System kontroli dostępu to zespół urządzeń przeznaczonych do komunikacji na małe odległości bez pośrednictwa centrali telefonicznej. W zależności od wykorzystanych urządzeń oraz potrzeb na miejscu zainstalowania stosuje się systemy wykorzystujące domofony, wideodomofony, kamery, klawiatury, czy elektromagesy do drzwi.

Systemy kontroli dostępu są powszechnie stosowane w firmach i przedsiębiorstwach do określania dostępu do materiałów i dokumentów. Ponadto mogą być stosowane w szpitalach do określenia stref dostępu, a także w szkołach dla zapewnienia bezpieczeństwa uczniów. Podstawowym jednak obszarem zastosowania są instalacje domofonowe stosowane w domach jednorodzinnych.

Ważną częścią systemu domofonowego oraz systemu kontroli dostępu są drzwi wejściowe lub dostęp do furtki. Zabezpieczają one obszar chroniony przed wejściem osób niepożądanych. Do blokowania furtki stosuje się różnego rodzaju elektrozaczepy, rygle elektromagnetyczne i elektromagnesy do drzwi (zwory elektromagnetyczne). Systemy kontroli dostępu często wyposaża się w układ wizyjny, który umożliwia rozmowę i obserwację osoby znajdującej się przed strefą kontroli. Ponadto systemy takie mogą być dodatkowo wyposażone w możliwość bezprzewodowej obsługi miejsc dostępu, czego przykładem są systemy automatycznych bram wjazdowych sterowanych pilotem.

Rcgk9K37lPmfQ1
Rys. 9.1. Przykład systemu z wideodomofonem
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1NLp9whYm0gy1
Rys. 9.2. Przykładowy monitor i kamera wideodomofonu
Źródło: dostępny w internecie: www.dipol.com.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.

Zastosowanie systemów kontroli dostępu w firmach, szpitalach lub innych urzędach użyteczności publicznej często wymaga zastosowania ograniczonego dostępu dla osób w poszczególnych strefach. Wydzielenie stref dostępu wiąże się z ograniczeniami wejścia do pomieszczeń, do których wstęp mają tylko pracownicy lub konkretne osoby w zakładzie. Ma to na celu zabezpieczenie, np. dokumentów chronionych lub poruszania się w miejscach niebezpiecznych lub o specjalnym przeznaczeniu.

W takiej sytuacji system kontroli dostępu jest ograniczany do klawiatury otwierającej drzwi, dla której konieczna jest znajomość kodu dostępu. Częściej jednak stosuje się systemy zbliżeniowe, w których znajdują się klawiatury zbliżeniowe, a pracownicy posiadają transpondery (karty lub breloki).

RVpLkxDSQxUIC1
Rys. 9.4. Klawiatura zbliżeniowa i transpondery
Źródło: dostępny w internecie: www.dipol.com.pl, licencja: CC BY-SA 3.0.
R1SlcCbG61nGg1
Rys. 9.5. Przykładowa struktura systemu kontroli dostępu ACCO NET firmy Satel
Źródło: Akademia Finansów i Biznesu Vistula, licencja: CC BY-SA 3.0.

Opis poszczególnych elementów układu:

  • CZ‑USB‑1 – Czytnik kart zbliżeniowych

  • ACCO‑DB – Gniazdo czujek punktowych

  • ACCO Web – Sieciowa kontrola dostępu

  • ACCO Serwer – Serwer zarządzający dostępem

  • ACCO‑NT – Centrala kontroli dostępu

  • Terminal – Czytnik kart zbliżeniowych/breloków, czujka magnetyczna lub manipulator

  • ETHM‑1 Plus – Ethernetowy moduł komunikacyjny

  • INTEGRA – Moduł integracji z innymi systemami firmy

  • Instalator ACCO Soft – Oprogramowanie do konfiguracji systemu AACCO

„Prawa dostępu w systemie ACCO NET bazują na strefach kontroli dostępu, co umożliwia zaawansowane administrowanie uprawnieniami zarówno pojedynczych użytkowników, jak i całych grup. Możliwe jest definiowanie czasowych harmonogramów dostępu oraz ścieżek przejść, zgodnie z którymi użytkownicy mogą przemieszczać się w obiekcie”.

(źródło: https://www.satel.pl)  (dostęp 09.02.2023)

Grafika interaktywna pt. „Budowa funkcjonalna urządzeń elektronicznych”DxNpUNQ6RGrafika interaktywna pt. „Budowa funkcjonalna urządzeń elektronicznych”

Wróć do spisu treściD15XOHD4MWróć do spisu treści

Powrót do materiału głównegoDDc7oBa11Powrót do materiału głównego