Topologia sieci komputerowej to modele układu połączeń różnych elementów (linki, węzły itd.) sieci komputerowej. Topologia określa również sposób połączenia ze sobą urządzeń w sieci, mechanizmy komunikacji pomiędzy urządzeniami oraz metody dostępu do medium transmisyjnego dla poszczególnych urządzeń. Najpopularniejsze to:

• topologia gwiazdy – kable sieciowe od urządzeń końcowych zbiegają się w jednym punkcie nazywanym punktem dostępu wyposażonym w koncentrator lub przełącznik sieciowy.

• topologia pierścienia – komputery komunikuje ze sobą jeden nośnik informacji na zasadach w układu zamkniętego. Okablowanie nie ma zakończeń – ma kształt okręgu. Na obszarze jednego pierścienia można posługiwać się różnego rodzaju łączami. Długość odcinka łącza dwupunktowego oraz liczba takich łączy są ograniczone. Sygnał wędruje w pętli – od komputera do komputera. Każdy z komputerów spełnia tu rolę wzmacniacza regenerującego sygnał i przesyłającego go do następnego komputera.

• topologia magistrali (szyny) – wszystkie elementy sieci podłączone są do jednej magistrali. Jej odmianą jest topologia liniowa, w której każdy element sieci (oprócz granicznych) połączony jest tylko z dwoma sąsiadującymi elementami.

• topologia drzewa – jest kombinacją topologii gwiazdy i magistrali. Zasadą budowy jest tu dublowanie pojedynczych magistral. Początkową pierwszą magistralę dołącza się do koncentratora, dzieląc ją na dwie lub więcej magistral za pomocą przewodów koncentrycznych – tak tworzy się kolejne magistrale. Proces dzielenia można kontynuować, zakładając dodatkowe magistrale wychodzące z tych odchodzących od pierwszej magistrali. Nadaje to tej topologii cechy topologii gwiazdy. Jeżeli jedną magistralę podzielimy na trzy magistrale i każdą z nich na kolejne trzy, to w efekcie powołamy już kilkanaście magistral. Tak tworzone są kolejne poziomy drzewa. Na końcu tego drzewa ulokowane są pojedyncze terminale.

Topologia	Zalety	Wady
Gwiazda RWrGqyuX08dH1 Grafika przedstawia połączenie nazywane topologią gwiazdy w sieci komputerowej. Z jednego centralnego punktu odchodzi osiem odgałęzień, na których końcach znajdują się punkty krańcowe.	• Łatwy do modyfikacji układ kabli. • Odporna na uszkodzenia mechanicznie - małe prawdopodobieństwo awarii całego systemu okablowania.  • Scentralizowana kontrola. • Prosta diagnostyka i usuwanie problemów	• Wysoki koszt budowy ze względu na konieczność zastosowania dużej liczby łączy (dużo kabli, złączy itp.) • Awaria kabla powoduje wyłączenie elementu sieci.  • Pojedynczy aktywny punkt rozdzielczy.
Pierścień R1NijaVdpmZt4 Grafika przedstawia połączenie nazywane topologią pierścienia w sieci komputerowej. Każdy punkt jest połączony z dwoma sąsiadującymi tworząc pierścień.	• Mała całkowita długość kabla.  • Mniejsze koszty instalacji. • Prosta implementacja. • Redundancja połączeń kablowych. • Możliwość szybkiego odtworzenia połączenia (w przypadku niektórych technik transmisyjnych).	• Pojedynczy punkt awarii (w przypadku niektórych technik transmisyjnych awaria węzła może spowodować awarię całej sieci).  • Trudniejsza diagnostyka uszkodzeń. • Modyfikacja/rekonfiguracja sieci jest trudniejsza i wymaga przerwania jej działania.
Magistrala RZaWTn6uTRU8y Grafika przedstawia połączenie nazywane topologią magistrali w sieciach komputerowych. Z usytuowanej poziomo linii odchodzą cztery krótkie linie zakończone punktami.	• Najmniejsza długość kabli.  • Prosty układ okablowania. • Elastyczna architektura, łatwa w rozbudowie i diagnostyce.	• Trudna diagnostyka i lokalizacja błędów. • Przepustowość zależna od zastosowanej techniki dostępu do łącza. W przypadku dostępu rywalizacyjnego jest ona mała. Stacja, mając dane do przesłania, wysyła żądanie do stacji sterującej. O ile żądanie dotarło bezbłędnie do stacji sterującej, wyznacza ona czas, w którym stacja zgłaszająca żądanie może rozpocząć transmisję.
Drzewo R18Ahw1SF0aqh Grafika przedstawia połączenie nazywane topologią drzewa w sieci komputerowej. Na grafice przedstawiony jest punkt początkowy od którego odchodzi kolejny punkt. Od drugiego punktu odchodzą dwa kolejne, a od nich następne dwa kolejne punkty.	• Prosty (hierarchiczny) układ okablowania. • Łatwa w rozbudowie.	• Duża ilość kabli.  • Brak redundancji połączeń.  • Trudniejsza diagnostyka uszkodzeń. • Awaria kabla lub urządzenia w gałęzi powoduje odcięcie dołączonych urządzeń. • Przepustowość na danym poziomie hierarchii drzewa zależna od wielkości zagregowanego ruchu z gałęzi.

Poza wymienionymi i scharakteryzowanymi wyżej możliwe są też ich modyfikacje. Najbardziej rozpowszechniona z nich to topologia siatki, charakteryzująca się tym, iż jej węzły łączą się bezpośrednio, dynamicznie i niehierarchicznie z jak największą liczbą innych węzłów i współpracują ze sobą w celu efektywnego trasowania danych. Sieć w tej topologii pozwala na dynamiczne samoorganizowanie się i samokonfigurowanie, co może zmniejszyć koszty instalacji.

Istnieją dwa typy topologii siatki: pełna siatka – każdy węzeł sieci ma fizyczne połączenie z każdym innym węzłem w danej sieci, siatka niepełna (częściowa) – węzły mają różną liczbę połączeń sieciowych do innych węzłów.

Na topologii siatki częściowej oparty jest internet – możliwe jest dotarcie bardzo dużą liczbą różnych ścieżek z jednego węzła do drugiego.

Przejdź do atlasu interaktywnegoDsjMsAq7mPrzejdź do atlasu interaktywnego

Wróć do spisu treściD19MCOS02Wróć do spisu treści