Czy filozofia pozwala mówić o rozpaczy pojedynczego człowieka? Refleksja Kierkegaarda koncentrowała się na indywidualnych stanach duchowych, na ludzkiej egzystencji. Hegel, jak wiemy, ujmował człowieka przez pryzmat praw rządzących historią, unieważniając to, co jednostkowe. To właśnie jego idealistyczne oderwanie od egzystencji stało się przedmiotem gwałtownej krytyki duńskiego filozofa. Kierkegaard, skonfliktowany z tradycją filozoficzną, tworzył dzieła o wręcz religijnym charakterze, w nowym, literackim stylu - był przecież teologiem i poetą, który szukał właściwego języka dla wyrażenia osobistego doświadczenia wiary. Życie Kierkegaarda, naznaczone przekonaniem o ciążącej na nim klątwie, to materiał na przejmującą, smutną i fascynującą powieść.