Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Opis: Schemat blokowy przedstawia strukturę scalonego odbiornika cyfrowego, w którym występuje dziewięć kluczowych elementów. Na rysunku znajduje się odbiornik, który jest główną częścią układu. Wewnątrz odbiornika umieszczone są trzy komponenty. Są to mieszacz cyfrowy, filtr pasmowy z charakterystyką o przebiegu równoległym (p.cz.), oraz cyfrowy generator lokalny. Po lewej stronie odbiornika widoczne są kolejno trzy elementy. Pierwszy to wzmacniacz mocy (m.cz.), odpowiedzialny za wzmocnienie sygnału odbieranego z anteny. Następnie znajduje się blok korelacji (w.cz.), który ma za zadanie wykrywanie i synchronizację sygnałów cyfrowych. Kolejnym elementem jest przetwornik analogowo‑cyfrowy (A/C). Po prawej stronie odbiornika, pod znacznikiem numer 6, znajduje się blok DSP), który stanowi centralną jednostkę przetwarzania sygnału cyfrowego. Pod znacznikami numer 7 i 8 znajdują się dwa przetworniki: przetwornik cyfrowo‑analogowy (C/A) i przetwornik analogowo‑cyfrowy (A/C) odpowiednio. Przetwornik C/A jest używany do konwersji sygnałów cyfrowych na postać analogową, która jest potrzebna do dalszej obróbki w bloku wzmacniacza audio (znacznik numer 9). Ostatecznie, sygnał audio jest przesyłany do głośnika (znacznik numer dziewięć), który odpowiada za odtwarzanie dźwięku towarzyszącego procesowi przestrajania częstotliwości. Obrazuje to zamieszczone nagranie dżwiękowe. Ten kompleksowy schemat blokowy przedstawia układ scalonego odbiornika cyfrowego, w którym poszczególne elementy współpracują ze sobą, aby umożliwić odbiór i przetwarzanie sygnałów cyfrowych.

Opis: Widoczny jest uproszczony schemat obrazujący cyfrową obróbkę. Za pomocą bloków oznaczono dwa przetworniki i procesor, które biorą udział w tym procesie. Na wejściu sygnał z anteny trafia do przetwornika, który zamienia analogowy sygnał na cyfrowy, a drugi przetwornik wykonuje odwrotną operację, zamieniając cyfrowy sygnał z powrotem na analogowy. Procesor wykonuje różne operacje na tym cyfrowym sygnale, np. filtruje go, zmienia głośność czy kompresuje. To wszystko odbywa się w określonym kierunku, z analogowego na cyfrowy, przez procesor i z powrotem na analogowy. Na schemacie znajduje się znacznik po naciśnięciu którego słyszalny jest dźwięk wydobywający się z głośnika.

Grafika przedstawia strukturę scalonego tunera stereo FM/TV/MW/SW/LW typu AKC6959. Scalony tuner stereo to urządzenie umożliwiające odbiór stacji radiowych w różnych pasmach. Opis oznaczeń i funkcji różnych elementów tunera. Przedstawiony jest za pomocą ramki oznaczeniami poszczególnych elementów. eFeM: oznacza odbiór stacji radiowych w paśmie FM, czyli falach ultrakrótkich. Dzięki temu elementowi tuner może odbierać stacje radiowe, które nadają w tym paśmie częstotliwości. A eMp oznacza odbiór stacji radiowych w paśmie AM w trybie mono, czyli jednokanałowym dźwięku. Ten tryb odbioru zapewnia odtwarzanie dźwięku z jednego głośnika. AMn oznacza odbiór stacji radiowych w paśmie AM w trybie stereo, czyli dwukanałowym dźwięku. Ten tryb odbioru pozwala na odtwarzanie dźwięku z dwóch głośników. GNDREF: To oznaczenie oznacza połączenie z masą, czyli wspólny punkt odniesienia dla innych elementów tunera. VERF‑N: To oznaczenie oznacza ujemne napięcie używane wewnątrz tunera. TUNE: Oznacza regulację strojenia stacji radiowych. VOL: oznacza regulację głośności dźwięku. Ten element umożliwia użytkownikowi dostosowanie głośności dźwięku w zależności od preferencji. BAND: oznacza wybór pasma, czyli zakresu częstotliwości, które chcemy odbierać. Tuner może obsługiwać różne pasma, takie jak FM, AM, a także inne specjalne pasma, jeśli są dostępne.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Widoczny schemat blokowy przedstawia kryteria wyboru rodzaju anteny w zależności od typu instalacji, który może być zbiorczy (dla wielu odbiorców) lub indywidualny (dla pojedynczego odbiorcy), mocy nadajnika, odległości od nadajnika. Anteny typu Smart Horizon widoczne na schemacie są montowane w instalacjach zbiorczych, w odległości 20 km od nadajnika o mocy 50 kW. Natomiast dla anteny typu Smart City, przeznaczone są do montażu indywidualnego. Zalecana odległość od nadajnika wynosi 40 km, przy mocy nadajnika równej 50 kW.

Kompleksowa instalacja radiowo‑telewizyjna w domu jednorodzinnym składa się z różnych anten (satelitarnej, radiowej, telewizyjnej), które odbierają różne rodzaje sygnałów. Te sygnały są następnie łączone przy pomocy rozgałęźnika, który przekazuje je do multiswitcha. Multiswitch dystrybuuje sygnały z anteny satelitarnej do czterech różnych ekranów, które mogą być podłączone do gniazd RTV + SAT. Dzięki temu można odbierać sygnały telewizji satelitarnej i naziemnej na telewizorach w domu.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia antenę satelitarną. Ma ona kształt talerza, który jest lekko wklęsły, co ułatwia skupianie odbieranych sygnałów. Ta spłaszczona kulista powierzchnia ma zamontowane ramię, na którym umieszczony jest konwerter, którego zadaniem jest przetwarzanie fal na sygnał telewizyjny. Antena jest zamocowana na wsporniku. Miejscem montażu jest ściana lub dach budynku.

Grafika przedstawia konwerter pojedynczy, który jest niewielkim urządzeniem wykorzystywanym w systemach telewizji satelitarnej. Konwerter IDLB‑QUTL40‑ULTRA‑OPP dedykowany do instalacji multiswitchowych. Po jednym wyjściu dla każdej pary polaryzacja‑pasmo. Konwerter jest umieszczony w korpusie w kształcie niewielkiej, płaskiej, prostokątnej puszki, której górna część jest cylindrem z płaską pokrywą. Wewnątrz puszki znajdują się złącza, które są nagwintowane i zgrupowane po dwa w parze. Złącza służą do podłączenia kabli do odbiornika i anteny. Na boku konwertera znajduje się skan etykiety z kodem kreskowym

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na rysunku widoczna jest antena radiowa DIPOL 1/RUZ/PM. Składa się z kilku elementów. Głównym elementem jest maszt. Na nim widoczny jest płaski drut, do którego zamocowane są dipole, czyli okrągłe druty wykonane z metalu lub innego przewodzącego materiału. Na drutach zamontowana jest czarna puszka antenowa wzmacniacza, odpowiedzialna za wzmacnianie sygnału. Wnętrze puszki ukazuje zamocowany kabel antenowy. Wnętrze puszki, które jest widoczne na grafice, przedstawia zamocowany kabel antenowy.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia prostą antenę telewizyjną. Składa się ona z metalowych prętów o różnych długościach. Cała konstrukcja jest zamocowana na maszcie. Elementy konstrukcyjne pełnią funkcję podstawy do montażu reflektorów i direktorów - krótkich drutów, które poprawiają jakość odbieranego sygnału. W antenie znajduje się również Dipol owalny drut - aktywny element odbioru sygnału, na którym zamontowana jest puszka antenowa w kształcie kasety.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na rysunku widoczny jest układ, gdzie na osi Y znajduje się oznaczony zysk anteny w jednostkach decybeli, natomiast na osi X oznaczona jest częstotliwość w megahercach. Możemy zaobserwować dwie poziome linie o nieregularnym przebiegu. Jedna z linii, znajdująca się wyżej i oznaczona kolorem niebieskim, wykazuje nieregularny przebieg amplitudy w trybie aktywnym. Druga linia, położona niżej i oznaczona kolorem czarnym, również wykazuje nieregularny przebieg w trybie pasywnym. Nieregularności w przebiegu obu linii mogą być spowodowane różnymi czynnikami zewnętrznymi, takimi jak warunki atmosferyczne, obecność przeszkód w otoczeniu anteny, jakość samej anteny lub występowanie zakłóceń elektromagnetycznych.

Na rysunku przedstawiono prosty schemat anteny telewizyjnej w trybie aktywnym. Antena ze zdjęcia, o nazwie Dipol Smart Horizon DVB T2, składa się z krótszych prętów zamocowanych na wsporniku oraz prostokątnych dipoli. Z tyłu anteny znajduje się okrągłe wejście oznaczone jako ANT.IN, do którego podłącza się kabel antenowy. W tej samej części anteny widoczny jest zasilacz oznaczony jako 12 DC, który dostarcza zasilanie do anteny. Całość jest umieszczona w puszce antenowej, która zawiera wzmacniacz sygnału. Dzięki temu wzmacniaczowi antena może poprawić jakość i siłę odbieranego sygnału telewizyjnego.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na grafice widoczny jest niewielki masztowy wzmacniacz sygnałów. Obudowa ma kształt prostopadłościanu i wykonana jest z tworzywa sztucznego. Na jednej ze ścianek urządzenia widoczne są różne oznaczenia, które zawierają informacje o jego parametrach i działaniu. Na pierwszym oznaczeniu możemy przeczytać „TV Band”, co wskazuje na to, że wzmacniacz jest przeznaczony do wzmacniania sygnałów telewizyjnych. Kolejne oznaczenie UHF 30 dB informuje nas o zysku wzmacniacza dla pasma ultrakrótkofalowego. Pod oznaczeniem „VHS 20 dB” oznacza, że wzmacniacz wzmacnia również sygnały wizyjne, na przykład zapisane na taśmach wideo. Kolejne oznaczenia 12 V i 60 mA oznaczają, że wzmacniacz wymaga napięcia zasilania 12 woltów i pobiera prąd o wartości 60 miliamperów. W dolnej części urządzenia znajdują się cztery wtyki. Są to gniazda do podłączenia anten.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na grafice widoczne jest urządzenie o kształcie prostopadłościanu. Jest to zasilacz do multiswitcha, zasilający go napięciem 18 V i prądem 1 A. Na górnej części urządzenia zauważalne są cztery wejścia o cylindrycznym kształcie, a z każdej bocznej strony pojawiają się po trzy wejścia. Na ścianie frontowej widoczny jest logotyp producenta, nazwa modelu oraz oznaczenia „Rec 1”, „Rec 2”, „Rec 3” i „Rec 4”. Ponadto, na urządzeniu znajdują się kolorowe trójkąty, z których czarny V Lo i czerwony V Hi, oznaczają częstotliwości sygnałów. Biały Terr, zielony H Lo i żółty H Hi to zakresy częstotliwości. Na urządzeniu widnieje również napis Frequency 950‑215 MHz oraz Terrestrial 862 MHz. Te oznaczenia pomagają w identyfikacji i konfiguracji urządzenia, aby umożliwić podłączenie i obsługę różnych sygnałów zgodnie z ich odpowiednimi zakresami częstotliwości. Na zdjęciu widoczny jest zasilacz, posiadający wtyczkę w kształcie prostopadłościanu, która jest podłączana do gniazdka elektrycznego. Do wtyczki przypięty jest kabel z okrągłą końcówką, który łączy zasilacz z urządzeniem, które ma być zasilane.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na grafice widzimy końcowe gniazdo antenowe RTV+SAT. Gniazdo jest umieszczone w plastikowej obudowie i składa się z płytki, na której znajdują się dwa złącza. Jedno złącze jest przeznaczone dla kabla, drugie złącze to złącze SAT, jest przeznaczone dla sygnałów satelitarnych. Na grafice zobaczymy także przykładowy schemat podziału sygnału RTV/SAT. Znajdują się tam kwadratowe ramki, z których jedna reprezentuje wyjście satelitarne o zakresie od 950 MHz do 2,4 GHz, a druga to wyjście RTV o zakresie od 5 MHz do 862 MHz. Obie te częstotliwości są połączone linią prostą, w punkcie wejście RTV SAT 5 MHz - 2,4 GHz. Rysunek przedstawia dwa wyjścia sygnału: SAT (telewizja satelitarna) i RTV (telewizja naziemna, radio). Można podłączyć odpowiednie anteny i odbierać sygnały z obu źródeł jednocześnie.

Grafika przedstawia schemat blokowy podstawowych układów odbiornika telewizyjnego z wyświetlaczem LCD, wyposażonego w dekoder/tuner DVB‑T i DVB‑C. Na górze znajdują się strzałka od tunera oraz od wideo ze źródeł zewnętrznych prowadząca do selekcji sygnału wideo. Następnie do dekodera koloru, a potem konwertera A/D. Następnie zachodzi formatowanie wyświetlania. Strzałka biegnie do konwertera i/p, konwertera skanowania, skanera obrazu oraz cyfrowego interfejsu wideo. Od interfejsu wideo poprowadzona jest strzałka do zespołu panelu, tj. kolejno do cyfrowego interfejsu wideo rx, LCD timingu, generatora skali szarości, sterownika źródła, sterownika linii gejt a na końcu do LCD. U dołu schematu znajduje się zasilacz. Sieć połączona jest z zasilaczem DC standby oraz korekcją współczynnika mocy PFC, do którego prowadzi sprzężenie zwrotne. Następnie do konwertera flyback, inwertera dc‑ac połączonego z podświetleniem tylnym.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Pierwszy schemat prezentuje konstrukcję projektora DLP, w którym obecne są dwie soczewki umieszczone pomiędzy tarczą kolorów. Po prawej stronie soczewek znajduje się obiektyw, a na jego końcu zlokalizowany jest chip DMD (Digital Micromirror Device).

Drugi schemat ilustruje ścieżkę światła w projektorze LCD. Linia niebieska symbolizuje drogę światła, natomiast linie czerwona, zielona i niebieska reprezentują przepuszczanie przez nie odpowiednich kolorów. Wewnątrz schematu można zauważyć kwadrat zawierający kolory niebieski, czerwony, zielony i biały, co odnosi się do reprodukcji barw. Ponadto, na rysunku są widoczne dwie soczewki oraz elementy służące do łączenia obrazów, a także dwa lustra, które pełnią istotną rolę w procesie projekcji obrazu.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na przedstawionej grafice widoczny jest model monitora, na którym zostały oznaczone różne rozdzielczości za pomocą kolorów. Na ekranie możemy zobaczyć, że rozdzielczość SD została zaznaczona fioletowym kolorem i wynosi 720 x 576 pikseli. Rozdzielczość FHD została oznaczona zielonym kolorem i wynosi 1920 x 1080 pikseli. Kolor niebieski oznacza rozdzielczość UHD, która wynosi 3840 x 2160 pikseli. Natomiast żółty kolor wskazuje na rozdzielczości 4K oraz 8K, które wynoszą odpowiednio 7680 x 4320 pikseli.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia trzy monitory: LED, QLED i OLED. Na pierwszym monitorze umieszczona jest taka treść: Technologia LED opiera się na świecących diodach, co zapewnia wysoką jakość obrazu i lepsze odwzorowanie kolorów w porównaniu do starszych telewizorów LCD. W przypadku technologii QLED, wykorzystuje ona kropki kwantowe, co przekłada się na żywsze i bardziej nasycane barwy w telewizorze. Poziom jasności obrazu w tej technologii jest najwyższy. Ostatnia technologia, OLED, wykorzystuje bardzo cienkie diody Organic LED. Charakteryzuje się praktycznie nieskończonym kontrastem, wyjątkowo żywymi i wiernymi kolorami, najgłębszą czernią oraz bardzo krótkim czasem reakcji. Ponadto, ekran OLED jest najcieńszy i może mieć zakrzywioną powierzchnię. Wszystkie trzy technologie monitorów oferują unikalne cechy, takie jak jakość obrazu, odwzorowanie kolorów, jasność czy kontrast.

Wykres przedstawia zależność między odległością od monitora a przekątną ekranu, uwzględniając różne rozdzielczości. Oś Y reprezentuje odległość od monitora, wyrażoną w metrach, natomiast oś X przedstawia przekątną ekranu, podaną w calach. Na wykresie zastosowano kolorowe obszary, które symbolizują optymalny stosunek dla konkretnych rozdzielczości. Obszar w kolorze morskim odpowiada standardowi PAL, oliwkowy oznacza rozdzielczość HD, ciemnopomarańczowy reprezentuje Full HD, a ciemnoróżowy jest przypisany do rozdzielczości Ultra HD 4K. Obszary na wykresie stają się coraz większe w miarę zwiększania odległości od monitora. Oznacza to, że przy większej odległości od ekranu zalecana jest wyższa rozdzielczość, aby zapewnić wyraźny i szczegółowy obraz. Ważne jest, że im większa odległość od monitora, tym większa powinna być rozdzielczość, aby uzyskać wyraźny obraz.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia różne gniazda interfejsu znajdujące się z tyłu monitora. Wszystkie te gniazda mają unikalne kształty, które odpowiadają odpowiednim kablom i wtyczkom, co ułatwia ich rozpoznanie i podłączenie. Power (Zasilanie) Gniazdo zasilania sieciowego o napięciu 230V, służące do zasilania monitora. HDMI1, HDMI2, umożliwiają podłączenie monitora do różnych urządzeń, takich jak komputery, DVD czy konsolki do gier. Gniazdo DP,  służy do połączenia monitora z komputerem Gniazdo VGA które pozwala na podłączenie monitora do komputera, telewizora lub innych urządzeń. Gniazdo LINE IN, które pozwala na podłączenie zewnętrznego źródła dźwięku, na przykład odtwarzacza MP3. Znajduje się tutaj także gniazdo słuchawkowe.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia schemat blokowy sieci elektrycznej, która może być zasilana zarówno z sieci energetycznej, jak i z alternatywnego źródła, jakim jest agregat prądotwórczy. W ramach tej sieci można wyróżnić urządzenia, które nie wymagają zasilania bezprzewodowego, takie jak ekspres do kawy, żelazko czy odkurzacz. Natomiast istnieją również urządzenia zasilane bezprzewodowo, takie jak sieć komputerowa, aparatura kontrolno‑pomiarowa, urządzenia telekomunikacyjne, oświetlenie awaryjne, instalacja alarmowa i monitoring. Na schemacie widoczny jest również zasilacz bezprzerwowy. Wszystkie oznaczenia zostały przedstawione w formie piktogramów.

Na rysunku przedstawiono uproszczony schemat blokowy zasilacza UPS, który działa w topologii „line‑interactive”. Widoczne są linie reprezentujące napięcia wejściowe i wyjściowe. Przebieg napięć został przedstawiony za pomocą fal o kształcie sinusoidalnym. Na schemacie znajduje się także falownik oraz zasilacz UPS. Po bokach widoczne są piktogramy oznaczające urządzenia takie jak komputer, monitor, instalacja alarmowa oraz monitoring CCTV.

Na wykresie przedstawiono, jak długo UPS (zasilacz awaryjny) utrzymuje zasilanie w zależności od mocy obciążenia i rodzaju zastosowanego modułu bateryjnego. Oś Y to czas w minutach (od zera do czterystu pięćdziesięciu), a oś X to moc obciążenia (od czterech do trzydziestu dwóch kilowatów). Wykres zawiera pięć kolorowych linii, które reprezentują różne moduły bateryjne: niebieski dla 18 Ah, fioletowy dla 27 Ah, żółty dla 36 Ah, pomarańczowy dla 45 Ah oraz fioletowy dla modułu o nieznanej pojemności. Linie schodzą w dół w określonym czasie i biegną równolegle wzdłuż osi X.

Rysunek przedstawia schemat blokowy. Widoczne są na nim podstawowe elementy układu opartego na TDA8551. Za pomocą ramek przedstawiono interfejs, licznik, regulację głośności i wyciszania. Obok tych ramek znajdują się dwa wzmacniacze oznaczone jako Wzmacniacz 1 i Wzmacniacz 2. Wzmacniacze mają polaryzację oznaczoną jako plus i minus. Jest również prostokątny blok oznaczony jako eR z dwoma wartościami rezystancji 5 kiloohmów i 20 kiloohmów. Na dole znajdują się wyjścia M plus i M minus oraz sam układ scalony TDA8551. Widoczne jest również oznaczenie MODE to element umożliwiający zmianę trybu działania wzmacniacza lub wybór innych ustawień.

Rysunek przedstawia podłączenie zasilacza stabilizowanego (US2) do wzmacniacza (US1). Zasilacz stabilizowany (US2) to urządzenie, które dostarcza napięcie zasilania dla wzmacniacza. Wygląda podobnie jak małe pudełko. Wzmacniacz (US1) to urządzenie, które wzmacnia dźwięk. Jest podobne do głośnika, ale zamiast produkować dźwięk, wzmacnia go, aby był głośniejszy i bardziej wyraźny. Źródłem dźwięku może być odtwarzacz muzyczny, komputer, telewizor lub inne urządzenie, które generuje dźwięk. Głośniki to urządzenia, które produkują dźwięk. Podłączenie zasilacza stabilizowanego (US2) do wzmacniacza (US1) polega na podłączeniu zasilacza do gniazdka elektrycznego, a następnie podłączeniu wzmacniacza do zasilacza przy użyciu przewodu zasilającego. Dodatkowo, źródło dźwięku podłączane jest do wejścia wzmacniacza a głośniki podłączane są do wyjść wzmacniacza.

Na wykresie zależności pomiędzy napięciem zasilania a mocą wyjściową widoczne są dwie linie, reprezentujące dwa różne warianty obciążenia. Pierwsza linia odnosi się do obciążenia o rezystancji 4 ohmy (rl = 4 ohmy), a druga linia odnosi się do obciążenia o rezystancji 8 ohmów (rl = 8 ohmów). Oś X przedstawia napięcie zasilania (Uz) w woltach, a oś Y przedstawia maksymalną moc wyjściową (Po) w watach. Obie linie na wykresie rosną w górę, co oznacza, że wraz ze wzrostem napięcia zasilania (Uz), maksymalna moc wyjściowa również się zwiększa.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia uniwersalny wzmacniacz mocy. Urządzenie ma kształt płaskiego prostopadłościanu. Znaczniki umieszczone na części przedniej i tylnej wskazują na poszczególne elementy urządzenia; jest ich trzynaście. Opis: regulacja barwy bas sopran - pozwala na precyzyjną kontrolę barwy dźwięku ,regulacja wzmocnienia - umożliwia dostosowanie poziomu wzmocnienia sygnału, wskaźnik wysterowania informuje o przekroczeniu dopuszczalnej mocy sygnału ,regulacja wzmocnienia strefy - zapewniają optymalną jakość dźwięku. Diody sygnalizacyjne: czerwona - awaria żółta‑oznacza gotowość do pracy, zielona - urządzenie włączone. Na końcu widoczny jest klawisz on off, który służy do włączania i wyłączania wzmacniacza. Na płycie tylnej znajdują się gniazdo bezpiecznikowe wyjścia linii głośnikowych – to jest miejsce na montaż bezpieczników, oraz gniazdo zasilania, uziemienie - istotne dla bezpieczeństwa i jakości dźwięku, listwa połączenia głośników, gniazdo symetryczne XLR- służy do profesjonalnego podłączania urządzeń audio, gniazdo combo wejście 0 decybela, obok którego znajduje się przełącznik odłączania uziemienia.

Na rysunku widoczny jest układ wzmacniacza mocy z elementami nagłośnienia. Znaczniki numer 1, 2 i 4 reprezentują różne fragmenty dźwiękowe, które ilustrują działanie wzmacniacza. Oznacza to, że może on odtwarzać i wzmocnić różne źródła dźwięku. Wejście oznaczone jako mikser CD wskazuje na możliwość podłączenia odtwarzacza CD lub innego urządzenia audio, co pozwala na odtwarzanie muzyki bezpośrednio z tego źródła. Taki układ wzmacniacza zapewnia użytkownikowi możliwość dostosowania dźwięku do własnych preferencji i potrzeb.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na zdjęciu widoczny jest panel główny amplitunera. Urządzenie ma kształt płaskiego prostopadłościanu. Na przedniej części panelu znajduje się wyświetlacz, który informuje nas o nazwie stacji radiowej lub trybie odtwarzania. Obok znajduje się pokrętło regulacji, umożliwiające dostosowanie parametrów dźwięku, takich jak głośność, tony (bas, średnie, wysokie) oraz balans stereo. Poniżej wyświetlacza umieszczone są przyciski funkcyjne, w tym DVD/CD/Blu‑ray, Tuner, TV, Exit oraz Dolby Surround. Znajdziemy tu także  panel z przyciskami numerycznymi oraz przyciskiem zasilania. Dodatkowo, umieszczono tutaj gniazdo, które służy do podłączenia głośników.

Na rysunku przedstawiono schemat blokowy amplitunera. Kwadratowe ramki z opisem, wskazują na hierarchię elementów. Zaczynamy od zasilacza niskonapięciowego (LV Power supply), który dostarcza niskie napięcie do sterowania amplitunerem. Kolejnym elementem jest model panelu sterującego oraz interfejs, który umożliwia użytkownikowi kontrolę. Zasilacz mocy (HV Power supply) dostarcza wyższe napięcie do części mocy amplitunera. Moduł Radio FM (Si4703) służy do odbioru sygnałów radiowych FM. Moduł Bluetooth (Flaircomm BTM) umożliwia bezprzewodowe połączenie i odtwarzanie dźwięku z urządzeń Bluetooth. Selektor wejść (TDA7418) pozwala na wybór źródła dźwięku. Wzmacniacz mocy (LM3886) wzmacnia sygnał audio dla głośników, natomiast wzmacniacz słuchawkowy (TDA2822) wzmacnia sygnał audio dla słuchawek. Dodatkowo, przy rysunku znajdują się oznaczenia napięcia (V) dla poszczególnych elementów.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Przedstawiony rysunek ukazuje schemat podłączenia wzmacniacza audio do anteny radiowej DAB. Antena ta jest dedykowana do odbioru sygnałów radiowych w standardzie DAB. Bezpośrednio poniżej anteny widoczny jest prostokątny blok oznaczony jako AS DB 100, gdzie sygnał z anteny jest przetwarzany na sygnał audio. Aby połączyć go z wejściem na wzmacniaczu, użyto kabla USB. Wejście na urządzeniu, które znajduje się na końcu kabla USB, jest specjalnie zaprojektowane do odbioru sygnału DAB. Tutaj następuje wzmacnianie sygnału, który jest następnie przekazywany do głośników.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na przedstawionej grafice ukazane są elementy komputera oraz jego urządzenia peryferyjne. Urządzenie centralne ma kształt prostopadłościanu i stanowi rdzeń systemu komputerowego. Jednak aby móc efektywnie komunikować się z komputerem, niezbędne są urządzenia wyjściowe. Monitor, będący jednym z urządzeń wyjściowych, wyświetla obrazy otrzymywane od komputera. Projektor multimedialny umożliwia wyświetlanie obrazów na ekranie z komputera. Do tej kategorii zaliczymy także głośniki, słuchawki i drukarkę. Ważne elementy to również urządzenia wejściowe, które przekazują informacje do komputera. Skaner służy do przetwarzania obrazów i tekstów na formę cyfrową. Mikrofon jest wykorzystywany do nagrywania dźwięków, a kamera internetowa do przekazywania obrazu w czasie rzeczywistym. Klawiatura, myszka, joystick czy gamepad są używane do sterowania komputerem, szczególnie w przypadku gier. Modem zapewnia połączenie internetowe, a zasilacz dostarcza niezbędną energię elektryczną do wszystkich urządzeń. Wszystkie te urządzenia peryferyjne są istotne dla prawidłowego funkcjonowania i użytkowania komputera.

Grafika przedstawia najpopularniejsze interfejsy komputerowe, jest ich dziesięć. Interfejsy komputerowe mają różne kształty, które są związane z ich funkcją. Opis: Thunderbolt 2 ma kształt prostokątny z zaokrąglonymi rogami i małe wypustki. Służy do szybkiego przesyłania danych i obsługi różnych urządzeń, takich jak monitory, karty dźwiękowe i dyski zewnętrzne. HDMI ma kształt prostokątny o wąskim boku. Jest stosowany głównie do przesyłania sygnału wideo i dźwięku z komputera do telewizora, monitora lub projektora. Display Port ma kształt prostokątny z wypustką na jednym z rogów. Jest używany do połączenia komputera z monitorem lub innym wyświetlaczem, umożliwiając przesyłanie wysokiej jakości sygnału wideo i dźwięku. USB B 3.0 ma kształt prostokątny z wypustką na jednym z boków. Jest używany do podłączania różnych urządzeń do komputera, takich jak drukarki, dyski twarde i skanery, umożliwiając szybką transmisję danych. Lightning ma kształt prostokątny z wypustką na jednym z boków. Jest używany przez urządzenia firmy Apple, takie jak iPhone, iPad i iPod, do ładowania, synchronizacji danych i podłączania akcesoriów. USB Type A Ma kształt prostokątny z zaokrąglonymi rogami. Jest najbardziej rozpowszechnionym interfejsem USB i służy do podłączania różnych urządzeń, takich jak myszki, klawiatury, pendrive'y i inne akcesoria. Thunderbolt 4 ma kształt prostokątny z zaokrąglonymi rogami i małe wypustki. Jest najnowszą wersją interfejsu Thunderbolt i zapewnia bardzo szybką transmisję danych oraz obsługę wielu urządzeń jednocześnie. Ethernet ma kształt prostokątny z wtyczką RJ‑45. Służy do połączenia komputera z siecią lokalną lub internetem za pomocą kabla Ethernetowego, umożliwiając stabilne i szybkie połączenie. Micro USB B ma kształt małego prostokąta z wypustką na jednym z boków. Jest stosowany głównie do ładowania i synchronizacji danych w mniejszych urządzeniach, takich jak smartfony, tablety i kamery. USB Type C ma kształt prostokątny o wąskim boku i zaokrąglonych rogach.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Przykładowa specyfikacja USB 3.0 Super Speed zawiera tabelę z czterema kolumnami. Pierwsza kolumna zawiera numer pinu, druga kolumna opisuje sygnał przesyłany przez dany pin, trzecia kolumna wskazuje kolor przewodu, a czwarta kolumna podaje nazwę pinu. W pierwszym wierszu tabeli czytamy, że pin 1 przesyła sygnał Vcc, który jest oznaczony czerwonym kolorem, a jego funkcją jest dostarczanie napięcia +5V. W drugim wierszu tabeli, pin 2 przesyła sygnał D-, który jest oznaczony białym kolorem i jest odpowiedzialny za przesyłanie danych w kierunku „data minus”. Trzeci wiersz informuje nas, że pin 3 przesyła sygnał D+, oznaczony zielonym kolorem, który odpowiada za przesyłanie danych w kierunku „data plus”. W czwartym wierszu tabeli, pin 4 przesyła sygnał GND (Ground), który jest oznaczony czarnym kolorem i służy do zapewnienia połączenia uziemiającego. Pod tabelą znajdują się rysunki kabla, urządzeń USB A, USB B, USB mini.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na przedstawionych grafikach widoczne są urządzenia Bluetooth. Wszystkie mają niewielkie rozmiary i kształtem przypominają podłużne, płaskie prostopadłościany, są ergonomiczne. Jedno z nich posiada dodatkowo uchwyt, co sugeruje, że jest to model przeznaczony do noszenia na uchu. Na powierzchni widoczny jest logotyp. Urządzenia te zapewniają bezprzewodową komunikację Bluetooth, co umożliwia łatwe podłączanie ich do innych urządzeń.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia gniazdo zasilania zewnętrznego o kształcie prostopadłościanu z zaokrąglonymi bokami. Wewnątrz gniazda widoczne są trzy pionowe metalowe piny, które służą do podłączenia wtyczki zasilacza.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia model zasilacza awaryjnego UPS 2700 W o modelu UPS3000‑T-ON EAST. Obudowa zasilacza ma kształt prostopadłościanu. Na przedniej części obudowy znajduje się niewielki ekran, na którym wyświetlane są informacje dotyczące stanu zasilania i parametrów pracy. Obok ekranu i pod nim umieszczone są przyciski, które umożliwiają zarządzanie zasilaczem i dostęp do różnych funkcji. Dodatkowo, na obudowie widoczne są otwory wentylacyjne, które zapewniają odpowiednią cyrkulację powietrza i odprowadzanie ciepła.

Grafika przedstawia urządzenie UPS. Na całej prostokątnej powierzchni znajdują się znaczniki z nazwą poszczególnych elementów. Jest ich dziesięć. Opis: w części górnej po lewej stronie widoczne są kolejno port komunikacyjny RS 232. Złącze awaryjne wyłączenia EPO. Port komunikacyjny USB. Poniżej zamontowane są wentylatory a pod nimi zabezpieczenia nadprądowe oraz gniazdo wejściowe IEC C20. W części górnej po prawej stronie znajduje się slot na kartę rozszerzeń SNMP, zabezpieczenia przepięciowe Rj45. Poniżej znajdują się cztery okrągłe gniazda wyjściowe Schuko. W części dolnej natomiast widoczne jest gniazdo uziemiające.

Na grafice przedstawiony jest ekran LCD, który wyświetla różne dane cyfrowe związane z zasilaczem awaryjnym. Ekran ten jest wyposażony w segmentowe wyświetlacze, na których można odczytać informacje takie jak napięcie, wskaźnik przeciążenia, pojemność baterii, napięcie wyjściowe lub częstotliwość oraz napięcie wejściowe. Dzięki temu użytkownik może monitorować istotne parametry zasilacza awaryjnego.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na schemacie blokowym przedstawiono normalny tryb pracy zasilacza. W ramkach opisano kolejne etapy. Zaczynamy od zasilania sieciowego, które przechodzi przez ładowarkę prądu AC‑DC i ładuje akumulator. Filtr AVR to miejsce, gdzie napięcie jest stabilizowane. Kolejne są filtr i falownik, który usuwa  zakłócenia i szumy, zapewniając czyste napięcie. Na końcu znajduje się podłączone obciążenie, czyli urządzenia, które otrzymują optymalną energię.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na przedstawionym schemacie znajduje się tryb pracy awaryjny zasilacza, w którym korzysta się z energii zgromadzonej w akumulatorach. Aby zobrazować ten stan, dodano nagranie zawierające krótki, pojedynczy dźwięk, który pełni rolę powiadomienia o stanie urządzenia.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na schemacie widoczna jest instalacja alarmowa oparta na centrali Satel Integra. Główne elementy to: manipulator i router umożliwiające zdalny dostęp do systemu, akumulator zapewniający zasilanie. Czujki monitorujące różne obszary, sygnalizator informujący o aktywowaniu alarmu. Po naciśnięciu znacznika słyszalne jest nagranie dźwiekowe z pulsującym dźwiękiem alarmowym. Ostatnim elementem jest centrala alarmowa zarządzająca wszystkimi pozostałymi modułami. Cały system jest zasilany z sieci 230 V AC.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na schemacie widoczna jest instalacja alarmowa oparta na centrali Satel Integra. Główne elementy to: manipulator i router umożliwiające zdalny dostęp do systemu, akumulator zapewniający zasilanie. Czujki monitorujące różne obszary, sygnalizator informujący o aktywowaniu alarmu (nagranie z emitującym pulsującym dźwiękiem alarmowym) oraz centrala alarmowa zarządzająca wszystkimi elementami. Cały system jest zasilany z sieci 230 V AC.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Na grafice przedstawiono centralę domofonową Cosmo. Do zestawu należą takie elementy jak panel zewnętrzny w kształcie prostopadłościanu. Na części frontowej widoczne są podłużne otwory.  Są to miejsca, w których znajdują się głośniki, umożliwiające dwustronną komunikację. Centrala domofonowa wewnętrzna wykonana jest z tworzywa sztucznego. Ma prostokątny kształt, z gładkimi i zaokrąglonymi krawędziami. Na przedniej części centrali mogą znajdować się przyciski do otwierania drzwi lub sterowania funkcjami systemu, a także wskaźniki LED lub wyświetlacz LCD lub LED do wyświetlania informacji. Unifon Smart jest płaskim panelem z wyświetlaczem i przyciskami. W zestawie jest także zasilacz. Jest to niewielkie urządzenie o prostym wyglądzie. Może mieć obudowę z tworzywa sztucznego lub metalową, z gniazdami lub przewodami z odpowiednimi wtyczkami. Na powierzchni zasilacza znajdują się oznaczenia dotyczące parametrów elektrycznych, takie jak napięcie i prąd. Ostatnim elementem są breloki RFID. Są małe i przenośne, mają okrągły kształt, a wykonanie są z plastiku.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Schemat połączeń systemu domofonowego widoczny na rysunku obejmuje następujące elementy: na rysunku widoczny jest prostokątny symbol reprezentujący elektrozaczep, który służy do trzymania drzwi zamkniętych. Elektrozaczep jest zainstalowany po lewej stronie schematu. Wychodzą z niego dwie linie, które reprezentują przewody zasilające, prowadzące do zamków. Dzięki temu elektrozaczep kontroluje otwieranie i zamykanie zamków. W dolnej części schematu znajduje się zasilacz, oznaczony jako 230/11,5 V. Jest to urządzenie, które dostarcza zasilanie do różnych elementów systemu domofonowego. Na górnej części schematu widoczne są dwa przewody, oznaczone jako L plus i L minus, które reprezentują linie zasilające. Przewody te doprowadzają zasilanie do centrali systemu domofonowego. Opisane połączenia umożliwiają poprawne działanie systemu.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

W schemacie widoczna jest instalacja RTV‑SAT z dodatkowym monitoringiem CCTV. Ważne cztery elementy to: 1. Rozgałęźnik indukcyjny, jest to urządzenie, które dzieli sygnał telewizyjny (RTV‑SAT) na wiele linii. 2. Modulator sygnału 420. To urządzenie, które przekształca sygnał wideo i audio na sygnał telewizyjny. 3. Kamera sufitowa, służy do monitorowania pomieszczeń. 4. Rejestrator Hikvision DS‑7604Ni‑K. to urządzenie do nagrywania i przechowywania obrazów z kamer. Można na nim archiwizować nagrania i zdalnie uzyskiwać dostęp do nich. Zdjęcia przedstawiają kolejno rozgałęźnik. Jest to niewielki płaski element z trzema wejściami antenowymi. Kamerę sufitową z obiektywem w plastikowej obudowie. Rejestrator Hikvision DS‑7604Ni‑K, w obudowie w kształcie płaskiego prostopadłościanu.

Nagranie o treści tożsamej z tekstem.

Grafika przedstawia Modulator Signal‑420; modulator to urządzenie o prostym i kompaktowym wyglądzie zewnętrznym. Ma formę niewielkiego pudełka, które można łatwo zamontować w systemie instalacyjnym. Na zewnątrz modulatora Signal‑420, na panelu przednim, znajduje się zestaw przycisków funkcyjnych menu urządzenia. Modulator posiada dwa złącza, które służą do podłączenia różnych źródeł sygnałów wideo i audio oraz antenowe. Na panelu przednim widoczna jest także dioda LED, która wskazuje na działanie i status modulatora. Modulator umożliwia konwersję sygnału z jednego ze źródeł HDMI do standardu DVB‑T. Urządzenie wyposażone jest w zasilacz. Zasilacz posiada wtyczkę w kształcie prostopadłościanu, która jest podłączana do gniazdka elektrycznego. Do wtyczki przypięty jest kabel z okrągłą końcówką, łączący zasilacz z urządzeniem, które ma być zasilane.