I. Opanowanie zagadnień z zakresu języka i funkcji plastyki; podejmowanie działań twórczych, w których wykorzystane są wiadomości dotyczące formy i struktury dzieła.
1) wykazuje się znajomością dziedzin sztuk plastycznych: malarstwa, rzeźby, grafiki, architektury (łącznie z architekturą wnętrz), rysunku, scenografii, sztuki użytkowej dawnej i współczesnej (w tym rzemiosła artystycznego); rozumie funkcje tych dziedzin i charakteryzuje ich język; rozróżnia sposoby i style wypowiedzi w obrębie dyscyplin; zna współczesne formy wypowiedzi artystycznej, wymykające się tradycyjnym klasyfikacjom, jak: happening, performance, asamblaż; sztuka nowych mediów;
2) rozróżnia cechy i rodzaje kompozycji w naturze oraz w sztukach plastycznych (odnajduje je w dziełach mistrzów, a także w tworach i zjawiskach przyrody); tworzy różnorodne układy kompozycyjne na płaszczyźnie i w przestrzeni (kompozycje otwarte i zamknięte, rytmiczne, symetryczne, statyczne i dynamiczne); ustala właściwe proporcje poszczególnych elementów kompozycyjnych, umiejętnie równoważy kompozycję, wykorzystując kształt i kontrast form;
3) klasyfikuje barwy w sztukach plastycznych; wykazuje się znajomością pojęć: gama barwna, koło barw, barwy podstawowe i pochodne, temperatura barwy, walor barwy; rozróżnia i identyfikuje w dziełach mistrzów i własnych kontrasty barwne: temperaturowe, dopełnieniowe i walorowe; podejmuje działania twórcze z wyobraźni i z zakresu interpretacji natury, uwzględniające problematykę barwy;
5) charakteryzuje pozostałe środki wyrazu artystycznego, takie jak: linia, plama, faktura; wykorzystuje wskazane środki w działaniach plastycznych (kompozycjach z wyobraźni i transpozycji natury);
II. Doskonalenie umiejętności plastycznych – ekspresja twórcza przejawiająca się w działaniach indywidualnych i zespołowych. Uczeń:
1) w zadaniach plastycznych interpretuje obserwowane przedmioty, motywy i zjawiska, stosując środki wyrazu zgodnie z własnym odczuciem; w wyższych klasach podejmuje również próby rysunkowego studium z natury;
2) wyraża w pracach plastycznych uczucia i emocje wobec rzeczywistości, a także płynące z inspiracji muzycznych czy literackich (impresja i ekspresja); rysuje, maluje, ilustruje zjawiska i wydarzenia realne i wyobrażone (także w korelacji z innymi przedmiotami);
5) podejmuje próby integracji sztuk tworząc zespołowo teatr plastyczny (animacja form plastycznych w przestrzeni plus światło i dźwięk ) oraz realizując inne rodzaje kreacji z pogranicza plastyki i pokrewnych dziedzin jak pantomima, taniec, film animowany;
6) stosuje różnorodne techniki plastyczne (proste techniki graficzne, rzeźbiarskie, malarskie, elementy obrazowania cyfrowego fotograficznego i z wykorzystaniem wybranych graficznych programów komputerowych);
III. Opanowanie podstawowych wiadomości z zakresu kultury plastycznej, jej narodowego i ogólnoludzkiego dziedzictwa kulturowego. Uczeń:
4) wymienia, rozpoznaje i charakteryzuje najważniejsze obiekty kultury wizualnej w Polsce, wskazuje ich twórców.
Nauczysz się
wyjaśniać pojęcie ilustracja książkowa i picturebook;
opisywać podstawowe informacje z zakresu historii ilustracji książkowej;
interpretować treść ilustracji książkowej w odniesieniu do tekstu literackiego oraz wyobraźni ilustratora;
wyjaśniać czym jest detalDetaldetal w ilustracji, dostrzegać detale we wskazanych ilustracjach książkowych;
rozpoznawać palety barw użyte we wskazanych ilustracjach;
interpretować tekst literacki pod kątem ukazania emocji przekazanych słowami za pomocą palety barw;
wykonywać pracę malarską ilustrującą wskazany fragment tekstu z książki oraz tworzyć prace plastyczne inspirowane pracami współczesnych ilustratorów;
wskazywać techniki, jakimi posługują się ilustratorzy;
dostrzegać różnice między formalnymi cechami ilustracji dla młodszych i starszych czytelników.
Historia ilustracji
Ilustracja to obraz, fotografia, rysunek lub inny element graficzny towarzyszący tekstowi, mający na celu jego objaśnienie lub uzupełnienie.
Najstarszą znaną formą ilustracji książkowej są ręcznie wykonywane obrazki w odręcznie pisanych średniowiecznych księgach. Przyjrzyj się zamieszczonym niżej ilustracjom.
RcGnr7u97Exoc1
R1aaWhpMp66Yf1
RoKqWXvySscMF1
W połowie XV w., wraz z wynalezieniem przez Johannesa Gutenberga druku, powstały pierwsze książki drukowane. Były to tzw. książki blokowe, w których ilustracje odbijane były z drzeworytniczego klocka. Przyjrzyj się ilustracji prezentowanej poniżej i spróbuj rozpoznać, jakie sceny biblijne zostały na niej przedstawione. Opisy scen ukażą się, gdy klikniesz w numery na ilustracji.
RhjITLzv3H22K1
Z czasem drewniane matryce zaczęto zastępować trwalszymi materiałami, stosując między innymi płytki miedziane, stalowe czy kamienne, co pozwalało na uzyskanie większej liczby odbitek.
W XIX w. ilustracja, jako obraz towarzyszący tekstowi, stała się bardziej powszechna i wykorzystywana w różnych obszarach. Występowała m.in. w publikacjach naukowych – wtedy miała charakter informacyjny, służyła pogłębieniu wiedzy czytelnika, obrazowała więc treść dokładnie.
Zobacz prezentowane niżej ilustracje – klikając w punkty na nich, poznasz kilka ciekawostek.
RWb5Jw9TpjAHD1
R1MnTBmgKN6CL1
Także w XIX w. pojawiły się pierwsze ilustracje dla dzieci.
R1THfrbGIB9Ne1
Ilustracje książkowe
Książka ilustrowana jest połączeniem kultury werbalnej (tekst) i wizualnej (obraz). W ilustracji słowo powołuje do życia obraz. Słowo i obraz są ze sobą mocno związane i uzupełniają się nawzajem. Ilustrator może przedstawić za pomocą obrazu dokładnie to, co znajduje się w tekście. Może też wzbogacić go poprzez dodanie elementów, które nie są wprost nazwane w tekście, a które dopowiadają, budują czytelnikowi świat przedstawiony.
Zapoznaj się z zamieszczonymi poniżej dwoma stronami z książki Anny Czerwińskiej‑Rydel Teoria Pana Alberta i porównaj to, co autorka książki napisała w tekście, z tym, co następnie zilustrowała artystka.
Kliknij w ilustrację i sprawdź, czy Twoje przemyślenia podobne są do spostrzeżeń pewnej uczennicy. Pamiętaj jednak, że każdy może zwrócić uwagę na coś innego, a różnorodność interpretacji jest bardzo cenna.
R1daMWuQHYSvt11
classicmobile
Ćwiczenie 1
RsAkkmmLLiGvL1
static
Ćwiczenie 1
Przeczytaj fragment bajki Apolejka i jej osiołek Marii Krüger, a następnie zaznacz te ilustracje, które obrazują zdarzenia, o których mowa w tekście. [...] A jabłko toczyło się dalej i dalej, aż wreszcie wpadło na ulice jakiegoś miasteczka. Podskakiwało po kamieniach, którymi były wybrukowane wąskie uliczki, i toczyło się w stronę rynku! Tuż za jabłkiem biegł już bardzo zmęczony osiołek z królewną Apolejką na grzbiecie. Wjechali na rynek. Pełno tu było straganów z pieczywem, ubraniami, płótnem, garnkami i owocami. Jabłko tymczasem toczyło się szybko, coraz szybciej, wreszcie z całym rozpędem wpadło w stos jabłek ułożonych na ziemi. Obok, na niskim stołku siedziała gruba straganiarka. [...] (fragment z książki Marii Krüger, Apolejka i jej osiołek , Nasza Księgarnia, Warszawa 1982, s.19‑20)
R1embbRm5fb1t1
A
D
E
Ilustracje pochodzą z książek: Maria Krüger, Apolejka i jej osiołek, il. Zdzisław Witwicki, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982, s. 5, 9, 17, 20, 24 Czesław Janczarski, Tadeusz Kubiak, Mysia wieża, il. Jan Marcin Szancer, Biuro Wydawnicze RUCH, Warszawa 1967, s. 13
classicmobile
Ćwiczenie 2
R1ElDIramQPHM1
static
Ćwiczenie 2
W nawiązaniu do poprzedniego zadania, zastanów się jak mogłoby wyglądać otoczenie opisanej sceny, o jakie elementy można by ją uzupełnić. Wybierz 3 pasujące ilustracje.
R1H64T28S5LS21
A
E
F
Ilustracje pochodzą z książek: Maria Krüger, Apolejka i jej osiołek, il. Zdzisław Witwicki, Nasza Księgarnia, Warszawa 1982, s. 19, 23
Czesław Janczarski, Tadeusz Kubiak, Mysia wieża, il. Jan Marcin Szancer, Biuro Wydawnicze RUCH, Warszawa 1967, s. 9, 11
Czesław Janczarski, Tygrys o złotym sercu, il. Józef Wilkoń, Nasza Księgarnia, Warszawa 1963, s. 5
Maria Terlikowska, Nikt się nie trzęsie, il. Mateusz Gawryś, Nasza Księgarnia, Warszawa 1980, s. 5
Detal w ilustracji
Niektórzy ilustratorzy szczególnie dbają o detale Zobacz w słowniczku: detal.Detaldetal. Małe elementy wnętrz, precyzyjnie ukazane stroje, rekwizyty czy architektura służą osadzeniu bohaterów w konkretnym miejscu i epoce, dzięki czemu czytelnik może dowiedzieć się jeszcze więcej, niż przeczytał.
Przyjrzyj się zamieszczonym w galerii ilustracjom Ewy Poklewskiej‑Koziełło, a następie rozwiąż zadania.
RKG6pIm3pnJdj1
RcUNoFcLa0Dc51
RzRpiFqSgkxrq1
R1O9qPVAtqqeL1
Ćwiczenie 3
Przyjrzyj się dokładnie ilustracjom Ewy Poklewskiej‑Koziełło. Poniżej zamieszczono 4 detale z nich zaczerpnięte. Przyporządkuj je do właściwych ilustracji.”
Rr5w5jmayGm1J
R1PnYpcSTmfl5
Wykonaj zadanie zgodnie z poleceniem.
Wykonaj zadanie zgodnie z poleceniem.
A, B, C, D
1
2
3
4
R1aahUDiDNfYD1
R11sTiaMHhOFg1
RCkQd9pfE00TH1
R10vMORFRxuZK1
Ćwiczenie 4
Poniżej, po prawej zamieszczono 4 detale ilustracji Ewy Poklewskiej‑Koziełło. Przyporządkuj je do właściwych ilustracji. W razie napotkania trudności ponownie obejrzyj ilustracje w galerii, korzystając z opcji „Widok pełnoekranowy”.
RsN4Iig5ZTHwR
RykRGsVXRioBn
Wykonaj zgodnie z poleceniem.
Wykonaj zgodnie z poleceniem.
D, A, B, C
1
2
3
4
Paleta barw a nastrój
Zadaniem ilustratora jest stworzyć taką ilustrację, która nie tylko za pomocą obrazu ukaże to, co zawarte w tekście, lecz także odda nastrój, stworzy odpowiedni klimat i przekaże pewne emocje. W tym kontekście niezwykle istotne są barwy. Barwy ciepłeBarwy ciepłeBarwy ciepłe, jaskrawe, nasycone kojarzą się z radością, optymizmem, energią. Natomiast barwy zimneBarwy zimnebarwy zimne, złamane, nienasycone – ze smutkiem, niepokojem, tajemniczością.
Przyjrzyj się zamieszczonym niżej ilustracjom. Gdy klikniesz na nie, zobaczysz odpowiadające im palety barw.
R1ext5PBVTJj7
R1FjEwn9XEZoV
RtUxT8ToFM97l
R1Fw3Piy4AG5t
classicmobile
Ćwiczenie 5
RgrBeQp6n9opd1
static
Ćwiczenie 5
Przeczytaj fragment tekstu i zastanów się, która z umieszczonych niżej palet barw lepiej oddałaby klimat opisywanej sytuacji. Zaznacz ją. Ogień dogasał, w górach robiło się coraz ciemniej. Najpierw zapadł zmierzch i z początku wszystko wydawało się łagodne, miękkie i przyjazne. Ale potem przyszła hucząca ciemność, słyszało się w niej tylko Wodospad Karma i nie widać było nigdzie najmniejszego nawet światełka. Przysunąłem się jak najbliżej do Jonatana. Siedzieliśmy oparci o skalną ścianę i rozmawialiśmy po ciemku. Nie bałem się, ale czułem dziwny niepokój. Powinniśmy się przespać, powiedział Jonatan. Ja jednak wiedziałem, że nie zasnę. Nawet mówić było mi trudno z powodu tego niepokoju. I wcale nie ciemność go wywołała, tylko coś innego, ale nie wiedziałem co. A przecież miałem koło siebie Jonatana. Wtem mignęła błyskawica i huknął taki grzmot, że aż skały zatrzeszczały. No i rozpętała się nad nami burza, przechodząca wszelkie wyobrażenie. Nad górami rozlegały się grzmoty tak potężne, że nie słyszeliśmy już Wodospadu Karma. Pioruny biły raz po raz, co chwila wszystko rozjaśniało się wybuchem światła, by zaraz utonąć w jeszcze głębszej ciemności. Tak jakby nas ogarniała odwieczna noc. Wreszcie uderzył grom straszniejszy niż wszystkie poprzednie. Błyskawica na okamgnienie oświetliła wszystko dookoła. I wtedy, w tym świetle, zobaczyłem Katlę. Zobaczyłem Katlę! (fragment książki Astrid Lindgren, Bracia Lwie Serce , Wydawnictwo Nasza Księgarnia, Warszawa, 2011, s. 188–189)
Rz7KwJ8tIUxsA1
B
Polecenie 1
Potrzebne będą: kartka, pędzle, farby, woda.
Przeczytaj fragment tekstu i zastanów się, jaka paleta barw najlepiej odda opisywaną rzeczywistość, a następnie wykonaj ilustrację malarską do tekstu.
[...] Z każdą minutą plamy zielonej trawy robiły się coraz większe, a śniegu było coraz mniej. Z każdą minutą coraz więcej drzew zrzucało swoje śnieżne kożuchy. Wkrótce, gdzie tylko można było okiem sięgnąć, zamiast białych kształtów widniały ciemnozielone jodły albo czarne gałęzie nagich jeszcze dębów, buków i wiązów. Potem biała dotąd mgła zrobiła się złocista, a w końcu rozwiała się zupełnie. Fale cudownego słonecznego światła zalały poszycie puszczy, a nad głowami, między wierzchołkami drzew, zajaśniało błękitne niebo. Wkrótce zdarzyło się jeszcze więcej cudownych rzeczy. W pewnym momencie, kiedy doszli do skraju zagajnika srebrnych brzóz, Edmund zobaczył murawę pokrytą wszędzie żółtymi kwiatkami – chelidoniami. Plusk wody stawał się coraz głośniejszy; w końcu musieli się przedostać przez prawdziwy strumień. Rosły nad nim kwitnące przebiśniegi. – Pilnuj swego nosa! – warknął karzeł i szarpnął sznurem, gdy zobaczył, że Edmund odwrócił głowę, aby na nie spojrzeć. Ale oczywiście nie mógł mu przeszkodzić w widzeniu tych wszystkich dziwów. Nie minęło pięć minut, gdy dostrzegł z tuzin złotych, purpurowych i białych krokusów, rosnących wokół jakiegoś starego drzewa. Potem usłyszał dźwięk jeszcze słodszy od pluskania wody. Tuż przy ścieżce, którą szli, zaćwierkał nagle z gałęzi jakiś ptaszek i natychmiast odpowiedział mu trochę dalej drugi. I wówczas, jakby to był sygnał, rozległo się ze wszystkich stron ćwierkanie i świergotanie, a za chwilę cały las rozbrzmiewał śpiewem ptaków, a gdziekolwiek Edmund spojrzał, widział ptaki ulatujące z gałęzi albo szybujące nad głowami, albo ścigające się nawzajem, albo sprzeczające się żartobliwie między sobą, albo układające sobie dzióbkami piórka. [...]
C. S. Lewis, Opowieści z Narni. Lew, czarownica i stara szafa, Media Rodzina, Poznań, 2005.
Techniki plastyczne
Ilustratorzy pracują w dowolnych technikach, posługują się między innymi rysunkiem, malarstwem, grafiką, kolażemKolażkolażem, fotografią. Zapoznaj się z kilkoma przykładami ilustracji wykonanymi w różnych technikach.
Drzeworyt
R1G7a2QOPuAVW1
Malarstwo
R7SFzCUcZ6hGo1
Kolaż z obiektów papierowych
R1ek7xDM1Gs8N1
Fotografia przestrzennego obiektu wykonanego z plasteliny, tkaniny, elementów świata przyrody
W poniższej galerii zamieszczono ilustracje do legend toruńskich wykonane przez artystkę Joannę Frydrychowicz‑Janiak techniką linorytuLinorytlinorytu barwnego. Obejrzyj reprodukcje i rozwiąż zadanie
Rsf7Pfq6JqTj71
RqrGRIVfOGabQ1
R135hRyoP9FDo1
classicmobile
Ćwiczenie 6
RWsNryrKUFeR51
static
Ćwiczenie 6
Przeczytaj legendę O Flisaku . Zaznacz linoryt, który ją ilustruje. Dawno temu Toruń nawiedziła straszliwa plaga żab. Były wszędzie – w domach, kościołach, karczmach, na ulicach. Mieszkańcy nie wiedzieli, jak sobie z nimi poradzić. Burmistrz martwił się, gdyż miasto słynące dotąd z pierników, zaczęło być omijane przez kupców. Dlatego ogłosił, że temu, któremu uda się uwolnić Toruń od płazów, wypłaci wysoką nagrodę pieniężną i odda za żonę swoją córkę – dziewczynę piękną i o anielskim usposobieniu. Wiele osób próbowało żaby przepędzić, ale bezskutecznie… W córce burmistrza od dawna kochał się młody, ubogi flisak. Wyszedł on na środek starego rynku i zaczął grać na skrzypcach urzekające melodie. Zasłuchane żaby skupiły się wokół niego, a skrzypek, cały czas grając, zaczął iść powoli za mury miasta, aż na odległe bagna. Tam zaprzestał gry. Żaby nie umiały znaleźć drogi powrotnej, zostały więc i zadomowiły się poza miastem. Burmistrz dotrzymał danego słowa i wkrótce odbyło się wesele flisaka z ukochaną.
Przyjrzyj się uważnie ilustracji Ewy Kozyry‑Pawlak, zwracając szczególną uwagę na elementy, których użyto do stworzenia kompozycji.
Rrcnz1LcZ7hBc1
Przygotuj kilka rodzajów tkanin, w tym swoje ulubione ubrania (nie będziemy ich niszczyć). Skseruj je, zeskanuj lub sfotografuj i wydrukuj w kolorze lub w trybie czarno‑białym. Z tak przygotowanych kartek wykonaj ilustrację do wybranego przez Ciebie wiersza. Możesz dodatkowo skorzystać z dowolnych innych materiałów. Wraz z uczniami przygotuj w klasie wystawę prac.
Cechy formalne ilustracji
Projektowanie książek dla dzieci to proces, w którym uwzględnia się upodobania i możliwości percepcji odbiorcy. Treść książki i jej format, kolorystyka ilustracji, liternictwo zależą od wieku czytelnika. Im mniejsze dziecko, tym tekstu jest mniej, litery są prostsze, a książka ma mniejszy format (odpowiedni do dziecięcych rączek) i zaokrąglone rogi. Najmniejsze dzieci lubią kolory nasycone oraz mocne kontrasty barwne. Książki przeznaczone dla starszych dzieci mają więcej tekstu, format jest bardzo zróżnicowany, a kolory przestają być jaskrawe.
RIn2VJjPz4ila1
Ćwiczenie 7
Przyporządkuj do kategorii wiekowej czytelnika takie cechy książki, jak: liternictwo, format, kolorystyka ilustracji. Książki dla dzieci Możliwe odpowiedzi: 1. Ilustracje często są kolorowe., 2. Format książek to często kwadrat, o bardzo grube kartki., 3. Więcej ilustracji niż tekstu., 4. Więcej tekstu niż ilustracji., 5. Tekst opisywany, krótko i zwięźle, często opisują ilustracje w książce., 6. Liternictwo przeważnie jest proste, pozbawione ozdobników., 7. Ilustracje często są czarno-białe., 8. Format książek to często prostokąt, cienkie kartki., 9. Teksty często są długie, mogą szczegółowo opisywać otoczenie., 10. Liternictwo, często z licznymi ozdobnikami tak jak w abecadle Książki dla młodzieży i dorosłych Możliwe odpowiedzi: 1. Ilustracje często są kolorowe., 2. Format książek to często kwadrat, o bardzo grube kartki., 3. Więcej ilustracji niż tekstu., 4. Więcej tekstu niż ilustracji., 5. Tekst opisywany, krótko i zwięźle, często opisują ilustracje w książce., 6. Liternictwo przeważnie jest proste, pozbawione ozdobników., 7. Ilustracje często są czarno-białe., 8. Format książek to często prostokąt, cienkie kartki., 9. Teksty często są długie, mogą szczegółowo opisywać otoczenie., 10. Liternictwo, często z licznymi ozdobnikami tak jak w abecadle
Przyporządkuj do kategorii wiekowej czytelnika takie cechy książki, jak: liternictwo, format, kolorystyka ilustracji. Książki dla dzieci Możliwe odpowiedzi: 1. Ilustracje często są kolorowe., 2. Format książek to często kwadrat, o bardzo grube kartki., 3. Więcej ilustracji niż tekstu., 4. Więcej tekstu niż ilustracji., 5. Tekst opisywany, krótko i zwięźle, często opisują ilustracje w książce., 6. Liternictwo przeważnie jest proste, pozbawione ozdobników., 7. Ilustracje często są czarno-białe., 8. Format książek to często prostokąt, cienkie kartki., 9. Teksty często są długie, mogą szczegółowo opisywać otoczenie., 10. Liternictwo, często z licznymi ozdobnikami tak jak w abecadle Książki dla młodzieży i dorosłych Możliwe odpowiedzi: 1. Ilustracje często są kolorowe., 2. Format książek to często kwadrat, o bardzo grube kartki., 3. Więcej ilustracji niż tekstu., 4. Więcej tekstu niż ilustracji., 5. Tekst opisywany, krótko i zwięźle, często opisują ilustracje w książce., 6. Liternictwo przeważnie jest proste, pozbawione ozdobników., 7. Ilustracje często są czarno-białe., 8. Format książek to często prostokąt, cienkie kartki., 9. Teksty często są długie, mogą szczegółowo opisywać otoczenie., 10. Liternictwo, często z licznymi ozdobnikami tak jak w abecadle
Przyporządkuj do kategorii wiekowej czytelnika takie cechy książki, jak: liternictwo, format, kolorystyka ilustracji.
Tekst opisywany, krótko i zwięźle, często opisują ilustracje w książce., Ilustracje często są czarno-białe., Format książek to często kwadrat, o bardzo grube kartki., Liternictwo przeważnie jest proste, pozbawione ozdobników., Teksty często są długie, mogą szczegółowo opisywać otoczenie., Ilustracje często są kolorowe., Więcej tekstu niż ilustracji., Format książek to często prostokąt, cienkie kartki., Liternictwo, często z licznymi ozdobnikami tak jak w abecadle, Więcej ilustracji niż tekstu.
Książki dla dzieci
Książki dla młodzieży i dorosłych
classicmobile
Ćwiczenie 8
R15lERFtc3YBj1
static
Ćwiczenie 8
Co jest ważniejsze w książce ilustrowanej?
A - obraz B - tekst C - oba elementy są tak samo ważne
C
m2a7b79fb980d4e20_0000000000012
m2a7b79fb980d4e20_0000000000012
Przyporządkuj do kategorii wiekowej czytelnika takie cechy książki, jak: liternictwo, format, kolorystyka ilustracji. Przeciągnij je pod zdjęcie wybranej grupy czytelników.
Obecnie na rynku wydawniczym pojawia się coraz więcej książek określanych angielską nazwą picturebookPicturebookpicturebook lub polską – książka obrazowa, książka obrazkowa. W książkach tych nie występuje tekst lub występuje go bardzo mało, a narracja prowadzona jest wyłącznie (lub przede wszystkim) za pomocą obrazu. Zapoznaj się z prezentowanymi poniżej ilustracjami z książki obrazowej Iwony Chmielewskiej pt.: Kłopot.
RJWcOwfbMnxJc1
RnZJNKnIHT4821
R7fUpjJOUX7Jo1
Kolejna galeria przedstawia zdjęcia trzech innych picturebooków, autorstwa Marii Szczodrowskiej. Są to książki autorskie, czyli dzieła unikatowe, jedyne w swoim rodzaju, często wydawane w pojedynczym egzemplarzu.
RoY2OCl3QOHZx1
R1elHqqfUmU621
R1N0vEaMXSL4o1
RMBofy5OLa92H1
RAhvQqRiUcFl71
R15ZE7RWqu3cT1
Słownik pojęć
Barwy ciepłe
Barwy ciepłe
to te zmierzające do żółcieni, głównie czerwono‑oranżowo‑żółte, obrazowo nazywane „barwami ognia”.
Barwy zimne
Barwy zimne
to te zmierzające do błękitu, są głównie fioletowo‑zielono‑błękitne i obrazowo nazywane są „barwami wody”.
Detal
Detal
szczegół, drobiazg, niewielki element będący częścią większej, złożonej całości. W dziele sztuki to może być jakiś przedmiot, gest, postać na trzecim planie.
Kolaż
Kolaż
z języka francuskiego collage oznacza przyklejanie. Jest to technika plastyczna, która polega na komponowaniu obrazu z różnych materiałów, np. kawałków tkanin, drewna, ilustracji gazetowych, reprodukcji, fotografii, a także drobnych przedmiotów codziennego użytku. Po przyklejeniu ich na wybrane podłoże (np. płótno, papier) można dokonać ostatecznej korekty za pomocą farb, piórka, pisaka, ołówka, a nawet zwykłego długopisu.
Linoryt
Linoryt
technika graficzna, w której rysunek żłobi się za pomocą dłut i noży w linoleum, a następnie, z tak przygotowanej matrycy odbija na papierze.
Metryczka
Metryczka
opis podstawowych informacji dotyczących dzieła; pełen opis zawiera następujące dane: imię i nazwisko autora, tytuł dzieła, technikę wykonania (np. malarstwo olejne, akwarela, pastel, grafika itp.), rok powstania (rok, epoka, styl), dodatkowo warto podawać: wymiary pracy, miejsce, gdzie się obecnie znajduje.
Picturebook
Picturebook
ilustrowana książka, w której dominuje obraz, a warstwa tekstowa jest ograniczona lub nie występuje.
Ksylograf
Ksylograf
książka blokowa, książka ksylograficzna, książka, której poszczególne strony, zawierające ilustracje drzeworytowe wraz z tekstami objaśniającymi, zostały wycięte w tym samym klocku.