Wyznacznikiem skuteczności działań terapeutycznych jest rozwój podopiecznego w sferze zarówno poznawczej, jak też społecznej, emocjonalnej czy motorycznej. Sama skuteczność działań zależy od wielu czynników, między innymi od samego podopiecznego, właściwie postawionej diagnozy, zespołu terapeutycznego, rodzaju podjętych działań czy warunków realizacji.

Skuteczność terapii zależy więc od możliwości podopiecznego, poziomu jego sprawności psychofizycznej, poziomu jego motywacji do pracy, zainteresowań proponowaną formą działań, a co za tym idzie – zaangażowania. Te wszystkie czynniki mają wpływ na przebieg i efekty terapii, które powinny być zauważalne w poprawie funkcjonowania podopiecznego.

W sferze poznawczej może to być np. poprawa koncentracji uwagi, pamięci, wzrost zainteresowania podejmowanymi działaniami.

W sferze społecznej efektem prawidłowo prowadzonego procesu terapeutycznego może być poprawa relacji z innymi uczestnikami procesu terapeutycznego i terapeutami bądź nawiązywanie i utrzymywanie kontaktów z innymi, jeżeli do tej pory podopieczny takiej inicjatywy nie przejawiał. W sferze motorycznej poprawa może dotyczyć zarówno dużej, jak i małej motoryki. Przejawem może być zwiększenie sprawności, poprawa precyzji ruchów, ogólna poprawa kondycji, wzrost siły mięśni, poprawa w zakresie koordynacji wzrokowo- i słuchowo- ruchowej. Poprawę można obserwować w zwiększeniu zakresu czynności samoobsługowych, a co za tym idzie – w zwiększeniu samodzielności.

W sferze emocjonalnej wyrazem skuteczności działań terapeutycznych bywa poprawa samopoczucia, wzrost samooceny i wiary we własne możliwości czy kontrolowanie emocji.