Czy można wierzyć słowom, skoro dla każdego z nas mogą znaczyć coś innego? Czy można ufać filozofii, skoro samo słowo filozofia jest tak wieloznaczne? John Locke jako pierwszy zwrócił uwagę na to, ile problemów poznawczych wynika z samego języka. Im bardziej złożone są nasze idee, tym mniej pewna jest nasza wiedza. Uważał, że nawet proste idee mają oparcie w substancji – czymś, co leży u podstaw każdego wrażenia, a czego jednak poznać nie możemy. Dlatego też nigdy nie poznamy do końca natury bytu. Idea przyczynowości także powstaje w naszym umyśle, dzięki doświadczaniu skutków naszych aktów woli. Zakładamy więc przyczynowość… Locke zastanawiał się nad możliwością poznania substancji i przyczynowości, a jego następca, David Hume, uznał, że te pojęcia nie mają żadnej poznawczej wartości.