E-materiały do kształcenia zawodowego

Organizowanie czasu wolnego osobie starszej/podopiecznej

SPO.02. Świadczenie usług opiekuńczo‑wspierających osobie starszej - Opiekun osoby starszej 341202

SPO.05. Świadczenie usług opiekuńczych - Opiekunka środowiskowa 341204

bg‑azure

Organizacja czasu wolnego osobie starszej/podopiecznej w ich środowisku lokalnym

WYCIECZKA WIRTUALNA

19

Spis treści

1

Wprowadzenie

RUZvAcbpYcinI
Nagranie dźwiękowe tożsame z poniższym tekstem.

Organizacja czasu wolnego osobie starszej/niesamodzielnej jest jednym z zadań zawodowych opiekuna osoby starszej oraz opiekunki środowiskowej. W ramach tego zadania opiekun organizuje różne formy aktywnego spędzania czasu wolnego i rozwijania zainteresowań osoby podopiecznej z uwzględnieniem jej potrzeb, możliwości oraz zasobów środowiska lokalnego. By efektywnie organizować czas wolny podopiecznego, opiekun powinien współpracować z osobami z jego otoczenia.

Organizując czas wolny osobie starszej/niesamodzielnej opiekun powinien rozpoznać i uwzględnić różne rodzaje ograniczeń:

  • zdrowotne, np. poruszanie się na wózku czy z pomocą chodzika, zaburzona orientacja dotycząca miejsca i czasu,

  • finansowe, np. brak możliwości dojazdu do miasta, brak funduszy na bilety wstępu,

  • fizyczne, np. niepełnosprawność fizyczna – konieczność poruszania się na wózku inwalidzkim lub chodzenie z balkonikiem,

  • ograniczenia społeczne – brak rodziny, brak towarzystwa, samotność, depresja itp.

W materiale multimedialnym przedstawiono różne instytucje, organizacje oraz firmy, które wspierają osoby starsze/niesamodzielne w spędzaniu czasu wolnego, m.in. biblioteka, teatr, koło gospodyń wiejskich czy kawiarnie. Każda z nich opisana jest tylko raz, nawet jeśli występują w różnych środowiskach. Instytucje, organizacje i firmy pokazane są w czterech rodzajach środowiska:

  • mała wieś,

  • wieś gminna,

  • miasteczko,

  • duże miasto.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

2

Mała wieś

RB0imdx47Inv9
Nagranie dźwiękowe tożsame z poniższym tekstem.

Mała wieś ma liczne utrudnienia dla osób starszych, niesamodzielnych oraz mających trudności w zakresie swobodnego poruszania się, tj. poruszające się przy pomocy chodzika z podpórką lub na wózku inwalidzkim, a także osoby z zaburzoną orientacją dotyczącą miejsca i czasu.

Wzdłuż dróg często brakuje chodników, w większości budynków nie ma podjazdów, nawet wyprawa do lasu może być utrudniona, gdyż droga, która do niego prowadzi, jest szutrowa lub piaszczysta.

Organizacja czasu wolnego osobom starszym, chorym lub z niepełnosprawnościami, mieszkającym w małych wsiach, nie jest łatwa. Jest to związane z dużymi odległościami między domami, trudnościami w przemieszczaniu się oraz niewielką liczbą miejsc i instytucji, które mogą pomóc w organizacji czasu wolnego.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

3

Dom jednorodzinny

R1EQ6R0OncaSo1
Zdjęcie zatytułowane jest Dom jednorodzinny. Przedstawia fragment domu jednorodzinnego z zewnątrz. Dom jest parterowy, pokryty skośnym dachem. Na widocznych ścianach znajdują się okna, a na jednej ze ścian zadaszone wejście. Przed wejściem jest kilka stopni. Wzdłuż ściany biegnie pochylnia wraz z poręcza. Teren przed domem wyłożony jest kostką. Na zdjęciu znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Przy wyjściu z domu jest udogodnienie do wyjazdu z balkonikiem i wózkiem inwalidzkim — pochylnia. Pozwala to na samodzielne poruszanie się osób starszych oraz osób z niepełnosprawnością narządów ruchu.
  2. Ułatwieniem dla osób poruszających się przy pomocy laski, chodzika z podpórką lub na wózku inwalidzkim są wszystkie powierzchnie utwardzone, na przykład wyłożone kostką lub płytami chodnikowymi.
Dom jednorodzinny
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

4

Sad

R1RDKvlbssoFX1
Wycieczka wirtualna po sadzie. Zdjęcia panoramiczne 360 stopni przedstawiają sad wraz z otoczeniem. W sadzie znajdują się drzewa owocowe rosnące w rzędach. Pomiędzy rzędami drzew są trawiaste ścieżki. Do sadu prowadzą drewniane schodki. W otoczeniu sadu znajdują się budynki gospodarcze oraz hale magazynowe. Przed halami znajdują się palety z torfem oraz skrzynie z owocami. Przy halach zaparkowane są samochody osobowe. W wejściu do jednej z hal stoi wózek widłowy. Sad ogrodzony jest płotem. W kolejnych lokacjach wycieczki znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem. Znajdują się także ikony strzałki służące do nawigacji po lokacjach wycieczki.
  1. Schody
    Utrudnieniem w poruszaniu się osób starszych i niesamodzielnych mogą być nierówne powierzchnie czy schody.
  2. Ścieżka
    Trawiaste ścieżki wokół domu mogą być dużym utrudnieniem dla osób poruszających się przy pomocy laski, chodzika z podpórka lub na wózku inwalidzkim. Może one uniemożliwić wyjście do ogrodu czy przydomowego sadu.
  3. Droga szutrowa
    Barierą dla osób starszych i z niepełnosprawnością narządów ruchu w przemieszczaniu się na zewnątrz może być także droga szutrowa.
  4. Ogrodzenie
    Ogrodzenie domu może utrudnić wychodzenie osobom poruszającym się przy pomocy laski, chodzika lub na wózku inwalidzkim. Aby wyjść, muszą się najpierw dostać do furtki lub bramy.
  5. Brak chodników
    Dużym utrudnieniem w poruszaniu się osób starszych i z niepełnosprawnością narządów ruchu, a także z zaburzoną orientacją, może być brak chodników wzdłuż drogi. Może to wzmagać poczucie braku pewności i bezpieczeństwa.
  6. Droga asfaltowa
    Pewnym ułatwieniem dla osób poruszających się przy pomocy laski, chodzika z podpórka lub na wózku inwalidzkim mogą być drogi asfaltowe, pozwalające na w miarę bezpieczne i wygodne przemieszczanie się, choćby na niewielkie odległości.
Sad
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

5

Wieś gminna

Rq5zvFuDYfqrV
Nagranie dźwiękowe tożsame z poniższym tekstem.

Wieś gminna może oferować różne formy spędzania czasu wolnego, np. w kole gospodyń wiejskich, klubie seniora czy zajęcia w świetlicy wiejskiej. Ważnym miejscem wspierającym osoby starsze i niesamodzielne są także biblioteki, oferujące dodatkowo specjalne usługi dla seniorów i osób mających trudności w poruszaniu się.

Wieś gminna ma chodniki, najczęściej układane z kostki — ale dużym utrudnieniem są krawężniki, często bardzo wysokie i niedostosowane do wózków inwalidzkich, rowerów itd.

Utrudnieniem może być także dostęp do środków transportu, np. autobusów, które mają wysokie stopnie.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

6

Koło gospodyń wiejskich i klub seniora

RdRml9KfJsDqp1
Zdjęcie zatytułowane jest Koło gospodyń wiejskich i klub seniora. Przedstawia fragment budynku koła gospodyń wiejskich i koła seniora z zewnątrz. Jedna część budynku jest parterowa, a druga piętrowa. Obie części budynku posiadają zadaszone wejście. Przed każdym wejściem są dwa stopnie. Przy wejściu po prawej stronie jest pochylnia wraz z poręcza. Teren przed domem wyłożony jest kostką. Chodnik od ulicy oddzielony jest barierkami. Pod budynkiem na trawniku znajdują się dwie ławki. Na zdjęciu znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Koło gospodyń wiejskich
    Koło gospodyń wiejskich jest dobrowolną, niezależną od administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, samorządną społeczną organizacją mieszkańców wsi, wspierającą rozwój przedsiębiorczości na wsi i aktywnie działającą na rzecz środowisk wiejskich. Działa na rzecz poprawy sytuacji społeczno-zawodowej kobiet wiejskich oraz ich rodzin, a także wspiera wszechstronny rozwój terenów wiejskich. Rozwija kulturę ludową, w szczególności kulturę lokalną i regionalną.
    Koło gospodyń wiejskich w szczególności:
    • prowadzi działalność społeczno-wychowawczą i oświatowo-kulturalną w środowiskach wiejskich;
    • prowadzi działalność na rzecz wszechstronnego rozwoju obszarów wiejskich;
    • wspiera rozwój przedsiębiorczości kobiet;
    • inicjuje i prowadzi działania na rzecz poprawy warunków życia i pracy kobiet na wsi;
    • upowszechnia i rozwija formy współdziałania, gospodarowania i racjonalne metody prowadzenia gospodarstw domowych;
    • reprezentuje interesy środowiska kobiet wiejskich wobec organów administracji publicznej;
    • rozwija kulturę ludową, w szczególności kulturę lokalną i regionalną.
  2. Klub seniora
    Klub Seniora to miejsca spotkań osób starszych. Są to grupy nieformalne, tworzone spontanicznie i prowadzone przez samych seniorów, choć najczęściej wspierane przez jednostki, przy których powstają. Większość klubów funkcjonuje przy:
    • organizacjach pozarządowych,
    • ośrodkach pomocy społecznej,
    • ośrodkach kultury,
    • spółdzielniach mieszkaniowych,
    • parafiach.
    W Klubie Seniora można spotkać się na przykład z sąsiadem czy sąsiadką w podobnym wieku i wspólnie z nimi spędzać czas. Taka właśnie jest idea Klubów Seniora – mają integrować i wspierać aktywność osób starszych, ale przede wszystkim zapewniać im towarzystwo w pobliżu miejsca zamieszkania.
Koło gospodyń wiejskich i klub seniora
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

7

Biblioteka

R1YAqUpIenT3d1
Wycieczka wirtualna po bibliotece. Zdjęcia panoramiczne 360 stopni przedstawiają bibliotekę począwszy od wejścia oraz kolejne pomieszczenia wewnątrz budynku. Za drzwiami wejściowymi znajduje się korytarz wraz klatką schodową oraz windą. Przy drzwiach pod ścianą stoi czarne pianino. Podłoga pokryta jest kafelkami. Na ścianie korytarza znajduje się tablica informacyjna dotycząca rozkładu pomieszczeń w budynku. Na parterze znajduje się jedna z sal biblioteki. W sali są ustawione rzędy regałów z książkami. Na piętrze, naprzeciwko windy znajdują się toalety. oraz kolejna sala biblioteki - czytelnia. W czytelni również znajdują się liczne regały z książkami, a także stoliki z fotelami do czytania. Na niektórych stolikach znajdują się komputery. Obok czytelni znajduje się sala multimedialna, wyposażona w liczne stanowiska komputerowe oraz szafę z drzwiczkami zamykanymi na klucz. W kolejnych lokacjach wycieczki znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem. Znajdują się także ikony strzałki służące do nawigacji po lokacjach wycieczki.Biblioteka
Obecnie biblioteki to miejsca nie tylko tradycyjnego udostępniania zbiorów: książek, czasopism czy audiobooków. Można tam poznać nowe osoby lub uzyskać informację na dany temat, zdobyć nowe umiejętności, np. obsługi komputera czy wziąć udział w spotkaniach autorskich. W większości bibliotek można wypożyczyć książki z dużym drukiem. Organizowana jest także usługa „książka na telefon” – dostarczanie zamówionych książek do domów czytelników, np. osobom, które nie mogą wychodzić z domu.Czytelnia
W czytelni znajdują się miejsca do przeglądania książek i czasopism. Organizowane są tam nie tylko spotkania autorskie, ale również spotkania np. z lekarzem, pielęgniarką, dietetykiem, kosmetologiem, podróżnikami i in. W czytelni mogą odbywać się także spotkania klubu czytelniczego czy klubu seniora.Sala z regałami z książkami
Książki układane są na wysokich regałach. W starszych bibliotekach regały mogą być ustawione tak blisko siebie, że uniemożliwia to korzystanie z zasobów osobom mającym trudności w poruszaniu się. Duża liczba regałów może powodować uczucie dezorientacji u osób starszych lub chorych, a także uczucie klaustrofobii. sala multimedialna
Coraz częściej biblioteki są ważnym punktem oferującym dostęp do nowoczesnych technologii. Organizowane są w nich m.in. kursy komputerowe, można też wziąć udział w kursach on‑line. Korzystając ze sprzętu komputerowego można oglądać filmy, szukać w Internecie potrzebnych informacji, korzystać z bankowości elektronicznej lub kontaktować się ze znajomymi i rodziną.
Biblioteka publiczna
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, współpraca: Miejska Biblioteka Publiczna w Skawinie, licencja: CC BY-SA 3.0. Dzięki uprzejmości Miejskiej Biblioteki Publicznej w Skawinie.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

8

Miasteczko

R1s2Bih0Im5Uc
Nagranie dźwiękowe tożsame z poniższym tekstem.

W małych miastach jest wiele organizacji i instytucji wspierających osoby starsze/niesamodzielne w spędzaniu czasu wolnego.

Miasteczko ma chodniki, najczęściej układane z kostki, ale duże utrudnienie stanowią krawężniki, które są bardzo wysokie i niedostosowane do wózków inwalidzkich, rowerów itp. Utrudnieniem może być również dostęp do miejskich środków transportu, np. wysokie stopnie w autobusie.

W miasteczku znajduje się sygnalizacja świetlna, która dźwiękowo przekazuje informację o zielonym świetle na przejściu dla pieszych.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

9

Środowiskowy dom samopomocy

RPMwQJwG5l80P1
Zdjęcie zatytułowane jest Środowiskowy dom samopomocy. Przedstawia piętrowy budynek. Na widocznej ścianie znajdują się okna oraz drzwi wejściowe. Przed wejściem jest kilka stopni. Wzdłuż ściany biegnie pochylnia wraz z poręcza. Teren przed domem wyłożony jest kostką. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Środowiskowy dom samopomocy – jednostka organizacyjna resortu pomocy społecznej, działająca na zasadach zadania zleconego samorządom, fundacjom i stowarzyszeniom. Obok warsztatów terapii zajęciowej, środowiskowe domy samopomocy są przykładem ośrodków wsparcia.
    Celem działalności Domu jest wspieranie uczestników i ich rodzin, kompensowanie skutków niepełnosprawności w sferze zdrowia psychicznego, a także propagowanie modelu zdrowej rodziny poprzez:
    • stwarzanie warunków do nabycia umiejętności wykonywania podstawowych czynności życia codziennego, doskonalenia umiejętności nabytych oraz realizacja zadań życiowych;
    • podtrzymywanie i rozwijanie umiejętności niezbędnych do samodzielnego życia;
    • zapewnienie miejsca pobytu, jednego gorącego posiłku dziennie, w tym dietetycznego, zgodnie ze wskazówkami lekarza;
    • wsparcie psychologiczne i terapeutyczne – wsparcie w sytuacjach kryzysowych;
    • opiekę pielęgniarską i rehabilitację fizyczną;
    • integrację osób z zaburzeniami psychicznymi w społeczności lokalnej poprzez aktywizację zawodową i społeczną;
    • stymulowanie osobistego rozwoju poprzez opracowanie indywidualnego planu pomocy;
    • zapewnienie warunków do rozwoju samorządności uczestników;
    • umożliwienie udziału w terapii zajęciowej, indywidualnej, grupowej, grupach wsparcia, spotkaniach grupowych, a także wspieranie grup samopomocowych w zakresie zdrowia psychicznego;
    • zaspokajanie, w miarę możliwości, tych potrzeb, które wpływają w dużym stopniu na rozwój psychiczny: bezpieczeństwa, działań higienicznych, odżywiania, ruchu, odpoczynku, kontaktu, godności osobistej, kontaktu emocjonalnego, sensu życia oraz potrzeb kulturalnych;
    • umożliwienie realizacji potrzeb religijnych i kulturalnych;
    • zapobieganie stanom powodującym konieczność ciągłej opieki ze strony instytucji poprzez globalną rehabilitację środowiskową;
    • zróżnicowanie usług w zależności od możliwości psychofizycznych osób oraz ich potrzeb, oczekiwań i zainteresowań;
    • organizowanie spotkań i zajęć integracyjnych poza Środowiskowym Domem Samopomocy;
    • współpraca z rodzinami osób korzystających z działalności Domu, poradnictwo, informacja, wsparcie i pomoc w rozwiązywaniu problemów życiowych;
    • wspieranie grup samopomocowych;
    • uaktywnianie środowiska związane z propagowaniem i ochroną zdrowia psychicznego;
    • współpraca ze środkami masowego przekazu w celu propagowania ochrony zdrowia psychicznego;
    • współpraca z organizacjami społecznymi, stowarzyszeniami, fundacjami, kościołem, placówkami oświatowymi, kulturalnymi czy samorządami lokalnymi w celu integracji osób z zaburzeniami psychicznymi i ich rodzin ze środowiskiem;
    • kształtowanie właściwych postaw społecznych u osób z zaburzeniami psychicznymi oraz w ich rodzinach, a zwłaszcza zrozumienia, tolerancji, życzliwości, a także przeciwdziałanie ich dyskryminacji.
Środowiskowy dom samopomocy
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

10

Dom dziennego pobytu

RK8rGAmR3B91T1
Zdjęcie zatytułowane jest Dom dziennego pobytu. Przedstawia fragment piętrowego budynku z wejściem. Przed wejściem jest kilka stopni. Wzdłuż ściany biegnie pochylnia wraz z poręcza. Teren przed domem wyłożony jest kostką. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Domy dziennego pobytu przeznaczone są dla osób będących mieszkańcami okolicznych rejonów, wymagających określonych usług, które są zdolne dochodzić i dojeżdżać do tych instytucji. W zależności od aktualnych uregulowań prawnych mogą z nich korzystać ludzie samotni, starsi, inwalidzi, osoby o zmniejszonej sprawności ruchowej, przebywające w złych warunkach mieszkaniowych i bytowych, mające nieodpowiednie stosunki z rodziną bądź osoby starsze, których rodzina nie ma możliwości sprawowania pełnej opieki nad nimi w ciągu dnia. Pobyt w tym domu wyzwala wiarę we własne siły, poczucie przydatności i godności, pozwala zapomnieć o samotności, pokonać trudności związane z życiem codziennym, zwiększa szansę dalszej niezależności i samodzielności, a przede wszystkim opóźnia starość i przejście do stacjonarnych domów pomocy społecznej.
    Dom dziennego pobytu – ośrodek wsparcia w rozumieniu ustawy o pomocy społecznej, który świadczy usługi bytowe, opiekuńcze i wspomagające zgodnie z przyjętymi warunkami funkcjonowania, w zakresie i formach wynikających z indywidualnych potrzeb osób w nim przebywających. W placówce tego typu prowadzi się również działalność rehabilitacyjną, różne zajęcia terapeutyczne i kulturalne, spotkania i imprezy integracyjne oraz wycieczki. Zakres usług obejmuje zapewnienie uczestnikom posiłków, a także wsparcie w zakresie opieki pielęgniarskiej, zabezpieczenie potrzeb socjalno-bytowych i opiekę duszpasterską.
    Dzienny Dom realizuje zadania w szczególności poprzez udzielanie świadczeń podczas całodziennego pobytu w zakresie:
    • usług opiekuńczych,
    • terapii zajęciowej grupowej i indywidualnej dla podtrzymywania kondycji psychofizycznej,
    • usług rehabilitacyjnych,
    • zapewnienia posiłku,
    • poradnictwa specjalistycznego,
    • zaspokajania potrzeb towarzyskich i rekreacyjno-kulturalnych,
    • możliwość udziału w zajęciach terapeutycznych, plastycznych, muzycznych,
    • specjalistyczne wsparcie i dedykowane zajęcia dla opiekunów faktycznych uczestników DDP.
Dom dziennego pobytu
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

11

Kino

RMefX0bwvz8061
Wycieczka wirtualna po kinie. Zdjęcia panoramiczne 360 stopni przedstawiają kino. Na pierwszej panoramie przedstawiony jest korytarz kinowy. Na ścianach znajdują się plakaty i zdjęcia z filmów. Pod ścianą jest stanowisko kasowe. Przy wejściu są stoliki i kilka foteli. Na drugiej panoramie jest sala kinowa z ekranem oraz ustawionymi przed nim w rzędach krzesłami. Po bokach ekranu stoją głośniki. W kolejnych lokacjach wycieczki znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem. Znajdują się także ikony strzałki służące do nawigacji po lokacjach wycieczki.
  1. Kino
    Kino to obiekt widowiskowy, przeznaczony do projekcji filmów na dużym ekranie.
  2. Sala widowiskowa
    Pierwsze rzędy często są przeznaczone dla osób na wózkach inwalidzkich i osób mających problem ze swobodnym przemieszczaniem się. Wzdłuż podejść mogą być zamocowane poręcze.
Kino
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, współpraca: Kino Mikro w Krakowie, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

12

Kawiarnia

R1NxCiIk64lXb1
Wycieczka wirtualna po kawiarni. Zdjęcia panoramiczne 360 stopni przedstawiają kawiarnię. Na pierwszej panoramie przedstawione jest wejście do kawiarni oraz ogródek ze stolikami i krzesłami na zewnątrz budynku. Nad stolikami rozłożone są parasole. Przed wejściem znajduje się tablica informacyjna z menu. Na drugiej panoramie widoczna jest sala kawiarni. Na sali są stoliki i krzesła. Przy niektórych stolikach siedzą ludzie. W centralnej części kawiarni znajduje się lada barowa wraz z lodówką, w której są desery oraz napoje. Na ostatniej panoramie jest łazienka ze zlewem i lustrem. Nad zlewem zamontowany jest zasobnik mydła, a na ścianie obok pojemnik z ręcznikami. W kolejnych lokacjach wycieczki znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem. Znajdują się także ikony strzałki służące do nawigacji po lokacjach wycieczki.Kawiarnia
Jednym z miejsc spędzania wolnego czasu, spotkań z rodziną i znajomymi może być kawiarnia czy restauracja.Jeśli obiekty te mieszczą się w starych budynkach, mogą się pojawić utrudnienia dla osób mających trudności w poruszaniu się, np. zbyt gęsto ustawione stoliki, brak przystosowanych toalet czy brak podjazdów przy wejściu.
Kawiarnia
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0. Dzięki uprzejmości Kawiarni Caffe Vergnano.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

13

Restauracja

RTxCCcR49n1bD1
Wycieczka wirtualna po restauracji. Zdjęcia panoramiczne 360 stopni przedstawiają restaurację począwszy od wejścia oraz kolejne pomieszczenia wewnątrz budynku. Na pierwszej panoramie przedstawione jest wejście do restauracji oraz parking przed budynkiem. Na parkingu zaparkowane są samochody. Nad wejściem znajduje się szyld. Na drugiej panoramie jest przestronna sala restauracyjna ze stolikami, krzesłami i kanapami. W bocznej części sali znajduje się bar. Na ścianach są płyty winylowe oraz obrazy. Na ostatniej panoramie jest toaleta przystosowana dla osób z niepełnosprawnościami. Toaleta wyposażona jest w muszlę klozetową, zlew, lustro i poręcze ułatwiające poruszanie. W kolejnych lokacjach wycieczki znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem. Znajdują się także ikony strzałki służące do nawigacji po lokacjach wycieczki.Restauracja
Jednym z miejsc spędzania wolnego czasu, spotkań z rodziną i znajomymi może być restauracja.Wejście
Dużym ułatwieniem dla osób mających trudności w poruszaniu się są odpowiednio przygotowane podjazdy i wejścia do restauracji.Wnętrze restauracji
Coraz częściej wnętrza restauracji czy kawiarni są przestronne, między stolikami jest dużo wolnego miejsca, co jest znacznym ułatwieniem w poruszaniu się.Wejście do toalety w restauracji
W głębi mieszczą się toalety, a jedna z nich jest dostosowana dla osób niepełnosprawnych, to jest zachowano przestrzeń manewrową o wymiarach 150 na 150 centymetrów, wyposażono w uchwyty i poręcze, zamontowano uchylne lustra, a także w duże drzwi z futryną o minimalnej szerokości 90 centymetrów.
Restauracja
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0. Dzięki uprzejmości Restauracji RETRO.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

14

Duże miasto

R1LIUjn75ITgi
Nagranie dźwiękowe tożsame z poniższym tekstem.

Duże miasto oferuje pełen wachlarz możliwości spędzania wolnego czasu z bliskimi oraz aktywności o charakterze kulturalnym czy edukacyjnym.

W dużych miastach jest wiele ułatwień dla osób poruszających się na wózku inwalidzkim lub z chodzikiem, np.:

  • chodniki, najczęściej układane z kostki brukowej,

  • zjazdy z chodnika na jezdnię dla wózków,

  • przystanki komunikacji miejskiej z ułatwionym wejściem,

  • sygnalizacja świetlna, która dźwiękowo informuje o zielonym świetle na przejściu,

  • zaznaczenie zbliżania się do jezdni (kafelki) na chodnikach,

  • niskie schody w autobusach i tramwajach komunikacji miejskiej, dopasowane do progów na przystankach autobusowych.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

15

Uniwersytet trzeciego wieku

RGxsVx5WwauLl1
Zdjęcie zatytułowane jest Uniwersytet trzeciego wieku. Składa się z czterech zdjęć. Na pierwszym zdjęciu przedstawiona jest sala wykładowa. Na sali ustawione są ławki i krzesła. Pod sufitem zawieszone są projektory. Drugie zdjęcie przedstawia zabytkowy budynek o wielu kondygnacjach. Trzecie zdjęcie przedstawia kawiarnię i młodych ludzi siedzących przy kilku stolikach. Ostatni zdjęcie przedstawia korytarz kończący się drzwiami. Na zdjęciu znajduje się punkt interaktywny, po kliknięciu którego pojawia się ramka z tekstem oraz z tożsamym z nim nagraniem audio.
  1. Uniwersytety trzeciego wieku to placówki dydaktyczne, skierowane do osób po pięćdziesiątym roku życia, emerytów i rencistów. Najczęściej zlokalizowane są przy działających uczelniach wyższych. Starsi studenci mogą poszerzać swoją wiedzę i nabywać nowe umiejętności w różnych sekcjach, zgodnych z ich zainteresowaniami – historycznej, medycznej, komputerowej, filmowej czy turystycznej. Badania pokazują, że udział seniorów w różnorodnych zajęciach pozytywnie nastawia ich do życia, a fizyczna i umysłowa aktywność, którą umożliwiają Uniwersytety Trzeciego Wieku, poprawiają kondycję osób starszych. Wśród uczestników zmniejsza się ryzyko chorób typowych dla procesu starzenia, takich jak choroba Alzheimera, depresja czy bezsenność.
    Uniwersytet Trzeciego Wieku to doskonałe rozwiązanie dla osób, które przeszły na emeryturę i ciężko znoszą bezczynność. Brak zajęcia, uczucie bezużyteczności i bezsensu życia to częste przyczyny depresji osób starszych, zaś mniejsza aktywności fizyczna związana z nieustannym przebywaniem w domu – to źródło podupadania na zdrowiu.
Uniwersytet trzeciego wieku
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

16

Teatr

Rs6yVdAhRngCH1
Wycieczka wirtualna po teatrze. Zdjęcia panoramiczne 360 stopni przedstawiają teatr począwszy od wejścia oraz kolejne pomieszczenia wewnątrz budynku. Na pierwszej panoramie przedstawione jest wejście do teatru oraz otoczenie budynku wraz z parkingiem. Na parkingu zaparkowane są samochody. Wejście składa się z trojga drzwi. Przed drzwiami są trzy stopnie schodowe wraz z metalowym podjazdem. Na drugiej panoramie jest korytarz teatru, który połączony jest z klatką schodową. Naprzeciwko wejścia znajdują się duże drzwi. Po prawej stronie od wejścia ustawiona jest tablica informacyjna. Przy schodach znajdują się poręcze oraz podnośnik. Na kolejnej panoramie przedstawiona jest sala teatralna wraz ze sceną. Na widowni rzędy krzeseł ustawionych w stronę sceny. Na ścianach i suficie zamontowane liczne lampy i reflektory. Następna panorama przedstawia korytarz na piętrze. Przy ścianach znajdują się krzesła. Widoczne jest wejście do toalety dla osób z niepełnosprawnościami. Na ostatniej panoramie jest toaleta przystosowana dla osób z niepełnosprawnościami. Toaleta wyposażona jest w muszlę klozetową, zlew, lustro i poręcze ułatwiające poruszanie. W kolejnych lokacjach wycieczki znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem. Znajdują się także ikony strzałki służące do nawigacji po lokacjach wycieczki.
  1. Teatr
    Teatr to rodzaj sztuki widowiskowej, w której aktor lub grupa aktorów na żywo daje przedstawienie dla publiczności. Terminem tym określa się czasami sam spektakl teatralny lub też budynek, w którym on jest grany.
  2. Wejście
    Przy wejściu do teatru znajdują się różne udogodnienia dla osób poruszających się na wózkach czy z chodzikiem.
  3. Schody
    Przy schodach znajdują się windy i poręcze.
  4. Wejście do toalety
    W teatrze znajdują się toalety, z których jedna jest dostosowana do osób niepełnosprawnych - z zachowaniem przestrzeni manewrowej o wymiarach 150 na 150 centymetrów, wyposażona w uchwyty, poręcze i zamontowane uchylne lustra, a także duże drzwi z futryną o minimalnej szerokości 90 centymetrów.
Teatr
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, współpraca: Teatr Ludowy w Krakowie, licencja: CC BY-SA 3.0.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

17

Filharmonia

R1YTDRFHYCSgH1
Wycieczka wirtualna po filharmonii. Zdjęcia panoramiczne 360 stopni przedstawiają filharmonię począwszy od wejścia oraz kolejne pomieszczenia wewnątrz budynku. Na pierwszej panoramie przedstawione jest wejście do filharmonii oraz otoczenie budynku. Budynek znajduje się przy ulicy, po której biegną tory tramwajowe. Blisko wejścia jest przejście dla pieszych. Na drugiej panoramie jest korytarz filharmonii, który prowadzi do kilku drzwi. Pod ścianą, na cokole jest popiersie Karola Szymanowskiego. Na kolejnej panoramie przedstawiona jest sala widowiskowa wraz ze sceną. Na widowni rzędy krzeseł ustawionych w stronę sceny. Na ścianach i suficie zamontowane liczne lampy i reflektory. Na scenie ustawione są krzesła i pulpity na nuty. W tylnej części sceny widoczne piszczałki organów. Następna panorama przedstawia małą kawiarnię z ladą i kilkoma stolikami. Przy kawiarni jest korytarz prowadzący do toalet. Na ścianach kawiarni i korytarza przy toaletach wiszą zdjęcia z koncertów w filharmonii. Na ostatniej panoramie jest toaleta przystosowana dla osób z niepełnosprawnościami. Toaleta wyposażona jest w muszlę klozetową, zlew, lustro i poręcze ułatwiające poruszanie. W kolejnych lokacjach wycieczki znajdują się punkty interaktywne, po kliknięciu których pojawia się ramka z tekstem. Znajdują się także ikony strzałki służące do nawigacji po lokacjach wycieczki.Filharmonia
Filharmonia to instytucja kultury zajmująca się organizacją i prezentacją koncertów muzyki poważnej i rozrywkowej.Sala widowiskowa
Pierwsze rzędy często są przeznaczone dla osób na wózkach inwalidzkich i osób mających problem ze swobodnym przemieszczaniem się. W nowoczesnych salach znajdują się szerokie przejścia, które ułatwiając przemieszczanie się.Kawiarnia
W teatrach i filharmoniach znajdują się wydzielone miejsca – kawiarnie, gdzie można się czegoś napić, spotkać znajomych, porozmawiać czy podzielić się wrażeniami z oglądanego widowiska.
Filharmonia
Źródło: Zespół autorski Politechniki Łódzkiej, współpraca: Filharmonia im. Karola Szymanowskiego w Krakowie, licencja: CC BY-SA 3.0. Dzięki uprzejmości Filharmonii im. Karola Szymanowskiego w Krakowie.

Powrót do spisu treściPowrót do spisu treści

16

Powiązane ćwiczenia