E-materiały do kształcenia zawodowego

E‑book do e‑materiału Organizowanie i prowadzenie procesów oczyszczania kopalin

Organizacja i prowadzenie eksploatacji otworowej złóż - Technik górnictwa otworowego 311702

bg‑gold

Technologia oczyszczania ropy naftowej

E‑BOOK

12

Spis treści

Oczyszczanie z siarkowodoru ropy naftowej

Podstawowy wpływ na wybór metod i środków oczyszczania ropy naftowej z siarkowodoru (odsiarczanie) ma jego koncentracja. Siarkowodór jest to gaz silnie trujący, cięższy od powietrza, wydzielający intensywny, nieprzyjemny zapach. Posiadając własności kwasowe, powoduje korozje armatury wydobywczej i sprzyja tworzeniu się hydratów. Usunięcie siarkowodoru z ropy naftowej jest możliwe metodami chemicznymi przez ekstrakcję roztworami absorbentów lub sposobami fizycznymi opartymi na desorpcji cząsteczek H2S  w fazę gazową.

Główne metody fizyczne oczyszczania siarkowodowu:

  • Separacja.

    • Intensyfikację usunięcia siarkowodoru z ropy naftowej podczas separacji można przeprowadzić poprzez:

      • zmniejszenie liczby stopni separacji,

      • obniżenie ciśnienia separacji poniżej atmosferycznego,

      • zwiększenie temperatury procesu,

      • dodanie do ropy naftowej niezasiarczonego gazu.

    • Efektywność stosowania ww. sposobów jest niejednoznaczna. Stwierdzono, że zmniejszenie liczby stopni separacji tylko nieznacznie intensyfikuje usunięcie siarkowodoru z ropy, natomiast może doprowadzić do zwiększenia kosztu własnego ropy naftowej. Podczas wytwarzania podciśnienia efektywność desorpcji siarkowodoru prawie równomiernie wzrasta wraz ze zwiększaniem wielkości próżni i osiąga od 60  do 65% przy ciśnieniu 6·104 Pa i temperaturze 313 K. Dużą efektywność oczyszczania ropy od siarkowodoru (od 70 do 75%) osiąga się na atmosferycznym stopniu separacji przy podwyższeniu temperatury do 353 K.

  • Rektyfikacja.

    • Podczas rektyfikacji osiągany jest duży odbiór z ropy gazowych komponentów, w tym siarkowodoru. Siarkowodór wydziela się w destylacyjnej części kolumny rektyfikacyjnej przy nagrzaniu ropy naftowej od 393 do 553 K w zależności od ciśnienia procesu
      (od 20% do 80%· 104 Pa. Do wad tego sposobu należy zaliczyć:

      • wysoki temperaturowy reżim procesu,

      • duże zużycie materiału na osprzęt do wymiany ciepła,

      • złożoność eksploatacji kolumny rektyfikacyjnej (duża liczba regulowanych parametrów).

  • Przedmuchiwanie niezasiarczonym gazem.

    • Proces odbywa się ona w temperaturze od 313 do 323K w kolumnie desorpcyjnej, której eksploatacja jest znacznie prostsza niż kolumny rektyfikacyjnej. Metoda ta realizowana jest przy ciśnieniu
      (od 10 do 60· 104 Pa i zużyciu niezasiarczonego gazu w ilości od 5 do 10m3m3 ropy. Metoda ta posiada również wady, takie jak: niepełne wydzielenie metanu i etanu podczas stabilizacji, mniejszy w porównaniu z rektyfikacją uzysk ropy naftowej. Technologia ta umożliwia nie tylko osiągnięcie odpowiedniego stopnia oczyszczenia ropy z siarkowodoru i osiągnięcie wymaganego poziomu stabilizacji ropy, ale również zmniejszenie strat lekkich frakcji w zbiornikach technologicznych.

RvZsCJ97Uo5jk
Schemat urządzenia do przedmuchiwania ropy naftowej:
1 – korpus,
2 – sito kontaktowe,
3 – zygzakowata przegroda,
4 – ropa naftowa surowa,
5 – termometry,
6 – osprzęt odcinający,
7 – przepływomierze,
8 – gaz dla świecy,
9 – pobór próbek, ,
10 – manometr,
11 – gaz pierwszego stopnia separacji,
12 – ropa naftowa po przedmuchaniu.
Źródło: GroMar Sp. z o. o., licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

Powiązane materiały multimedialne