samą co pierwsza odnoga linią. Od ukośnej linii biegnącej w górę biegnie w prawo linia do punktu el z indeksem dolnym dwa, znajdującego się na wielokrotnym wybrzuszeniu, będącym lewym bokiem prostokąta, od którego górnej ściany biegnie linia połączona z długą poziomą linią zakończoną punktem plus u z indeksem dolnym cece. Na prawej ścianie prostokąta znajdują się dwa punkty oznaczone podwójnymi poziomymi kreskami, nazwane ce z indeksem dolnym dwadzieścia jeden oraz ce z indeksem dolnym dwadzieścia dwa. Między nimi znajduje się czarny punkt. Od niego biegnie w prawo linia. Przechodzi ona przez punkt biały, poniżej którego znajduje się kolejny biały punkt, od którego biegnie strzałka do punktu na linii. Strzałka opisana jest jako u z indeksem dolnym em igrek. Linia biegnie dalej, kończąc się na pionowej linii znajdującej się w okręgu. Od niej prowadzą po skosie w prawo, jedna do góry, druga w dół dwie linie, z których dolna zakończona jest strzałką. Dolna rozdwaja się. Pierwsza jej część biegnie w dół, przechodząc przez prostokąt er z indeksem dolnym e dwa, łączy się z długą linią biegnącą poziomo na dole. Druga skręca w prawo, by biec następnie w dół i po przejściu przez symbol ce z indeksem dolnym e dwa biegnie w dół, by skręcić w lewo, będąc początkiem długiej linii poziomej zlokalizowanej na dole schematu, z którą łączyły się wszystkie wspomniane, biegnące w dół linie. Linia rozdwaja się również na wysokości dwóch czarnych punktów umiejscowionych przed okręgami. Pierwsza od prawej określa jej koniec, biegnąc w górę, przechodząc przez prostokąt er z indeksem dolnym dwanaście, czarny punkt, następnie prostokąt er z indeksem dolnym jedenaście, ostatecznie łącząc się z najdłuższą linią poziomą biegnącą na górze w miejscu pierwszego czarnego punktu na niej zlokalizowanego. Z drugiego czarnego punktu narysowanego na linii górnej prowadzi linia do drugiego prostokąta, na którego lewej ścianie znajduje się punkt el z indeksem dolnym dwa. Od trzeciego od prawej strony licząc czarnego punktu umiejscowionego na poziomej linii górnej biegnie linia w dół, która przechodzi przez prostokąt er z indeksem dolnym dwadzieścia jeden, następnie czarny punkt zlokalizowany na linii przed drugim okręgiem. Potem dalej biegnie w dół i po przejściu przez prostokąt er z indeksem dolnym e dwa łączy się z pierwszym czarnym punktem, licząc od prawej strony, znajdującym się na najdłuższej linii poziomej u dołu schematu. Obszar między dwiema skośnymi liniami znajdującymi się w okręgach opisany jest odpowiednio jako tez indeksem dolnym jeden oraz te z indeksem dolnym dwa.

Ilustracja przedstawia schemat wzmacniacza selektywnego z filtrem piezoelektrycznym. Po lewej stronie schematu znajdują się dwa punkty położone na tej samej wysokości. Od punktu położonego niżej do tego położonego wyżej prowadzi strzałka opisana jako u z indeksem dolnym wu e. Od punktu położonego wyżej biegnie w prawo linia. Przechodzi ona przez punkt ce z indeksem dolnym jeden oznaczony dwoma pionowymi kreskami. Linia biegnie dalej w prawo, przechodzi przez czarny punkt i biegnie dalej w prawo, łącząc się z pionową linią umiejscowioną w okręgu. Od niej prowadzą po skosie w prawo, jedna do góry, druga w dół, dwie linie, z których dolna zakończona jest strzałką. Dolna rozdwaja się. Pierwsza jej część biegnie w dół przechodząc przez prostokąt er z indeksem dolnym e, łączy się z linią biegnącą poziomo na dole. Druga skręca w prawo, by biec następnie w dół i po przejściu przez prostokąt ku z indeksem dolnym jeden, biegnie w dół, by skręcić w lewo będąc początkiem linii poziomej zlokalizowanej na dole schematu, przez którą łączy się linia biegnąca od prostokąta er z indeksem dolnym e. Dolna linia biegnie dalej w lewo, by skręcić ku górze. Przechodzi przez prostokąt er z indeksem dolnym dwa, następnie czarny punkt umiejscowiony na linii biegnącej do okręgu. Biegnie dalej w górę, przechodzi przez prostokąt er z indeksem dolnym jeden, po czym skręca w prawo. Biegnie w prawo, przechodząc przez czarny punkt aż do białego punktu opisanego jako plus u  z indeksem dolnymce ce. Linia biegnąca od linii zorientowanej ukośnie, wychodzącej z pionowej linii, znajdującej się w okręgu, rozdwaja się. Pierwsza jej część biegnie w górę, przechodzi przez prostokąt er z indeksem dolnym ce i kończy się w czarnym punkcie znajdującym się na linii górnej poziomej, biegnącej do punktu plus u z indeksem dolnym cece. Druga odnoga biegnie w prawo, przechodzi przez punkt ce z indeksem dolnym dwa, oznaczony dwiema pionowymi kresami i biegnie dalej w prawo do białego punktu po prawej stronie schematu. Poniżej tego punktu znajduje się kolejny biały punkt. Od niego biegnie w górę strzałka do punktu powyżej. Strzałka opisana jest u z indeksem wu igrek. Obszar między dwiema skośnymi liniami znajdującymi się w okręgu opisany jest jako te z indeksem dolnym jeden.